Koloman

Sięgamy do źródeł - bardzo dobrze. Kontynuujmy więc. Siedzi w maszynie Phoenix D.I nr 228.12 Obok Cagaska, jako drugi od lewej stoi Offstv.Albin Heidl Lotnisko Feltre, maszyny Fliegerkompanie 14J. Od prawej samoloty: "C" - Josefa Cagaska, "W" - Franza Wancury, "U" - Karla Urbana

Józef Rybak (po prawej) w armii austro-węgierskiej. 1914.

Kwestionariusz osobowy generała Paulika.

Generał Franciszek Paulik: 1 i 2 - w czasie służby w armii austro-węgierskiej 3 - w WP

Generał Wincenty Kaczyński "Качинский_Викентий_Викторович_58-я_артиллерийская_бригада"

Kolejny z zapomnianych: Edward PIOTROWSKI Generał Brygady Wojska Polskiego. Generał armii rosyjskiej. Od 1886 w armii rosyjskiej. Na stanowiskach dowódczych w piechocie brał udział w wojnie z Japonią i w I wojnie światowej. Po rewolucji 1917 kierował komitetem wojskowym formacji polskich na Wołyniu i Podolu. W 1920 przybył do Polski. Pracował w administracji wojskowej. W 1924 uzyskał status gen. rez. WP. Zamieszkał w Kamieniu Koszyrskim w woj. poleskim. Po zajęciu Polesia przez wojska sowieckie w 1939 został aresztowany. Zesłany do obwodu archangielskiego zmarł z wyczerpania zmuszany do katorżniczego rąbania lasu.

EMIL PROCHASKA Część uczestników 180. promocji kawalerów Orderu Wojskowego Marii Teresy. Od lewej: gen. płk Wenzel Wurm, mjr Emil Prochaska (X), marszałek polny Hermann baron Kövess von Kövesshaza, płk Josef Lutschounig i cesarz Karol. 17 sierpnia 1917.

Bracia Juliusz (pierwszy z lewej), Karol, Wilhelm von Rummel. Po rebrandingu, w Wojsku Polskim: Rómmel.

Na "Liście Krzystka" też go nie ma.

Bułgaria; P-24 Jastreb, w tle 2 P-37 Łoś, którymi przyleciała delegacja polska.

i przyszły generał, Edmund Kessler. Ja też nie. Staram się zresztą znaleźć odpowiednią formułę aby wejść w temat.

Ale z tymi poglądami obnosił się za życia i raczej wszyscy je znali.

Dwa fragmenty z pamiętników gen.Żaby - mając takie poglądy nie dziwota, że nie dostał żadnego odznaczenia w WP. pierwszy: "Z wyjątkiem wszystkich prawie generałów austryackiego pochodzenia i kilku rosyjskiego jest reszta generałów polskich towarzystwem z dawnych legionów, które się raczej nadaje do tragikomicznej operetki. Tylko, że ta operetka Polskę drogo kosztuje. Francuzi nazywają tych legionowych generałów »as generaux amateurs«. I mają rację. Nie przeczę, że ci generałowie podczas wojny bardzo odważnie, a czasem nawet zręcznie dowodzili kompaniami, batalionami, a może nawet i pułkami, ale o organizacji i administracji armii nie mają zielonego pojęcia. I przede wszystkim nie są wychowani w duchu wojskowym. Sukcesy »generałów« polskich Rydzów-Śmigłych, Sikorskich i innych były spowodowane jedynie pracą tęgich szefów sztabów, dawnych oficerów sztabu generalnego austriackiego jak: Kutrzeby, Kuchinki, Tyszkiewicza, Tinza, Czikla i wielu innych". i drugi: "Bo w tej dzisiejszej Polsce są cztery klasy Polaków. Pierwsza to dawni legioniści, a szczególniej legioniści pana Piłsudskiego, dawni rozbijacze kas rządowych i nie rządowych. Druga klasa to Polacy z pod zaboru rosyjskiego, nie umiejący po polsku, o zrusyfikowanej mowie, ale także o zrusyfikowanych etycznych pojęciach. Naturalnie, że i między legionistami i dawnymi rosyjskimi oficerami są porządni, zacni i prawi ludzie, ale na ogół jedni i drudzy próżniaki, ignoranty i nicponie. Trzecia klasa to Poznaniacy. Boją się ich w Warszawie, ale ich nie lubią. A na koniec czwarta klasa - to my z Galicyi. Nas także nie lubią, a przytem się nas nie boją". Ale co racja to racja!

Czyli wrzucamy fotografie generałów w sposób nieuporzadkowany, jak leci? Bez zwracania uwagi na kolejność wynikającą z liter alfabetu?

Momento, momento, a gdzie zwyczajowa przerwa na uzupełnienia? Wszakże litera "Ż" jest samodzielną, osobną literą alfabetu (polskiego oczywiście).

Eeeeeee, nie jest tak źle: 1 - Jerzy Zwierkowski 2 - Wręczenie marszałkowi Polski Józefowi Piłsudskiemu Wielkiej Wstęgi Orderu Maltańskiego przez delegację kawalerów maltańskich. Admirał Jerzy Zwierkowski pierwszy z lewej, oznaczony nr 4.

To bardzo miło Kolego formoza58, że tym wycinkiem prasowym przypomniałeś kapitana pilota Jindricha Kostrbę. Latał wspólnie z polskimi lotnikami na froncie włoskim, znakomity pilot myśliwski - jego maszyną był Fokker E.I 03.52 na którym zestrzelił kilka włoskich samolotów. Zaraz po wojnie starał się o przyjęcie do polskiego lotnictwa. Jego żoną była pani Zofia Trzcińska-Kostrba z Warszawy. W 1916 roku nielegalnie odbyła kilka lotów bojowych na froncie włoskim.

5. Franciszek Zwierzchowski (ur. 15 kwietnia 1873 w Sieniawie, powiat wasylkowski, ziemia kijowska, zm. 24 grudnia 1949 w Łodzi) – polski lekarz-stomatolog, komendant Oficerskiej Szkoły Sanitarnej w Warszawie oraz jeden z twórców i profesor Akademii Medycznej w Łodzi (kierownik Katedry Stomatologii Zachowawczej), generał brygady Wojska Polskiego. Urodził się w roku 1873 na ziemi kijowskiej kijowskiej. Uczył się w gimnazjum klasycznym w Kijowie; egzamin dojrzałości zdał w roku 1891. W następnych latach pracował jako chirurg w klinice prof. Ratimowa, od roku 1899 był asystentem w katedrze stomatologii w Instytucie Wielkiej Księżnej Heleny (ros. Клинический институт Великой княгини Елены Павловны), gdzie uzyskał doktorat, przebywał za granicą, a w latach 1902-1905 był docentem w klinice chirurgicznej Instytutu Medycznego dla Kobiet w Petersburgu. Po wybuchu I wojny światowej, od sierpnia 1914 roku, jako oficer sztabowy Zarządu Wojskowo-Sanitarnego organizował specjalistyczne szpitale wojskowe dla chorych z urazami szczęki i przeprowadzał inspekcje tych szpitali. Od roku 1916 do wybuchu rewolucji lutowej pełnił funkcję komendanta takiego szpitala na froncie rumuńskim, a następnie został dyrektorem kliniki stomatologicznej w Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu. Wiosną 1918 roku, po przewrocie październikowym, przyjechał do Polski. 18 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika lekarza i mianowany komendantem Szpitala Zapasowego Nr 1 w Warszawie. 17 stycznia 1920[2] powierzono mu pełnienie obowiązków szefa Departamentu Sanitarnego M.S.Wojsk., a 20 lutego tego roku został mianowany przewodniczącym Przygotowawczej Subkomisji Weryfikacyjnej dla oficerów lekarzy, podlekarzy i oficerów sanitarnych. Naczelny Wódz, marszałek Józef Piłsudski dekretem L. 2171 z dnia 11 czerwca 1920 mianował go generałem podporucznikiem lekarzem. W następnym roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 r. zajmował 39 lokatę). Po zatwierdzeniu na stanowisku, obowiązki szefa departamentu pełnił do stycznia 1924. . Z dniem 20 stycznia 1924 mianowany I zastępcą szefa Administracji Armii. Z dniem 31 grudnia 1924 został przeniesiony w stan nieczynny na 12 miesięcy z prawem do uposażenia. W latach 1925–1926 był komendantem Oficerskiej Szkoły Sanitarnej. Z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Po zakończeniu II wojny światowej został skierowany do Łodzi, gdzie już w styczniu 1945 roku rozpoczęto – z jego aktywnym udziałem – starania o organizację Uniwersytetu Medycznego. Z Wydziałem Stomatologicznym Akademii Medycznej był związany do końca życia, od roku 1946 jako profesor zwyczajny, a w latach 1947–1949 jako dziekan. Zmarł 24 grudnia 1949 roku. Ordery i odznaczenia Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922) Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja, zezwolenie Naczelnika Państwa w 1922) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Gwiazdy Rumunii Krzyż Komandorski Orderu Orła Białego (Jugosławia, 1925) Medal Wojskowy (Francja) Na fotografii jako komendant Oficerskiej Szkoły Sanitarnej (1925)

Ale to kierowcy, nie lotnicy.

1 - jako kapitan Legionów 2 - jako dowódca 23.DP 3 - na ćwiczeniach 23.DP czwarty od prawej w 1-ym rzędzie.

9. Ferdynand Zarzycki (ur. 22 grudnia 1888 w Tarnowie, zm. 10 października 1958 w Chicago) – generał brygady Wojska Polskiego, minister przemysłu i handlu (1931–1934), senator w II RP. Ukończył filozofię w Krakowie. Swoją pierwszą pracę podjął w c.k. Gimnazjum w Nowym Targu w roku szkolnym 1912/13. Był nauczycielem języków: polskiego, łacińskiego i greckiego. W 1912 roku założył przy gimnazjum I Drużynę Skautową im K. Pułaskiego. Wraz ze starszymi skautami wstąpił do Drużyny Podhalańskiej w Nowym Targu. 26 sierpnia 1913 roku Rada Szkolna Krajowa przeniosła go do c.k. II Gimnazjum w Tarnowie. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 roku w Związku Strzeleckim; adiutant w Legionach Polskich, a następnie dowódca kompanii szkolnej w Polskiej Sile Zbrojnej. Od 1 kwietnia 1918 do 17 lutego 1919 roku – (z przerwami), dowodził 8 pułkiem piechoty Legionów. Był pierwszym dowódcą tego reaktywowanego po latach oddziału, który pod jego dowództwem wyruszył na odsiecz Lwowa. 17 lutego, w czasie wypadu do Rzęsny Ruskiej, Kozic, Domażyra i Haraszynowa, został ranny. Od 20 lipca do 24 września 1919 roku dowodził II Brygadą Piechoty Legionów. W okresie od 25 września 1919 do 30 kwietnia 1920 roku oraz od 1 grudnia 1920 do lipca 1921 roku był komendantem Szkoły Aplikacyjnej Oficerów Piechoty w Rembertowie. W międzyczasie pełnił służbę na stanowiskach: szefa Wydziału Szkół Piechoty Oddziału III Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych (od 1 maja 1920 roku), dowódcy 2 Grupy Operacyjnej (od 1 sierpnia 1920 roku). 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w „grupie oficerów byłych Legionów Polskich”. W okresie od 22 sierpnia do 24 września 1920 roku dowodził w zastępstwie 4 Dywizją Piechoty. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 4 pułk piechoty Legionów. 30 grudnia 1922 roku został przeniesiony do komendy miasta Warszawy na stanowisko zastępcy komendanta. 28 czerwca 1923 roku został przeniesiony do Komendy Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia Armii w Rembertowie na stanowisko zastępcy komendanta. 1 grudnia 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych generała dywizji Władysława Sikorskiego, nadał mu stopień generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 30. lokatą w korpusie generałów[11]. 3 grudnia 1924 roku został mianowany dowódcą 4 Dywizji Piechoty w Toruniu. 31 lipca 1927 roku został mianowany I zastępcą Wiceministra Spraw Wojskowych i szefa Administracji Armii. 1 stycznia 1930 roku został zwolniony ze stanowiska I zastępcy Wiceministra Spraw Wojskowych i szefa Administracji Armii, i mianowany generałem do zleceń I zastępcy Wiceministra Spraw Wojskowych i szefa Administracji Armii z zachowaniem dotychczasowych dodatków służbowych. Od 26 maja 1931 do 13 marca 1934 roku był ministrem przemysłu i handlu. Z dniem 31 maja 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Był senatorem RP IV kadencji (1935–1938) i V kadencji (1938–1939) z województwa stanisławowskiego. W latach 30. był prezesem rady Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej. Po kampanii wrześniowej przebywał na Bliskim Wschodzie do września 1947 w tzw. 2 Grupie, ale bez przydziału wojskowego. Po demobilizacji osiedlił się w USA. Zmarł 10 października 1958 roku w Chicago i tam został pochowany. Ordery i odznaczenia Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931) Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923) Krzyż Walecznych (czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 17 marca 1930) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Odznaka za Rany i Kontuzje Medal Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry) Krzyż Żelazny II kl. (Prusy) Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja, 1929) Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1922) Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia) Wielki Oficer Orderu św. Sawy (Jugosławia, 1929) Order Krzyża Orła I kl. (Estonia, 1934) Na ostatniej fotografii: przed dworcem kolejowym w Zaleszczykach. W pierwszym szeregu od prawej: wojewoda tarnopolski Kazimierz Moszyński, generał Daniel Konarzewski, generał Ferdynand Zarzycki, starosta zaleszczycki Józef Krzyżanowski.

Czy któryś z Kolegów może zidentyfikować maszynę stojącą za Junkersem?

Zgadza się!!!!!!!

WIELKIE DZIĘKI!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Uroczystości w listopadzie 1918 roku na dziedzińcu na Wawelu. 2-gi od prawej generał Antoni Madziara komendant Krakowa.