MonikaNJ

na obrazie widać sosny - obecnie rondo Wiatraczna. w pobliżu lazaretu zmarł gen. Żymirski - obecnie krzyż na rogu Grochowskiej i Międzyborskiej.

Dawno mnie nie było:-) uzupełniając informację o rakietnikach przytoczę fragmenty pracy Małgorzaty Szczygielskiej p.t." O wojskach rakietowych w powstaniu listopadowym, czyli z koziołka w zaborcę". ..."W chwili wybuchu powstania listopadowego wojsko polskie dysponowało dwoma kadrowymi oddziałami rakietniczymi – konnym i pieszym. To właśnie interwencja rakietników pieszych odmieniła losy bitwy pod Olszynką Grochowską, rozpędzając szarżę 28 wyborowych szwadronów rosyjskiej kawalerii i pozwalając armii polskiej ewakuować się za Wisłę"... ..."Przybycie rakietników pod Olszynkę było zaskoczeniem nie tylko dla nieprzyjaciela, ale i dla samych Polaków, z których niewielu miało okazję zetknąć się dotychczas z tym ultranowoczesnym rodzajem broni. Istnienie w wojsku polskim tego typu oddziałów, a tym bardziej ich ćwiczenia, były bowiem objęte tajemnicą wojskową – do tego stopnia, że na czas przemarszów i manewrów lawety wyrzutni rakietowych okrywano maskującymi plandekami. Także sama służba w broni rakietowej obwarowana była daleko idącą dyskrecją"...

Skoro tak, to jeszcze trochę dodam. 11. mapa bitwy Olszynkę na miejsce bitwy wybrał Chłopicki ; obsadziła ją 2 dywizja gen. Żymirskiego- lewa część Olszynki siły gen. Skrzyneckiego , prawa Grenadierzy, centralnie 4 Pułk piechoty liniowej. naoczny świadek (jakiś pruski baron) opisywał: "Polacy rzucali się z bagnetami na Rosjan i ci nigdy ich uderzenia nie wytrzymywali, lecz ani razu nie widziałem Rosjan idących na bagnety". 12. obraz "Bitwa pod Grochowem" pędzla Bogdana Willewalde' go Klęskę polskiej stronie miała zadać jazda rosyjska, wpędzając ich w bagna Saskiej Kępy i zmasakrować. Kawaleria gen. Łubieńskiego stanęła na lewym skrzydle a na prawym rakietnicy piesi. Byli oni wyposażeni w race kongrewskie ( widać na obrazie). Rosyjskich Kirasjerów rozniósł płk. Kicki z pięcioma szwadronami 2 Pułku Ułanów KP na siwkach. 13. obraz "Olszynka Grochowska" pędzla Jana Rosena ; przedstawiający 3 Pułk Ułanów KP pozdrawiam

8. Krzyż przy Grochowskiej 80/82- mogiła powstańcza 9/10. Mauzoleum i pomnik , pod nim kiedyś składali przyrzeczenie harcerskie , harcerze z mojego hufca.

5. Cmentarz Kamionkowski - mogiły powstańców 6. Krzyż (róg Grochowskiej i Międzyborskiej)- wg legendy pod nim zmarł ranny Gen. Żymirski , niedaleko był lazaret wojskowy 7. Krzyż przy przejeździe kolejowym- przy nim tablica z napisem "... Chłopicki padł ranny w miejscu, gdzie obecnie znajduje się stacja kolejowa Olszynka Grochowska. Postawiony tu krzyż został przeniesiony za przejazd kolejowy gdzie swoi do dziś..."

Formoza58 wybacz ,że Ci się wcinam w wątek ale Grochów to moja "wieś" i dlatego pozwalam sobie dodać kilka pamiątek tej bitwy. 1. Rogatki Grochowskie - miejsce stacjonowania jazdy Gen. Łubieńskiego 2. Rondo Wiatraczna- w czasie bitwy lasek sosnowy zwany "Choinkami Grochowskimi"- pozycje Grenadierów Gwardii Gen. Krasińskiego, podczas prac budowlanych odkryto mogiły powstańcze. Do dnia dzisiejszego przetrwało 12 sosen. 3. Pomnik Szosy Brzeskiej- miejsce stacjonowania Naczelnego Wodza Michała Radziwiłła 4. Dworek Grochowski- wg legendy kwatera główna Gen. Chłopickiego ; miejsce akcji dramatu "Warszawianka" Wyspiańskiego

Karpik ma rację to jest religia. Pominę tych co ją wymyślili i dlaczego oraz podtrzymują tyle lat. Natomiast czcicieli nie obchodzą dowody, nie wiedzą ale wierzą; " nie przekonasz, przekonanego". Tragedia rodzin, groby zostały złożone na ołtarzu. Jezus jeśli istniał był podobny do Etiopczyka. Starożytni Egipcjanie i Izraelici nie różnili się wyglądem według badań antropologów, archeologów oraz tego co jest napisane w Biblii. Na podstawie rekonstrukcji twarzy starożytnych- to właśnie wygląd Etiopczyków jest najbliższy.

znam tylko mołdawskie

ze strony " Dawne Puławy" kapral Józef Tomaszewski z 2 Pułku Saperów Kaniowskich

Bocian spod Łęczycy nie żyje. Był bez głowy. Ktoś zastrzelił ptaka? (fakt.pl) bez komentarza

Tak, było kolorowane , rozpędziłam się bo miałam zamieścić oryginał ( w sensie skan z oryginału)

rozumiem i przepraszam , błędy świeżynki z forum genealogicznego ;-)

dzień dobry, trochę mi się zrobiło wstyd , że nie znałam daty śmierci Jana i odszukałam : zmarł 28/09/1993 roku w Toruniu GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarze Komunalne w Toruniu w uzupełnieniu napiszę jeszcze, że KW dostał w stopniu plutonowego piechoty; następne odznaczenie już jako sierżant a KZ jako kapitan obs. tyle jest w personalnych w CAW. Niestety nie mam obecnie możliwości do tego się dobrać, ale planuję na maj/czerwiec, tym bardziej że teczek braci Żurkowskich jest więcej. Jan był bardzo obrażony na rodzinę i nie mógł im wybaczyć śmierci synka; jego pierwsza żona po związaniu się z niemieckim lotnikiem przyjechała do Puław i chciała zostawić dziecko, ale Antoni - ojciec Jana ją pognał. Jan nawet na grób matki przyjeżdżał po kryjomu , nie chciał widzieć się z rodziną. Utrzymywał kontakt jedynie ze swoją chrześnicą. oto Jan w drzewie genealogicznym moich dzieci proszę zwrócić uwagę na identyczny podpis jak na zdjęciu z opracowania pana Jerzego Pawlaka a to już cała rodzina w 1935 roku na złotych godach rodziców. Na zdjęciu nie ma jeszcze małego Jasia (syna Jana) i mojej teściowej - urodzili się później. Wszyscy z obecnych na tym zdjęciu już nie żyją; jedyną żyjącą bratanicą Jana jest moja teściowa

Dzień dobry, jestem z rodziny Jana Żurkowskiego. Jan urodził się 24.06.1902 roku w Puławach w rodzinie o dużych tradycjach wojskowych; jego trzej bracia mieli również interesujące biogramy. Właściwie powinnam napisać coś o sobie, jestem genealogiem i właśnie dzięki temu trafiłam na ten temat i forum. Wracając do Jana : służył w 84 pp a po skończeniu kursu aerofotogrametrii lotniczej na Politechnice Lwowskiej przeszedł do 4 pl , 46 et , co było przez dwa lata nie wiem ale w 1939 został zestrzelony nad Warszawą i wzięty do niewoli. Całą wojnę spędził w obozie jenieckim Woldenberg. Mam podejrzenia czemu portret znalazł się niedaleko Gdańska. Jan miał dwie żony : pierwsza była pochodzenia niemieckiego , gdy ten był w obozie związała się z niemieckim lotnikiem, w 1945 przeniosła się do Gdyni gdzie w bombardowaniu zginał jedyny syn Jana. Po wojnie chciała do niego wrócić ale on nie chciał o tym słyszeć. Ożenił się powtórnie i usynowił pasierba, mieszkał i pracował w Toruniu ; był rozpracowywany przez SB. Niestety nie ustaliłam jeszcze kiedy zmarł. Jeśli państwo sobie życzycie , odpowiem na pytania jeśli będę umiała. Piękny portret z całego serca dziękuję za jego uratowanie ; a zdjęcia ze wspomnianego opracowania również nie znałam.