Koloman

Jeśli chodzi o jakość drukowanych fotografii to często cofamy się do czasów PRL-u, gdzie do druku używano najczęściej najgorszy papier na którym fotografie wychodziły koszmarnie. Przypomnijcie sobie Koledzy książki z serii "Biblioteczka Skrzydlatej Polski" - zamieszczone w nich fotografie to były plamy o różnych stopniach jasności bez widoku jakichkolwiek szczegółów. Jeśli chodzi o firmowanie opisów fotografii to napewno nie firmuje tego MLP w Krakowie - bo kto to ma robić i po co. Tych fotografii mają dziesiątki jeśli nie setki tysięcy. W różnej formie: luzem, jako tematyczne czy personalne kolekcje, albumy. Jak fotografie są opisane na odwrocie lub podpisane w albumie to wszystko gra. Jak nie, to w zasadzie pozostają anonimowe - muzeum nie zajmuje się identyfikacjami. Archiwizuje je w stanie otrzymanym i tyle. Tak więc za opisy fotografii odpowiedzialny jest wyłącznie autor publikacji w której zostały zamieszczone. Podobnie autor odpowiedzialny jest za błędy ortograficzne lub gramatyczne - nie ma już w redakcjach korektorów, którzy sprawdzali tekst i wyłapywali byki. Teraz redakcja czy wydawnictwo dostaje najczęściej CD lub DVD z opracowaniem. Jak przed drukiem przepuszczą je przez program korektorski (rzadko to sie zdarza) to jest szansa wyłapania byków, jak nie to idzie do druku w formie otrzymanej.

P.S. Zawsze jak patrzę na te piękne samoloty sportowe PZL-a to żałość bierze, jak zmarnowano bezcenne doswiadczenia zdobyte przy konstrukcji tych maszyn. W tym czasie jako jedyne reprezentowały w Polsce nowoczesną tendencję w budowie samolotów: wolnonośny dolnopłat o konstrukcji duralowej. Jaki to był wspanialy punkt wyjsciowy dla zaprojektowania nowoczesnego samolotu myśliwskiego, jeszcze pod koniec pierwszej połowy lat 30-tych. Decydentów zaslepiła chwilowa, krótkotrwała zresztą i problematyczna nowoczesność myśliwców Puławskiego i dopiero w drugiej połowie lat 30-tych obudzili się z reką w nocniku. Ale było już za późno. I tak schrzaniono sprawę. Pytałem onegdaj, prawie 60 lat temu współkonstruktora tych PZL-ek prof.Misztala (był profesorem na moim wydziale PW) dlaczego nie poszli za ciosem i nie zabrali się za nowoczesny samolot myśliwski. Odpowiedział mi, ze bardzo chcieli ale całą trójke, czyli jego, Dąbrowskiego i Kubickiego obciązyli projektem bombowca czyli Łosia i na myśliwca nie mieli czasu. I wyszło jak wyszło. I tyle

Z tygodnika "Światowid" z 1934 (Challenge). Polecam podpis pod jedną z fotografii - 86 lat temu pismacy też się nie popisali.

Bardzo interesująca fotografia. Główne postacie jak niżej, reszta to mniej znani subalterni. Zastanawia mnie co jest w tych szafach za ich plecami - akta jakieś czy co? I to w sali bankietowej? Może to jakaś pamiątka po stacjonujących w tych budynkach keksholmczykach..

Szanowne Koleżanki i Koledzy, złóżmy głęboki ukłon konsultantom historycznym z zakresu lotnictwa za ich ciężką pracę przy tym filmie. Realizatorzy filmu chcieliby go zapewne zrobić jak najbardziej efektowny i wwaliliby w film sceny z odrzutowcami (szybkość i hałas), PZL-ami (bo to samoloty przedwojenne) lub jakimikolwiek samolotami ze śmigłami (bo takie wtedy używano). Dzieki konsultantom historycznym realizatorzy, nie mając archiwalnych nagrań z De-Drei czy Balilla (wielka szkoda) wstawili sceny z samolotami PWS-A bedącymi w prostej linii odpowiednikami wcześniej wymienionych, użytkowanych w czasie wojny 1919-20 (dwupłat konstrukcji płócienno-drewnianej napędzany silnikiem ze śmigłem). To miało swój sens i pozwalało pokazać widzowi jaką formę miały używane wtedy aparaty. Natomiast jaki to był dokładnie typ samolotu to należy przypuszczać z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, że dla 99,99% oglądajacych to było "wsio ryba". Pokazanie fotografii własciwych, ówcześnie stosowanych typów samolotów miałoby mały sens bo wspomniany procent widzów w 5 minut po zakończeniu filmu dokładnie by wszystko zapomniał. Nas, purystów, uczestników forum razi ta realizacja ale tak zwanej "szerokiej widowni" w miarę dokładnie pokazuje realia ówczesych działań lotniczych. I to ma swoje zalety edukacyjne. Co do innych "zalet" filmu nie wypowiadam się.

Augustyn Domes

Włocławek 1929. Pilot Bolesław Skraba

Kontunuując cykl nietypowych pozycji samolotu......

Prawda, wstawiłem temat taki prozaiczny, przyziemny. W innych tematach wyczuwa się łopot sztandarów, błysk szabel, bohaterskie czyny, ordery itp a w tym temacie dominuje zakup kartofli i marchwi, dostawy siana, zakup sprzetu kuchennego itp. Ale to też przecież armia. Wstawione przez Kolegę formoza58 materialy są niezwykle ciekawe; pokazują podstawy egzystencji jednostek WP. Każdy interesujacy się armią powinien sie z nimi zapoznać. Czytając je nasuwa się wiele pytań i spostrzeżeń, którymi warto sie podzielić. Na poczatek taka uwaga z protokołu: "...zjawia się jeden oferent katolik przy czym stawia warunki nie do przyjęcia". No i teraz pytania: - czy jest jakieś zarzadzenie czy wytyczne, żeby kupować w firmach chrześcijańskich? - jeśli tak, to kto je wydał? - dlaczego ten oferent katolik stawia warunki (jakie?) nie do przyjecia? Nie jest to chyba rzecz odosobniona skoro wspomniano o tym w raporcie. To narazie tyle. Kolejne spostrzeżenia wkrótce.

P.S. Afery związane z bogaceniem się na wojsku oczywiście są znacznie ciekawsze niż np.sposoby zakupu ziemniaków czy marchewki dla jednostki. Ale w tym temacie własnie nie chodzi o afery .

No, SUPER MATERIAŁ!!!!!!!!!!!!!!! A gdzie ten protokól pokontrolny został opublikowany? Własnie o to mi chodziło - bardzo precyzyjnie opisano sposob zaopatrzenia pułku w przede wszystkim w żywność - tak dla ludzi jak i dla koni. Ciekawostka: niektóre przetargi organizowane były przez pułk a inne przez Komendę Miasta dla całego garnizonu. Druga ciekawostka: pułk w miarę możliwości sprzedawał odpady a nie wyrzucał ich po prostu na smietnik (może w podobny sposób pozbywano się "końskiej produkcji"). Czy takie proste mnożenie jest możliwe? Czy dla tych wszystkich w/w jednostek były takie same normy wyżywieniowe (dla ludzi i dla koni)?

No właśnie; wybrakowane maski przeciwgazowe.

Kwestia dostaw dla wojska zawsze budziła dużo emocji. I nie chodziło tutaj o bron, amunicję, sprzęt bojowy ale o środki umożliwiające codzienną, pokojową egzystencję jednostki czyli żywność, umundurowanie, środki czystości i sanitarne, paszę dla koni, materiały pędne dla pojazdów mechanicznych, materiały budowlane itp. Wszystkie te srodki musiały być kupowane na rynku cywilnym. W przestrzeni publicznej, jeszcze od czasów napoleońskich, słuchy chodziły o ogromnych fortunach osiągniętych drogą sprzedaży wojsku za duże pieniądze najzwyczajniejszej tandety (np.tekturowe buty). Z drugiej strony słuchy o ogromnej korupcji wsród kwatermistrzow, oficerów gospodarczych czy osób odpowiadających za zaopatrzenie jednostek. Ile było w tym prawdy a ile fantazji? I pytania do Kolegów znających te sprawy: - w jaki sposób przebiegało zaopatrzenie jednostek wojskowych w II.RP w srodki jak wyżej? - w jaki sposób dokonywano zakupów? - czy istniały stosowne przepisy regulujące te kwestie?

Ba, ale ja tej wiedzy nie mam więc też nie mam o czym pisać. Sam bym chciał się czegoś na ten temat dowiedzieć. Może trzeba będzie założyć stosowny temat i ktoś z Koleżeństwa, bardziej kompetentny podzieli się swoją wiedzą.

A jednak te kwestie, jak wszystko co dotyczy spraw finansowych w jednostkach wojskowych są bardzo ważne. "Sprowadzano" - to znaczy, rozumiem "kupowano" Jeśli kupowano to na jakiej zasadzie: z wolnej ręki czy z przetargu? Jakie były w tej materii przepisy? Bo napewno jakieś przepisy dotyczace zakupów dla wojska były, choćby po to, żeby zapobiegać korupcji. Także i w tym przypadku jest niejasność: "odbierali" - kupowali czy dostawali za darmo?

Nie wiem czy w dobrym miejscu piszę ale to jest taki trochę ogólny temat o koniach. A mnie interesują dwie ogólne kwestie też związane z końmi. Otóż po reformie kawalerii z 1924 roku mieliśmy: 27 Pułków Ułanów, 3 Pułki Szwoleżerów, 10 Pułków Strzelców Konnych, ileś tam szwadronów KOP. Do tego dochodzi 31 Pułków Artylerii Lekkiej o trakcji oczywiście konnej. I jeszcze wiele innych jednostek gdzie koń był podstawowym środkiem lokomocji. A oto kwestie mnie interesujace: 1. W jaki sposób zaopatrywano te jednostki z tak wielka iloscią koni w materiały pędne czyli siano 2. W jaki sposób pozbywano się tej ogromnej góry łajna produkowanego przez tak wielką ilość koni.

Może obaj byli niepalącymi to i prezent był kłopotliwy.

St.sierż.pilot Walenty Biskup 3.PL.

1927

Znalazłem, tak jak napisałem wcześniej, sierż.pil.Jan Stachura złapał gęś. Obiad był!!!

Rotmistrz pil.Stanisław Jasiński 5.EW.

Junkers F-13 P-PALS pilotowany przez Kazimierza Brzezińskiego w dniu 6 sierpnia 1925.