Sedco Express

Ciekawostka - jeden PZL P.24 przejęty przez Włochów od Greków był użytkowany jako patrolowy a jeden P.24 został sprzedany przez Polskę w 1936 r. Abisynii i podobno brał udział w walkach z Włochami.

Tak to zdjęcie jest znane - ja miałem na myśli zdjęcie RWD-13 w barwach lotnictwa Iranu (podobnie jak Bartela w lotnictwie Królestwa Afganistanu).

Wielce ciekawe byłyby zdjęcia (niestety nigdzie ich nie znalazłem) dwóch naszych "ptaków", które odleciały do egzotycznych krajów: - Bartel BM-4b podarowany w maju 1928 r. królowi Afganistanu Ammamulahowi Chanowi podczas jego wizyty w Warszawie - RWD - 13 podarowany 14 kwietnia 1939 r. przez prezydenta RP I.Mościckiego następcy tronu w Iranie Mohmmedowi Rezie Pahlawiemu jako prezent ślubny

Gwoli ścisłości - jeśli chodzi o budowane na licencji w Jugosławii RWD to poprawne ich oznaczenie to RVD.

Ha, ha ! Cenię Twoje poczucie humoru i serdecznie pozdrawiam !

O jakim "błąkaniu" mowa ? Sprzedane nie błąkały się (ktoś mógłby sadzić, że szukały drogi powrotnej) a wykonywały przez 40 lat użytkowania określone loty, zadania co nie miało nic wspólnego z błąkaniem ?

Gdzie te bezkresne stepy Azji ? Raczej pustynia, wszak to Palestyna (lub Izrael) ?

Gondola "Lecha".

Jugosłowiański RVD-13 YU-PFE (licencyjny RWD-13) - 1938 r.

"Uskrzydlony grot" - godło (projektu por.pil. Kazimierza Kuziana)121.EM 2.PL na samolocie PWS-A (Avia BH-33) biała "7" Kraków-Rakowice - 1931 r.

Dwa ostatnie zdjęcia - 1933 r.

Błędna informacja co do typu samolotu - nie Ansaldo A.1 "Balilla" a Ansaldo SVA-10 (w trakcie oblatywania samolotu).

CW-1 z 1924 r. (Z.A.S.P.L. - Związek Awiacyjny Studentów Politechniki Lwowskiej)

Por.pil. Jan Wyrzykowski (zginął śmiercią lotnika w czerwcu 1921 r.) Tutaj w kokpicie szkolnego Caudrona G.III w trakcie szkolenia w Istres - Francja.

Bleriot SPAD S-51C1

Z Allegro - "Zdj.samolot szkoleniowy Breguet?!!!" Szkolny Hanriot H-28 produkcji WWS z cywilną rejestracją

Tak jest, poprawna identyfikacja. Moja jest błędna !

W centrum płk obs. Bolesław Luziński

4 czerwca 1936 r. na skutek oderwania lotki rozbił się szybowiec "Sroka" nr. 429 z warszawskiego aeroklubu, pilotowany przez pil.szyb. Edmunda Szutkowskiego. Pilot zginął.

OK, ale głównym tematem dyskusji była nie 1.SBSpad. a szkolenie szybowcowe w szkole podchorążych przed 1939 r. (!) i nie "co by było, gdyby..." ani też historia szybownictwa aliantów w okresie II WŚ ? Twoje powyższe uwagi dot. "technologii" są jak najbardziej słuszne i odnoszą się nie tylko do historii 1.SBSpad.

"Masz więc całą odpowiedź, jak II RP i jej podatnicy bezsensownie ufundowali rozrywkę dla podchorążych piechoty czyniąc z nich pilotów szybowcowych." ? Szkolenie szybowcowe w szkole podchorążych w ramach programu nauczania (czyli finansowane przez podatnika) było jednostkowym ewenementem a nie sprawą masową we wszystkich szkołach podchorążych. Gdyby było nie tak, to zapewne byłyby ogólnodostępne informacje o innych szkołach a nie ma, jest tylko o tej jednej (!) szkole podchorążych w Bydgoszczy. Pytanie - więc ilu zostało wyszkolonych ? Ilu z nich przedostało się do Francji/Anglii ? Kilkunastu, kilkudziesięciu ? Mówimy o szkoleniu w ramach programu bo wcześniejsze szkolenie szybowcowe (przed włączeniem go do programu) w ramach sekcji szybowcowej w szkole podchorążych w Bydgoszczy ( a może także w innych szkołach wojskowych - nielotniczych) odbywało się na zasadach samofinansowania (składki, datki, sponsorowanie itd.) Uważam, że uprawianie tego sportu - szybownictwa podobnie jak szermierki, boksu, pływania i innych dyscyplin nie włączonych do programu nauczania w szkołach wojskowych miało sens. By ocenić działalność, posunięcia, zasadność postępowania należy uwzględnić realia tamtych czasów. "Polak mądry po szkodzie" ale... po kilkudziesięciu latach gdy dane zagadnienie, temat został gruntownie zbadany i wyciągnięto wnioski co było dobre, a co złe. ?

Samolot sportowy konstrukcji Jerzego Dąbrowskiego i Antoniego Uszackiego DUS-III "Ptapta" - 1928 r. W kabinie pilot oblatywacz Antoniu Mroczkowski.

Nie do końca można się zgodzić z powyższym komentarzem ponieważ nie ulega wątpliwości, że tak szerokie umasowienie (w tym w wojsku - z pominięciem lotniczego szkolnictwa wojskowego) i rozpropagowanie szybownictwa w międzywojniu w Polsce to był sukces polskiego sportu lotniczego a nie żadna ekstrawagancja ! Odnośnie szkolenia w wojsku - sadzę, że szkolenie szybowcowe przeprowadzano tylko w tej jednej jednostce wojskowej. Jak do tego doszło ? Być może ze względu na tradycje lotnicze (szkolnictwo) w Bydgoszczy 25.05.1933 r. utworzono Bydgoskie Koło Szybowcowe. W skład Koła weszły sekcje szybowcowe - Związku Strzeleckiego, drużyn harcerskich, szkół etc. Jednym z uczestników była Sekcja Szybowcowa im. gen.dyw. Leona Barbeckkiego przy Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy utworzona 16.02.1934 r. przez entuzjastów - hobbystów podchorążych. Prezesem został mjr Antoni Chudzikiewicz. Zbudowano własnymi siłami w sumie trzy szybowce 'Wrona" ("Podchorążak I", "Podchorążak II", "Podchorążak III") i zakupiono jeden egz. "Czajki". Generalnie wkład finansowy państwa był znikomy - finanse na działalność Koła (w tym sekcji podchorążych) pochodziły ze składek i fundacji osób prywatnych, składek na LOPP, bezpłatnej pracy i ofiarność członków itd. Prowadzono szkolenia teoretyczne - kursy (4 tyg. ) i praktyczne kończące się egzaminami i tak np. w 1936 r. kategorię A uzyskało 4 oficerów i 69 podchorążych. Wspomniany w art. komendant szkoły płk Szwarcenberg-Czerny dopiero w 1936 r. szkolenie szybowcowe wprowadził do programu szkolenia podchorążych. Na ten przedmiot przeznaczono 36 godz. nauki. Szkolenie prowadzono dla drugiego rocznika nauki (dla kategorii "A") i dla trzeciego roku (dla kat. "B"). Wprowadzenie szkolenia do programu szkoły było następstwem powszechnego wśród podchorążych zainteresowania i udziału w szkoleniach organizowanych przez sekcję szkoły w ramach Koła Bydgoskiego oraz (jak uważał komendant) wielu korzyści z takiego przeszkolenia w późniejszej służbie oficerów - absolwentów szkoły. Pozostaje zadać pytanie - czy szybowcowe szkolenie programowe w w/w szkole podchorążych (piechoty) było jedynym w szkołach wojskowych nie lotniczych i czy były podobne szkolenia (programowe) też w innych ? - -

Z powyższego artykułu: "Jako pierwsi zmierzyli się z tym zadaniem lotnicy w Krakowie, a konkretniej na podkrakowskim wówczas lotnisku w Rakowicach. W czwartek 31 października 1918 roku zostało ono przejęte przez Polską Komisję Likwidacyjną i zabezpieczone przez paru zaledwie polskich lotników i mechaników wspartych piechotą. Dzień później dowodzący bazą kpt Roman Florer nakazał zamalowanie c.k. barw. Czarne austriackie krzyże na białym tle pokryto białą farbą, a na powstałych w ten sposób białych kwadratach wymalowano duże czerwone litery „Z” jak „Zwycięstwo” lub „Zdobycz”. Lotnisko Lewandówka we Lwowie zostało zajęte 2–3 listopada, a we wtorek 5 listopada 1918 roku – po przygotowaniu i uzbrojeniu maszyny oraz skompletowaniu załogi, przeprowadzono pierwszy lot bojowy polskiego lotnictwa. Samolot został oczywiście oznakowany barwami narodowymi – we Lwowie uznano, że powinny to być białe i czerwone pasy malowane na skrzydłach i ogonie." Widnieją dwie daty - 31 października1918 i 5 listopada 1918 r. jednak nie było to pierwsze zastosowanie polskich znaków przynależności państwowej na samolotach polskiego lotnictwa wojskowego. Co najmniej dziwne jest, że nigdzie nie ma informacji o faktycznie pierwszych (!) znakach rozpoznawczych lotnictwa polskiego zastosowanych kilka miesięcy wcześniej. 2 kwietnia 1918 r. do Oddziału Awiacyjnego I Korpusu Polskiego w Rosji przybył jego dowódca gen. Józef Dowbor-Muśnicki i zorganizowano chrzciny samolotów Oddziału. Niektóre z nich miały już (jako pierwsze znaki rozpoznawcze lotnictwa polskiego) wcześniej namalowane na płatach pasy amarantowo - białe zakrywające rosyjskie kokardy.