Skocz do zawartości

Rekomendowane odpowiedzi

Napisano

Z identyfikacją lotników z MDLot są duże problemy. Na podstawie opisanych zdjęć (głownie grupowych) można od biedy dokonać identyfikacji kilkunastu (?) osób głównie oficerów  i może kilku podoficerów zawodowych. Natomiast w publikacjach tematycznych  jest podanych kilkadziesiąt  nazwisk.

Napisano (edytowane)
56 minutes ago, Sedco Express napisał:

OK o tej kraksie i przypisie 180 (mocno wszystko jest poplątane) ale na str. 104 nie ma nic o żadnych skrzyniach - trzy zdjęcia grupowe na tle LeO.

Przepraszam, chodziło o stronę 101.

Edytowane przez Borsuk13
Napisano

M.D.L. — 1924

W Dzienniku Rozkazów Tajnych Szefa KMW Nr. 20 z 8 października 1924 roku opublikowano rozkaz tajny Nr. 5, dołączony do rozkazu dziennego Nr. 70 z dnia 15 września 1924 r., w którym dziękowano: Dowódcy Morskiego Dyonu Lotniczego ppłk. Leonkowowi oraz oficerom i szeregowcom, którzy przyczynili się do doskonałego wykonania zadania wywiadu powietrznego manewrującej, 6 września u naszych brzegów, floty rosyjskiej.

Według autorów książki „Lotniczy Puck, 1911-1950” były to dwie załogi łodzi latających Macchi M-9: Dowódca morskiej eskadry obserwacyjnej kpt. pil. Władysław Iwanowski z por. obs. Jerzym Bohuszewiczem i chor. pil. Adolf Stempkowski z por. obs. Kazimierzem Rajsem.

W Dyonie był kryzys sprzętowy, poniemieckie wodnopłatowce prawie nie latały (prawdopodobnie ostatni lot tych maszyn miał miejsce 21 sierpnia tego roku i zakończył się katastrofą Friedrichshafena FF-33J Nr 8), zamówione wodnosamoloty francuskie dotarły później (pierwsze egzemplarze LeO H-13B3 dotarły 19 listopada, ale zostały zmontowane i oblatane w roku następnym). Jedynymi latającymi hydroplanami były Macchi M-9 produkcji włoskiej.

W nowozbudowanym budynku radiostacji zainstalowano dwa zestawy urządzeń: podstawowy z nadajnikiem iskrowym Siemens-Halske (moc w antenie 1,5 kV, zdobyty na Ukraińcach w 1919 r.) i odbiornikiem Telefunken E 85 oraz pomocniczy z  nadajnikiem iskrowym Telefunken 0,2TK (200 W) i odbiornikiem Telefunken. Sygnałami wywoławczymi radiostacji były: PCK (polski) i AXS (międzynarodowy, zamieniony w październiku 1928 r. na SPS).

Z taborem pływającym też nie było lepiej, pływały: jedna lub dwie motorówki z silnikami o mocy 35 KM (jedna nazywała się WICHER) i jeden lub dwa hydroglisery Farmana (jeden wymieniono, w roku 1925, na motorówkę Flotylli Wiślanej M. 3).

Napisano

We Flotylli Pińskiej były dwa hydroglisery typu „Farman”, nosiły oznaczenia H. 1 i H. 2. Według dokumentów miały silniki o mocy 180 KM, które nadawały im prędkość 70 km/godz. Pierwszy pojawił się we wrześniu 1925 roku, przydzielony z MDLot., zapewne w drodze wymiany za motorówkę M. 3. Drugi trafił na Pinę prawdopodobnie w 1927 roku. Zostały ostatecznie skasowane w 1932 roku.

W Pucku pojawiły się przed 1922 rokiem (na pewno jeden), w dokumentach moc jego silnika podano jako 260 KM.

Napisano

Przeglądając foldery reklamowe firmy FARMAN można oszacować wymiary hydrogliserów w polskiej służbie: długość 10-11 metrów, szerokość z płatami ok. 3 metrów, szerokość „wanny” ok. 2 metrów. Silnik to zapewne Hispano-Suiza HS-34 (HS 8Ab).

  • 2 weeks later...

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie