otton1

Ja też, tym bardziej, że Dobrowolski to był aktor komediowy. Wielkie dzięki za interesujące opisanie fotografii!! Zyskały na wartości o 100%!!!!!

To ten aktor?

SUPER!!!!!!!!!! Coś wspaniałego!!!!!!!!!! Może udałaby się taka identyfikacja przy innych generałach. Np. gen.Jung nosił Legię Honorową. A jakie inne jego odznaczenia można rozpoznać?

Numer 13. Władysław Jan Jung (ur. 23 czerwca 1870 w Gorlicach, zm. 1 stycznia 1940 we Lwowie) – generał dywizji Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari. Od dziecka kształcił się w szkołach wojskowych w Koszycach. W 1888 ukończył Wojskową Wyższą Szkołę Realną w Hranicach na Morawach. Następnie odbył studia na Wydziale Artylerii Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu. Mieszkał w Krakowie, a wakacje spędzał we Lwowie. W 1891 otrzymał nominację na stopień podporucznika i został oficerem zawodowym armii austriackiej. Przeszedł kolejne szczeble dowódcze w jednostkach wojskowych. W 1904 został awansowany do stopnia kapitana. W 1908 służył w pułku armat polowych nr 1 w Krakowie, dowodzonym przez podpułkownika Aleksandra Truszkowskiego, późniejszego tytularnego generała dywizji WP. W latach 1914–1915 – w stopniu majora – brał udział w walkach na froncie rosyjskim. Od 1916 do 1917 już jako pułkownik dowodził pułkiem armat polowych nr 24 (byłym pułkiem armat polowych nr 30) na froncie rumuńskim. W 1918 był dowódcą brygady artylerii na froncie włoskim i tam w listopadzie dostał się do niewoli. W grudniu 1918 wyjechał do Francji i do stycznia 1919 poszerzał wiedzę na kursie artylerii w Le Maris. Po jego zakończeniu wstąpił do Armii Polskiej dowodzonej przez gen. Józefa Hallera. W lutym został dowódcą 1 pułku artylerii polowej. 2 kwietnia przekazał jednostkę pod dowództwo ppłk. Mikołaja Gomólickiego, a sam objął stanowisko dowódcy I Brygady Artylerii. Od października 1919 do kwietnia 1920 pełnił funkcję dowódcy VII Brygady Artylerii, a także inspektora artylerii 2 Armii. 1 maja 1920 został zatwierdzony z dn. 1 kwietnia w stopniu generała podporucznika. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od kwietnia 1920 do czerwca 1924 był dowódcą 15 Dywizji Piechoty. Pozostając na tym stanowisku, w 1921 wszedł w skład Polskiej Misji Wojskowej, a w późniejszym czasie ukończył kurs dla wyższych dowódców. 31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego, awansował go na stopień generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 8. lokatą w korpusie generałów. Od czerwca 1924 do lipca 1926 sprawował funkcję dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi, a od lipca 1926 dowódcą Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. 9 października 1928 roku został zwolniony ze stanowiska, a z dniem 30 listopada tego roku przeniesiony w stan spoczynku. 20 marca 1929 roku wraz z małżonką wyjechał z Lublina. Przed wyborami do Rady Miasta Krakowa z 1938 został wiceprezesem Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego. Przed II wojną światową mieszkał w Krakowie z żoną, Seweryną z Mochnackich. Agresja Niemiec na Polskę zastała go na wakacjach w Buczaczu, skąd dotarł do Lwowa, zamierzając następnie dostać się do Krakowa, żeby zabezpieczyć dom i majątek. Po kapitulacji Lwowa pozostał w nim do grudnia 1939, a następnie podjął nieudaną próbę przekroczenia sowiecko-niemieckiej linii demarkacyjnej. W rejonie Rawy Ruskiej zatrzymali go sowieccy strażnicy. Nie został jednak rozpoznany. Podawał się za emerytowanego profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przetrzymywany w szopie, doznał odmrożeń, których skutkiem była gangrena obu stóp. Mimo że przewieziono go do szpitala we Lwowie, wkrótce zmarł. Został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Łyczakowskim. Awanse Podporucznik (Leutnant) – 1 września 1891 Porucznik (Oberleutnant) – 1 maja 1895 Kapitan (Hauptmann) – 1 listopada 1904 Major (Major) – 1 listopada 1914 Podpułkownik (Oberstleutnant) – 1 sierpnia 1916 Pułkownik (Oberst) – Generał podporucznik – zatwierdzony 1 maja 1920 z dn. 1 kwietnia 1920 Generał brygady – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dn. 1 czerwca 1919 Generał dywizji – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dn. 1 lipca 1923 i 8. lokatą w korpusie generałów Ordery i odznaczenia Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1921) Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923) Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz 2 i 3 w 1921) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Miecze Hallerowskie Krzyż Komandorski Orderu Legii Honorowej (Francja, 1921) P.S - na fotografii w owalu.

Jest godzina 20:05 - zaczynamy literę "J". Pozycja nr.14 Bronisław Jan Wacław Jakesch (ur. 29 listopada 1866 w Lacku, zm. 5 sierpnia 1935 w Krakowie) – doktor medycyny, podpułkownik lekarz cesarskiej i królewskiej armii, tytularny generał dywizji Wojska Polskiego. Bronisław Jakesch urodził się 29 listopada 1866 roku we wsi Lacko, w powiecie dobromilskim, w rodzinie Ignacego i Klotyldy ze Stachów. Po uzyskaniu matury w 1886 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego jako stypendysta Ministerstwa Wojny w Wiedniu. W 1890 odbył jednoroczną służbę wojskową w 57 Galicyjskim pułku piechoty w Tarnowie. W latach 1894–1918 jako lekarz pełnił zawodową służbę wojskową w c. i k. armii. W maju 1912 został zastępcą szefa sanitarnego I Korpusu i Komendy Wojskowej Kraków. 30 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 maja 1917, i zajmował kolejno stanowiska: zastępcy szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków od 1 listopada 1918 i pomocnika szefa Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych od 8 stycznia 1919 roku. 1 września 1921 roku został wyznaczony na stanowisko inspektora zakładów sanitarnych w Wojskowym Instytucie Sanitarnym w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 5 batalionu sanitarnego w Krakowie. 7 lutego 1924 roku został przeniesiony do 1 batalionu sanitarnego w Warszawie z równoczesnym przydziałem na stanowisko szefa Wojskowego Instytutu Sanitarnego. 31 marca 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 1. lokatą w korpusie generałów. 1 października 1925 roku został komendantem Oficerskiej Szkoły Sanitarnej. Od 23 października 1925 roku pozostawał w dyspozycji ministra Spraw Wojskowych. Z dniem 28 lutego 1926 roku przeniesiony został w stan spoczynku z prawem do tytułu generała dywizji. Zmarł 5 sierpnia 1935 roku w Krakowie. Pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu Rakowickim. Nie był żonaty. Awanse podporucznik (Assistenzarzt) 1894 porucznik (Oberarzt) 1896 kapitan (Regimentsarzt) 1899 major (Stabsarzt) 1912 podpułkownik (Oberstabsartzt 2 Klasse) 1917 pułkownik 1920, zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 generał brygady starszeństwo z dniem 1 lipca 1923 generał dywizji - wyłącznie z prawem do tytułu, z dniem przeniesienia w stan spoczynku – 28 lutego 1926 – rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 11 stycznia 1926. Ordery i odznaczenia Złoty Krzyż Zasługi

"Co nagle to po diable" - zacznijmy od jutra (03.12) po 20-tej.

Pokazy z okazji święta 3-maja w 1938 roku na Polu Mokotowskim w Warszawie.

Szkopuł w tym, że tematyczne publikacje też często bazują na wiadomościach prasowych - w wielu wypadkach wystarczy spojrzeć w bibliografię czy spis źródeł. Zgadza się i tego będziemy się trzymać.

Tak. Od lat w głowę zachodzę, dlaczego Unrug kupując "Pomorzanina" powierzył jego dowództwo oficerowi lotnictwa choć formalnie służącemu w marynarce z tak nędznym doswiadczeniem morskim (trzy miesiące służby na stanowisku drugiego oficera na torpedowcach V-152 i V-160 i to wszystko). A miał przecież do dyspozycji admirałów, komandorów, kapitanów z wieloletnim stażem z rosyjskiej marynarki wojennej. Widocznie bardziej dowierzał subalternowi z rodzimej floty nawet z tak marnymi kwalifikacjami niż przegnanym przez bolszewików członkom korpusu oficerskiego floty rosyjskiej.

Ale co to za życie.

Brawo!!!!!!!!!!!

Polen-1939-erbeutete-polnische-Geschutze-Kanonen-Artillerie-10-5cm

Walki w Galicji w 1919 roku. Może któryś z Kolegów rozpozna armatę?

Mógł jeszcze wejść na mieliznę czyli pełnia sukcesu. Można - dokumenty personalne w/w.

Nie, to nie pomyłka mimo identycznych imion: Albin Marian Jasiński (ur. 1 marca 1880 w Sandomierzu, zm. kwiecień 1940 w Mińsku Białoruskim) – pułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego. Marian Jasiński (ur. 25 listopada 1859 w Hajworonce, zm. po 1939) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego Wystarczy poczytać prasę z epoki.

Orkiestra jednego z pułków Armii Polskiej we Francji.

Spoko, nie jest tak źle. 6. Jasinski Marian 7. Jagmin-Sadowski Jan 8. Jatelnicki-Jacyna Bolesław 9. Jacynik Kazimierz 10. Jaźwiński Boleslaw 11. Janiszewski Stefan 12. Jaxa-Rożen Wladysław 13. Jung Władysław 14. Jakesch Bronisław 15. Jasieński Roman 16. Januszajtis-Żegota Marian (tu jest pewien problem bo oba nazwiska jako pierwsze używano wymiennie i może być tak, że wywalimy go na szary koniec). To byłoby na tyle. Moze Kolega Sedco Express doda jeszcze kogoś.

Na tyle źle, że cały czas starał się o przeniesienie do lotnictwa co w końcu mu się udało. A dowodzenie monitorami? Dostał rozkaz i musiał go wykonać.

Ze zbiorów muzeum w Pucku:

A dlaczego? Nie każdemu musi być znany fizys Stefana Steca. Tenże sam tylko 40 lat później.

Tak na dobrą sprawę to z lotnika marynarz a potem z marynarza lotnik. Swoją karierę wojskową Rychłowski zaczynał jako lotnik morski w Kaiserliche Marine, marynarzem został w PMW i nie za dobrze czuł się w tej roli więc wrócił do lotnictwa.

Wyraźnie pisałem o Józefie Hallerze a nie o Stanisławie Hallerze - vide niżej:

Przyznam się, że ni cholery tego nie rozumiem: - Jakie międzynarodowe standardy? - Jakie nieporozumienia międzynarodowe? Wojnę by nam ktoś wypowiedział przez inne nakrycia głowy?

I znów Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej w Gdyni. Promocja w sierpniu 1934. Kontradmirał Józef Świrski wręcza na pokładzie "ORP Bałtyk" szable prymusom szkoły. P.S. Może któryś z Kolegów wie skąd i z jakiej okazji wprowadzono w naszej MW te śmieszne."Zweispitze"?