KayFranz

Zapytaj tych, którzy wiedzą... Z tego co się orientuję, jest tylko jedna żyjąca jeszcze osoba, która widziała naszą ważkę. Na szczęście pamięć jej nie szwankuje. Moja HIPOTEZA jest taka: stateczniki poziome były malowane już w fabryce całe na srebrno. Pokazuje to na różnych egzemplarzach, w miarę analizy dostępnych zdjęć i filmów. Ponieważ polska ważka nie różniła się malowaniem kadłuba od innych, więc i statecznik był pomalowany standardowo. Czyli na srebrno z obu stron. Tyle ja. Każdy ma prawo do własnego zdania. Film pokazuje wersję C.30P - egzemplarz z serii przedprodukcyjnej.

Tak dokładniej - to jest składak. W obecnej chwili to raczej wersja Rota niż zwykła C.30A. Maszyna zbudowana jako Cierva C.30A c/n 726 z nadaną w czerwcu 1934 rejestracją G-ACUU została uszkodzona i spisana z rejestru w grudniu 1938. Po wybuchu wojny dodano do niej części z innych maszyn, także wojskowych Rota i tak powstał egzemplarz, który w rejestrach RAF otrzymał numer HM580 oraz oznaczenie kodowe KX·K. Przebudowano go w standardzie Rota (czyli dodano luk apteczki, gaśnicę, elementy wyposażenia oraz fotele przystosowane do spadochronów siedzeniowych - bo cywilne takich nie miały). Przez cały czas był na stanie 529 Sq. Po wojnie został skreślony ze stanu RAF, sprzedany. Początkowo nosił rejestrację G-AIXE, a od grudnia 1946 - znowu G-ACUU. Wielokrotnie przemalowywana była ozdobą kilku kolekcji aż w końcu wylądowała w Duxford. To nie jest dokładny wzorzec standardu Cierva C.30A - ma np. inne śruby mocujące osłony silnika, dodany po wojnie kołpak śmigła czy ten panel apteczki (który w modelach MiniArt jest w każdej wersji, nawet tam, gdzie go nie było). Kazik, trzymam kciuki. Mam nadzieję, że ta angielska tabliczka pozwoli odczytać, co na niej zostało wybite oraz nazwy pól opisu. Z polskiej tylko tyle "wydłubałem": Ale zawartość powinna być podobna.

To jeszcze z innego kraju. Szwajcarska HB-MAB, zakupiona przez rząd tego kraju, a dostarczona przez J. Richardsona w styczniu 1935 do Berna. Na foto okładkowym (jeszcze nie ma namalowanego krzyża na ogonku) kolor dolnych części statecznika jest wyraźnie jaśniejszy niż ciemnych elementów kadłuba, co istotniejsze - te elementy statecznika są gorzej oświetlone niż kadłub. Foto okładkowe, więc wykonane i wydrukowane z dobra jakością i półtonami. Przy okazji - szwajcarska maszyna też miała jakiś napis obok węzła mocowania podwozia.

No jak to co - w szkole na historii się nie uważało? Toż to szybki myśliwiec pościgowy polskiej armii, znany z licznych fotografii, gdzie walczy z niemieckimi bombowcami. W tle widoczne zdobyczne transportowce Luftwaffe. Słynna "czerwona siódemka". Mam też ujęcia z innych stron. Chyba jest na forum o tym wątek.

Małe foto, chociaż nieźle widać okucia. RWD-8a o nazwie własnej STEFCZYK (a może FRANCISZEK STEFCZYK, bo nie wygląda to na KASA STEFCZYKA, a tak brzmiała formalna nazwa spółdzielni). Przeczesałem rejestr, ale chyba słabnę. Nie wie ktoś, jaką ten samolot miał rejestrację? I jak brzmiała nazwa własna? Źródło: FB

Na literkę "O". Z numerem dwa. Wersja pierwsza, z rzędowym Cirrusem i płaskim zakończeniem steru. Jakbyś sobie popatrzył pod skrzydło, to widać litery rejestracji.

To w nawiasie

A nie wcześniej? Po pożarze we wrześniu 1929 wytwórnia raczej nie była w stanie wyprodukować tylu samolotów. Zamówienie wojskowe z 1928 opiewało na 22 sztuki i tyle tutaj stoi. A one latały już w 1929 w jednostkach.

Niby sowiecki, ale nasz. Ekipa "Gwiaździstej Eskadry" na tle Poteza XV.

PZL P.24E, ale już produkcji IAR - "biała 6", z dwoma kaemami. Znaczek na sterze to logo IAR, nie PZL.

Az mnie uniosło. Ale numer. Wszystkie sylwetki barwne i kalkomanie pokazują ten samolot z szachownicami. Pokręciłem ustawieniami - ale nie ma. Zgodnie z zasadą przeczekałem w kątku pół godziny, poszedłem do ciemnego pomieszczenia, zasłoniłem żaluzje i raz jeszcze odpaliłem Photoshopa. Teraz już nie jestem pewien. Chyba jednak są... Po drugie - jeśli jest szachownica na ogonku, to niby czemu nie miałoby być ich na skrzydłach. Pilot w kabinie - czyli to nie jest w trakcie przemalowywania, raczej normalny dzień lotny. Szachownice na płatach - o ile są - to raczej we współczesnej pozycji.

To z archiwum czy wisi aktualnie na jakimś baju?

A co jest "nie-halo" z tym napisem? Wg mnie jest OK - dwie litery na stateczniku, trzecia na sterze. Chodzi o inny kat skręcenia "D"? A w ogóle to przeglądam malowania tych pięciu "Galkarów". Czy te trzy wcześniejsze (-F, -G i -H) miały logo sponsora obok rejestracji, a nie na dziobie?

Basia, Fela i Halina pozują na tle RWD-13. Fajna latarka na szczycie ogonka. Samolot c/n 162, dobór imion nieprzypadkowy. Źródło: ALGR

Daleko, oj, daleko... Wrona nad wzgórzami Izraela - 1947.

G-ACFI miał inne malowanie niż na tym rysunku. I nie był to C.30P, tylko najzwyklejszy C.30 - prototyp pierwszy z pierwszych. Tak więc akurat ta grafika to fantazja. Natomiast wszystkie cztery C.30P rzeczywiście były niebieskie ze srebrnym statecznikiem - i może tym zasugerował się rysownik.

Nie wiem, co dla Ciebie jest "nowe". Trochę z tej fotografii da się wycisnąć... Trzeba tylko patrzeć i kojarzyć to, co widać (albo uświadomić sobie czego NIE WIDAĆ). Gwarancji chyba nikt nie da. Ale fakt, że ma kadłub pomalowany dokładnie tak samo jak inne Ciervy skłania mnie do myśli, że to jest standardowe, jednakowe dla wszystkich wiatrakowców z Woodford malowanie. A ono wyglądało tak, że stateczniki były srebrne z obu stron. Fotki są wcześniej w tym wątku. Wrzuciłem film "na bęben". Wydaje mi się, że stateczniki od dołu są jaśniejsze niż kadłub. Po drugie - zastrzały, widoczne pod statecznikiem odcinają się od powierzchni dolnej, są ciemniejsze. Gdyby były tego samego koloru, to powinny być wręcz jaśniejsze (bo są lepiej oświetlone) niż dolna powierzchnia statecznika, a jest odwrotnie. Ja to tak widzę. Inny może widzieć inaczej i nie mam na to wpływu. Panem Bogiem Wszechwiedzącym byłem jakiś czas temu, potem wydoroślałem. Może wyjdą kiedyś fotografie zrobione przez zawodowca, najlepiej na szklanym podłożu, bo ówczesne błony były jeszcze niedoskonałe. Nie wiem, jak było naprawdę. Mogę tylko szukać zbieżności, porównywać fakty i zgadywać. Natomiast jestem wręcz pewien, że także i litewski wiatrak miał ten napis o podpieraniu przy węźle mocowania podwozia. Teraz muszę zapytać litewski odłam "mafii", jak on mógł brzmieć.

Poznań, Wystawa Lotnicza 1925. Prawdopodobnie maj, może kwiecień tego roku. Z lewej szybowiec S-1 inż. Wallisa, po prawej - Miś Bohatyrewa. Szczegóły obu konstrukcji widoczne na fotografii trochę odbiegają od planów zamieszczonych w PKL, tom 1. S-1 ma inny kształt statecznika pionowego, inne lotki i ukośną rozpórkę za siedziskiem, natomiast Miś nie ma piramidki nad kadłubem. Nie ma jej także na foto z zawodów na Oksywiu. Może dobudowano ją później, bo w trakcie zawodów niektóre konstrukcje zmieniały się i to dość znacznie - przykładem choćby Bydgoszczanka. Jeśli dobrze rozpoznaję - to jest wnętrze hali nr 2, obecnie przylegającej do ul. Głogowskiej. 19:35 I znowu coś do korekty. Wystawa miała miejsce od 13 do 28 września. Czyli po konkursie, na którym to podobno S-1 został rozbity...

Międzynarodowa mafia wiatrakowa ma się dobrze ? Kolejny film z litewską ważką, jak zwykle - nikt nie ma tabliczki ze strzałką i napisem "TUTAJ JEST SREBRNE"...: Plus bonusik do dyskutujących o spadochronach siedzeniowych Irvinga. Ačiū, Audriau!

Nasi za granicą - ciąg dalszy. Rumuńska P.24E. Co zastanawiające - niski numer wskazywałby na samolot produkcji PZL (z pierwszej dostawy), ale na ogonku jest już znaczek IAR. Krzyże Św. Michała wskazują, że to już trochę minęło od tej dostawy, więc możliwe, że samolot zdążył być zmodernizowany i dostał nowszy silnik IAR-14KMc36. Na kadłubie (chyba?) widać żółty pas szybkiej identyfikacji. Źródło: FB "Istoria Aviatiei Romane"

Tak jakby to nie była fotografia podpisane przez Niemca. Po niemiecku Gdańsk-Wrzeszcz byłoby Danzig - Langfuhr (to nazwa urzędowa), a tutaj jakby pisał to ktoś silący się na niemczyznę, ale ówczesnej nazwy dzielnicy już nie użył. Użył za to spolszczonej. To wg mnie fotka z polskiego albumu.

Wczoraj właśnie o czymś takim myślałem. Czytałem sobie drugi tom "Polskie Wojska lotnicze..." Niestrawskiego, patrzyłem na ilustracje i stwierdziłem, że pomimo, wydawałoby się, dużej liczby fotografii - bo w sumie jest ich 97 - to żadna nie przedstawia większej wartości. Zero odcieni szarości, szczegółów, rozmyte, często sylwetka to wielka ciemna plama, twarzy nie da się rozpoznać. W publikacjach Niestrawskiego (bo i nie tylko tej) materiał foto jest tak słaby, że wynikają z tego właśnie takie "kwiatki". Nie wiem, czy on ma archiwum w postaci skanów słabej jakości, kserówek czy innych technik, ale sporo fotografii z tamtej książki (i z pierwszego tomu też) znam w lepszej jakości.

Nie tak szybko, panie Rysiu. Betonka we Wrzeszczu była tylko przed zabudowaniami dworca i przed hangarami. Tu w tle są jakieś stogi, więc te samoloty mogły stać gdzieś na skraju lotniska, które pomimo formalnego statusu lotniska cywilnego wykorzystywane było jako tranzytowe - czyli wojskowe też miały tam prawo lądować. To jednak MOŻE być Wrzeszcz. Chociaż intryguje mnie ten rządek ciężarówek w tle.

I nadal sponsorem jest trójkolor granatowo-żólto-czerwony. PZL P.11f, jeszcze z przedwojennymi kokardami.

https://drive.google.com/file/d/1LgaTA2w2V6Ms8OJEdL2YgRVgmLFm38q2/view?usp=sharing