Grzesio

Chyba jej nigdy nie miał domalowanej, z racji na brak białego podkładu?

Nie widzę powodu, zwłaszcza, że na pierwszym planie stoi Sd.Kfz. 250. Tym bardziej, że widoczny w tylnej ścianie kadłuba otwór drzwiowy umieszczony jest na płycie nachylonej ku przodowi - jak dla mnie to bez wątpliwości 250/9.

Wprost przeciwnie - odróżnianie dorobionych elementów od substancji oryginalnej jest standardową praktyką konserwatorską. Pomijając fakt, że charakteryzowanie na używane czegoś, co nigdy używane nie było, jest w tym przypadku zwykłym fałszem. To jest obiekt zabytkowy a nie weathering modelu do sklejania.

Raczej nie od Flaka, bo łuski od 2 cm Flaka miały pierścień wzmacniający, a poza tym Niemcy podawali kalibry armat w centymetrach, a nie milimetrach. Skoro to 1943, to łuska aliancka.

Uprzedziłeś mnie - też mnie zastanowiły te bomby, ale sądzę, że to wczesna, przedwojenna wersja oznaczeń bomb - nawet można ją w miarę dokładnie wydatować, bo wersja SC 50 J produkowana była tylko w latach 1937-38, potem jej nazwę zmieniono na SC 50 JB (w odróżnieniu od JA, JC i J/2). Widać w tym okresie nie nanoszono na bombach klas jakościowych, pewnie wychodząc z założenia, że każdy typ bomby i tak należy do konkretnej klasy, potem dla wygody zaczęto jednak te klasy oznaczać (a może dopiero je wprowadzono?).

Wbrew pozorom używano wtedy na Po-2 diegtiariewów, ale DT, a nie DA. Brało się to m.in. stąd, że szkasowska podstawa WU-U-2 miała za małe pole ostrzału do dołu, co było niejaką uciążliwością dla samolotu atakującego cele naziemne, a DA wypadł w międzyczasie z produkcji. O ile pamiętam, kabewuowskie Po-2 działające w Bieszczadach używały zarówno SzKASów, jak i DT - acz w tym kontekście wzmianka o taśmach amunicyjnych faktycznie zastanawia.

No i Iran przyznał się do nieumyślnego zestrzelenia spowodowanego błędem ludzkim.

Jak na razie wszystkie analizy filmu - włącznie z ustaleniem miejsca jego wykonania na podstawi widocznych w tle budynków - nie dają żadnych przesłanek do podważenia jego wiarygodności, a wręcz przeciwnie, wszystko zdaje się w najdrobniejszych szczegółach pasować (np. odległość filmującego od miejsca trafienia). Widać lecącą rakietę (na samym początku), jej wybuch i dalszy lot trafionego samolotu.

No i chyba coraz bardziej prawdopodobna staje się wersja zestrzelenia - wypłynął nawet taki film:

To jakby inne obozy...

Tak, PG-2 to jest pocisk do rgppanc-2 (RPG-2).

BdZ 5127 ma iglicę napędzaną sprężyną, blokowaną przez kulki otoczone bezwładnikiem przesuwającym się w chwili uderzenia - jeśli zapalnik nie zadziała i pozostaje z napiętą sprężyną, to w skrajnym przypadku iglica może się odblokować przy byle ruchu i z pełną siłą walnąć w spłonkę. Zapalnik jest tak niebezpieczny, że pocisku w ogóle nie powinno się ruszać, ale w miarę możliwości wysadzić na miejscu.

Nic nie musieli robić specjalnego - taki np. niewybuch niemieckiego pocisku ppanc zapalnikiem BdZ 5127 potrafi walnąć przy byle ruchu, a po latach pewnie i sam z siebie. Zresztą nawet w tym roku był przypadek w Niemczech, że samoistnie walnęła bomba lotnicza na polu. Tak więc naprawdę nie trzeba robić czegokolwiek dziwnego.

Aby na pewno? Prędkość postępowa w ruchu na orbicie jak najbardziej zależy od wysokości lotu, 7,9 km/s jest wartością minimalną i dotyczy teoretycznego lotu tuż nad powierzchnią Ziemi. Jeśli wyliczymy ją sobie ze zrównoważenia siły przyciągania przez siłę bezwładności, to mamy (m V^2)/r = m a, czyli V=(a r)^0,5, ergo V=(0,00981 r)^0,5, co dla promienia 6400 km faktycznie daje 7,9 km/s, ale wraz ze wzrostem wysokości rośnie i prędkość, dla wysokości 200 km potrzeba już ciut ponad 8 km/s, a dla 500 km - 8,2 km/s. Czy nie? Czy też spadek przyśpieszenia ziemskiego wraz ze wzrostem wysokości jest na tyle duży, że utrzymuje się to 7,9 km/s?

To chyba oczywiste i nikt tego nie kwestionował? Mnie natomiast intryguje, czy z wyrzutni s WuR 40 wystrzeliwano też rakiety 30 cm Wk 42 Spr, bo możliwość taka jest ujęta w niemieckich dokumentach, ale czy choć jedno zdjęcie się uchowało?