otton1

Należałoby dodać "myśliwskiej". W kabinie Władek, na ziemi Mundek.

Od lewej: Ryszard, Adolf, Stanisław.

Franciszek Hynek i Zbigniew Burzyński.

Kolejna fotografia z Dęblina zatytułowana: Wykładowcy i grupa słuchaczy Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Rok 1927. Nr 1 to ppłk pilot Franciszek Wieden Nr 2 to mjr obs. Stanisław Luziński A inni? Może ktoś ich rozpozna i zidentyfikuje.

Wspólny grób na Powązkach oficerów spod Rarańczy; pułkownika Szula, majora Gniadego, kapitana Brandysa pochowanych w 1933 roku. Czy istnieje do czasów obecnych?

Oficerowie 1.Pułku Szwoleżerów podczas treningowego konkursu hippicznego. 1933.

Ciekawe, w jaki sposób firma E.Wedel zrewanżowała się kapitanowi Karpińskiemu za reklamę?

Było, onegdaj Kolega Sedco Express identyfikował. Ale dobrze Kolego formoza58 że je wstawiłeś; warto ich przypomnieć a nikt nie będzie się cofał miesiące wstecz. Po lewej major obs.Luziński, po prawej kpt.pil.Latwis

Generał Oswald Frank.

!.Pułk Szwoleżerów defiluje na Polu Mokotowskim w dn.11.11.1934.

A przy okazji pytanie: kto jest podpisany pod tą dedykacją na odwrocir zdjęcia?

Kpt.pilot Jerzy Bajan (na motocyklu) w czasie urlopu w Sanoku.

Por.Ignacy Wawszczak pilot balonu "Polonia" w trakcie GB 1934.

Henri Louis Raymond Cornille, mechanik lotniczy w eskadrze BRE66. W Polsce od 26.sierpnia 1919 do 23.marca1921.

Od 1 listopada do 9 marca służył w 5. Eskadrze Lotniczej, a następnie w 9. Eskadrze Wywiadowczej organizowanej na lotnisku Rakowice w Krakowie, uczestniczył w lotach nad Śląskiem Cieszyńskim i w walkach z Ukraińcami. Od 10 grudnia 1919 pracował w Inspektoracie Wojsk Lotniczych – jako urzędnik wojskowy, a następnie m.in. w Szkole Pilotów w Bydgoszczy na różnych stanowiskach, również jako instruktor - pilot. Po wojnie polsko-bolszewickiej służył nadal w Szkole Pilotów w Bydgoszczy, a od 25 czerwca 1924 w 4. Pułku Lotniczym pełniąc różne funkcje liniowe (np. dowódcy 42. Eskadry) jak i administracyjne. W 1927 krótko służył w 3 Pułku Lotniczym). Miał spore kłopoty zdrowotne pod koniec lat 20-tych i ostatecznie z dniem 30.09.1929 przeszedł w stan spoczynku (Dz.Per.13/29) w stopniu kapitana - pilota i urzędnika wojskowego 1 rangi.

ORP "Wilja" w Gdańsku.

Załadunek kupionych we Francji armat na ORP "Wilja" w Cherbourgu.

Awanse też miałem, skończyłem zaszczytną służbę z 4-ma belkami i propozycją szkoły oficerskiej. Odpowiedź na tę propozycję zastrzegłem sobie jak już będę w cywilu.

Inne zdjęcie z tej katastrofy.

22.maja 1930 roku w Krynicy Zdroju rozbił się na SPAD-zie 61C1 kapitan pilot Witold Prosiński.

Pewnie tak, a taki list pochwalny można oprawić w ramki i powiesić na scianie. Inna sprawa, że ja jako osobiste wyróżnienie uważałem nominowanie mnie na stanowisko redaktora naczelnego wspomnianej pułkowej gazetki sciennej. Starałem się z tego zadania wywiązywać jak najlepiej nawet kosztem ćwiczeń i czasu poświęcanego na podnoszenie gotowości bojowej.

Inna forma wyróżnienia to list pochwalny dowódcy do rodziców wyróżnionego nie wspominając o wywieszeniu fotografii w odpowiedniej rubryce gazetki ściennej na korytarzu. Ja osobiście nie byłem beneficjentem żadnego z tych wyróżnień. Też tak uważam.

Zjazd byłych oficerów i żołnierzy artylerii Legionów Polskich w 20-tą rocznicę jej utworzenia, w 1934 roku. W pierwszym rzędzie od prawej siedzą: płk A.Prystor (w cywilu), płk J.Beck, płk dypl.Kiliński.

Jakie tam hajlowanie, nie ten kąt podniesienia rąk. Najprawdopodobniej jest to ujęcie upozowane dla celów propagandowych, być może dla korespondentów prasy zagranicznej. Choć nie można wykluczyć, że niezależnie od narodowości ci żołnierze się po prostu cieszą, że wojaczka się dla nich skończyła. Że skończyło się zgrożeni ranami czy śmiercią a w niewoli jakoś sobie życie ułożą - grunt, że przeżyją. Inna sprawa, że ci co trafili do niewoli sowieckiej to się bardzo mocno przeliczyli.

Major pilot Zygmunt Pistl, 6.PL.