Generałowie Wojska Polskiego II RP- zdjęcia

[Koloman]

18 minut temu, formoza58 napisał:

Są biogramy w necie,........

Nie zawsze są łatwo dostępne co pokazuje przykład gen.Korbuta.

 

20 minut temu, formoza58 napisał:

........można zaspokoić ciekawość.

Fakt, kto szuka ten znajdzie.

 

21 minut temu, formoza58 napisał:

Ja od tej litery postanowiłem wrzucać to co dotyczy służby generałów w WP. Będę się skupiał na zdjęciach, bo one miały być pierwotnie głównym elementem wątku.

Własciwie racja, w końcu chodzi o służbę w Wojsku Polskim. Można jedynie wspomnieć z jakiej armii generał pochodzi a nie wspominać jego służbę XIX wieczną i wojny w których brał udział. W końcu najciekawsze są fotografie.

[Sedco Express]

Godzinę temu, Koloman napisał:

Ciekawe, co robili generalowie Lasocki i Lamezan de Salins przed listopadem 1918 roku - z jakich armii pochodzili.

Nie przypuszczam, żeby gen.Lasocki służył w armii rosyjskiej - na emeryturze osiadł w Krakowie.

Byłoby to coś niepojętego: "prawosławny" mieszka w Krakowie!!!!!!!!!

 gen.por. R. Lamezan - ur.w Moedling (Austria) rodzina austriacka pochodzenia francuskiego.

1890 - Akademia Wojskowa w Wiener Neustadt

ASG w Wiedniu (1896)

Przed WP:

1894-97 sztab 20 BK - Kraków

1897-1898 sztab 18 BK w Złoczowie

19898-1900 6 pdrag. w Wels

1900 - 1902 - sztab lwowskiej 4 DK

1902-1903 sztab 2 korpusu w Wiedniu

1903-1905 - sztab 12 DK w Krakowie

1906-1907 - dow. szwadronu w 2 pułku ułanów w Bochni

1907-1912 - attache wojskowy w Paryżu i Brukseli

1912-1913 - 7 podrag. w Stanisławowie (do wojny urlop zdrowotny)

1914-1916 - szef sztabu w Dowództwie Wojsk we Lwowie oraz szef sztabu korpusu we Lwowie I Korpusu FML Petera Hoffmana w Karpatach

1916-1917 - przedst. i z-ca namiestnika Galicji w sprawach wojskowych

1917-1918 -szef gospodarczy urzędu dla Galicji (KRajowy Urząd ds. Rolnictwa)

od 01.01.1919 w WP

Opinia JP z 1922 r.:

"Do operacji zdaniem moim zupełnie niezdatny. Dowodziłby zawsze bardzo i bardzo miernie. W razie potrzeby zdatny do użycia jako dca OK, tylko - broń Boże - nie w Galicji, a specjalnie wschodniej gdzie natychmiast ulegnie manii protekcyjnej w stosunku do znajomych, krewnych i przyjaciół. Gładki w obejściu mógłby być użyty w misjach dyplomatycznych, w których potrzebna jest jedynieno9bserwacja, a nie charakter czy wymaganie"

 

 

[formoza58]

3. Józef Latour

Ur. 29 maja 1953 roku w Lubarze. Służbę odbył w armii rosyjskiej.7 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika ze starszeństwem od dnia 21 października 1916 roku i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Początkowo, od grudnia 1918 roku na stanowisku szefa sekcji szkół oficerskich w Departamencie Naukowo Szkolnym. Jednocześnie był członkiem Rady Naukowej przy tym departamencie. Od kwietnia 1920 roku członek Komitetu Doradczego przy Oddziale III Naukowo-Szkolnym Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. 21 kwietnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała porucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji. Na emeryturze mieszkał w Warszawie. Tamże zmarł 4 września 1933 roku.

                                 ----------------------------------------------------------------------------------

1. Na uroczystościach  w szkole podchorążych w Łobzowie, w 1919 roku.

2, 3. W okresie międzywojnia.

4. Opinia wydana przez gen. J. Jacynę.

[formoza58]

6. Aleksander Litwinowicz

 

Ur. 27 lutego 1879 roku w Petersburgu. Od 1 sierpnia 1914 w Legionach Polskich – intendent 1 Kompanii Kadrowej, a następnie w 1 pułku piechoty. Odmówił złożenia przysięgi, po czym działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Galicji. Następnie od października 1916 do sierpnia 1917 służył w Polskim Korpusie Posiłkowym jako zastępca szefa intendentury.

W okresie listopad 1918 – czerwiec 1919 walczył w obronie Lwowa, potem był szefem służby intendentury Dowództwa „Wschód”. 3 czerwca 1919 został przeniesiony do Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko pomocnika szefa departamentu Od listopada 1919 do lipca 1923 szef Departamentu Intendentury MSWojsk. 20 września 1920 został zatwierdzony w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 w Korpusie Intendentów.

14 marca 1920 został pierwszym prezesem Wojskowego Klubu Sportowego „Legia”. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów. Od lipca 1923 pozostawał w Rezerwie Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. 1 marca 1924 został przydzielony do Departamentu Intendentury MSWojsk, jako oddziału macierzystego z pozostawieniem w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych 31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go do stopnia generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 7. lokatą w korpusie generałów. W sierpniu tego roku został szefem Departamentu Przemysłu Wojennego MSWojsk. W listopadzie 1924 był jednym z oficerów, którzy podali się do dymisji w ramach tzw. strajku generałów. 15 lipca 1927 został mianowany dowódcą Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. W październiku 1935 został mianowany dowódcą Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. W styczniu 1936 otrzymał tytuł honorowego obywatela Grodna. Opuszczając stanowisko dowódcy OK VI podczas uroczystości pożegnalnej generał oznajmił: Wyjeżdżam z gorącą pamięcią o Lwowie i z dalszym nastawieniem na Lwów. Od 14 lipca 1936 do 18 września 1939 był II wiceministrem spraw wojskowych – szefem Administracji Armii.

W 1936 został prezesem zarządu głównego Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich. W 1937 był protektorem honorowym klubu sportowego LKS Pogoń Lwów. Był prezesem Koła Lwowian i Przyjaciół Lwowa Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich w 1939.... Zmarl 14 stycznia 1948 roku w szczecinie i tamże pochowany.

                 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[formoza58]

Jw.

1. W Legionach.

2. W latach dwudziestych.

3. W 1927 roku.

4. W Grajewie w 1928 roku na świecie 9 PSK.

5.. W Poznaniu w 1935 na świecie 7 PSK Wielkopolskich.

6, 7. Portrety generała.

[formoza58]

7. Władyslaw Langner

 

Ur. 18 czerwca 1896 roku w Jaworowie. Działał w Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” i Drużynach Strzeleckich, w sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. W październiku 1914 dowodził plutonem i kompanią w 1 pułku piechoty Legionów Polskich. Awansował kolejno na: chorążego – 5 marca 1915, podporucznika – 2 lipca 1915 i porucznika – 1 listopada 1916.

W 1917, po kryzysie przysięgowym wcielony został do armii austro-węgierskiej i służył na froncie włoskim. W 1916 złożył egzamin dojrzałości uprzedni (wojenny) w gimnazjum w Nowym Targu

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim na stanowisku zastępcy dowódcy 57 pułku piechoty Ziemi Tarnowskiej. Następnie dowodził batalionem w 5 pułku piechoty Legionów (do kwietnia 1919), pełnił obowiązki dowódcy 1 pułku piechoty Legionów oraz od czerwca 1919 roku dowodził batalionem w tym pułku. W czerwcu 1920 objął dowództwo 167 pułku piechoty. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. W 1921 roku dowodzony przez niego oddział został przemianowany na 75 pułk piechoty. W trzeciej dekadzie czerwca 1922 roku na czele pułku wkroczył do południowo-wschodniej części Górnego Śląska, która został przyłączona do Polski.

9 marca 1923 roku został przeniesiony do 40 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy pułku. 6 września 1924 roku odebrał z rąk Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego chorągiew pułku. 1 grudnia 1924 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 31 marca 1927 roku został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu. Od 1928 do 1929 był prezesem klubu piłki nożnej Kresy Tarnopol. W listopadzie 1928 roku został szefem Biura Ogólno Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 23 czerwca 1931 roku został mianowany zastępcą II wiceministra spraw wojskowych i szefa Administracji Armii. 21 grudnia 1932 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki nadał mu stopień generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 3. lokatą w korpusie generałów.

28 sierpnia 1934 roku został mianowany dowódcą Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. Obowiązki dowódcy objął 3 września 1934 roku i wykonywał do 4 lutego 1938 roku, po czym objął dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dowodził obroną Lwowa. Bronił miasta przed siłami niemieckimi dziesięć dni (12–22 września), dysponując ponad 20 batalionami piechoty, 65 armatami polowymi oraz 18 działami przeciwlotniczymi. Ochotniczo w obronie miasta udział brali także studenci, robotnicy i harcerze. Z harcerstwem Langner był szczególnie związany jako wieloletni przewodniczący Okręgu Lwowskiego Związku Harcerstwa Polskiego. 22 września 1939 Langner, chcąc uniknąć zniszczenia Lwowa i zagłady mieszkańców, wydał rozkaz złożenia broni i wyjścia z miasta, kapitulując przed Armią Czerwoną. Po podpisaniu dokumentu kapitulacji, Langner miał powiedzieć: „Z Niemcami prowadzimy wojnę. Miasto biło się z nimi przez 10 dni. Oni, Germanie, wrogowie całej Słowiańszczyzny. Wy jesteście Słowianie..."

Od 22 września do listopada 1939 w związku z procedurą kapitulacyjną przebywał w Moskwie. 20 listopada 1939 przez Czeremosz przedostał się do Rumunii, internowany w obozie w Băile Herculane, stamtąd zaś do Francji, gdzie pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza. Od października 1940 roku przebywał w Wielkiej Brytanii. Był dowódcą 3 Brygady Kadrowej Strzelców, Odcinka Obrony „Angus” i od sierpnia 1941 Brygady Szkolnej oraz członkiem Wojskowego Trybunału Orzekającego. Od sierpnia 1943 pełnił służbę w Sztabie Inspektora Wyszkolenia Wojska. Od listopada 1945 pozostawał w dyspozycji szefa Sztabu Głównego w Londynie. Po demobilizacji prowadził gospodarstwo rolne w Walii. Prezydent RP August Zaleski mianował go generałem dywizji ze starszeństwem z 11 listopada 1964 roku w korpusie generałów. Zmarł 28 września 1972 roku  w Newcastle upon Tyne.

 

[formoza58]

Jw.

1, 2. W Legionach...

3, 4. Jako pułkownik...

5. Jako general brygady.

6, 7. Rok 1937... Powitanie oddziałów, powracających z ćwiczeń do Łodzi...

8.  Miałem na podstawie tego rozkazu rozpocząć osobny wątek, ale... Wrześniowy rozkaz, decydujący o losie setek oficerów z obrony Lwowa...

[otton1]

3 godziny temu, formoza58 napisał:

......Langner miał powiedzieć: „Z Niemcami prowadzimy wojnę. Miasto biło się z nimi przez 10 dni. Oni, Germanie, wrogowie całej Słowiańszczyzny. Wy jesteście Słowianie..."

Zamiast awansu na generała dywizji już w 1939 roku powinien być zdegradowany do stopnia szeregowca i wydalony z wojska.

Naiwność oszałamiająca: a z kim to niby walczył służąc w Legionach i w WP w 1920 roku? Z Chińczykami czy Papuasami?

Mój teść, starszy ułan, rodem z ziem wcielonych do Rzeszy, pod koniec września 1939 roku ranny, w pociągu sanitarnym, został wzięty do niewoli przez sowietów w Brześciu. Na mocy znanego paktu został wydany Niemcom. Koledzy z tego pociągu sanitarnego, którzy zostali żałowali go i współczuli mu bardzo. Z kilkunastoma teść wymienił adresy dla kontaktu. Po wojnie, po powrocie od "Germanów, wrogów całej Słowiańszczyzny" próbował odszukać kolegów, okazało się, że żaden z tych kilkunastu nie przeżył pobytu u "Słowian".

[formoza58]

4. Antoni Listowski

 

Ur. 29 marca 1865 roku w Warszawie. Służbę odbył w armii rosyjskiej...7 grudnia 1918 roku został mianowany przez Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego komendantem Rezerwy Oficerskiej Wojska Polskiego. Pięć dni później został oficjalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała majora piechoty ze starszeństwem z dniem 13 września 1918 roku i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko komendanta Rezerwy Oficerskiej Wojska Polskiego^[2]. W czasie wojny polsko-bolszewickiej został 5 stycznia 1919 roku dowódcą Grupy Podlaskiej (Grupa Operacyjna „Podlasie” – od kwietnia przemianowana na „Poleską”) z zadaniem obrony linii Bugu od Włodawy do Wołczyn. 9 lutego zajął twierdzę w Brześciu, dzięki wynegocjowaniu opuszczenia jej przez wojska niemieckie. Odpowiedzialny za rozstrzeliwanie Żydów w Pińsku w maju 1919 roku^[3]. 3 czerwca 1919 roku został mianowany dowódcą 9 Dywizji Piechoty i dowódcą Frontu Poleskiego, a w lipcu Frontu Wołyńskiego^[4]. W marcu 1920 roku został dowódcą 2 Armii, zastępując chwilowo Józefa Piłsudskiego na stanowisku Naczelnego Wodza.

21 kwietnia 1920 r. zatwierdzony został w stopniu generała porucznika z dniem 1 kwietnia tego roku. Od 26 maja do końca czerwca dowodził Frontem Ukraińskim, a potem do stycznia 1921 roku pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. W październiku wziął udział w pertraktacjach rozejmowych w Mińsku oraz pełnił funkcję pomocnika dowódcy Okręgu Generalnego Warszawa. Z dniem 3 stycznia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika.

26 października 1923 roku prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała dywizji. Zamieszkał w Warszawie. Jako sekretarz YMCA zajmował się pracą społeczną na rzecz ociemniałych. Zmarł w Warszawie i został pochowany na Starych Powązkach (kwatera 4-6-25).

Żonaty z Józefą z Łaniewskich, miał syna Anatola – wybitnego gleboznawcę.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 10 lipca 1919 za sprawne dowodzenie – zdobycie Pińska 3 maja 1919, walki nad Styrem, Prypecią i Jasiołdą, zdobycie Łunińca
• Złota szabla „Za dzielność” – 12 lipca 1915
• Order św. Stanisława z Mieczami kl. 2 – 6 sierpnia 1915
• Order św. Anny kl. 2 – 1907
• Order św. Stanisława kl. 2 – 1905
• Order św. Włodzimierza z Mieczami kl. 3 – styczeń 1915
• Order św. Anny kl. 3 – 1902
• Order św. Stanisława kl. 3 – 1901
• Order św. Włodzimierza z Mieczami i Kokardą kl. 4 – styczeń 1915

[formoza58]

Jw.

1. W 1919 roku.

2 Z Hallerem, w 1920 roku.

3. W rozmowie z Petlurą.

[formoza58]

5. Mieczysław Linde

 

Ur. 18 listopada 1868 roku we Lwowie.  Słuzbe wojskową odbył w CK. armii... 22 listopada 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą Legii Oficerskiej w obronie Lwowa. W lutym 1919 w Chyrowie objął dowództwo grupy swojego imienia. Od maja do sierpnia dowodził Grupą Operacyjną gen. Władysława Sikorskiego. 1 sierpnia został mianowany dowódcą 9 pułku strzelców pieszych^[. Od 11 stycznia do lipca 1920 dowodził kolejno: XXIII, XXIV i XXXVI Brygadą Piechoty. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[. 19 lipca objął dowództwo 6 Dywizji Piechoty. 25 września 1921 otrzymał nominację na stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 18. lokatą w korpusie generałów.

1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego, awansował go do stopnia generała dywizji ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 5. lokatą w korpusie generałów^[18].

2 września 1926 odbyła się we Lwowie uroczystość pożegnania gen. Lindego jako zastępcy dowódcy OK VI. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Osiadł we Lwowie^[21].

Podczas kampanii wrześniowej był jednym z organizatorów Straży Obywatelskiej w tym mieście. Po agresji ZSRR na Polskę i kapitulacji Lwowa, wbrew warunkom rozejmu 3 października 1939 został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu na Zamarstynowie. Po wywózce ze Lwowa znalazł się w obozie w Starobielsku II. Następnie – z wyrokiem skazującym na 10 lat pobytu w łagrze – jesienią 1940 został wywieziony na północ w okolice Kotłasu. Nazwisko generała figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

 

Ordery i odznaczenia

 

 

 

Herb nadany Lindemu w 1916

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5274 – 24 marca 1922
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
• Krzyż Oficerski Legii Honorowej – 12 lutego 1922
• Krzyż Rycerski Orderu Leopolda z mieczami i dekoracją wojenną
• Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów
• Brązowy Jubileuszowy Medal Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

[Koloman]

Fotografia j.w. zostala zrobiona podczas otwarcia Wystawy Książki Polskiej we Lwowie.

Na całej fotografii gen.Linde oznaczony jako nr 2.

[formoza58]

Jw. Zgadza się, 1925 rok.

[formoza58]

9 Józef Leśniewski

 

Ur. 26 wrzesnia 1867 roku koło Witebska. Służbę odbył w armii rosyjskiej...W okresie od czerwca 1917 do lutego 1918 dowódca 3 Dywizji Strzelców w I Korpusie Polskim w Rosji. W wyniku zatargów z dowództwem korpusu w lutym 1918 przeniósł się na Ukrainę i organizował do maja 1918 III Korpus Polski. Z jego pozostałościami dotarł do Polski.

W okresie od grudnia 1918 do lutego 1919 dowódca Grupy Operacyjnej w czasie walk o Lwów.

27 lutego 1919 roku Wódz Naczelny Józef Piłsudski mianował go generałem porucznikiem. Tego samego dnia Józef Piłsudski, jako Naczelnik Państwa mianował go Ministrem Spraw Wojskowych w rządzie Ignacego Paderewskiego. Tekę ministra zachował w kolejnych rządach: Leopolda Skulskiego, Władysława Grabskiego i Wincentego Witosa. W lipcu 1920 roku został członkiem Rady Obrony Państwa. Od sierpnia 1920 był przewodniczącym Oficerskiego Trybunału Orzekającego (m.in. sprawy przyjęcia do służby w Wojsku Polskim) i członkiem Rady Wojennej.

Żonaty z Heleną z Wróblewskich (zm. 1920), z którą miał pięcioro dzieci: Helenę, Adama, Kazimierza, Marię i Anielę.

Zmarł 3 października 1921 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 234-3-1).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (pośmiertnie, 1922)
• Krzyż Niepodległości (pośmiertnie, 20 grudnia 1932)
• Krzyż Walecznych
• Komandor Orderu Legii Honorowej (1921 – zezwolenie Naczelnika Państwa)

[formoza58]

Jw.

1 Portret generała.

2. W Warszawie, w 1919 roku.

3. W nieustalonym miejscu.

[formoza58]

I zbliżamy się do końca tej litery...

8. Ignacy Lipczyński

Ur. 6 marca 1870 roku w Jołtuszkowie. Wywodził się z armii rosyjskiej, Huzar Achtyrski elitarnego 12 Pułku... 5 maja 1919 roku został przydzielony z Rezerwy Oficerskiej do Wojskowej Straży Granicznej^[9][10]. Dowodził I dywizjonem 4 Pułku Strzelców Granicznych. Na tym stanowisku 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu majora z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w kawalerii, „w grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. 15 listopada 1920 roku został zastępcą dowódcy Strzelców Granicznych i jednocześnie członkiem Komisji Likwidacyjnej tej formacji. Od 1921 roku kierownik Oddziału Gospodarczego w Naczelnej Kontroli Wojskowej. Jego oddziałem macierzystym był wówczas 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich we Lwowie.  3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika Korpusu Kontrolerów ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku. W latach 1923-1927 pełnił służbę w IX, IV, i ponownie IX Grupie Naczelnej Kontroli Wojskowej. 31 marca 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów^[15]. 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem do tytułu generała brygady. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Koszykowej 19 m. 6^[16]. Zmarł 9 grudnia 1932 roku w Warszawie^]. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Mimo, że jak kilku oficerów 12 Pułku Achtyrskich Huzarów służylo potem w 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich, nie znalazłem jego zdjęcia.

[formoza58]

12. Napoleon Louis Wawel

 

Ur. 10 października 1861 roku. Służbę odbył w CK flocie....Po zakończeniu wojny przybył do Polski i wstąpił do odrodzonych Sił Zbrojnych RP.

Na mocy dekretu L. 2106 wydanego w dniu 14 kwietnia 1920 roku przez Naczelnego Wodza - marszałka Józefa Piłsudskiego, jako były wiceadmirał floty austro-węgierskiej, został przyjęty do Wojska Polskiego. Zatwierdzono go warunkowo w posiadanym stopniu generała porucznika oraz zaliczono do rezerwy armii, bez powołania do służby czynnej. Z dniem 30 września 1920 r. został przeniesiony w stan spoczynku, z prawem noszenia munduru. Mieszkał w Wiedniu. W 1921 nastąpiła zmiana stopni wojskowych, przemianowano go na wiceadmirała w stanie spoczynku.

W latach 1920-1923 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i zajmował posadę delegata rządu w Międzynarodowej Komisji Odry, która miała wytyczyć i uregulować zachodnią granicę RP. W 1923 odszedł z ministerstwa i przeniósł się do Bydgoszczy.

14 grudnia 1934 ciężko chory, samotny admirał popełnił samobójstwo. Został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Ludwikowo 4 w Bydgoszczy.

[formoza58]

I tradycyjnie zdjęcia w antrakcie między literami...

Gen. Władysław Bortnowski na Zaolziu...

[formoza58]

Gen. Franciszek Kleeberg na ćwiczeniach, w latach trzydziestych.

[formoza58]

Gen. Bronisław Bohatyrewicz...

[formoza58]

Gen. Ignacy Korbut.

[Koloman]

2 godziny temu, formoza58 napisał:

Gen. Ignacy Korbut.

 

Eugeniusz Korbut. Fotografia wg mnie nie przedstawia gen.Korbuta.

Jako uzupełnienie: Generał brygady Janusz Gąsiorowski w rozmowie z francuskim attaché wojskowym. Manewry na Śląsku 1934.

[Koloman]

I jeszcze raz gen.Janusz Gasiorowski; siedzi w środku, w pierwszym rzędzie. Niestety data i rodzaj uroczystosci nie zostały podane. Może któryś z Kolegów wie więcej na ten temat.

[formoza58]

Teraz, Koloman napisał:

Eugeniusz Korbut. Fotografia wg mnie nie przedstawia gen.Korbuta.

Znalazłem to zdjęcie z opisem wskazującym na Korbuta, ale pewności również nie mam. Może w przyszłości  pojawi się  jednoznaczny portret.

Patrzę na " Ł", ale mam tylko gen. Hipolita Łossowskiego.

[formoza58]

Drugi jest gen. Kazimierz Ładoś.