Krzymen

Kolejny żołnierz warszawskiej Legii Akademickiej pochowany na Starych Powązkach 11.04.1919. Trumnę złożono do istniejącego już grobu rodzinnego. „Ś.† P. / EDWARD WOJTCZAK / STUDENT W.W.P. / ST. SZER. LEGJI AKADEMICKIEJ 36 PP / POLEGŁ POD SKWIŁOWEM 7-II-1919 / MAJĄC LAT 20” W.W.P to Wolna Wszechnica Polska, prywatna wyższa uczelnia założona w Warszawie w 1916 r.

Kawał dobrej roboty - brawo formoza58 ! Jednak ułan Jerzy KOZAKOWSKI poległ jako żołnierz pociągu pancernego „Pieron”, a nie kawalerzysta. Atak z 19.06.1921 na dworzec kolejowy w Gliwicach był podobno improwizowaną „samowolką” i skończył się porażką. Tu masz opis na stronach 7 i 8. http://muzeum.gliwice.pl/images/upload/Wydarzenia/2021/05_maj/15_noc_muzeow/PowstaAcza_JedniodniAwka.pdf Zginęło dwóch ochotników „z Warszawy” – ułan Kozakowski i ppor. Ulatowski. Obaj figurują na tej liście – choć Jerzego K. przechrzcili na Stanisława ! http://muzeum.gliwice.pl/images/upload/Wydarzenia/2021/05_maj/03_powstania_lskie/PowstaAcy_ktArzy_zginAli_w_boju_lub_zostali_zamordowani_w_okresie_powstaA_AlAskich_i_plebiscytu_na_GArnym_AlAsku_1919_a_1922.pdf Ciała obu ochotników wysłano „do domu”. Podporucznik Tadeusz Ulatowski został pochowany na Starych Powązkach. Niestety grób raczej nie przetrwał II wojny światowej. Ułan Kozakowski miał więcej szczęścia po śmierci, choć przyznam, że dziwnie to brzmi Pochowano go w m. Borowie (pow. garwoliński) w grobie rodzinnym matki – grób Abramowiczów jest w ewidencji zabytków. Na dodatek grób ułana Jerzego Kozakowskiego, kawalera Krzyża Walecznych, jest także – od grudnia 2021 - w Ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski – nr ewidencyjny 2960 https://bip.ipn.gov.pl/bip/form/r676710311769,Kozakowski.html

Ta płyta nagrobna znajduje się w kwaterze C36 i nie wyróżnia się niczym szczególnym. Jest na niej napis: „HENRYK / KALINOWSKI / ŻYŁ LAT 29 / ZMARŁ 1914 R.” Według danych z jednej z tablic informacyjnych, znajdujących się koło Domu Przedpogrzebowego, jest to najstarszy zachowany grób na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Są jeszcze dwa groby dzieci zmarłych w grudniu 1914. Ten mężczyzna żył 29 lat – czyżby Polak służący w armii rosyjskiej ? C36 znajduje się prawie na końcu cmentarza, a kwatera katolików-żołnierzy armii rosyjskiej znajdowała się jednak po drugiej stronie alei głównej. Może płyta została przyniesiona z innego miejsca ...

Czy to z Tygodnika Illustrowanego ?

Kiedyś myślałem, że sprawy pochówków poległych żołnierzy zawsze traktowano poważnie i na grobach umieszczano rzetelnie sprawdzone dane … A było chyba, jak w tej żołnierskiej piosence (lub jeszcze gorzej): Stoi ułan na okopie, a śmierć pod nim dołki kopie, 2x Granat trzasnął, ułan wrzasnął – nie ma łeba już ! Niosą trumny przez dąbrowę, w jednej ułan, w drugiej głowę ! 2x Zasypali, przyklepali, dobrze jemu tak ! Podobny przypadek był omawiany na forum Tradytor w 2019 r. Chodziło o grób rodziny GEDE w Sierpcu Na grobie w Sierpcu jest napis: OFICER WOJSKA POLSKIEGO / Jerzy GEDE / ur. 26.9.1907 / zginął w bitwie pod Modlinem dn. 11.9.1939 W bazie straty.pl znalazłem trzy pozycje - Wg. Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej. Żołnierze września 1. GEDE Jerzy, pdf. (czyli podoficer !), poległ ??.09.1939 pod Modlinem, miejsce pochówku 31-MI Sierpc ul. Kościuszki Ale w tej samej księdze jest także zapis: 2. GEDE Jerzy, ur. 23.09.1907, ppor. rez., 32 pp 8 DP, poległ w Kazuniu 07.10.1939, miejsce pochówku 1-KW Warszawa Żoliborz ul. Powązkowska Te same dane na stronie: http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,gede,jerzy,12229.html Wg. Kryska-Karski Tadeusz, Straty korpusu oficerskiego 1939-1945, Londyn, 1996 3. GEDE Jerzy, ur. 23.09.1907, ppor. rez. piech., dca II/3 ckm/32 pp, poległ w Kazuniu 10.09.1939, miejsce pochówku cm. Warszawa (Powązki) (Powązki, ale które ? ) Odwiedziłem Cmentarz Wojskowy na Powązkach. Wg. wyszukiwarki grobów Jerzy Robert GEDE powinien spoczywać w kwaterze C12 Woj., rząd 1 grób 2 (na zdjęciu zaznaczony dwoma czerwonymi kropkami). Tymczasem na tzw. krzyżomieczu były umieszczone jedynie dane Stanisława Lewkowa ! Sprawdziłem w kancelarii cmentarza – według posiadanych spisów w tym grobie spoczywał Jerzy Gede oraz pochowany w 1952 r. Stanisław Lewkow ! Co więcej pani, z którą rozmawiałem twierdziła, że szczątków J.Gede nigdzie stąd nie przenoszono i nie zna powodów dlaczego jego danych nie ma na pomniku. Z danymi Lewkowa też był kłopot – Stanisław LEWKOW, por. rez. 61 pp, zginął 17.09.1939 w Borkowie n.Bzurą lub Mirosław LEWKÓW, por. sł.st., adiut. 1/61 pp, poległ 18.09.1939 Po trzech latach, w 2022, na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie zobaczyłem duże zmiany. Dzięki środkom (ponad 4 mln zł) uzyskanym z budżetu państwa wyremontowano większość kwater wojennych. https://www.gov.pl/web/uw-mazowiecki/cmentarz-wojskowy-na-powazkach-wizyta-wojewody-mazowieckiego-z-okazji-zakonczenia-remontu-kwater-wojennych-zolnierzy-wojska-polskiego-1939-r-i-armii-krajowej - kwatery z lat 1918-1920 – wymiana starych betonowych krzyży na nowe granitowe. Wykorzystano stare tabliczki - po ich odnowieniu. - kwatery żołnierzy WP z 1939 i Armii Krajowej – żołnierzom z 1939 r. wymieniano tzw. krzyżomiecze z rozsypującego się piaskowca na estetyczne pomniki z granitu. Przy okazji zweryfikowano listy pochowanych korygując błędy w danych osobowych, przydziałach wojskowych itd. Na pomnikach dodano setki nowych nazwisk, które pominięto jeszcze w PRL. Wyremontowano także kwaterę C12, gdzie – co już jest pewne – spoczywa ppor. GEDE. Okazuje się, że w tym samym grobie spoczywają nie tylko ppor. Gede i por. Lewkow ale także trzech szeregowców znanych z imienia i nazwiska oraz 7 NN. Do por. Lewkowa, jedynego wymienionego na dawnym krzyżomieczu, dodano informacje o jedenastu żołnierzach !

Dzięki za informację. Odwiedziłem cmentarz w Kiełpinie parę lat temu i jakoś nie zapamiętałem, że jest tam grób z tabliczką ku czci gen. Bołtucia. Kto nie wie o grobie na Powązkach Wojskowych, to może uznać, że gen. Bołtuć spoczywa w Kiełpinie mimo napisu "Pamięci ..." na tabliczce.

Wszyscy pochowani w Warszawie. Wieczorek i Durski na Powązkach Wojskowych w tym samym rzędzie prawie obok siebie. Markowskiego pochowano na cmentarzu prawosławnym na Woli - niestety grobu już nie ma ...

Stare Powązki, kw.68 rz. 3 miejsce 26 Mjr Stefan Walter został ciężko ranny w boju pod wsią Mokre 15.08.1920. Zmarł w szpitalu wojskowym w Warszawie (Szpital Ujazdowski) 04.10.1920. 03.11.1924 na jego grobie został odsłonięty pomnik ufundowany przez żołnierzy 29 pułku Strzelców Kaniowskich „MAJOROWI W.P./ DOWÓDCY 29 P. STRZ. KANIOWSKICH / KAWALEROWI ORDERU VIRTUTI MILITARI / I POTRÓJNEGO KRZYŻA WALECZNYCH / Ś.P. STEFANOWI / WALTEROWI / ZMARŁEMU D. 4. X. 1920 R. Z RAN OTRZYMANYCH / W OBRONIE STOLICY POD RADZYMINEM. / D. 15 VIII 1920 R. / ŻYŁ LAT 27 / 29 P. STRZ. KANIOWSKICH” W 1936 r. szczątki mjr Waltera ekshumowano i pochowano na cmentarzu wojskowym na Majkowie w Kaliszu. Wybudowano tam okazałą kaplice grobową. W Kaliszu stacjonował 29 P.S.K. Fot. Bogusława Sieroszewska – źr. https://www.rowery.olsztyn.pl/wiki/miejsca/1920/wielkopolskie/kalisz Na ścianie frontowej, z lewej strony wejścia umocowano tablice inskrypcyjną. Nie wiem jak urządzone jest wnętrze kaplicy, ale podobno na posadzce umieszczono płytę z napisem. „Ś. P / MAJOR./ STEFAN / WALTER / D-CA 29 PUŁKU STRZ. KANIOWSKICH / UR. 5.X.1891 W BESSARABJI / RANNY 15.VIII.1920 R. POD RADZYMINEM / ZMARŁ 4. X. 1920 R. W WARSZAWIE / Z RAN ODNIESIONYCH NA POLU WALKI / PRZENIESIONY NA CMENTARZ WOJSKOWY / W KALISZU 30.V.1936 R.” Dawny grób na Powązkach nie jest pusty. Spoczywa tu siostra lub krewna majora, Janina Walter, zmarła w 1956 r. Wcześniej, w 1929 r., pochowano tu narzeczoną mjr Waltera. Na jednym z głazów jest napis: „MY RAZEM DROGI STEFANIE / JANINA / GREKKÓWNA / ZM. 25 MAJA 1929 R.” Napis ku czci Stefana Waltera pozostał bez zmian i nie ma żadnej informacji, że major już tu nie spoczywa … Na tym nie koniec ! Na mogile zbiorowej żołnierzy 29 P.S.K. w Radzyminie umieszczono tablice z nazwiskami poległych w dn. 15.08.1920 r. Figuruje tam mjr Walter, który tego dnia nie poległ, tylko został ranny. Nie wiadomo ilu żołnierzy pochowano w tym grobie i którzy z uwiecznionych na tablicach rzeczywiście tu spoczywają …

Zakładam temat, w którym chciałbym umieszczać informacje o przypadkach, kiedy poległemu żołnierzowi zmieniano miejsce pochówku – nieraz wielokrotnie – lub upamiętniano go na grobach wojennych / rodzinnych bez podania informacji, iż jest to pochówek symboliczny. Na wielu grobach rodzinnych – najczęściej przed danymi poległego żołnierza – umieszczony jest napis SYMBOLICZNIE lub w skrócie SYMB. Czasami tego nie ma ale podany jest cmentarz lub miejscowość, gdzie ten żołnierz spoczywa. Napis „Pamięci … poległego …” także sugeruje, że jest to upamiętnienie symboliczne. W wielu przypadkach jednak nie ma takich informacji i czytając napisy można uznać, że jest to prawdziwy grób poległego żołnierza. Zdarza się także, iż ekshumacja nastąpiła po wielu latach od wystawieniu nagrobka – szczątki przeniesiono w inne miejsce … a napis pozostał bez zmian. Upamiętniano także w formie cenotafu – czyli pustego symbolicznego grobowca. Kilka przykładów ze Starych Powązek. Sprawa raczej jasna – spoczywa tu ppor. Tadeusz Rojkiewicz, poległy w 1939 r., a rtm. Ludwik Rojkiewicz jest jedynie upamiętniony. Tu nie ma żadnych wątpliwości – GRÓB SYMBOLICZNY. Napis był jeszcze w czasach „gomułkowskich”, co świadczy o odwadze rodziny zamordowanego oficera. Inni albo nie umieszczali wzmianki o Katyniu, albo podawali datę 1941 ! No i na koniec zagadka, której nie potrafię rozwiązać … kwatera 45 rząd 6, grób 1 i 2 Według krakowskiego IKC pogrzeb płk Mieczysława Prus-Więckowskiego odbył się w Krakowie 20 maja 1926 r. Spoczął w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim. Czy - i kiedy - trumnę przeniesiono później do Warszawy na Stare Powązki ? KW nadany 7 razy ????

Wg. wyszukiwarki na stronie cmentarzy komunalnych w Warszawie W. Sławek spoczywa w kwaterze A 11, rząd 1, grób 5. Dokładnie takie same „namiary” grobu szer. Derożyńskiego umieściła Hanna Odrowąż-Szukiewicz w Wykazie żołnierzy pochowanych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w latach 1918-1920. Wykaz odtworzyła z "Księgi kancelarii Cmentarza Wojskowego na Powązkach" w 1984 r. Derożyński Władysław, szer., sanit., szpital polowy nr 503, (-), zm. 17.07.1920 (A-11, I, 5) Tabliczka z danymi Derożyńskiego stała wiele lat obok nagrobka W. Sławka. Obecnie krzyż z tą tabliczką stoi w drugim rzędzie – wg. wyszukiwarki jest to miejsce A 11, 2, 4. Jest to jedyna tabliczka z połówką "adriana" w drugim rzędzie. Takie tabliczki są tylko w pierwszych rzędach kwater A 7, B 7, A 11 i B 11. Na koniec przytoczę cytat z książki H. Odrowąż-Szukiewicz, Mogiły żołnierzy polskich na Powązkach Wojskowych (1991) „(…) trumnę płk. Sławka ekshumowano do kwatery żołnierskiej 1920 r. i pochowano wtórnie w grobie Władysława Derożyńskiego, sanitariusza szpitala polowego 503, zmarłego 17 lipca 1920, który nadal tam spoczywa. (A-11, I, 5).”

Mogiły pięciu żołnierzy 36 p.p. L.A., które przedstawiłem w poprzedniej wiadomości, zostały z czasem przekształcone w groby rodzinne. Z napisów i dat wynika, że następni pochowani zmarli nawet po kilku-kilkunastu latach po śmierci tych żołnierzy. W tym samym rzędzie zachowała się mogiła indywidualna szer. Stanisława Zembrzuskiego, przywiezionego ze Lwowa i pochowanego 11.04.1919 w grobie nr 16. Służył w 36 p.p. Legii Akademickiej i poległ 13.01.1919 pod Sokolnikami.

Co to za hełm ? Chyba nie francuski wz. 1915 (tzw. adrian)

Cześć ! Z jakiej gazety pochodzą te krakowskie nekrologi ? IKC ? Wielkopolskie, to z "Kuriera Poznańskiego" ?

Płk dypl. Walery Sławek zmarł 03.04.1939 r. po próbie samobójczej mającej miejsce w dniu poprzednim. Pogrzeb odbył się 05.04.1939 r. Przy grobie ustawiono pięciometrowy drewniany krzyż. Pierwszy grób Walerego Sławka. Obecnie jest pusty. Podobno miejsce było „zarezerwowane” dla Wojciecha Jaruzelskiego. Szczątki pułkownika ekshumowano 17.10.1964 i pochowano w kwaterze A 11 – prawdopodobnie w grobie szer. Władysława Derożyńskiego. W rok po „przenosinach” środowiska emigracyjne ufundowały betonowy „pomnik” – władze PRL tego nie zrobiły. Źródło: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Grob_W._Slawka1.JPG – fotografia z 2009 r., autor Shalom Dn. 06.12.2018 r. poświęcono nowy pomnik nagrobny ufundowany przez IPN

Co najmniej sześciu poległych żołnierzy przywiezionych ze Lwowa 11.04.1919 pogrzebano w indywidualnych grobach - obok siebie - w 1-szym rzędzie kwatery 234 Mieczysław Kozak, szer., 36 pp, poległ pod Sokolnikami 13.01.1919, grób 18 Mieczysław Stoliński, szer., 36 pp, poległ pod Sokolnikami 13.01.1919, grób 19 Aleksander Łabentowicz, szer., 36 pp, poległ 13.01.1919, grób 21 Józef Kulesza, szer., 36 pp, poległ pod Sokolnikami 13.01.1919, grób 22 Tadeusz Golian, szer., 36 pp, poległ pod Sokolnikami 13.01.1919, grób 23

Na grobach żołnierzy niemieckich z I wojny światowej zbudowano dwa mauzolea. W pierwszym pochowano urnę ze szczątkami Juliana Baltazara Marchlewskiego zmarłego we Włoszech 22.03.1925 r. Zgodnie z jego ostatnią wolą został pogrzebany w Berlinie na Zentralfriedhof Friedrichsfelde w pobliżu grobów swoich przyjaciół Karla Liebknechta, Rosy Luxemburg i Franza Mehringa. Przy organizacji pogrzebu pomógł rząd ZSRR. W marcu 1950 r. dokonano ekshumacji i szczątki dr. Marchlewskiego przewieziono do Warszawy. Dn. 25.03.1950 spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w specjalnie przygotowanym mauzoleum. W drugim mauzoleum spoczywa Bolesław Bierut. Zmarł w Moskwie 12.03.1956 a jego pogrzeb odbył się 16.03.1956.

To są zdjęcia po jednym z sowieckich nalotów w 1942 lub 1943. W 1939 r. zostało podobno uszkodzonych 29 kwater - nie wiem w jakim rejonie cmentarza. Sowieci trafili w kwatery bliżej Powązkowskiej (np. kw. 23, 24 i 51). 1944 chyba nie przynósł aż takich zniszczeń. Ogółem zostało zniszczonych lub uszkodzonych ok. 20% nagrobków.

Formoza58, odpowiem tak – moim zdaniem to opowieści z gatunku „jedna pani powiedziała drugiej pani” powtórzone celowo bądź nieumyślnie przez dziennikarza „Polski Zbrojnej”. Niemcy boleśnie odczuwali blokadę i mieli coraz większe trudności w zaopatrzeniu w surowce i żywność. Ratowali się różnymi „ersatzami”. Niemieccy historycy utrzymują, że w czasie I wojny światowej setki tysięcy Niemców zmarło w wyniku niedożywienia. Jednak chodzi raczej o sytuację z lat 1917 i 1918. Nie sądzę, aby już po roku wojny, na jesieni 1915, było tak źle. Na dowód przedstawię kilka cytatów z książki J. E. Szczepańskiego pt. „Landszturm w Generalnym Gubernatorstwie Warszawskim. Formacja głębokich tyłów”. Autor poświęcił cały rozdział organizacji grobownictwa wojennego. Żołnierze z batalionów Landszturmu realizowali m.in. zadania związane z urządzaniem cmentarzy wojennych, organizowali uroczystości ich otwarcia oraz odpowiadali za ich ochronę. Jeżeli chodzi o prace na cmentarzu garnizonowym w Warszawie (Powązki Wojskowe), to Niemcy początkowo skierowali tu więźniów. „(…) w połowie listopada 1917 r. w Budach ponownie rozkopano groby. Najczęstszym motywem powyższych rabunków była kradzież butów żołnierskich, co świadczy o ogromnej zapaści gospodarczej w GGW. W celu rabunku we wrześniu 1917 r. nieznani sprawcy otworzyli groby na cmentarzach wojennych w Dołowatce i Woli Szydłowieckiej, a w październiku 1917 r. – w Bolimowie, Brochowie, Januszewie i Żukowie. Jednocześnie gen. Kap-Herr przestrzegał w prasie, że karze podlegają także osoby przechowujące buty poległych. W lipcu 1918 r. szef powiatu ostrołęckiego Firnhaber ukarał gminę Wach grzywną 500 marek „z powodu tego, iż groby na cmentarzach wojskowych w Zawadach są uszkodzone, groby w nogach wykopane i z trupów zdjęte buty”. To dowodzi, że w okresie walk na terenie Kongresówki - w latach 1914-1915 - Niemcy nie zdejmowali butów bądź mundurów z poległych żołnierzy. Na ww. cmentarze często przenoszono zwłoki uprzednio ekshumowane z mogił polowych.

Rok 1923 - kwatery niemieckie.

Przedostatnia fotografia znajduje się w zbiorach Landesarchiv Baden-Württemberg razem z kilku innymi z Powązek Wojskowych. https://www.deutsche-digitale-bibliothek.de/item/HMWI7WERJKX5OHLG6U2HGZPG4LKPJU43 Ma następujący podpis: Militär-Friedhof Warschau, Massengräber von Deutschen die in russischer Kriegsgefangenschaft starben, Weihnachten 1915 / Cmentarz wojskowy w Warszawie, masowe groby Niemców (tzn. żołnierzy niemieckich), którzy zmarli w niewoli rosyjskiej, Boże Narodzenie 1915 r. Rosjanie grzebali zmarłych jeńców na końcu cmentarza. Po zajęciu Warszawy w 1915 r. Niemcy dokonali ekshumacji i identyfikacji ciał. Powtórnych pochówków dokonali w miejscu bardziej "prestiżowym" tzn. bliżej Powązkowskiej. Jeżeli podpis jest prawdziwy, to znaczy, iż z cała akcją zdążyli przed Bożym Narodzeniem 1915. Wątpię aby Rosjanie tak porządnie urządzali groby jeńców niemieckich.

Formoza58 – środkowe zdjęcie z Twojej wiadomości zostało zrobione z brzegu kwatery z I w.ś. w kierunku Powązkowskiej. Na pierwszym planie drewniany krzyż na grobie – na tabliczce PAUL KUSMA zm. w 1914. Prawdopodobnie jeniec zmarły w niewoli rosyjskiej. Nazwisko KUSMA (lub Kuśma) spotykane na Górnym Śląsku. Za tym krzyżem są już rzędy grobów z II w.ś. Na grobach żołnierzy kaisera Wilhelma II znajdują się teraz m.in. mauzolea towarzyszy Marchlewskiego i Bieruta. Ostatni fragment fotografii lotniczej wykonanej przez sowieckich lotników w 1945 r. Całość znajduje się na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego - https://zdjecia.korzeniemiasta.pl/ Opis z 1923 r. Jedynymi pewnymi punktami orientacyjnymi są: grób Walerego Sławka i stojący w obecnej kwaterze C 35 pomnik rosyjski. Resztę trudno dokładnie określić. W kwaterach rosyjskich widać, że rzędy są ustawione inaczej niż w kwaterach polskich i obecnie – są obrócone w stosunku do nich o 90 stopni. Aleje i rzędy grobów są jeszcze dość wyraźne. Widać też jakieś dwa większe pomniki nagrobne.

Dn. 11.04.1919 r. przywieziono koleją 14 trumien z ciałami poległych żołnierzy-ochotników z Legii Akademickiej. Większość pochowano na Starych Powązkach. Szer. Andrzej Ryx spoczął w grobowcu rodzinnym w Prażmowie. https://www.rowery.olsztyn.pl/wiki/miejsca/1920/mazowieckie/prazmow Kapral Józef Reiff spoczywa na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.

Tu można zobaczyć czego brakuje na tej fotografii http://www.aviation-14-18.fr/aviation-française/instruments-de-bord/ Strona co prawda jeszcze w budowie, ale zapowiada się ciekawie ! http://www.aviation-14-18.fr/ W 2021 wyszedł album Tadeusza Cypriana z okresu 1918-1919. Podobno są tam fotografie przedstawiające lotników ! https://presilo.pl/index.php/tadeusz-cyprian-notatki-jenca-1917-1918-fotografie-1918-1919 Nie znam tej publikacji. Może jest tam odpowiedź na nasze pytania ?

Fotografia zrobiona co prawda na jakieś dwa lata przed powstaniem II RP, ale warto przedstawić tę panią. To Zofia Zawisza-Kern. Przebrała się w mundur swego ówczesnego męża Janusza Gąsiorowskiego. Na swoje własne odznaczenia – Krzyż Niepodległości z mieczami, Krzyż Walecznych, Odznakę za wierną służbę oraz Krzyż POW – zasłużyła już sama. Była w oddziale wywiadowczym 1 pp LP, POW, w 1920 w Ochotniczej Legii Kobiet, a w czasie II wojny światowej współpracowała z AK i BCh. To w dworku jej rodziców zatrzymała się siódemka Beliny.

Otton1 – chyba masz rację zupełnie na to nie zwróciłem uwagi. Na pierwszym zdjęciu nie widzę okularów. Moi zdaniem obaj lotnicy są bardzo podobni – gęste brwi, głęboko osadzone oczy, szczupłe - nos i twarz z widocznymi kościami policzkowymi. Bryle to widać dokładnie na tej fotografii, gdzie Cyprianowi przybyło latek i … wagi