Generałowie Wojska Polskiego II RP- zdjęcia

[otton1]

Kolejny generał na "B":

 

Alfons Babich 
ur. 21 października 1855 w Jeziornej, zm. 10 października 1932 w Ostrołęce
generał brygady Wojska Polskiego.
Po ukończeniu 5 klas gimnazjum w Warszawie wstąpił tamże w 1873 do Szkoły Junkrów. Następnie w 1897 roku ukończył Oficerską Szkołę Strzelecką w Oranienbaumie. Służył m.in. w 21 Muromskim pułku piechoty w Ostrołęce. W końcu XIX wieku był jednym z czołowych działaczy konspiracyjnych w Ostrołęce. Uczestniczył w tajnych zebraniach, w domu burmistrza Ostrołęki Zygmunta Butkiewicza ps. „Jastrzębca”.
W okresie od 6 października 1904 do 22 lutego 1905 dowodził batalionem 35 Wschodniosyberyjskiego pułku strzelców. W 1908 roku otrzymał awans na pułkownika i przeszedł na emeryturę. W czasie I wojny światowej ponownie w armii rosyjskiej.
W 1917 roku dowodził pułkiem w 4 Dywizji Strzelców Polskich. W 1918 roku został sędzią śledczym w II Korpusie Polskim w Rosji.
12 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika piechoty, i przydzielony do Krajowego Inspektoratu Zaciągu. 27 grudnia 1918 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta XVII Powiatowej Komendy Uzupełnień w Cieszynie. 12 grudnia 1919 roku został szefem Oddziału V Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin” w Lublinie. 14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był wówczas komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Będzin. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu pułkownika piechoty, z prawem noszenia munduru. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady. Na emeryturze zamieszkał w Ostrołęce. Tam zmarł 10 października 1932 roku.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Walecznych – 1921 „za męstwo i odwagę, wykazane w bitwie kaniowskiej w składzie byłego II Korpusu Wschodniego w dniu 11 maja 1918 roku”
Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée” – 12 grudnia 1921 roku

 

No i też chwilowo bez fotografii.

[otton1]

Kolejny marynarz:

Konstanty Biergiel
ur. 11 września 1855 w Tule, zm. 7 grudnia 1939 – 
polski wiceadmirał i morski oficer pokładowy okrętów nawodnych. W okresie od 1876 do 1919 służył w Imperialnej Marynarce Wojennej Rosji, a następnie do 1921 w polskiej Marynarce Wojennej. Brał udział w I wojnie światowej. Karierę w Polsce zakończył na stanowisku szefa Polskiej Bazy Morskiej w Cherbourgu.
Konstanty Biergiel urodził się 11 września 1855 w Tule w rodzinie Władysława i Marii z Malewskich. W 1876 ukończył Morski Korpus Kadetów w Petersburgu. Był także absolwentem Akademii Morskiej w Petersburgu (1908).
Po ukończeniu szkoły i otrzymaniu stopnia miczmana został skierowany do służby liniowej i pływał na okrętach różnych klas. W 1882 otrzymał awans na lejtnanta (porucznika). W latach 1893–1893 dowodził, w stopniu kapitana II rangi (komandora porucznika), torpedowcami „Noworossijsk” i „Reni”. Następnie służył na stawiaczu min „Bug”, pancernikach „Dwienadcat' Apostołow" i „Gieorgij Pobiedonosiec" oraz kanonierce „Zaporożec”. W 1901, po otrzymaniu awansu do stopnia kapitana I rangi (komandora), został dowódcą pancernika obrony wybrzeża „Nowgorod”. W 1902 był attaché morskim w Stambule, a od 1903 do 1907 dowodził pancernikiem „Czesma”. Po ukończeniu Akademii Morskiej dowodził siłami torpedowymi na Morzu Czarnym. W 1910 mianowano go kontradmirałem i powierzono dowodzenie amurską Flotyllą Rzeczną. W 1913 awansował na wiceadmirała. Podczas I wojny światowej pracował w rosyjskim Sztabie Generalnym.
W 1919 przybył do Warszawy i zgłosił się do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany jako generał porucznik marynarki i udał się jako ekspert na rokowania ws. traktatu wersalskiego. Od 1920 był pierwszym szefem Polskiej Bazy Morskiej w Cherbourgu. W 1921 w stopniu wiceadmirała został przeniesiony w stan spoczynku. Po odejściu z wojska zamieszkał w Bydgoszczy przy ulicy Jackowskiego 14, gdzie działał w oddziale Ligi Morskiej i Rzecznej. Wykładał również w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej. Przed rozpoczęciem II wojny światowej, 14 sierpnia 1939 ewakuował się z Bydgoszczy do Gołąbek pod Warszawą. Zmarł 7 grudnia 1939. Został pochowany na cmentarzu w Gołąbkach.

I w tym przypadku, jak narazie brak materiału ilustracyjnego.

[otton1]

26 minut temu, otton1 napisał:

I w tym przypadku, jak narazie brak materiału ilustracyjnego.

No, przesadziłem - z lenistwa nie poszukałem a znalazla się fotografia admirała Biergiela, jego karty ewidencyjnej z Bydgoszczy i grobu w Gołąbkach pod Warszawą.

[formoza58]

Brawo Otton 

Z tymi, co mają rosyjskie korzenie szukam w prasie polskiej z lat I wś, ale opornie to idzie.

[otton1]

3 godziny temu, formoza58 napisał:

Z tymi, co mają rosyjskie korzenie szukam w prasie polskiej z lat I wś, ale opornie to idzie

Oj prawda, prawda, opornie!!!!!!

Ale jakoś idziemy do przodu - fascynujący temat!!!!

[Sedco Express]

6 godzin temu, otton1 napisał:

Oj prawda, prawda, opornie!!!!!!

Ale jakoś idziemy do przodu - fascynujący temat!!!!

A  wg jakiego klucza (prócz przedziału lat służby w WP)  poszukiwania są prowadzone ?

Bo np. generałów (służby czynnej) WP w 1921 r. wywodzących się z byłej armii

- rosyjskiej  było - 41

- austro-węgierskiej - 39

- z Legionów Polskich - 10

Czy podać ich nazwiska ?

[formoza58]

Myślę, że tak. Tym bardziej, że niektóre z nazwisk już  figurują w wątku.

[Sedco Express]

Na początek generałowie WP w służbie czynnej w 1921 r. z byłej armii carskiej Rosji:

Gen.por.

1. Iwaszkiewicz-Rudoszański Wacław

2. Jędrzejewski Władysław

3. Leśniewski Józef

4. Henning de Michaelis Eugeniusz

Wiceadmirał:

1. Porębski Kazimierz

2.Skierski Leonard

Gen.ppor.

1. Bieliński Adam

2. Bilewicz Leon

3. Bobrowski Tadeusz (w 1925 r. do korpusu oficerów morskich jako kontradmirał)

4. Borowski Michał

5. Frankowski Władysław

6. Gawroński Wiktor

7. Hejdukiewicz Edward

8. Jacyna Jan

9. Kaczyński Antoni

10. Kaczyński Wincenty

Kontradmirałowie:

1. Kłoczkowski Wacław

2. Konarzewski Daniel

3. Kuczewski Adplf

4. Latour Stefan

5. Macewicz Gustaw (od 1925 r. w korpusie ofic. morskich)

6. Milewski Michał (j.w.)

7. Mokrzecki Stefan

8. Odyniec Wincenty

9. Osikowski Mikołaj

10. Pachucki Leon

Generałowie tytularni:

1. Pajewski Aleksander

2. Pik Aleksander

3. Pogorzelski Eugeniusz

4. Religioni Antoni

5. Rybiński Czesław

6. Rządkowski Jan

7. Sawicki Jan

8. Siestrzeńcewicz Bolesław

9. Suszyński Stefan

10. Szymański Paweł

21. Wencel Józef

22. Zwierzchowski Franciszek

23. Żabczyński Aleksander

24. Żeligowski Lucjan

 

 

 

[otton1]

A Dowbor Muśnicki, Olgierd Pożerski?

[Sedco Express]

1 godzinę temu, otton1 napisał:

A Dowbor Muśnicki, Olgierd Pożerski?

Generałowie w służbie czynnej w 1921 r.

Gen. Józef Dowbor - Musnicki w 1920 r. był w rezerwie.

W kwietniu 1920 odmówił przyjęcia stanowiska dowódcy 4 Armii, a w sierpniu tego roku stanowiska dowódcy Frontu Południowego wobec czego w dniu 6 października 1920 przeniesiony został do rezerwy, a z dniem 31 marca 1924 w stan spoczynku.

Gen. Olgierd Pożerski dlaczego  nie ma go w wykazie ? Pytanie do autora A.Wojtaszaka.

Powinien być !

[otton1]

9 godzin temu, Sedco Express napisał:

A  wg jakiego klucza (prócz przedziału lat służby w WP)  poszukiwania są prowadzone ?

Przecież nazwa tematu precyzuje: "Generałowie Wojska Polskiego II.RP". Czyli chodzi o oficerów posiadających stopień generała (admirała) w okresie istnienia II.RP.

A jeśli ktoś miałby wątpliwości w jakim DOKŁADNIE okresie (bo jak już pisałem oficjalnie uznawana II.RP egzystowała do czerwca 1945 roku) to nazwa działu forum: "II.RP - Wojsko Polskie 1918-1939" wszystko wyjaśnia.

4 godziny temu, Sedco Express napisał:

Na początek generałowie WP w służbie czynnej w 1921 r. z byłej armii carskiej Rosji:

A skąd się wziął akurat rok 1921 a nie na przykład 1925, albo 1930?

Branie jakiejś cezury czasowej z sufitu ma mały sens.

Poza tym nazwa tematu nie precyzuje jaki to ma być generał: w służbie czynnej, w rezerwie, w stanie spoczynku itp.

GENERAŁ (ADMIRAŁ) i tyle!!!!

Pan A.Wojtaszek robi swoje wykazy generalskie, my na forum robimy swoje.

[Sedco Express]

Listę spisałem z w/w wspomnianej książki tylko po to by podać nazwiska do ewentualnego zamieszczenia biogramów. Nie wiem czy na stronach internetowych można doszukać się wszystkich (!) generałów (admirałów) służby czynnej, w stanie spoczynku i tytularnych  za okres 1918 -1939.

Autor podał datę 1921 r. bo w tym roku została wprowadzona nowa organizacja struktur WP

Na czymś należy się oprzeć - to ja mam pytanie ilu było tych generałów w tym okresie - 200, 300 ?

[formoza58]

26 minut temu, otton1 napisał:

Przecież nazwa tematu precyzuje: "Generałowie Wojska Polskiego II.RP". Czyli chodzi o oficerów posiadających stopień generała (admirała) w okresie istnienia II.RP.

A przedział czasowy działu jasno wskazuje lata 1918- 1939.

[otton1]

Godzinę temu, Sedco Express napisał:

Nie wiem czy na stronach internetowych można doszukać się wszystkich (!) generałów (admirałów) służby czynnej, w stanie spoczynku i tytularnych  za okres 1918 -1939.

Oczywiście, że nie.

Nawet w takiej podstawowej, zamieszczonej w wikipedii nie uwzględnili autorzy Konstantego Biergiela zamieszczonego wyżej. Pewnie takich braków będzie więcej.

Stąd każda lista tak jak i ta p.A.Wojtaszka się przyda dla weryfikacji nazwisk.

Godzinę temu, Sedco Express napisał:

to ja mam pytanie ilu było tych generałów w tym okresie - 200, 300 ?

a diabli wiedzą, też bym chciał wiedzieć.

Osobiście przypuszczam, że bliżej będzie tej drugiej liczby.

Czeka więc nas od cholery roboty.

[otton1]

I żeby nie było wątpliwości kogo uznać za generała/admirała spełniającego warunki tematu możemy przyjąć według wikipedii:

Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej – generałowie i admirałowie Wojska Polskiego II RP:

1. Polacy, którzy zostali mianowani generałami i admirałami w Armii Imperium Rosyjskiego i cesarskiej i królewskiej Armii, i zostali przyjęci do Wojska Polskiego w tych stopniach;
2. Polacy – oficerowie armii państw zaborczych awansowani w Wojsku Polskim do stopni generalskich;
3. Polacy, oficerowie polskich formacji wojskowych formowanych i walczących u boku ententy (Korpusy Polskie w Rosji, Armia Polska we Francji) i państw centralnych (Legiony Polskie, Polski Korpus Posiłkowy, Polska Siła Zbrojna);
4. cudzoziemcy, generałowie i oficerowie, pełniący służbę w polskich formacjach wojskowych, przyjęci do służby stałej lub kontraktowej w WP;
5. oficerowie formacji, o których mowa w pkt. 3, awansowani przez polskie organizacje polityczne (Rada Regencyjna w Warszawie, Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej w Lublinie, Naczelna Rada Ludowa w Poznaniu);
6. generałowie i oficerowie mianowani przez Naczelnika Państwa w latach 1918-1922;
7. generałowie i oficerowie awansowani przez kolejnych Prezydentów RP w kraju (1923-1939)

[otton1]

Wacław Wincenty Bieczyński 

ur. 24 marca 1862 w Kamieńcu Podolskim, zm. w styczniu 1941 w Warszawie 

pułkownik intendent cesarskiej i królewskiej armii, generał brygady Wojska Polskiego.

W 1902, w stopniu podintendenta wojskowego (niem. Militärunterintendant), pełnił służbę w garnizonie Lwów i mieszkał przy ulicy Puławskiego 4. W 1915 awansował na intendenta wojskowego 1 klasy (niem. Militäroberintendant 1. Klasse).

31 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, ze starszeństwem z dniem 21 sierpnia 1915, i przydzielony z dniem 30 stycznia 1919 do Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa Sekcji Zaopatrzenia i Zapomóg Departamentu Gospodarczego. Następnie przebywał w Paryżu, w Polskiej Misji Zakupów gen. Jana Romera. Z dniem 1 października 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu pułkownika intendenta, z prawem noszenia munduru.

26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919).

Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Poznaniu. W 1940 został wysiedlony do Warszawy. „W pierwszych dniach stycznia 1941 w zajmowanym przez niego mieszkaniu odkryto skostniałe i pogryzione przez szczury zwłoki generała i jego żony (morderstwo? samobójstwo? śmierć z głodu i mrozu?). Zagadka nigdy nie zostanie rozwiązana (rodziny nie mieli, a władze okupacyjne taki sprawami nie zajmowały się)”.

 

[formoza58]

Rajmund Baczyński.

[formoza58]

Tadeusz Bylewski.

[formoza58]

Bronisław Czarnota Bojarski.

Niestety bez zdjęcia. szukałem, nie znalazłem...

[formoza58]

Tadeusz Bobrowski.

I w jego przypadku, zdjęcie " jak na lekarstwo". 

Tadeusz Bobrowski urodził się 24 stycznia 1873 w Warszawie. W 1891 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Morskiej Szkole Inżynierii w Kronsztadzie, a w 1894 odbył kurs mechaników broni podwodnej. Był także absolwentem Akademii Morskiej z 1898. W latach 1894–1918 służył w rosyjskiej Marynarce Wojennej, awansując do stopnia kapitana I rangi (komandora). Początkowo pływał na krążownikach i odbył kilka rejsów dalekomorskich, m.in. na „Admirale Nachimowie"”. Od 1905 był oficerem mechanikiem sił torpedowych Floty Morza Czarnego. W latach 1914–1918 pełnił funkcję zastępcy głównego mechanika portu w Sewastopolu.

Służba w Wojsku Polskim[edytuj | edytuj kod]

W 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany na generała majora marynarki (kontradmirała) w Korpusie Morskich Oficerów Technicznych. Wyznaczono go szefem Sekcji Technicznej w Departamencie dla Spraw Morskich. W 1921 został przemianowany na generała brygady. Po przekształceniu Departamentu dla Spraw Morskich w Kierownictwo Marynarki Wojennej w 1922 był w nim szefem Służby Technicznej. W 1925, w związku z zakupem przez Marynarkę Wojenną przestarzałych min morskich (tzw. „afera minowa”), został zwolniony ze stanowiska m.in. z wadm. Kazimierzem Porębskim oraz kadm. Wacławem Kłoczkowskim i przeniesiony w stan nieczynny. W 1927 przeszedł w stan spoczynku. W 1928 Wojskowy Sąd Okręgowy nr 1 umorzył postępowanie wszczęte w 1926 przez Prokuraturę Wojskową. Następnie pracował w „Żegludze Polskiej” w Gdyni. Zmarł 11 maja 1930 w Wilnie

[formoza58]

W dniu 16.10.2020 o 20:32, otton1 napisał:

Oczywiście - jeszcze się znajdą.

Chociażby ten, którego krótką biografię wstawiam poniżej. Niestety nie mam póki co żadnej fotografii generała Aleksandrowicza. Nawet jego grobu na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Franciszek Aleksandrowicz
ur. 4 grudnia 1856 we Lwowie, zm. 3 stycznia 1927 w Krakowie
generał major cesarskiej i królewskiej armii, generał dywizji Wojska Polskiego.
Od 5 listopada 1918 dowódca Wojsk Polskich na Śląsku Cieszyńskim. 
Od stycznia do kwietnia 1919 dowódca Grupy Operacyjnej. W marcu 1919 na czele oddziałów wojskowych wyruszył z Żywca na odsiecz Lwowa. Od kwietnia do grudnia 1919 dowódca 4 Dywizji Piechoty na froncie małopolskim. W 1920 w Centralnej Stacji Zbornej w Warszawie i krótko w Centralnej Komisji Kontroli Stanów. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów.
Odznaczony został orderem Virtuti Militari i cztery razy Krzyżem Walecznych 
 

Nie mamy jego portretu, to chociaż takie słabe, prasowe .. Tutaj ( oznaczony krzyżykiem)z góralskimi ochotnikami we Lwowie w 1919 roku.

[otton1]

52 minuty temu, formoza58 napisał:

Nie mamy jego portretu, to chociaż takie słabe, prasowe .. Tutaj ( oznaczony krzyżykiem)z góralskimi ochotnikami we Lwowie w 1919 roku.

WSPANIALE!!!!!!!!!! Gratuluję wyniku poszukiwań.

To nic, że nie jest to portret, takie fotografie też są bardzo cenne i należy je zamieszczać.

[formoza58]

W przypadku niejednego generała tego typu zdjęcia będą jedynym śladem ikonograficznym  

[formoza58]

W dniu 18.10.2020 o 12:14, formoza58 napisał:

I kilka zdjęć związanych z gen. Wladysławem Bortnowskim.

 

I jeszcze jedno zamykające, przedstawia Władysława Bortnowskiego jako podpułkownika i szefa sztabu 3 armii w 1920 roku.

[otton1]

W dniu 23.10.2020 o 21:32, formoza58 napisał:

Tadeusz Bobrowski.

I w jego przypadku, zdjęcie " jak na lekarstwo". 

No niestety, zdjęcie admirała "jak na lekarstwo", ale...........

14 kwietnia 1893 roku eskadra rosyjskich krążownikow, "Dymitr Doński", "Generał-Admirał" i "Rynda" wpłynęła na wody rzeki Hudson k.Nowego Jorku dla wzięcia udziału w wielkiej międzynarodowej paradzie okrętów z okazji 500-lecia odkrycia Ameryki przez Kolumba. Wśród załogi "Dymitra Dońskiego" znajdował się 20-letni młodzieniec tak opisany na fotografii:

"Юноша с усиками в бескозырке с надписью на ленте «Техническое училище» будущий контр-адмирал польского флота Фаддей Казимирович Бобровский 1873 г.р. Служил на флоте инженер-механиком, к 1912 году дослужился до капитана первого ранга. В Гражданскую служил на Черном море, эмигрировал. Умер в Польше в 1939 году."