YARD

Święto Pułkowe 29 VII 1938 - rtm. Kawecki.

Święto Pułkowe 29 VII 1938, czas na ćmika".

Moment wręczenia odznaki ppor. Sibilskiemu przez płk. Kownackiego. Święto Pułkowe 29 VII 1938

Święto Pułkowe 29 VII 1938 - przed wręczeniem odznak pułkowych, na pierwszym planie ppłk. Kownacki.

Sztandar i pluton trębaczy 7 PSK na pl. Wielkopolskim, chyba widać kotlarza pułku, wachm. Ekierta.

Czołg z Cytadeli. Pantera? IV?

Foto z 2014r. Stanisław Sarnek, urodzony w Dzikowie k. Tarnobrzega, absolwent prestiżowej Akademii Ziemiańskiej (Hochschule fur Bodenkultur) w Wiedniu. 1 sierpnia 1914 roku został wcielony do armii austriackiej. W czasie służby frontowej nabawił się gruźlicy. W 1918 roku, mimo choroby, wstąpił do WP. W styczniu 1920 roku powaliła go grypa hiszpanka. Ze zrujnowanym zdrowiem został zdemobilizowany. Pracował jako leśnik. Zmarł 21 kwietnia 1937 roku w sanatorium w Kościanie. Info od Bogusław Szwedo"

Gryżyna, foto Krzysztof Flieger. Fotki Gmina Kościan http://www.gminakoscian.pl/pokaz_aktualnosc/uroczystosci-patriotyczne-Gryzyna-18-12-2016.html

Fotki: http://koscian.naszemiasto.pl/artykul/g ... id,tm.html Upamiętniono następujących Powstańców i żołnierzy W.P. Teofil Wyssogota-Zakrzewski h. Wyskota Ur. w 1809 r., zm. 16.12.1881 w Poznaniu Powstaniec listopadowy, kawaler orderu Virtuti Militari, podporucznik Wojska Polskiego. Antoni Kasztelan (ur. 27 kwietnia 1896 w Gryżynie, zm. 14 grudnia 1942 w Królewcu) – kawaler orderu Virtuti Militari kapitan piechoty i Marynarki Wojennej RP, Powstaniec Wielkopolski Jakubowski Kasper Ur. 6.1.1895 w Osieku, zm. 1973 Powstaniec Wielkopolski Władysław Prałat ur. 15.06.1908 r. w Katarzyninie, zm. 16.06.1986 r. Żołnierz 17. Pułku Ułanów Wielkopolskich i 10. Pułku Huzarów-II Korpusu Polskiego, Józef Antoni LOSSOW (1874 - 1950) Dowódca 15 P.Uł. Powstaniec Wielkopolski Jan Goliwąs Ur. 30.11.1900 r. w Szczepankowie, zm. 2.5.1976 r. w Gryżynie Powstaniec Wielkopolski, uczestnik kampanii wrześniowej Najstarszy syn z małżeństwa Antoniego i Katarzyny z Kończaków. 21.6.1918 r. wcielony został przymusowo do armii niemieckiej, z której zdezerterował w listopadzie i ukrył się w rodzinnej wsi. Po wybuchu powstania w Poznaniu uczestniczył w akcjach rozbrajania Niemców oraz ochotniczo wstąpił do formującego się w Gnieźnie 3. Pułku Ułanów Wielkopolskich i otrzymał przydział do 1. szwadronu. Brał udział we wszystkich działaniach pułku na Froncie Północnym Powstania w rejonie Szubina, Żnina i Kcyni. 13.2.1920 r. wraz z pułkiem skierowany został do Wilna na Front Litewsko-Białoruski, awansując w tym czasie kolejno do stopnia starszego ułana, a następnie kaprala. W czasie ofensywy na Kijów walczył pod Horodyszkami, Malinem i wkroczył wraz z pułkiem do Kijowa. W czasie odwrotu brał udział w bitwie pod Starosielcami, a następnie przez Bobrujsk powrócił do Gniezna. 1.2.1921 r. został awansowany do stopnia plutonowego i rozpoczął służbę zawodowego żołnierza, którą pełnił nieprzerwanie do 29.9.1939 r. W 1922 r. wraz z pułkiem przeniesiony został do garnizonu w Lesznie, awansując w 1925 r. do stopnia wachmistrza, a w 1928 r. starszego wachmistrza. 27.1.1931 r. ożenił się z Janiną z Szymańskich. We wrześniu 1939 r. wyruszył do walki jako szef 2. szwadronu. Brał udział we wszystkich walkach pułku, wykazując troskę o podległych mu żołnierzy i dając przykład osobistą odwagą. Po przebiciu się pułku do oblężonej Warszawy brał udział w jej obronie. Po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej i do 20.8.1940 r. przebywał w obozie przejściowym dla jeńców wojennych w Pruszkowie. W czasie ewakuacji obozu na teren Niemiec zbiegł z transportu i udał się do Leszna. Został tam zatrzymany i wywieziony na roboty przymusowe w okolice Budziszyna. Po ucieczce z robót zgłosił się do pracy w stadninie koni w Racocie, gdzie zatrudniona była grupa byłych żołnierzy 17 Pułku Ułanów, głównie podoficerów. Nawiązując kontakt z Inspektoratem ZWZ/AK w Lesznie, Goliwąs stał się współzałożycielem i kierownikiem komórki ZWZ w Racocie. We wrześniu 1941 r. stadnina wraz z personelem i ich rodzinami przeniesiona została na teren Niemiec do Grabau i Schonbeken (Schleswig-Holstein). 3.5.1945 r. wyzwolono rejon stadniny i przejęto pod zarząd polski. We wrześniu 1946 r. Goliwąs powrócił do kraju zamieszkując w Gryżynie w pow. kościańskim. Od 1946 r. do przejścia ma emeryturę w 1966 r. był zatrudniony w Państwowej Stadninie Koni w Racocie, a od 1951 r. jako główny księgowy w gospodarstwie rolnym stadniny w Gryżynie. Należał do Frontu Jedności Narodu i ZBOWiDu, udzielając się przy tym społecznie. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim został w 1971 r. mianowany podporucznikiem rezerwy. Odznaczony był: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari Krzyżem Walecznych Medalem Niepodległości Brązowym Krzyżem Zasługi Medalem Pamiątkowym z Wojną lat 1918-1921; Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Odznaką Grunwaldzką

@mensguth6 specjalnie dla Ciebie i innych zainteresowanych. ;) Zapraszam ! 18.12.2016 Wójt Gminy Kościan oraz Koło Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu serdecznie zapraszają na uroczystość ustawienia pamiątkowych tabliczek przy grobach Powstańców Wielkopolskich i żołnierzy Wojska Polskiego. 10.00 Msza Święta w Kościele pw. Św. Barbary w Gryżynie z asystą honorową I Leszczyńskiego Dywizjonu Przeciwlotniczego 11.00 przejście na miejscowy cmentarz oraz uhonorowanie pamięci żołnierzy 11.45 pokaz walki[ inscenizacja ] grup rekonstrukcyjnych na boisku sportowym: - Stowarzyszenie Grupa Rekonstrukcji Historycznej 3 Bastion Grolman" - Oddział Reprezentacyjny Kawalerii Towarzystwa byłych Żołnierzy i Przyjaciół 15. Pułku Ułanów Poznańskich [ pokaz kawaleryjski ] -Grupa Operacyjna Maxxim -Towarzystwo Działań Historycznych im. Feliksa Pięty w barwach 57 Pułku Piechoty Karola II Króla Rumunii 12.15 strzelnica Stowarzyszenia Kościańskiej Rezerwy Skautowej przy „Gościńcu Gryżyna Tego dnia zapraszamy również na WYSTAWĘ w „Gościńcu Gryżyna” poświęconą Powstańcom Wielkopolskim m. in. uhonorowanemu tego dnia Janowi Goliwąsowi – Szefowi 2 Szwadronu 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich im. Króla Bolesława Chrobrego

Poznań, Stadteatr, maj 1941, żołnierze LW

Grób majora Leon Kona w Kościanie.

Leon Kon Major WP urodzony 5. września 1888, zmarł 24. listopada 1964 Oficer 2. Pułku Ułanów Grochowskich, instruktor w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Wybitny szkoleniowiec i dusza ówczesnego jeździectwa polskiego, trenował polskich jeźdźców do igrzysk olimpijskich przed II wojną światową. Leon Kon był jednym z współzałożycieli i czołowym działaczem Polskiego Związku Jeździeckiego (PZJ). Pod pseudonimem Hip" brał udział w Powstaniu Warszawskim (Okręg Warszawski Armii Krajowej - Komenda Placu Śródmieście-Południe). W latach 1952-60 pracował w Państwowym Stadzie Ogierów w Kwidzynie, jako kierownik Zakładu Treningowego. Od 1960 roku pracował w Stadninie Koni Racot. Przygotowywał polskich jeźdźców WKKW do Olimpiady w Rzymie w 1960. Odznaczenia: Order Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych Krzyż Zasługi Srebrny Medaille Interalliee Na foto Leon Kon jako porucznik

Prezydent RP Ignacy Mościcki wręcza szefowi Departamentu Kawalerii w Ministerstwie Spraw Wojskowych pułkownikowi Janowi Karczowi nagrodę dla zwycięskiej ekipy polskiej w konkursie o Puchar Narodów. Widoczny m.in.: generał Kazimierz Dzierżanowski (1. z prawej), rotmistrz Leon Kon (stoi za J. Karczem).

Międzynarodowe Zawody Hippiczne na hipodromie w Łazienkach Królewskich w Warszawie Opis obrazu: Prezydent RP Ignacy Mościcki gratuluje rotmistrzowi Wilhelmowi Lewickiemu ze zwycięskiej drużyny polskiej. Widoczni m.in.: książę Janusz Radziwiłł (stoi na lewo za J. Głogowskim), szef Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP Bronisław Hełczyński (stoi na lewo za J. Radziwiłłem), szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP pułkownik Jan Głogowski (trzyma puchar), szef Protokołu Dyplomatycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Karol Romer (stoi na lewo od B. Hełczyńskiego), zastępca Szefa Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP major Kazimierz Jurgielewicz (stoi na prawo za J. Głogowskim), rotmistrz Leon Kon (stoi na prawo za prezydentem).

Pl. Cyryla Ratajskiego, widok ogólny, na środku była fontanna.

Pl. Cyryla Ratajskiego, po 45 r.

Proszę bardzo fotki z pl. Cyryla Ratajskiego, już po 1945 roku, ale widać zniszczenia. Po lewej budynek obecnego PZU.

Tak, defilada LWP" przed Zamkiem. ;) Ale fotka z Cyryla http://www.cyryl.poznan.pl/katalog.php?baza=obiekty&od=0&typ_obiektu%5B%5D=&szukaj_obiektu=cytadela&data_obiektu=&data_obiektu_do=&miejsce_obiektu=&autor_obiektu=&id_partnera_ob=&filtruj= CYRYL – Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań (nawiązanie do słynnego prezydenta Poznania Cyryla Ratajskiego jest zamierzone i celowe).

Jan Brodzki (ur. 2 lutego 1902, zm. 2 stycznia 1980 w Poznaniu) – rotmistrz kawalerii, oficer Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych. Syn Andrzeja Leopolda Brodzkiego. Przed 1926 został przydzielony do służby w 15 Pułku Ułanów Poznańskich. Wielokrotny mistrz jeździecki: 1926 - tytuł Mistrza Armii 3 DK na koniu ,,Jegomość’’. 1928 - zdobył I miejsce zespołowe w zawodach o Mistrzostwo Korpusu na koniu ,,Łatanym’’. 1929 - zdobył tytuł Mistrza Armii na koniu ,,Nelsonie’’. 1930 - zdobył w Warszawie tytuł Mistrza Armii na koniu ,,Mój’’. 1933 - zdobył III indywidualną nagrodę na koniu ,,Wiking’’. 1937 - zdobył tytuł I – go Wicemistrza Armii A.P. w Białymstoku, znowu na ,,Wikingu’’. W kampanii wrześniowej 1939 dowodził szwadronem ciężkich karabinów maszynowych w 15 Pułku Ułanów Poznańskich. 8 września w ciężkich starciach z nieprzyjacielem pod Górkami Pęcławskimi został ciężko ranny i przewieziony do szpitala. Dowództwo nad szwadronem przejął porucznik Szymon Skorupski. 12 września, na wieść o śmierci dowódcy pułku ppłk Tadeusza Mikke, Brodzki z niezaleczonymi ranami i dodatkowo ciężką anginą, wbrew opinii lekarzy, opuścił na własne życzenie szpital i wyruszył w kierunku miejsca stacjonowania Pułku. Po przybyciu na miejsce, 14 września, został oficerem sztabowym nowo utworzonej z resztek pozostałych po walkach ułanów, Grupy Kawalerii generała Abrahama. 24 września został odznaczony Krzyżem Walecznych. Wraz z ww. Grupą Kawalerii walczył w obronie Warszawy aż do kapitulacji 27 września. Trafił wówczas do oflagu. Po wojnie z uwagi na zdrowie został zdemobilizowany i jako inwalida wojenny mieszkał w Poznaniu. Tam też poślubił córkę swojego poległego dowódcy i po wielu latach tam też został pochowany.

Foto z Cyryla

Poznań, Dworzec Główny.

W niedzielę sprzątaliśmy leśny cmentarz garnizonowy w Biedrusku. Bardzo licznie stawili się żołnierze z J.W. w Biedrusku, Grupa Miłośników Militariów WEST, Koło Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej. :)

Tablice ustawiono przy grobach Powstańców Wielkopolskich i żołnierzy Wojsk Wielkopolskich: Ludwika Przybylaka, Leona Krajewskiego, Franciszka Szymańskiego. Więcej fotek tu: http://elka.pl/content/view/81494/79/

Dziś, w ulewnym deszczu, w m. Czacz, odbyła się uroczystość ustawienia trzech tabliczek przy grobach Powstańców Wielkopolskich. Organizatorem wydarzenia byli uczniowie i nauczyciele z Zespół Szkół im. Polskich Noblistów w Czaczu. Obecni byli: - przedstawiciele władz samorządowych, ksiądz proboszcz, sołtys Czacza, strażacy z OSP Czacz, rodziny powstańców, młodzież i nauczyciele, mieszkańcy Czacza i okolic, lokalne media, przedstawiciele Grupa Operacyjna Maxxim" i Koła Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej.