Generałowie Wojska Polskiego II RP- zdjęcia

[otton1]

Pomorzanin spod Grudziądza, światowej slawy chirurg dr Ludwik Rydygier.

1 - jako rektor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie

2 - jako generał brygady WP (zamiast szabli powinien mieć chyba skalpel)

3 - w 1920 roku

[otton1]

A tutaj punkt 3 czyli dr Rydygier w 1920 roku.

[formoza58]

Gen. Dowbor Muśnicki. Jeden z tych, co od szabli...

[formoza58]

Rok 1936, święto 26 PAL- u, generał do identyfikacji.

[formoza58]

W głębi generał, kolejny do identyfikacji.

[formoza58]

Gen. Maksymilian Rutkowski.

[formoza58]

Generałowie Grzmot Skotnicki i Zaruski na pogrzebie Beliny...

[otton1]

1. Leon Berbecki w armii rosyjskiej

2. Aleksander Karnicki w armii wielkopolskiej

3. i 4. - Waclaw Iwaszkiewicz w armii rosyjskiej i polskiej.

Fotografie za: Советская военная энциклопедия. Т. 2. М., 1933.

[otton1]

[formoza58]

Z FC. " Żadnych fotografii, bo któregoś trafi"

[kamilkrajnik13]

21 godzin temu, otton1 napisał:

 

2. Aleksander Karnicki w armii wielkopolskiej

 

21 godzin temu, otton1 napisał:

Akurat to jest zdjęcie generała Karnickiego w mundurze I Korpusu Polskiego w Rosji, widać carskie oficerskie "płaszcz-palto" z naszytym szewronem generał majora I KP. Również widoczna na zdjęciu rogatywka była charakterystycznym elementem umundurowania generałów I KP i o ile dobrze pamiętam artylerii konnej I KP

[otton1]

1 godzinę temu, kamilkrajnik13 napisał:

Akurat to jest zdjęcie generała Karnickiego w mundurze I Korpusu Polskiego w Rosji, widać carskie oficerskie "płaszcz-palto" z naszytym szewronem generał majora I KP. Również widoczna na zdjęciu rogatywka była charakterystycznym elementem umundurowania generałów I KP i o ile dobrze pamiętam artylerii konnej I KP

Dzięki za korektę!!!!!

[formoza58]

W dniu 15.04.2021 o 20:01, Koloman napisał:

Proponuję, Kolego formoza58, żeby literę "S" rozpocząć w poniedzialek, 19.04 od godz.00:0

Czyli dalej, rozumiem, jesteśmy na etapie przerwy między literami  Oki...

Gen. Norwid Neugebauer na uroczystościach rocznicowych na kurhanie pod Zadwórzem.

 

[formoza58]

Gen. Józef Haller.

[otton1]

Generał Bułak-Bałachowicz:

Wiosna 1916, oficerowie oddziału atamana Leonida Punina odpoczywają. Od lewej podporucznik Nikołaj Zujew, chorąży Lew Punin (brat atamana Leonida Punina), kornet Stanisław Bałachowicz, kornet Gieorgij Kozubowskij. Na ścianie przyczepione są krzyż św Jerzegoi i order św Anny 3 stopnia z mieczami należące do Bałachowicza.

[Koloman]

4 godziny temu, formoza58 napisał:

Czyli dalej, rozumiem, jesteśmy na etapie przerwy między literami  Oki...

Zgadza się - tych uzupelnień zebrało się sporo.

Kontynuacja generała Bułak-Bałachowicza:

1. S.Bułak-Bałachowicz (z lewej) w rozmowie z oficerem rosyjskim

2. S.Bulak-Bałachowicz (siedzi w środku) z oficerami białoruskimi

3. Generał w 1934 roku

4. Ostatnia fotografia generała wykonana przed wojną.

[Koloman]

P.S.

Wstawiając tę fotografię oficerów atamana Punina z 1916 roku to Kolega Otton1 wyprzedził mnie o wlos.

Trudno.

[otton1]

1 minutę temu, Koloman napisał:

P.S.

Wstawiając tę fotografię oficerów atamana Punina z 1916 roku to Kolega Otton1 wyprzedził mnie o wlos.

 

Przysłowie mówi; kto pierwszy, ten lepszy!!!!!

[Koloman]

No to z niejakim opóźnieniem zaczynamy literę "S".

Poz. 3 

Antoni Symon (ur. 7 kwietnia 1862 w Żytomierzu, zm. 18 listopada 1927 w Krakowie) – generał dywizji Wojska Polskiego.

1 września 1879 rozpoczął służbę w armii rosyjskiej. W 1913 został awansowany na generała majora ze starszeństwem z 14 kwietnia 1913 i wyznaczony na stanowisko dowódcy 1 Brygady 47 Dywizji Piechoty. Od 26 kwietnia 1916 do 4 maja 1917 dowodził 117 Dywizją Piechoty. Następnie, do 20 września 1917, dowodził 47 Dywizją Piechoty, po czym objął dowództwo XXXVII Korpusu Armijnego. 7 października tego roku został dowódcą XIII Korpusu Armijnego, a 12 października awansował na generała lejtnanta.

Od stycznia 1919 w Wojsku Polskim członek Komisji Wojskowo-Ustawodawczej i zastępca przewodniczącego Rady Wojennej Ministerstwa Spraw Wojskowych, w stopniu generała porucznika. 30 maja 1919 roku został mianowany dowódcą Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie^[1]. Funkcję dowódcy okręgu pełnił do 30 maja 1920 roku. 11 sierpnia 1920 roku został przeniesiony na równorzędne stanowisko dowódcy Okręgu Generalnego „Pomorze”. Funkcję tę pełnił do 21 września 1920 roku. Był przewodniczącym Komitetu Obrony Państwowej w Krakowie w 1920 roku^[2]. Został wtedy ponownie dowódcą Okręgu Generalnego „Kraków”. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika.

26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji^[3]. Po przejściu w stan spoczynku zamieszkał w Krakowie, gdzie zmarł w dniu 18 listopada 1927 roku.

[formoza58]

Jw. ...To jeszcze w rogatywce

[formoza58]

7. Józef Szamota

 

Ur. 18 wrzesnia 1859 roku w Lublinie...16 stycznia 1876, wstępując do Warszawskiej Szkoły Junkrów Piechoty, rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego. Po dwóch latach nauki i awansie na chorążego przydzielony został do 8 Batalionu Strzelców. Służył w garnizonach Częstochowa i Brześć. 4 października 1907 objął dowództwo 18 Pułku Strzelców w Suwałkach, a 16 lipca 1910 dowództwo 2 Syberyjskiego Pułku Strzelców w Nikolsku, położonym na terenie Kraju Ussuryjskiego (Daleki Wschód). 28 lipca 1913 został awansowany na generała majora i mianowany dowódcą I brygady 3 Syberyjskiej Dywizji Strzelców. Podczas I wojny światowej w 1915 jako dowódca brygady na froncie niemieckim walczył w obronie Warszawy. Kontuzjowany w bitwie pod Łodzią. Za udział w tej bitwie uzyskał najwyższe honory i odznaczenia bojowe. Po rewolucji październikowej w Związku Wojskowych Polaków. W okresie od 11 września 1917 do maja 1918 dowodził 2 Dywizją Strzelców Polskich w I Korpusie Polskim w Rosji.

8 grudnia 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą Okręgu Wojskowego „Tarnów”. Jednocześnie w lipcu i sierpniu 1919 dowodził oddziałami asystencyjnymi w Małopolsce Środkowej przeznaczonymi do stłumienia rozruchów w powiatach rzeszowskim i tarnowskim. 17 lipca 1919 wyznaczony został na stanowisko dowódcy Obozu Warownego „Brześć Litewski”. 1 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu generała podporucznika z dniem 1 kwietnia tego roku. W sierpniu 1920, w czasie bitwy warszawskiej dowodził załogą Twierdzy Modlin. Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów.

Na emeryturze osiadł w Poznaniu. Współorganizował Targi Poznańskie. W 1939 wysiedlony został przez Niemców, znalazł się w Warszawie. W wyniku potrącenia przez samochód wojskowy zmarł. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

                  ----------------------------------

2. W służbie rosyjskiej

3, 4 . W 1919 roku, w Tarnowie.

[formoza58]

6. Stanisław Suryn...

[formoza58]

1. Stanisław Szeptycki

(1867-1950) – hrabia i generał';  w latach 1888-1916 służył w armii austriackiej, w której dosłużył się stopnia generała; w VI 1916 r. na własną prośbę został przeniesiony do Legionów Polskich i w VII 1916 r. objął dowództwo nad III Brygadą Legionów Polskich, a w X 1916 r. został dowódcą całości Legionów Polskich i na ich czele 1 XII 1916 r. wkroczył do Warszawy; w IV 1917 r. został odwołany ze stanowiska z powodu przeciwstawienia się polityce państw centralnych; w XI 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego i został szefem Sztabu Generalnego; od VI do XII 1923 r. był ministrem spraw wojskowych; jako przeciwnik Józefa Piłsudskiego w 1926 r. został przeniesiony w stan spoczynku; 1945–50 pełnił funkcję prezesa PCK

      --------------------------------------------------------

1. jako kapitan CK armii

4,5. w Wilnie w 1919 roku

6, 7, 8 w 1920 roku

9. na Śląsku w 1922 roku

10, 11, 12 w 1923 roku

 

[formoza58]

Jw.

1,2. portrety generała

[Koloman]

Foch, Szeptycki, Sosnkowski.