Skocz do zawartości

22 czerwca 1941 czyli jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana

kopijnik2

Przez kopijnik2
w Książka, film, video

Rekomendowane odpowiedzi

kopijnik2

kopijnik2

Napisano
  • Autor
Napisano

Mark Sołonin
22 czerwca 1941, czyli jak zaczęła sie wielka wojna ojczyźniana



Autor: Mark Sołonin
Liczba stron: 544
Rok wydania: 2007
Wydawnictwo: Rebis
ISBN: 978-83-7510-130-0
Okładka: twarda
Wymiary: 13.5x20.5

(cena 35.91 zł)
wysyłka 24h




Zupełnie nowa, sensacyjna interpretacja wydarzeń obejmujących pierwsze tygodnie wojny niemiecko-radzieckiej. Na podstawie danych odnalezionych z wcześniej utajnionych materiałów i dokumentów, a także analizy historycznej i pamiętników uczestników wojny autor obala mity o przyczynach katastrofalnych porażek Armii Czerwonej w pierwszych miesiącach wojny. Podkreśla, że głównym powodem porażki Rosjan była paniczna ucieczka i masowa dezercja czerwonoarmistów. Sołonin daje czytelnikowi nową, głęboką i obiektywną interpretację przebiegu wojennych wydarzeń. Od czasu Lodołamacza Wiktora Suworowa nikt w ten sposób nie pisał o początkowym okresie wielkiej wojny ojczyźnianej.

kopijnik2

kopijnik2

Napisano
  • Autor
Napisano
na razie przeglądam i czytam a wyrywki"...

Dla mnie - jest to pomoc w zrozumieniu co się wtedy stało i dlaczego tak, a nie inaczej...
Treści są porażające.
Koledze Pomsee polecam, kup i sam doświadcz...

p.s.
nie jest to beletrystyka...
herbstnebel

herbstnebel

Napisano
Napisano
kopijnik2 co to za słówko? A macie frajdę z tymi czcionkami na forum - Bociek was lubi. Zawijacie chyba we wszystkich możliwych językach świata łącznie z arabskim :P
kopijnik2

kopijnik2

Napisano
  • Autor
Napisano
kopijnik2 co to za słówko? gdybyś nie wiedział
- synonim określenia ieporządek" o emocjonalnej wymowie, występujący w języku rosyjskim jako wyraz wieloznaczny - tu użyty w znaczeniu drugim; - w języku polskim urdel".
Użycie języka rosyjskiego w tym przypadku jest bardziej adekwatne do tematu wątku....
coriolan

coriolan

Napisano
Napisano
bardak w słowniku potocznego j.rosyjskiego ma dwa znaczenia:
1.To że,czto publicznyj dom
2.Połnyj biesporiadok,razwał
W słowniku polskim bardak pojawia sie także,ale bez urdelu."
22 czerwca 1941 i potem tygodnie,wiele tygodni,to rzeczywiście gigantyczny burdel.
mowglyn

mowglyn

Napisano
Napisano
Coriolan!
Co to znaczy: To że, czto publicznyj dom"? Według moich informacji, nie wiem na ile nadal aktualnych, czto" w języku rosyjskim oznacza co". Czyli punkt 1 Twojej wypowiedzi w tłumaczeniu na polski brzmi: To że, co [?] dom publiczny. Hmmmm...
coriolan

coriolan

Napisano
Napisano
mowglyn,niedouczone dziecko
W www.translit.ru wpisz bardak,wybierz opcję mega.km.ru /to są encyklopedie i słowniki, kliknij.Potem kliknijw pierwszy wyraz od góry - co odczytasz?
Pracujesz na druga żółtą kartkę
mowglyn

mowglyn

Napisano
Napisano
Wracając do książki. Moim zdaniem najciekawszy wątek, to zwrócenie uwagi przez autora na rozbieżności pomiędzy sowiecką literaturą wspomnieniową a rzeczywistością. Jeszcze w latach 60-tych niektórzy łgali co do prawdziwego przebiegu działań wojennych dowodzonych przez siebie jednostek...
kopijnik2

kopijnik2

Napisano
  • Autor
Napisano

86-я сд: первые дни войны

Полковник В.С. СТЕПАНОВ

86-я стрелковая Краснознаменная дивизия имени Президиума Верховного Совета Татарской АССР до второй половины июля 1940 года дислоцировалась в районе города Проскуров. В соответствии с планом стратегического развертывания Вооруженных Сил СССР дивизия к 3 августа была передислоцирована в район Белостока и 4 августа вошла в состав 5 ск 10 А ЗапОВО.

Командир дивизии — Герой Советского Союза полковник М.А. Зашибалов. В состав 86 сд входили: 169, 284 и 330 сп, 248 aп, 383 гaп, 128 оиптд, 342 озад, 109 рб, 120 сапб, 95 обс, 14 мсб, 20 атб, 31 пах, 32 дарм, 366 ппс, 626 пкг. Численность дивизии на 1 июня 1941 г. — 10 258 человек. Управление и штаб соединения располагались во дворце графов Стаженсних в г. Цехановец.

Уже через три дня началась подготовка полосы обороны для дивизии (строили оборонительную полосу отряды 64-го укрепрайона с управлением в г. Замбрув.) в границах: справа — Олтарже Голаче, Шульбоже—Вельки, Гостково; слева по северо-восточному берегу реки Западный Буг - Тонкеле, Станиславы. К началу мая оборонительная полоса 86 сд была подготовлена к развертыванию боевых порядков частей и подразделений.

Во второй половине мая командующий 10-й армией генерал-майор К. Д. Голубев принял решение на строительство и оборудование новой оборонительной полосы. Для 86 сд ома устанавливалась в границах: справа — спиртоводочный завод Залесье, Глембоч—Вельки; слева — Зузель (иск.), Чижев. Закончиться работы должны были к 1 августа 1941 года. Построенную и оборудованную ранее полосу обороны предусматривалось сдать 113 сд (командир генерал-майор X. Н. Алавердов).

21 июня 1941 года на территории полковых участков вели оборонительные работы 1 и 2 сб 169 сп с одной полковой артиллерийской батареей в районе спиртоводочного завода Залесье, Глембоч — Вельки, Пенки Люботынь — Парцеле; 1 сб 330 сп с одной полковой артиллерийской батареей в районе Смолехи, Калиново, Хмелеве, Домброва, которые имели по одному боевому комплекту боеприпасов и по пять суточных норм довольствия.

К началу Великой Отечественной войны новая оборонительная полоса 86 сд на государственной границе была построена и оборудована только на 50%. Система огня на полковых участках и в батальонных районах обороны существовала только на картах и схемах.

Боевые действия 86-й сд в начальный период войны

Остальные части и подразделения дивизии находились в лагерях по месту постоянной дислокации, занимались плановой боевой и политической подготовкой на удалении 20—40 км от своих участков обороны: 169 сп — в 2,5 км западнее г. Чижев (штаб полка — в г. Чижев); 330 сп — в 3,5 км северо-западнее г. Цехановец (штаб полка — в д. Зашкув); 284 сп — в 6,5 км юго-западнее ст. Шепетово (штаб полка — в пос. Шепетово); 248 aп (штаб и казармы полка — в Шепетово) и 383 гaп к 21 июня находились на окружных сборах артиллерийских частей в районе Червонный Бор; 342 озад был на окружных сборах зенитных частей в районе Белосток на удалении 130—150 км от боевых позиций.

21 июня во время выполнения 330 сп плана оборонительных работ в районе Смолехи, Хмелево, Домброва командир 86 сд полковник Л.А. Зашибалов посетил коменданта пограничного участка в Мяново (границу от г. Ломжа до Бреста охранял 88-й пограничный отряд с управлением в пос. Шепетово), от которого узнал о крупном сосредоточении немецко-фашистских войск западнее станции Малкиня-Гурна и в районе Острув-Мазовецка.

В последние перед войной дни наблюдалось передвижение пехотных и пулеметных подразделений в населенные пункты, расположенные в 3—5 км от нашей государственной границы. Комендант пограничного участка считал, что немцы ведут оборонительные работы и полевые учения.

В 22 часа, возвратившись в штаб дивизии, полковник М. А. Зашибалов доложил командиру 5-го стрелкового корпуса генерал-майору А.В. Гарнову сведения, полученные от коменданта пограничного участка.

В ночь на 22 июня в дивизии предусматривалось учение с боевой тревогой для стрелковых полков и выполнением марша из районов лагерного сбора на участки обороны. Однако командир корпуса не разрешил проводить его и приказал перенести на конец июня. В 1 час ночи он по телефону приказал полковнику М.А. Зашибалову поднять по боевой тревоге штаб дивизии и штабы полков, но стрелковые полки до особого указания не поднимать. Через 10 минут штаб дивизии был собран для подготовки ночного учения.

В 1 ч 25 мин командиры стрелковых полков доложили о готовности штабов полков и батальонов. Офицеры штаба были посланы на автомобилях в стрелковые батальоны, находившиеся на государственной границе, с приказанием поднять их по боевой тревоге и занять подготовленные районы обороны. В 2 часа начальник штаба дивизии полковник В.И. Киринский доложил о том, что от начальника нурской пограничной заставы поступили сведения о подготовке немецко-фашистских войск к переправе через Западный Буг.

В 2 ч 10 мин командир дивизии полковник М.А. Зашибалов. не получив других распоряжений от командира корпуса, приказал подать сигнал “Буря” (боевая тревога, по которой командиры стрелковых и артиллерийских полков были обязаны вскрыть пакет и действовать согласно содержащимся в нем указаниям), поднять стрелковые полки по тревоге и выступить форсированным маршем для занятия участков и районов обороны.

На командующего артиллерией дивизии полковника М.Г. Бойкова возлагалась задача выехать в район окружного сбора артиллерийских частей, поднять их по боевой тревоге и к 6 часам вывести в район намеченных огневых позиций.

Штаб дивизии, штабы полков и батальонов получили указания на автомобилях со средствами связи к 4 часам выехать на подготовленные командные пункты и организовать там управление приграничными подразделениями.

В 2 ч 40 мин командиры стрелковых полков и начальник штаба дивизии сообщили, что стрелковые полки и штабы выступили.

Об отданных распоряжениях и положении частей дивизии полковник М.А. Зашибалов доложил командиру корпуса.

До выхода 113 сд генерал-майора X.Н. Алавердова в свою полосу обороны — участок пос. Hyp, оборона г. Цехановец была возложена на полковую школу (располагалась в усадьбе графов Стаженских в дер. Доминиково) с одной артбатареей, выделенной от 300 сп. Около 3 часов полковник М.А. Зашибалов получил по телефону доклад о том, что немцы в районе поселка Малкиня-Гурна наводят переправу через Буг. Проинформировав об этом офицеров штаба, он выехал на свой полевой командный пункт в деревню Домбровка Костельная, куда прибыл в 4 часа утра.

В 3 ч 30 мин немцы начали артиллерийский обстрел и авиационные налеты на приграничные аэродромы в Доминиково, Бялэ и Долубово вблизи от Цехановца и на сам город. Особо сильному артиллерийско-авиационному налету подвергся поселок Шепетово, где находились командование и штаб 88-го погранотряда, казармы 248 aп. Немецко-танковые подразделения устремились в направлениях Малкиня-Гурна—Чижев. В Цехановце возникла большая паника. Офицеры штаба 86 сд вместе с женами на автотранспорте выехали в направлении города Браньск (Брянск). Во дворце вспыхнул пожар, во время которого сгорели документы и знамя дивизии (по свидетельствам местных жителей, дворец подожгли советские офицеры). Не были предприняты попытки эвакуировать имущество райотдела НКВД с секретными документами, часть из которых затем подобрали местные жители (эти документы находятся в местном музее).

Попытки вывезти оружие и боеприпасы с городских складов окончились неудачей — машины были обстреляны и уничтожены. В городе появилось много раненых, которых разместили в костеле и в районе местного кладбища, где были организованы санитарные пункты. Эвакуировать раненых не смогли. Впоследствии немцы их вывезли из города в лагерь для военнопленных. Оставленный без боя Цехановец занял небольшой отряд противника (около 30 человек) около 10 часов утра, который прибыл на велосипедах со стороны поселка Нур.

В 6 ч 30 мин полковник М.Г. Бойков доложил, что 248 aп (командир подполковник Б.И. Волконецкий), 883 гaп (командир майор Г.И. Дробышевский) и 128 оиптд (командир ст. лейтенант Б.X. Алимбаев, располагался в г. Цехановец рядом с церковью) подходят и занимают предназначенные для них огневые позиции. Однако сложившаяся к этому времени обстановка не позволила выполнить поставленную задачу.

К этому времени немцы перешли в наступление и части дивизии вступили в тяжелый оборонительный бой с передовыми частями 7-го армейского корпуса противника.

В 8 часов 330 сп с ходу контратаковал противника и во взаимодействии со 109-м отдельным разведбатом дивизии, пограничной комендатурой и заставами восстановил утраченное положение на участке Смолехи, Зарембы. В своем донесении командир 330 сп (полковник С.И. Ляшенко) доложил, что в поселке Нур ведут бой пограничная застава и полковая школа, так как стрелковый полк 113 сд (левый сосед) еще не прибыл. 1 сб 330 сп имеет локтевую связь и взаимодействует с батальоном 169 сп.

В 6 часов командир 169 сп майор М.С. Котлов доложил, что его часть заняла свой участок обороны. К 8 часам 169 сп во взаимодействии с отдельным пулеметно-артиллерийским батальоном Просеницкого УРа в ходе непрерывных контратак восстановил утраченное положение.

В 11 ч 30 мин противник численностью до одной пехотной дивизии, усиленной танковыми подразделениями, перешел в наступление в центре участка обороны 330 сп, прорвал его передний край и начал развивать наступление в направлении на Домброва, Чижев. Он стремился в обход Мяновского укрепленного района овладеть городом Чижев, перерезать рокадную шоссейную дорогу Замбрув—Чижев-Цехановец и выйти в тыл этого полка и 113 сд.

В 12 часов 284 сп вышел в район Анджеево, занял участок обороны и изготовился к контратаке в направлении Просеница, Домброва, Зарембы и пос. Нур.

В 17 часов подразделения 330 и 284 сп контратаковали во фланг прорвавшиеся части противника, безуспешно пытались отбросить его за пределы государственной границы.

В 18 часов 22 июня противник овладел рубежом Граево, Колько, Ломжа, Петрово, Чижев, Цехановец.

К 19 часам 2 сб 169 сп отошел на подготовленный передний край Просеницкого укрепленного района. 1 сб занимал прежнее положение в районе спиртоводочного завода Залесье, а 3 сб был выведен во второй эшелон в район Шумово.

После контратаки 284 сп подполковника И.И Иванова вышел из боя во второй эшелон дивизии: западная окраина Анджеево, Яблоново, Мрозы. После 19 часов перед фронтом 86 сд противник прекратил наступление и временно перешел к обороне.

В 23 часа командир 5 ск генерал-майор А.В Гарнов отдал приказ начать отход дивизии на восточный берег реки Нарев и занять полосу обороны на фронте Слобода, Бацюты (иск.), Рыболы, Заблудов, северо-восточный берег Нарева. В связи с отступлением 3-й и 4-й армий и глубокими обходами противника соединения 10-й армии оказались под угрозой охвата с флангов. По приказу командующего Западным фронтом генерала Павлова 10-я армия должна была в ночь на 23 июня отойти на восточный берег р. Нарев и организовать там прочную оборону.

Основные силы дивизии организованно отступили в направлении города Сураж. В этом же направлении отступала артиллерия дивизии, находившаяся на артиллерийском полигоне в Червонном бopy. От ударов вражеской авиации их уберегли леса, хорошее состояние мехтяги и знание командирами местности.

86 сд к 24 часам 23 июня в полном составе совершила отход на новый оборонительный рубеж. 24 июня, ведя тяжелые бои близ горl

kopijnik2

kopijnik2

Napisano
  • Autor
Napisano

22 czerwiec 1941 roku
Już od wczesnej wiosny tego roku gołym okiem widać było, że Niemcy dość intensywnie gromadzą swoje wojska wzdłuż Bugu jednak wódz ZSRR Stalin nadal wierzył w pakt Ribbentrop-Mołotow i nadal budował umocnienia po swojej stronie granicy. W piątek 20 czerwca oficerowie ze wszystkich nadgranicznych jednostek zostali wezwani na szkolenie do Brześcia. Jednostki zostały bez dowództwa. W sobotę wieczorem 21czerwca jak zawsze w lecie przed wejściem do jednostki był wyświetlany film dla wojska i dla ludności cywilnej. W trakcie tego seansu obok zgromadzonych widzów przemaszerował przez bramę jednostki oddział młodych oficerów ubranych w nowiutkie mundury. Po seansie ludzie poszli do domów, a wojsko do koszar spać.
Jedyni, którzy nie poszli spać to nowoprzybyli oficerowie. Dopiero rano okazało się, że ci oficerowie to niemieccy dywersanci, którzy w nocy zniszczyli łączność telefoniczną.
O godzinie czwartej rano ludność została zbudzona warkotem silników lotniczych i wystrzałami artyleryjskimi. Nikt z pośród mieszkańców nie miał wątpliwości, że rozpoczęła się wojna niemiecko-sowiecki. Większość ludności przyjęła tę wiadomość z radością. Nasz ojciec wybiegł na podwórze ubrany tylko w kalesony i odtańczył taniec radości. Bardzo wcześnie przed dom zajechała ciężarówka z kilkoma żołnierzami, którzy nakazali rodzinie Nowika natychmiast przygotować się do wyjazdu. Zabrali oni właściwie tylko odzież i odjechali. W tedy pojawili się inni żołnierze z poleceniem przygotowania podwody i wyjazdu do budowy bunkrów. Zaistniała obawa, że jak pojedzie ojciec to mogą go zabrać do jakichś niebezpiecznych celów i na podwodę wysłali mnie. Tych furmanek było sporo, a prowadził je jeden żołnierz. Nie pamiętam dokładnie dokąd dojechaliśmy ale było to nie daleko. Żołnierz zwiał, a my wróciliśmy do domu. Następnie i my zaczęliśmy przygotowywać się do opuszczenia domu. W pierwszej kolejności ojciec wyniósł przed dom Gienka, który znowu był chory.
Miał bardzo wysoką gorączkę i poważne kłopoty z kolanami tak, że w ogóle nie chodził. Zaczęliśmy wynosić niezbędne rzeczy, które mogły by nam się przydać w tej wyprawie w nieznane i ładować na wóz, którym wróciłem z podwody. Wóz do końca jeszcze nie był załadowany kiedy bardzo blisko naszej stodoły uderzył pocisk artyleryjski, a jego odłamki z hukiem tłukły dachówki. Koń wystraszył się i po prostu odjechał. W takiej sytuacji nie było już na co czekać i zaczęliśmy uciekać w kierunku rzeki.
Ojciec oczywiście niósł Gienka na rękach. Po przejściu przez olszyny i pastwisko na kupach skierowaliśmy się w prawo w kierunku drogi prowadzącej ze wsi na pastwisko kiedy zobaczyliśmy jak w naszym kierunku pędzi nasz koń z wozem. Ojciec położył na trawie Gienka i biegiem popędził w kierunku konia i zdołał go uchwycić. Mając konia z dobytkiem i po ulokowaniu na wozie Gienka zaczęliśmy kierować się w kierunku lasu. Tam postanowiliśmy pozostać i czekać na rozwój wydarzeń. Nie długo po naszym przyjeździe pojawiła się sowiecka ciężarówka z kilkoma żołnierzami, którzy oświadczyli, że my mamy się stąd wynosić ponieważ oni będą się tu bronić. Ci przynajmniej mieli cekaem, a inni żołnierze, których spotykaliśmy po drodze uciekali co sił tylko w bieliźnie. Nie mając innego wyjścia wycofaliśmy się do niedaleko mieszkającego Matosiuka. Tu było o tyle dobrze bo to w lesie, była studnia i ewentualnie skromne jedzenie. Kiedy siedzieliśmy u Matosiuka artyleria niemiecka zaczęła ostrzeliwać Krupice w rezultacie czego zginął młody człowiek Michał Ławniczuk, a połowa wsi od strony Rogawki została całkowicie spalona. Mniej więcej około południa ujrzeliśmy na polu tyralierę żołnierzy niemieckich. Żołnierze ci mieli zawinięte rękawy i śmiejąc się przyszli na podwórze i zostali poczęstowani zimnym mlekiem z piwnicy i poszli dalej.
Pod wieczór, kiedy pożary zaczęły gasnąć, ojciec postanowił wracać do domu.
To co zobaczyliśmy było przerażające. Połowa wsi całkowicie spalona, spalone domy mieszkalne jak i budynki gospodarskie. W międzyczasie okazało się, że prawie wszyscy mieszkańcy, wykorzystując nieobecność i sowietów i Niemców, plądrują byłe magazyny sowieckie. Brali co się dało. W naszym posiadaniu znalazła się sporych rozmiarów beczka ze smalcem, bielizna, płaszcz pałatki, koce, narty biegowe i inne.
Kiedy na dobre wróciliśmy do domu zauważyliśmy, że nasz dom jest poprzestrzelany co nie mogło być takie dziwne w czasie wojny. Późno wieczorem siedząc w kuchni usłyszeliśmy dziwne kroki w sieni. Kiedy ojciec poszedł zobaczyć co się tam dzieje ku swemu zdziwieniu zobaczył żołnierza sowieckiego.
Po wejściu do kuchni zaczął opowiadać w jaki sposób on tu się znalazł. Opowiadał, że w czasie kiedy zaczęło się to wojenne zamieszanie on akurat stał na warcie i nie zdążył uciec razem ze wszystkimi. Kiedy zoriętował się, że został sam przyciągnął do stawu cekaem zamaskował go, a kiedy zobaczył, że na dziedzińcu zgromadziło się sporo Niemców otworzył ogień zabijając kilku z nich, a sam uzbrojony w automat zaczął uciekać. Niemcy go zauważyli i zaczęli strzelać trafiając go w nogę. On kulejąc postanowił dalej uciekać rzeką żeby nie pozostawiać śladów krwi. W ten sposób dotarł do naszych zabudowań i ukrył się w spiżarni gdzie drzwi otwierały się do środka i były na tyle szerokie, że umożliwiły mu się za nimi schować tak skutecznie, że zaglądający tam Niemiec nie zauważył go. Niemcy ostrzelali dom i zrezygnowali z dalszych poszukiwań.
Kiedy ojciec opatrywał mu ranę on powiedział, że zdaje sobie sprawę jakie nas może spotkać niebezpieczeństwo kiedy Niemcy go u nas zobaczą i zaproponował żeby ojciec sam zgłosił jego obecność pierwszym napotkanym Niemcom. Prosił tylko żeby nie mówić nic o zajściu z cekaemem. Akurat następnego dnia przejeżdżały samochody niemieckie i ojciec podszedł do oficera i zgłosił pobyt rannego żołnierza sowieckiego. Niemiec odmówił zabrania go ze sobą z powodu braku miejsca. Na prośbę ojca napisał kartkę w której informował o dacie zgłoszenia. Po kilku dniach przejeżdżający Niemcy zabrali go ze sobą i w ten sposób skończyło się wszystko to co było związane z panowaniem u nas ZSRR.
http://www.pozegnania.pl/nowosci,main,0,1,kostek,33.html

kopijnik2

kopijnik2

Napisano
  • Autor
Napisano

poprzednie foto grupa DOT-ów Słochy Annopolskie - na daty nie patrzcie - to fałszywki...
bieżące foto - północna część Brzeskiego Rejonu Umocnionego, grupy DOT-ów.

mowglyn

mowglyn

Napisano
Napisano
Coriolan!
Dzięki za sprostowanie. Widzę, że tkwiłem w błędnym przekonaniu. Nie wiedziałem jednak, że popełniając ten błąd ranię Twą dumę. Twoja zawziętość jest źle ukierunkowana. Do niczego Cię nie zmuszałem. Szukasz zemsty? Szukaj!
Pozdro!
PS. Obiecuję, że ta druga kartka będzie dedykowana dla Ciebie. OK?
kopijnik2

kopijnik2

Napisano
  • Autor
Napisano
i jeszcze taka galeria - może nie oddająca grozy, ale w temacie...
http://warrelics.eu/forum/german-third-reich-paper-items-papers-photos-ids-posters-other-propaganda/60-ww2-german-ostfront-pictures.html

Temat został przeniesiony do archiwum

Ten temat przebywa obecnie w archiwum. Dodawanie nowych odpowiedzi zostało zablokowane.

Przejdź do listy tematów
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

  I accept