Krzysztof115

Przeciwlotnicza bateria kolejowa (pociąg pancerny) rosyjskich zakładów Putiłowskich.

8 cm M.75/94 armata kazamatowa na lawecie fortecznej w pociągu pancernym Śmiały".

Dość tajemnicza katastrofa z 1934 r., o której nie mogę znaleźć żadnych danych. Opis obrazu z NAC: Wyławianie z Wisły rozbitego hydroplanu Schreck FBA 17 przy Moście Kierbedzia. Widoczne łodzie Komar" i Hallerczyk".

Część taborowa Hallerczyka".

Nie wiem, z jakiej publikacji pochodzi to zdjęcie, lecz parowozy są rosyjskie.

że.pociąg wiązek Broni" 19 lutego 1918 r. wyjechał w kierunku Osipowicz. W tym celu został zestawiony kolejny PP pod dowództwem Jurkiewicza!, który właśnie 19 lutego 1918 nr. wyjechał w kierunku Osipowicz.

Nie wiem, kto napisał o PP wiązek Broni" ale część informacji nie jest zgodna z prawdą historyczną, bo został zaimprowizowany drugi PP pod dowództwem Ludwika Jurkiewicza (patrz Zarys 30 Pułku Artylerii Lekkiej, Pruszków 1997)

Z dziennika por. Stanisława Małagowskiego, o początkach działalności PP. Śmiały". > Napisał to jednak Mel Wańkowicz a nie por. Małagowski.

Brak internetu. Niestety, w tym artykule młodego historyka są 3 pomyłki: 1.Oddziały WP wkroczyły do Kowla wieczorem, 2 lutego (a nie 4). 2.Nie istniał pociąg pancerny 15 Paderewski"(bo został zbudowany dopiero 08/09. 1919 r.)- natomiast w zajęciu Kowla uczestniczył improwizowany pociąg pancerny o nazwie Gwiazda Przewodnia". 3.Nie istniał pociąg pancerny o nazwie Mściciel", lecz Mściwy".

Tak wyglądało wiele zniszczonych mostów kolejowych w trakcie działań wojennych.

Sowiecki eszelon a może bardziej tzw.BL- część taborowa sowieckiego pociągu pancernego.

Pierwsze zdjęcie -Sztab Grupy Poleskiej z dowódcą, gen. Władysławem Sikorskim przed rozpoczęciem akcji na Kalenkowicze od 4-do 6 marca 1920 r.,w rejonie Mozyrza(rosyjski zwykły wagon). Drugie zdjęcie- Żołnierze Armii Czerwonej przy zniszczonym pociągu. O Pionierze" nie znam.

Jest to oznakowanie wagonów jeszcze c-k i może oznaczać -platforma kolejowa o nośności 15 ton.

W dniu 22 lutego 1919 r. dwa wagony poc.panc. Odsiecz I" uległy wykolejeniu pod Gródkiem Jagiellońskim (lk. Przemyśl-Lwów).

To pierwotny Odsiecz I". Jest możliwe, że powstał w WK w Przemyślu pod nazwą Kanonier" w grudniu 1918 r. Następnie został ulepszony i otrzymał nową nazwę Odsiecz I". Przydzielony do wyprawy gen. Jana Romera na odsiecz Lwowa w dniu 8 stycznia 1919 r.

Czołowy wagon artyleryjski pociągu Odsiecz I" z 9 cm austriacką armatą M.1875/1896.

Początki obu pociągów pancernych o nazwach: Odsiecz I" oraz Odsiecz II" są owiane tajemnicą.

Zbliżenie.

Nie wyspałem się i nie kojarzę- zamieść rzeczone zdjęcie.

Skonkretyzuj pierwsze pytanie. Co do drugiego-zamieszczam zdjęcie.

Wszystko się zgadza. Mnie zastanawia tylko jedno: haubica 100 mm w tej jednostce?? Materiały źródłowe podają, że Odsiecz I" był uzbrojony tylko w armaty forteczne!

W Poznaniu.

Ze starego czasopisma.

Może i coś skrobnął, ale ja nie mam dostępu do tych czasopism. A ja trochę z innej eczki"- wszyscy piszą, że były 2 cywilne amfibie Schreck FBA-17: jedna o nazwie LOPP" a druga o nazwie Lubliniak". Przeglądałem pod tym kątem stare czasopisma 1924-1928 i mój wniosek jest jeden: Zarząd Główny LOPP-u zakupił tylko 1 amfibię, która później otrzymała nazwę Lubliniak". Nie pojawiło się także żadne zdjęcie amfibii z nazwą LOPP", a jest dużo zdjęć Lubliniaka". Trochę to dziwne. Chyba, że ja nie mam racji?

I bardzo ciekawy artykuł. Z Wiki: Stanisław Abgaro Zachariasiewicz[1] urodził się 16 października 1891[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w okresie II Rzeczypospolitej był dziennikarzem i redaktorem. W latach 20. był redaktorem odpowiedzialnym „Gazety Lwowskiej”[3], redaktorem naczelnym dziennika „Goniec Krakowski”[4]. Później pracował we Lwowie, gdzie był redaktorem naczelnym dziennika „Gazeta Poranna”[5], a w latach 30. redaktorem naczelnym czasopisma „Wschód”[6] oraz kierował redakcją Prasowej Agencji Informacyjnej „Wschód”[1]. Był prezesem Zrzeszenia Dziennikarzy Ziem Południowo-Wschodnich[1]. W 1934 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[7]. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Rumunii. Tam do końca życia był redaktorem Tajnego Komunikatu Informacyjnego[1] Zmarł 9 marca 1944[2][1]. Został pochowany na cmentarzu w Krajowej[2]. Był żonaty, miał syna i córkę[1]. Jego szwagrem był Władysław Toruń.