Generałowie Wojska Polskiego II RP- zdjęcia

[formoza58]

Jw.

1,2,3. w Legionach

4,5,6. w służbie państwowej...

7,8,9. z pogrzebu generała...

[formoza58]

16. Zygmunt Platowski

 

Ur. 2 maj 1882 roku we Lwowie...W Wojsku Polskim od listopada 1919. Listopad 1918 – luty 1919 szef sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa” w Warszawie, luty 1919 – styczeń 1920 Oddział Personalny Sztabu Generalnego. Styczeń – sierpień szef Departamentu Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Pułkownik Sztabu Generalnego Korpusu Kontrolerów z 1 czerwca 1919, sierpień 1920 – czerwiec 1921 pełnomocnik wojskowy przy Radzie Obrony Stolicy. Czerwiec 1921–1923 kierownik kursów dla oficerów Korpusu Kontrolerów. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów. W latach 1923–1924 szef Grupy II Korpusu Kontrolerów. 1924 – 1925 szef Grupy VI Korpusu Kontrolerów.

1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 20. lokatą w korpusie generałów. Od 1925 do października 1927 przypisany był do Oddziału V Sztabu Generalnego. Od października 1927 do stycznia 1930 w stanie nieczynnym – został wówczas zatrudniony w przemyśle wojennym, pełnił funkcję dyrektora naczelnego Towarzystwa Eksploatacji Soli Potasowych SA. Od 1 stycznia 1930 przebywał w stanie spoczynku. W 1929 został mianowany radcą Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie.

We wrześniu 1939 Biuro Przemysłu Wojskowego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Po kampanii wrześniowej ewakuował się przez Rumunię na Bliski Wschód, gdzie pozostawał bez przydziału w „2 Grupie” w Palestynie do września 1947, kiedy to przybył do Wielkiej Brytanii. Po demobilizacji osiadł w Londynie, gdzie zmarł 23 maja 1948 roku. Pochowany w Aldershof, Hants.

[formoza58]

7. Józef Prokopowicz

 

Ur. 11 XI, 1855 r. w Warszawie. Służbę odbył w armii rosyjskiej...8 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała podporucznika ze starszeństwem z 11 listopada 1911, i przydzielony do Rezerwy Oficerów. W lutym tego roku został przewodniczącym Komisji Dochodzeniowej w Sekcji Marynarki WojennejMinisterstwa Spraw Wojskowych, a w następnym miesiącu przewodniczącym Komisji Inspekcyjnej do Spraw Powiatowych Komend Uzupełnień w byłej Galicji. Od sierpnia 1919 sprawował kolejno funkcje: przewodniczącego Komisji do Spraw Obozu Jeńców w Strzałkowie oraz dowódcy Okręgu Etapowego Wołkowysk i Okręgu Etapowego Mołodeczno. W lipcu 1920 przeniesiony został do Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie. Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 zatwierdzony został przez Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego w stopniu generała dywizji.

Po raz pierwszy zawarł związek małżeński z Barbarą Trejarow, z którą miał czworo dzieci. W 1924, po śmierci Barbary, ożenił się z Marią Robertą Hausmann.

Zmarł 29 listopada 1931 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 30-1-9)

Zdjęcia na razie nie znalazłem.

[formoza58]

I ostatni generał na tą literę...

10. Tadeusz Piskor

 

Od 4 listopada 1918 w Wojsku Polskim. 21 listopada 1918 mianowany szefem sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego Lublin. 3 stycznia 1919 został szefem sztabu Grupy Operacyjnej „Bug”, 20 lutego – szefem sztabu 2 Dywizji Piechoty Legionów, Grupy Operacyjnej Kawalerii płk. Władysława Beliny-Prażmowskiego i Grupy Operacyjnej gen.Edwarda Rydza-Śmigłego. Brał udział w działaniach bojowych na froncie; został ranny w styczniu 1919. "Za bitwy pod Skniłowem i Kulparkowem (przedmieścia Lwowa) - od 8 do 11 stycznia t.r. (1919), samodzielne zajęcie Uhnowa (22 stycznia)". Został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

W tym samym roku został awansowany na podpułkownika. W okresie od listopada 1919 do kwietnia 1920 był adiutantem generalnym Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza, Józefa Piłsudskiego. 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. W lipcu 1920 został szefem Oddziału III Naczelnego Dowództwa.

Po zakończeniu działań wojennych został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwemz dniem 1 czerwca 1919 i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk piechoty Legionów. W latach 1923–1924 ukończył kursy dla wyższych dowódców w Wyższej Szkole Wojennej i w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Uzupełniał studia również we Francji. 13 grudnia 1921 został mianowany szefem Biura Ścisłej Rady Wojennej i II zastępcą szefa Sztabu Generalnego^[8]. 31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 14. lokatą w korpusie generałów. 21 października 1925 roku został mianowany dowódcą 28 Dywizji Piechoty w Warszawie. 19 czerwca 1926 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go szefem Sztabu Generalnego w Warszawie. 1 stycznia 1928 Prezydent RP, Ignacy Mościcki mianował go generałem dywizji ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 3. lokatą w korpusie generałów^[12]. 3 grudnia 1931 roku został zwolniony ze stanowiska szefa Sztabu Głównego i mianowany inspektorem armii. W wypadku konfliktu zbrojnego z ZSRR miał objąć dowództwo Armii „Baranowicze”.

4 września 1939 został mianowany dowódcą Armii „Lublin”. Z 13 na 14 września 1939 Naczelny Wódz podporządkował mu Armię „Kraków”. Najpierw podległe mu wojska osłaniały rubież rzeki Wisły. Później generał podjął decyzję przebijania się dowodzonymi siłami do Lwowa wzdłuż osi Tomaszów Lubelski–Bełżec. 19 września w rejonie Tomaszowa Lubelskiego Niemcom udało się całkowicie okrążyć armie dowodzone przez gen. Piskora. Wobec niepowodzenia podjętych w nocy z 19 na 20 września prób wyjścia z okrążenia i prawie całkowitego wyczerpania amunicji artyleryjskiej, zapadła decyzja o kapitulacji. Generał wydał rozkaz zaprzestania walk i zniszczenia sprzętu bojowego oraz przekazał do Lublina rozkaz zalecający wojskowym przejście do konspiracji.

20 września 1939 został wzięty do niewoli. Przebywał w kilku obozach jenieckich: VII A Murnau (był najstarszym obozu, gdzie zasłynął odważnym wystąpieniem wobec Niemców podczas apelu w dniu 11 listopada^[14]), VIII B Silberberg, IV C Colditz, X C Lübeck i VI B Dössel (był komendantem tajnej organizacji wojskowej, wchodzącej w struktury AK).

Po uwolnieniu 30 kwietnia 1945 wyjechał do Wielkiej Brytanii i osiadł w Londynie. Od 2 lipca 1945 pozostawał w dyspozycji szefa Sztabu Naczelnego Wodza. Był mocno schorowany, ale mimo to działał w Komisji Historycznej Sztabu Głównego i przewodniczył Komisji ds. Żołnierzy 1939. Zmarł 22 marca 1951 w Londynie, pochowany początkowo na cmentarzu St. Mary’s w Kensal Green. 23 września 1990 urna z prochami spoczęła w Tomaszowie Lubelskim. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 84-6-19/20)

              -----------------------------------------------------------

4. w niewoli.

[formoza58]

Antrakt i uzupełnienie zdjęć generałów od "A" do "P"...

[formoza58]

Gen. Berbecki.

[formoza58]

Gen. Iwaszkiewicz.

[formoza58]

Gen. Juliusz Kleeberg.

[formoza58]

Gen. Kmicic Skrzyński.

[formoza58]

Gen. Kruszewski.

[formoza58]

Młot Fijałkowski  w legionowych czasach.

[formoza58]

Ze święta 13 P.Uł. Wileńskich w 1927 roku...

[formoza58]

Gen. Popowicz.

[formoza58]

Gen. Pożerski...

[formoza58]

Gem. Franciszek Kleeberg.

[Koloman]

19 godzin temu, formoza58 napisał:

7. Józef Prokopowicz

 

Jest osiągalna tylko fotografia grobu gen.Prokopowicza ale to żaden cymes.

Takie ciekawostki o generale:

druga żona przeżyła go o ok.40 lat.

Syn - kawalerzysta Aleksander Prokopowicz pozostał w Związku Sowieckim. Służył jako dowódca plutonu w Moskiewskiej Szkole Kawalerii. Został stamtąd zwolniony i pracował jako szlifierz w 2. Zakładzie Łożysk Kulkowych w Moskwie. Aresztowany, skazany decyzją trojki NKWD ZSRR w obwodzie moskiewskim i wysłany do Bamłagu, gdzie zmarł na pelagrę w 1940 r.. Bezskutecznie starał się o uchylenie wyroku za życia.

Dopiero w 1958 r. Moskiewski Sąd Miejski zrehabilitował Aleksandra Prokopowicza.

Na fotografii akt rehabilitacji A.Prokopowicza.

 

[formoza58]

Gen. Dąb Biernacki na uroczystościach w Wilnie...

[formoza58]

Biskup polowy Józef Gawlina.

[formoza58]

Gen. Podhorski podczas kapitulacji " Zazy".

[formoza58]

Szwoleżerowie " Dziadka", późniejsi generałowie... od lewej Wieniawa Długoszowski ( w rogatywce), Orlicz Dreszer i Grzmot Skotnicki.

[formoza58]

Gen. Popowicz w 26 pułku Piechoty.

[Koloman]

Gen.Józef Haller w Warszawie.

[Koloman]

Gen.Wacław Przeździecki jeszcze w stopniu pułkownika.

[formoza58]

" Trzej Muszkieterowie"... Generałowie Popowicz( 1), Norwid Negebauer ( 2), Dowoyno Sołłohub (3).

[otton1]

Oflag VII-A Murnau. Apel. 11 Listopad 1939 r.
Od lewej NN oficer niemiecki .
W jasnym plaszczu: Komendant obozu pulkownik dr Frey (Ulrich ?)
Na przeciwko pułkownika Freya: Generał dywizji Tadeusz Piskor
Za generałem stoi major dypl. Wladyslaw Steblik .
W głębi pomiedzy nimi (wysoki), general brygady Antoni Szylling .
Za majorem 3 generałów brygady, od lewej :
Jan Kazimierz Kruszewski
Emil Karol Przedrzymirski de Krukowicz
Bernard Stanisław Mond w rogatywce garnizonowej wz 1935 .