Znaki i tablice na terenie Polski do 1945 roku.

[formoza58]

Gmina Malin, powiat Dubno.

[formoza58]

Druja, lata trzydzieste.

[formoza58]

Tarnowskie Góry, lata trzydzieste.

[formoza58]

Jw.

[formoza58]

Września.

[formoza58]

Lwów, przed 1935 rokiem.

[formoza58]

Pierwsza połowa lat trzydziestych.

[formoza58]

Lata trzydzieste.

[formoza58]

Brody, pierwsza połowa lat trzydziestych.

[formoza58]

Kraków, lata trzydzieste.

[formoza58]

Lwów, lata trzydzieste.

[formoza58]

Lwow, lata trzydzieste.

[formoza58]

Lwów, przed 1935 rokiem.

[formoza58]

Druga połowa lat trzydziestych.

[formoza58]

Suwałki, lata trzydzieste...

[formoza58]

Lata trzydzieste.

[formoza58]

Bydgoszcz.

[formoza58]

Kraków, 1935 rok.

[formoza58]

Lata trzydzieste.

[Salieri16000]

W dniu 9.03.2020 o 23:24, formoza58 napisał:

Lata trzydzieste, do identyfikacji.

Lwów, około roku 1920. Na zdjęciu Kino-Teatr "Colosseum", na końcu pasażu Germania. Wtedy była to ulica Słoneczna, a teraz to miejsce ma adres Kulisza (Куліша) 23/25.

Dom został zbudowany w latach 1898–1900 na podstawie konstrukcji metalowej pawilonu Jana Matejki z wystawy krajowej w 1894 r. (Architekt Michał Fechter). Po wystawie kupcy Abraham i Jakub Herman kupili budynek, w którym później postanowili założyć lokal rozrywkowy. W 1904 r., Zgodnie z projektem architekta Arthura Schleena, budynek został ukończony- na parterze znajdowały się 22 rzędy krzeseł, trzy poziomy z łóżkami. Na poziomie parteru na podium znajdowały się dwa boksy z 5 miejscami, boks dla prezydenta miasta i dyrektora teatru; na drugim poziomie - 12 lóż z 5 miejscami i 8 rzędami miejsc dla widzów, na trzecim poziomie - 8 lóż z 4 miejscami i 7 rzędami krzeseł, a także dodatkowe miejsca stojące. W teatrze odbywały się codzienne spektakle, które odniosły duży sukces.
W 1907 r. Budynek został zrekonstruowany zgodnie z planami architekta Edwarda Skawińskiego i od tego czasu zaczęły się tutaj pokazy filmowe - demonstracja „żywych obrazów” z debrofonem i witografem, być może „vitascope” - jednym z pierwszych urządzeń projekcyjnych Edisona. Kino dzieliło czas z różnorodnym teatrem, czyli sala była wykorzystywana w pełni, prawie przez całą dobę. Pierwsza sesja rozpoczęła się o godzinie 16-tej, w niedziele i święta - o godzinie 15-tej, ostatnia sesja rozpoczęła się o godzinie 21-szej. W maju 1913 roku słynna duńska aktorka Asta Nilsen wystąpiła w Koloseum.
W 1928 r. W budynku mieścił się Teatr Nowiny i został ponownie przebudowany w tym samym czasie, kiedy zaprojektował go arch. Tadeusz Wrubel, rozbudowano pomieszczenia dla operatorów, zwiększono liczbę miejsc do 800. Widownia została podzielona między kino i teatr różnorodny.
W latach 1939–1941 mieścił się tam Teatr Polski. Po II wojnie światowej pomieszczenia przekazano fabryce szklanych luster, najpierw wykorzystywano ją jako klub, a później, wraz z rozszerzeniem produkcji, dostosowano do potrzeb produkcji. Obecnie w tym miejscu stoi inny budynek...

Poniżej budynek w pełnej krasie:

Edytowane 5 Maj 2020 przez Salieri16000

[formoza58]

Bardzo Dziękuję za identyfikację 

[Salieri16000]

2 minuty temu, formoza58 napisał:

Bardzo Dziękuję za identyfikację 

Nie ma za co dziękować. Cieszę się, że mam drobny wkład w Twój temat i do czegoś mogę się jeszcze przydać

Na zdjęciu poniżej: Michniów (obecnie woj. świętokrzyskie) i niemieccy żołnierze, rok 1939.

 

Pamiętam opowieść wujka, który jako 9-cio latek  przeżył pacyfikację Michniowa. Był jedną z trzech osób, które przeżyły horror, jaki rozegrał się we wsi 12 i 13 lipca 1943 roku. Do dziś w Michniowie mieszka moja ciocia- wdowa po wspomnianym wujku...

[formoza58]

Każdy wątek, który zainicjowałem, automatycznie nie jest moim tematem, lecz naszym  Za każdym  takim jak Twój komentarzem serce rośnie. Naprawdę, piszę bez " słodkowania"...

[Salieri16000]

Dwaj panowie sfotografowani na rogu ulic Konstantego (dzisiejsza Sienkiewicza) i Małej w 1914 roku:

 

Ulica Sienkiewicza w Kielcach w latach międzywojennych, jej część od strony dworca była nazywana Kolejową. Narożne wejście oraz balkon widoczne po prawej, to ten sam róg kamienicy, co na powyższym zdjęciu z uśmiechniętymi dżentelmenami:

 

Kielce, ul. Sienkiewicza, kamienica Smoleńskiego i Hotel Bristol:

Historia stałego kina w Kielcach zaczyna się od Phenomenu, początkowo niewielkiej salki na piętrze na rogu ulic Sienkiewicza i Małej, później kina na parterze kamienicy w miejscu dzisiejszego Puchatka, a następnie niezależnej siedziby zlokalizowanej po drugiej stronie ul. Staszica. Kino wielokrotnie zmieniało nazwy. Był Palace, Hamburg, Bałtyk i wreszcie Moskwa.

Pierwszy stały kielecki iluzjon (tak początkowo na terenie kongresówki nazywano kina) otwarto 10 lutego 1909 roku na piętrze kamienicy Kłodawskiego na rogu ul. Konstantego (dzisiejszej Sienkiewicza) i Małej. Ta niewielka salka kinowa, której nadano nazwę Phenomen, uruchomiona staraniem inżyniera Stanisława Tomickiego i Maksa Ellenzweiga, funkcjonowała około trzech lat. Maks Ellenzweig uznał, że warto zainwestować i w 1911 roku zawarł umowę z właścicielami posesji u zbiegu ul. Konstantego i Staszica, gdzie teraz stoi dom handlowy Puchatek. Ci zobowiązali się, że, wznosząc nowy budynek, parter przeznaczą wyłącznie na salę kinową. Wybudowana z inicjatywy Ellenzweiga 3-piętrowa kamienica stanęła już rok później. Przeniesione tam kino Phenomen miało widownię na 350 miejsc i funkcjonowało 7 dni w tygodniu.

Starą siedzibę Phenomenu Maks Ellenzweig wydzierżawił wojsku, które w 1927 roku przeniosło do niej z koszar przy ul. Prostej powstałe tam dwa lata wcześniej kino Czwartak. Po II wojnie światowej, do 1971 roku, na miejscu Phenomenu/Czwartaka funkcjonowało kino Warszawa, w ostatnim okresie mające charakter ambitnego kina studyjnego. Ostatecznie trzypiętrową kamienicę z kinem wyburzono, by na jej miejscu wybudować nową część domu towarowego Puchatek.

We wrześniu 1939 roku Kino Palace zostało przejęte przez Niemców. Maks Ellenzweig w 1941 roku trafił do getta, zaś w 1942 został wywieziony do Treblinki, gdzie zginął. Niemcy zmienili nazwę kina na Hamburg – stało się ono kinem „tylko dla Niemców”. Kilka lat temu w Internecie ukazało się niemieckie zdjęcie z czasów okupacji, przedstawiające żołnierzy niemieckich wychodzących z niemieckiego kina Hamburg. Po wypędzeniu Niemców upaństwowionemu kinu nadano nazwę Bałtyk.

Druga siedziba kina Phenomen (od 1927 do 1939 mieścił się tu kinoteatr Czwartak). Obecnie róg ul. Sienkiewicza i St. Staszica. Budynek nie istnieje- w jego miejscu stoi nowy, w którym mieści się D.T "Puchatek":

Kino (po przeniesieniu z poprzedniej lokalizacji, ukazanej na powyższym zdjęciu) w okresie okupacji niemieckiej nosiło nazwę "Hamburg":

 

Co ciekawe, budynek istnieje do dziś i funkcjonuje w nim kino Moskwa. Od 14 października 1951 – bez słowa komentarza – kielecki organ PZPR drukuje repertuar kina Moskwa. Można się domyślać, że zmiana nazwy nastąpiła w związku z celebrowanym wtedy miesiącem pogłębiania przyjaźni polsko-radzieckiej.

Edytowane 5 Maj 2020 przez Salieri16000

[Salieri16000]

Kielce, ul. Sienkiewicza (główna ulica kieleckiego centrum), sklep Kotowskiego na rogu z ul. Dużą- zdjęcie z okresu międzywojennego. W oddali widać dzwonnicę, z tablicą poświęconą T. Kościuszce, którą zniszczyli Niemcy po wkroczeniu do Kielc na początku września 1939 roku. Za dzwonnicą, ledwo widoczna, jak z mgły wyłania się Katedra. W opisie podaję obecne nazwy ulic.

 

Getto w Kielcach. Widoczna na zdjęciu ulica, obecnie nosi nazwę Kozia. Z widocznej zabudowy zachował się jedynie budynek, którego część widzimy na pierwszym planie po prawej stronie fotografii:

 

"Wczoraj i dziś"... "Wczoraj" Księgarnia Powszechna 'Jedność', dziś Księgarnia Katolicka o tej samej nazwie. Zdjęcie z początku września 1939 roku, wykonane zapewne tuż przed, lub zaraz po wizycie A. Hitlera w Kielcach. Świadczy o tym wystawiona "na pokaz" zdobyta, zniszczona w boju pod Kielcami, polska tankietka: