Skocz do zawartości
  • 0

Przedwojenna polska książka adresowa firm.


abcd

Pytanie

9 odpowiedzi na to pytanie

Rekomendowane odpowiedzi

Blaszka pochodzi z W-wy wiem o 2 analogicznych znaleziskach także z W-wy więc firma na 99 proc. mieściła się w Stolicy.Czy przypadkiem Echo" to nie była nazwa handlowa radioodbiornika a jego producent nie nazywał się Państwowe Zakłady Tele i Radiotechniczne (PZTiR) ?
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dawne Zakłady Tele- i Radiotechniczne Dzwonkowa" mieściły się na Kamionku przy ulicy Grochowskiej 341 na Pradze Południe w Warszawie.

W 1913 roku w zabudowaniach pamiętających jeszcze koniec XIX wieku rozpoczęła przy Grochowskiej 30 działalność fabryka sprzętu telefonicznego i telegraficznego braci J. B. Petsch. Wybuch I wojny światowej oraz związana z tym sytuacja ekonomiczna przyczyniła się do jej upadku.

W 1919 roku władze nowopowstałego Państwa Polskiego wykupiły zatrudniającą 30 robotników dysponujących 25 obrabiarkami fabrykę braci Petsch.

W 1920 roku fabryka wzmocniona pracownikami z zakładów z Łodzi otrzymuje nazwę Państwowa Wytwórnia Aparatów Telefonicznych i Telegraficznych (PWATiT).

W zakładzie znanym potocznie Dzwonkowa" produkuje się sprzęt służący łączności, między innymi łącznice telefoniczne o pojemności od 5 do 100 numerów, telefony i dzwonki. Ponadto wytwarzano urządzenia sygnalizacyjne, liczniki energii elektrycznej, automaty sprzedające, urządzenia głośnikowe, instalacje oświetleniowe, aparaty prądów słabych.

W latach 1929-30 rozbudowano fabrykę o nowe modernistyczne budynki wg projektu Romualda Millera.

W 1931 roku PWATiT łączy się z Państwową Wytwórnią Łączności z ulicy Ratuszowej 11 tworząc Państwowe Zakłady Tele-i Radiotechniczne (PZTiR).

Z fabryki przy Grochowskiej wychodziły przed wojną radioodbiorniki Echo i inne aparaty polskiej konstrukcji i produkcji. Dzięki współpracy z Państwowym Instytutem Telekomunikacyjnym i Biurem Badań Technicznych Wojsk Łączności budowano radiostacje dla wojska, w tym dla lotnictwa myśliwskiego. W latach 1937-39 Ministerstwo Spraw Wojskowych zakupiło 554 radiostacje typu Ni i 1019 typu N2 oraz 26 stacji wywiadowczych i dwie stacje dla Dowództwa WP.

W 1939 roku wytwórnia wygrała konkurs na tani odbiornik lampowy do odbioru programów za pośrednictwem głośnika, pod wymowną nazwą Ludowy".

Tuż przed wybuchem II wojny światowej zatrudniająca 4,5 tys. pracowników Dzwonkowa" z kilkoma filiami jest jednym z największych i najnowocześniejszych zakładów w Polsce.

Po zajęciu Warszawy przez Niemców w 1939 raku fabryka, podporządkowana niemieckiej polityce wschodniej wznowiła produkcję w lipcu 1940 roku.W czasie okupacji produkowano sprzęt dla armii niemieckiej: łącznice, aparaty telefoniczne, radiostacje a także amunicję. Niemal od początku okupacji na terenie fabryki zaczął działać ruch oporu, którego udziałem były akcje sabotażowe, powodujące obniżenie jakości produkowanych wyrobów. Na miejscu istniała tajna wytwórnia sprzętu łączności dla oddziałów powstańczych.

W sierpniu 1944 roku Niemcy wywieźli urządzenia produkcyjne i materiały, a prawie w przededniu natarcia Armii Czerwonej na Pragę zabudowania fabryczne wysadzili w powietrze. Poważnemu zniszczeniu uległ kompleks budynków usytuowanych wzdłuż ulicy Grochowskiej, z czego ocalał tylko jeden nieduży wewnątrz posesji.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Temat został przeniesiony do archiwum

Ten temat przebywa obecnie w archiwum. Dodawanie nowych odpowiedzi zostało zablokowane.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie