Dziewczyna - czołgista

[grba]

Niezawisimaja Gazieta

Wadim Kożuchowski

Dziewczyna - czołgista
Przez dwa lata nikt z jednostki nie domyślił się, że Saszka-szubrawiec" to kobieta.

Obliczono, że około 800 tysięcy kobiet służyło w siłach zbrojnych ZSRR w czasie trwania wojny z faszystowskimi agresorami, służyły one w różnych rodzajach wojsk, jednak większość jest przekonana, że obrończynie ojczyzny miały związek przede wszystkim ze służbami medycznymi (61% średniego personelu medycznego było kobietami), łączności (80%) i wojskami drogowymi (połowa składu osobowego). Powszechnie także wiadomo też o służbie kobiet w lotnictwie (słynny pułk „nocnych wiedźm” latających na PO-2 -„Kukuruźnik”), w rozpoznaniu, w artylerii przeciwlotniczej…
A tymczasem i w pancernych pododdziałach przedstawicielek ładniejszej połowy ludzkości nie brakowało, wśród nich można wymienić pułkownika Ludmiłę Kalininę, która w 1939 roku ukończyła Akademię Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych, potem z żeńską załogą brała udział w próbach czołgów, a w czasie wojny służyła w armii czynnej – pod jej dowództwem znajdowały się 3 bataliony remontowo-warsztatowe wraz z pododdziałami ewakuacyjnymi odzyskującymi stracone w boju pojazdy pancerne. Po zwycięstwie Ludmiła Iwanowa służyła w centralnym aparacie Ministerstwa Obrony działającym za granicą; była odznaczona wieloma orderami i medalami; nazwisko tej Moskwianki znajdziemy w dwutomowym dziele pt. „Dwustu wybitnych uczestników wojny - twórców współczesności”.

W obu tych tomach można znaleźć inna kobietę-czołgistę, Bohatera Związku Radzieckiego – Marię Oktriabską, która kiedy latem 1942 postanowiła zastąpić swojego poległego na froncie męża.

Oktriabska wysłała taki telegram do Stalina:
„Drogi Josifie Wisarionowiczu! W walce za ojczyznę poległ mój mąż, komisarz pułkowy Oktriabski Ilia Fiedorowicz. Chcę się zemścić za jego śmierć, za śmierć sowieckich ludzi, na faszystowskich psach i dlatego wpłacam do Banku Państwowego wszystkie moje oszczędności w wysokości 50 tysięcy rubli z przeznaczeniem na budowę czołgu. Czołg proszę nazwać „bojową przyjaciółką” a mnie skierować na front jako jego kierowcę. Mam uprawnienia kierowcy, wzorowo posługuję się karabinem maszynowym i posiadam tytuł Woroszyłowskiego Strzelca”.

Wyrażono zgodę na prośbę wdowy. Maria Wasiliewna przeszła czołgowe przeszkolenie i od październiku 1943 roku była mechanikiem-kierowcą czołgu T-34 na Zachodnim Froncie. Jako sierżant walczyła w składzie 2 Tacyńskiego Pułku Pancernego 26 Gwardyjskiej Jelninskiej Brygady Pancernej. Zmarła 15 marca 1944 roku od ran otrzymanych w walce o stację kolejową Krynki w witebskim okręgu; pochowana w Smoleńsku.

Rodakom z samarskiego okręgu Aleksandra Mitrofanowna Raszczupkina znana jest jako jedyna ich kobieta-czołgista. W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej powtórzyła bohaterski wyczyn legendarnej „dziewczyny-kawalerzystki” Nedieżdy Dubowej, która w 1806 roku w męskim przebraniu wstąpiła do wojska i walczyła z napoleońską nawałą na Rosję.

Szurę Raszczupkinę na wojnę nie chciano puścić. W dalekim od walki Kazachstanie, w którym się urodziła i wyrastała, długo i uporczywie odwiedzała komendy uzupełnień z prośbą skierowania na front. Jej argument, że skoro walczą mężczyźni to i ona nie powinna tkwić na tyłach, nikogo nie przekonywał. Nie przekonała też tym, że była pierwszą kobietą w republice, która jeździła i obsługiwała traktor, a więc nie powinna mieć problemów z maszynami bojowymi. Ta żona frontowca nie poddała się, w 1942 ostrzygła się do gołej skóry i w męskim ubraniu z odpowiednio poprawionymi dokumentami została wcielona do armii pod nazwiskiem Aleksandra Raszupkina.

Pod Moskwą ukończyła kurs kierowcy, a pod Stalingradem dwumiesięczny kurs mechaników-kierowców czołgu i zaczęła walczyć w składzie 62 Armii gen. Czujkowa. W ciągu dwóch lat nikt z załogi czołgu, w którym walczyła Raszczupkina nie podejrzewał, że „Saszka-szubrawiec” to kobieta. Tajemnica wydała się w lutym 1945 w czasie walk w Polsce, kiedy jej czołg trafiony zapalił się i Aleksandra została ciężko ranna. Mechanik-kierowca z sąsiedniej załogi podczas opatrywania zorientował się, że ma do czynienia z kobietą.

Potem był pobyt w szpitalach, demobilizacja, spotkanie z mężem, który po udziale w wieloletniej jatce wrócił do domu z ciężkimi ranami. Po wojnie zamieszkali w Kujbyszewie obecnie Samarze by razem przeżyć jeszcze ponad 40 lat.

W maju 2006 roku Aleksandra Mitrofanowna ukończyła 92 lata, jej zdrowie już nie to, bolą ją rany ale dwa ordery i medale przypominają jej frontowe lata. O byłej „czołgistce-dziewczynie” nie zapominają sąsiedzi, odwiedzają ją dzieci i nauczyciele z miejscowej szkoły nr 29.

[to17071990]

Jestem pod wrażeniem

[jacenty2004]

Fajna dupa. Ale i tak lepsze ruskie dziwki służyły w nkwd i smierszu,bo te z uśmiechem na ustach rozwalały z naganta pilotów z alianckich bombowców strąconych przez szwabów gdy lecieli z zrzutami na pomoc Powstańcom Warszawskim. Też jestem pod wrażeniem zwłaszcza takiej jednej.

[feeder]

Jak już mamy głosować na miss AC to ja oddaję głos na strzelca wyborowego Kaługinę. Wygląda jak ostatnie niewiniątko.
http://www.odkrywca.pl/forum_pics/picsforum13/kalugina.jpg

[Mirek69]

W ciągu dwóch lat nikt z załogi czołgu, w którym walczyła Raszczupkina nie podejrzewał, że „Saszka-szubrawiec” to kobieta".
Jakoś trudno mi w to uwierzyć. Dwa lata chodziła siusiać tylko do lasu, a nie pod koło", jak wszyscy? Odpowiedź może być prostsza: koledzy wiedzieli, ale im to nie przeszkadzało... Może nawet bardzo odpowiadało ;-)
A że nie wiedzileli ci z innych czołgów- to już prawdopodobne. W końcu pierwszeństwo mieli swoi" pancerni (i pies :))

[acer]

Też jestem pod wrażeniem.

Ale nie jest tajemnicą że do podstawowych potrzeb mężczyzn na froncie należą amunicja, papierosy, 100 gram i kontakt z jakąś kobietą.

Tak było od zawsze

[pokemon]

Protestuję przeciwko jakimkolwiek insynuacjom, jakoby kobiety służące w Armii utrzymywały stosunki płciowe ze swoimi kompanami! To bije w godność kobiet i podważa ich autorytet!
Mirek69- wygimnastykowane kobiety nie muszą kucać. Mogą załatwić swoją potrzebę lepiej jak mężczyzna :-)
jacenty- za bardzo się podniecasz :-)
W Sowieckoj Armiji służyło dużo kobiet. Nikt się tym nie przejmował- było równouprawnienie wcześniej jak u nas, choć u nas za PRL też to wdrożono pod hasłem kobiety na traktory". Pewnie jacenty chciałby być takim traktorem :-)