Książki Piekałkiewicza

[JanW]

Janusz Piekałkiewicz powinien być znany Kolegom ze swoich książek. Ostatnio zauważyłem w księgarni dwie nowe pozycje : o samolocie JU-52 i Armata przeciwlotnicza 88m" Ta druga pozycja zawiera dużo ciekawych zdjęć popularnej acht-koma-acht". Ksiązki Piekałkiewicza nie są zbyt drogie w granicach 31-35 zł. Ciekawa jest ksiązka o Arnhem i Romlu . Polecam.

[acer]

Piekałkiewicz jest bardzo ciekawy.

Jego książki są pełne opisów, reprintów gazet i innych dokumentów. Zdjęć hektolitry.
Nie tylko Arnhem ale też
Moskwa, Stalingrad, Kursk i Monte Cassino.
Pondto Wojna na morzu, Wojna w powietrzu, wojna pancerna i o kawalerii. Też o wrześniu 1939. O acht koma acht" hm, to musi być super interesujące. Ciekawe czy w ksiegarniach internetowych.

pozdro,
acer

[acer]

Ps. o Rommlu jak najbardziej Rommel i jego tajna służba......"

[Leuthen]

Jako student historii mogę powiedzieć, że wśród zawodowych historyków publikacje Piekałkiewicza nie cieszą się zbyt wielkim uznaniem (recenzent książki T.Koneckiego pt. Stalingrad, Warszawa 2003 - dr Tomasz Głowiński - napisał wprost o ikłej wartości merytorycznej" publikacji Piekałkiewicza Stalingrad - anatomia bitwy"). Ponadto Piekałkiewicz pisał przede wszystkim pod czytelnika niemieckiego.

Pozdrawiam
Leuthen

[acer]

Leuthen, nie chodzi o doktoranckie recenzje, moim zdaniem książki te zawierają mnóstwo materiału poglądowego czyli zdjęć. Np. Książka Piekałkiewicza o wrześniu 1939 pod względem jakości merytorycznej i informacji nie wytrzymuje porównania z książką Leszka Moczulskiego Wojna polska 1939. Rozgrywka dyplomatyczna w przededniu wojny i działania obronne we wrześniu-październiku 1939" Wydawnictwo Poznańskie 1972. Lepszej książki o wrześniu od tej nie widziałem. Chyba że są jakieś specjalistyczne skrypty akademickie. Natomiast jeżeli chodzi o materiał fotograficzny Piekałkiewicz jest tu górą.

Pozdro,
acer

[Leuthen]

Wszystko zależy od podejścia. Jak ktoś lubi oglądać obrazki to spoko - niech bierze Piekałkiewicza do ręki i się nie zawiedzie. Dla mnie jednak obrazki są tylko dodatkiem do treści, a nie na odwrót.

Pozdrawiam
Leuthen

[acer]

Cóż Leuthen, widać nie zrozumiałeś. Dla mnie też obrazki są dodatkiem do treści. Niestety lepiej przemawiają do odbiorcy rzetelne fakty w treści potwierdzone jednakże również obrazami tamtych zdarzeń. Takich książek jest jednak niewiele. W twojej odpowiedzi widzę jednak wymierzone szyderstwo.

[Leuthen]

W twojej odpowiedzi widzę jednak wymierzone szyderstwo."
Wow, naprawdę? Historycy mówią o czymś takim adinterpretacja faktów" :-))) A oświecisz mnie jeszcze, w kogo jest ono wymierzone :> ?
Niestety lepiej przemawiają do odbiorcy rzetelne fakty w treści potwierdzone jednakże również obrazami tamtych zdarzeń." Jak widać z mojej wypowiedzi, nie dla wszystkich potwierdzenie obrazkami jest konieczne dla zobrazowania jakichś zdarzeń - Piekałkiewicz zaś, wg mnie, przegina w drugą stronę, bo jego książki są bardziej iblią pauperum" niż kompendium wiedzy.

Pozdrawiam
Leuthen

[roobert]

Mam książkę Pana Piekałkiewicza Arnhem". Kupiłem ją ze względu na wspaniałe zdjęcia (swoją drogą ciekawy jestem skąd on je bierze), natomiast treść, cóż czytałem wiele innych o wiele ciekawszych opracowań. I nie jet to tylko moja opinia, wszyscy moi koledzy którzy mieli tę książke w rękach są ze mną zgodni.

[acer]

Leuthen,
Czy ja napisałem że książki Piekałkiewicza są kompendium wiedzy?
ie dla wszystkich potwierdzenie obrazkami jest konieczne dla zobrazowania jakichś zdarzeń"
Tylko że niestety fotografia /nie cyfrowa/ ma akurat walor dowodu. Przykład z życia:
Byłem świadkiem zdarzenia (akurat przestępstwa kradzieży drewna). Rozumując twoimi kryteriami, przy sporządzaniu aktu oskarżenia, Wysokiemu Sądowi powinien wystarczyć rzetelny, jasny, zwiezły i logiczny opis historii zdarzenia. I niestety, byłoby to dla sądu zwykłe pomówienie, za które można by było samemu odpowiadać. Chłop-złodziej bezczelnie wyśmiałby mnie i miałby za ostatniego. Natomiast kilka dobrych fotografii mojego skromego autorstwa wystarczyło by złodziej został skazany, pomimo obrony. Po prostu Wysoki Sąd uznał obrazek" za fakt bezdyskusyjny i niepodważalny dowód.

Nie chodzi tu Leuthen o propagowanie" Piekałkiewicza, tylko o to iż te obrazki" z epoki wnoszą bardzo dużo i niejako same tworzą historię. Znany jest np. opis walki i rozbicia w 1939 roku niemieckiej jednostki SS Germania". I odnalazł się nie tak dawno album ze zdjęciami z września i zdjęciami tamtych zdarzeń. I moim zdaniem te obrazki" w parze wraz ze wszelkimi wspomnieniami tamtych zdarzeń dają w konfrontacji rzeczywistą historię zdarzenia.
Takich przykładów jest wiele.
Za klasyczne uważa się dzieła Żywczyńskiego czy Mantteuffla. Ale sam pamiętam podręczniki - tomy historii z lat 70' gdzie w tekście oprócz bardzo szczegółowo opisanych wydarzeń z okresu lat 1848 - 1870 , wpleciono znakomite szkice i obrazki Daumiera obrazujące epokę.

Pozdrawiam,
acer

[Leuthen]

Czy ja napisałem że książki Piekałkiewicza są kompendium wiedzy?" Nie, napisałeś za to: Jego książki są pełne opisów" - pytanie: opisów czego? Sprzętu czy wydarzeń?
Chcicałbym też skromnie zauważyć, że nie debatujemy tu nad przydatnością fotografii w rozprawach sądowych, ale w publikacjach historycznych. Nie będę negował, że fotografia bywa przydatna dla historyka - niekiedy jest wręcz niezbędna (nawet w podręcznikach akdemickich, których używam przy nauce do egzaminów z historii, są różne ilustracje), jednakże dla Piekałkiewicza to ona jest główną formą przekazu, a ja uważam że takową powinna być treść.
Piszesz o albumie zdjęć, obrazującym to, co stało się z SS Germanią. Niektóre ze zdjęć z tego albumu były publikowane w Odkrywcy. moim zdaniem te "obrazki w parze wraz ze wszelkimi wspomnieniami tamtych zdarzeń dają w konfrontacji rzeczywistą historię zdarzenia." Logicznie rozumując, przed opublikowaniem zdjęć same relacje dawały ierzeczywisty" (bałamutny?) obraz rozbicia (jednego tylko - spośród 3 - batalionu) SS Germanii? Rozwiń proszę, co w/w fotografie wniosły nowego do naszej wiedzy o wiadomym zdarzeniu - jestem niezmiernie tego ciekaw (zdjęcia oglądałem i nie doszukałem się żadnych rewelacji).
Jeśli jesteś zapatrzony w fotografię jak w święty obrazek - proponuję wyobrazić sobie mały eksperyment. Otrzymujesz zadanie napisania syntezy dotyczącej historii Wehrmachtu.
Co byś wybrał, przygotowując się do napisania takiej publikacji - dostęp do wszystkich fotografii o tej tematyce, czy dostęp do archiwów i bibliotek (możesz wybrać tylko jeden wariant)? Ja osobiście sądzę, że wariant nr 2 da o wiele lepsze rezultaty.

W dzisiejszych czasach panuje wszechogarniająca moda na obrazki. Magia obrazka niszczy słowo pisane - a moim zdaniem jest to złe, bo ludzie odzwyczajają sie od czytania, nastawiają się natomiast jedynie na oglądanie.


Pozdrawiam
Leuthen

[acer]

Leuthen,
Primo:
Nie będę negował, że fotografia bywa przydatna dla historyka - niekiedy jest wręcz niezbędna"
Chodziło mi o takie stwierdzenie.

Secondo:
Co wniosły zdjęcia ? - moim zdaniem plastyczny", chociaż pewnie to niezbyt precyzyjne określenie, obraz zdarzenia.
I uważam, że powstające (tu rozważanie teoretyczne)szczegółowe opracowanie na temat ww. walk powinno opierać się na wszelkiej dostępnej bibligrafii, spisanych relacjach, (oczywiście obu stron). Zdjęcia zaś POWINNY znaleźć się w tej pozycji wyłącznie JAKO JEJ UZUPEŁNIENIE - coś w rodzaju dokumentacji fotograficznej. Tak samo opracowanie publikacji dotyczącej historii Whermachtu. No pewnie że skorzystałbym ze wszelkiej dostępnej bibliografii. A nawet starałbym się odszukać materiałów których jeszcze nie publikowano, by praca nie była jakąś kolejną kopią i nikt nie nazwał jej odtwórczą" (to chyba określenie literackie i akademickie). I tu również powinny się znaleźć zdjęcia nawiązujące jako oczywiście uzupełnienie do słowa pisanego. Może z nigdzie nie publikowanych dotychczas zdjęć można wyłowić jakieś istotne szczegóły (to pewnie dla kolekcjonerów), o których istnieniu wiedziano tylko z istniejących instrukcji, rozkazów itp. ?

Terzo:
Magia obrazka niszczy słowo pisane - a moim zdaniem jest to złe, bo ludzie odzwyczajają sie od czytania, nastawiają się natomiast jedynie na oglądanie"
I kolejny raz zgoda. Nieustanne pogłębianie znajomości literatury (nawet i tej specjalistycznej) poszerza horyzonty i światopogląd człowieka.
Niemniej jednak samą fotografię uwieczniającą historyczne zdarzenie, która ma być pamiątką o czymś świadczącą powinno się szanować i nie traktować jak jakiś obrazek". Zakładam że i ty traktujesz z poszanowaniem album z zdjeciami z epoki np. swej rodziny, protoplastów. Bo dla mnie osobiście wiekowe zdjęcia moich protoplastów są świętymi obrazkami". Do których mam całą biblioteczkę równie wiekowych dokumentów rodzinnych.
Pozdrawiam,
acer

[Leuthen]

Widzę, że myślimy w podobny sposób, tylko się początkowo nie zrozumieliśmy :-))) Podzielam Twoje poglądy, choć zapewne mój sceptycyzm do formy publikacji Piekałkiewicza mi to przysłonił. A więc PAX :-)

Pozdrawiam
Leuthen

[wulfgar]

Lubie ksiazki Piekałkiewicza za sposób narracji. Rozumiem obiekcje zawodowych historyków. Ae tez jego ksiązki z zamierzenia nie mialy mieć charakteru prac naukowych. Piekałkiewicz zmarł w 1988 roku. Pamietajmy że wiekszosc jego ksiazek była pisana w latach 70 tych i 80 tych. wiele archiwów nie było wowczas dostępnych ( mam na mysli sowieckie) i mozna by pewnie teraz pewne fakty nieco uściślić ( dot w szczegolności działan na froncie wschodnim).

[acer]

Pax i foederati Leuthen :)

Pozdro,
acer

[Leuthen]

wulfgar - archiwa rosyjskie i dzisiaj są trudno dostępne (przynajmniej dla polskich historyków) - w zeszłym roku miałem okazję wysłuchać opowieść na ten temat doktora Smolińskiego z UMK, który badał akta konarmii Budionnego.

Pozdrawiam
Leuthen

[Forteca]

Z aktami w Rosji to jest tak, że wbrew powszechnej opinii są one w miarę dostępne (tzn. - nie gorzej niż np. brytyjskie), z tym że trzeba za to zapłacić - dostęp bez funduszy, na piękne oczy" bywa rzeczywiście utrudniony.

[Grzesio]

moim zdaniem książki te zawierają mnóstwo materiału poglądowego czyli zdjęć" - owszem, ale i tu trzeba ciut uważać.
W książce o 8,8 cm Flaku na przykład, na 66 podpisów pod zdjęciami, w których zidentyfikowane są wersje dział, 41 jest błędnych, a 2 kolejne zdjęcia w ogóle nie przedstawiają flaku.

Pzdr

Grzesiu

[scapa flow]

Podoala mi sie Arnhem" Piekalkiewcza.
A dwa dni temu zaczalem czytac stalingrad - Anatomia bitwy", wiec nie moge sie jeszcze wypowiedziec na jej temat.

[2A]

Witam,
Piekałkiewicz wykonał olbrzymią robotę udostępniając szerokiemu odbiorcy troszkę więcej, niż to co w gazetach i książkach do hsitorii do gimazjum czy technikum gastronomicznego tak w Niemczech, Francyi czy Polszcze."
I tak trzeba zbierać jego pozycje - ikonografia i mało trudny komentarz.

Archiwa sowieckie są dostępne chociaż, jak zauważył Forteca za odpłatnością". Jednakże, jeśli można dzisiaj zakupić taką pozycję, która niestety wyszła właśnie jedynie w 500 egzlemplarzach a pdt.: 3.Armia Sowiecka w agresji na Polskę 1939r. dokument sprawozdawczy" czyli 400 stron ściśle tajnych sowieckich materiałów, kserowanych w 1993 roku w Moskwie i właśnie udostępnionych, to warto wydać te parę groszy dla naszych dyskusji i poznawania historii w końcu".

Dokument ten szczegółowo, sorry za off topic, prezentuje przygotowanie i przebieg agresji przez związki taktyczne, służby i jednostki wsparcia 3. Armii, o czym bradzo drobiazgowo informuje także jego spis treści.

A dlaczego w temacie, w ten sposób? Gdyż, aby więcej czytało takie tam jak właśnie podałem, trzeba poznać Piekałkiewicza i jemu równych, chociaż nie znam równego mu popularyzatora lepszej" wiedzy o II wojnie.

Pozdrowienia :)

[wojteq]

Jeżeli o mnie chodzi, to przeczytałem Wojnę Pancerną", Stalingrad - anatomia bitwy", Arnhem", niedługo zacznę Armatę plot 8,8 cm" i muszę stwierdzić, że mnie książki Piekałkiewicza bardzo wciągały i były wspaniale pisane (szczególnie Stalingrad). Duża ilość zdjęć i map to dla mnie zaleta. Może jego książki nie są napakowane informacjami, szczegółami, lecz ja czytam książki dla przyjemności a nie dla zapamiętania szczegółów (bo od tego myślę są encyklopedie i inne źródła), a pozycje tego autora są wg. mnie godne uwagi.

[g.polik]

Kilka książek tego autoraprzerzuciłem" - nie wstrząsnęły mną. Natomiast trochę dokładniej przyjrzałem sie książce o motocyklach BMW R-12 i R75. Mogę jedynie stwierdzić, że człowiek, który nie ma pojęcia o tematyce nie powinien się nią zajmować... . Ogromna większość opisów to przedruki z instrukcji obsługi, czyichś wspomnień a ys historyczny" z wieloma błędami merytorycznymi. Źle podpisane zdjęcia. Zdjęcia innych sprzętów (ok.10-15 %) niż zapowiadane w tytule. Faktem jest, że jest tam kilka ciekawych zdjęć ale ... to nie zasługa autora tylko źródeł z których je otrzymał (własnych miał bardzo niewiele).

[megakura]

faktycznie , zagadzam sie poniekad z przedmowca" ksiazka o motocyklach zalicza sie raczej do jego slabszych pozycji. opisy do zdjec schematyczne , a czasem wrecz bledne. tresc b.slaba.

[satron1200]

Zgadzam się z przedmówcamia , książka BMW R 12/75 , zawiera sporo błędów .Pamietajmy że , nie jest to literatura specjalistyczna , a osoba nie mająca większego " pojęcia o motocyklach BMW ,raczej zyska niż straci czytając tą pozycję ,ja znalazłem w niej , sporo interesujących zdjęć.Pozdrawiam.