formoza58

24 Pułk Ułanów.

Z 1932 roku...

Na paradach...

Jw.

Z netu, autor p. Jacek Szczypiorski: " Wypadki podczas szkolenia spadochronowego 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej Szkolenie spadochronowe w tym okresie wiązało się z dużym ryzykiem. Mimo dużego nacisku jaki kładziono na zachowanie zasad bezpieczeństwa nie obyło się bez tragicznych wypadków. Pierwszy tragiczny wypadek wydarzył się 19 czerwca 1941 roku podczas skoku metodą „przez dziurę” z samolotu Whitley. Zginął skoczek, którym był ppor. Jan Twardawa. Przyczyną wypadku było nieprzypięcie do uchwytu w samolocie taśmy statycznej spadochroniarza przez instruktora brytyjskiego. Skutkiem, tego było niewyciągnięcie przez linę z pokrowca spadochronu. Użyty spadochron nie posiadał ręcznego systemu otwarcia przez skoczka i spadochroniarz nie miał szans przeżycia skoku. Przyczyną innych wypadków podczas skoków był stosowany system opuszczania samolotu. Do roku 1944 w brygadzie skakano metodą „przez dziurę”, stosowaną przez armię brytyjską. Ta technika miała pewien mankament, zbyt silne wybicie albo pochylenie głowy w chwili wyskoku, mogło spowodować uderzenie czołem w przeciwległy brzeg otworu, co kończyło się oszołomieniem i wytrąceniem spadochroniarza z ustalonej pozycji. Powodowało to koziołkowanie spadochroniarza w powietrzu i zaplątanie się skoczka w linki spadochronu. W ten sposób zginęli spadochroniarze: ppor. Tadeusz Zalewski, strz. Eugeniusz Siemiaszko i sap. Kazimierz Gocel. Podczas skoku zginął także instruktor spadochronowy ppor. Stefan Borsukiewicz, któremu po skoku nie otworzył się spadochron. Było to spowodowane złym złożeniem spadochronu na ziemi. 23 czerwca 1943 zginął natomiast strz. Romanowski. Przyczyną był błędny zrzut lub silny wiatr, który zniósł spadochroniarza nad jezioro. W tym czasie nieopracowana była jeszcze procedura postępowania podczas lądowania na wodzie. 15 sierpnia 1943 podczas skoku zginął st. strz. Franciszek Janocha. Spadochroniarz prawidłowo oddał skok, a spadochron napełnił się. Został jednak uszkodzony przez skrzydło innego samolotu, uszkodzona czasza nie stawiała już oporu powietrza i spadochroniarz zginął. Najtragiczniejszy wypadek miał miejsce w sobotę 8 lipca 1944 roku w czasie kompanijnych ćwiczeń spadochronowych „Glitto 1”, przeprowadzonych w okolicy Stamford z udziałem 8 kompanii III Baonu Spadochronowego 12 samolotów C-47 Dakota. Przyczyną wypadku był błąd jednego z pilotów. „Tymczasowe dochodzenia oraz zeznania naocznych świadków wykazały co następuje: Formacja 12 samolotów typu C-47, lecąca na wysokości około 1200-1300 stóp w szyku,kończyła właśnie zwrot w lewo podczas lotu nad zrzutowisko. Pilot samolotu nr 8, wyprostowując aparat, skierował go zanadto w prawo; samolot dostał się wtedy swym prawym skrzydłem pod śmigło samolotu nr 7, przy czym następnie lewe skrzydło samolotu nr 7 dostało się pod śmigło samolotu nr 8. Odnośne skrzydła obu samolotów zostały silnie uszkodzone (około 6 do 10 stóp) i oba samoloty runęły w dół, spadając na ziemię w odległości około 15 m od siebie. Wypadek zdarzył się o godz. 21.52 przy dobrej widoczności i bardzo spokojnej pogodzie (siła wiatru około 6 mil/godz.)”. W wypadku zginęło 2 oficerów i 24 szeregowych oraz 8 członków amerykańskiego personelu latającego (5 oficerów i 3 szeregowych). Uratował się przy pomocy spadochronu tylko jeden członek personelu latającego (radiotelegrafista). Obie załogi C-47 należały do 309 Eskadry Transportowej (ang. 309th Troop Carrier Squadron), która wchodziła w skład 315 Grupy Transportowej (ang. 315th Troop Carrier Group) należącej do 52 Skrzydła Transportowego (ang. 52d Troop Carrier Wing) IX Dowództwa Transportowego (ang. IX Troop Carrier Command). Żołnierze 8 kompanii zostali pochowani w środę 12 lipca 1944 roku na cmentarzu w Newark-on-Trent. Lista ofiar wypadku w Tinwell: * por. Rudolf Bugielski * sierż. pchor. Bronisław Szymoński * plut. pchor. Eryk Zieliński * plut. Mieczysław Gorczyński * kpr. Bronisław Machoń * strz. Józef Podolski * st. strz. Kazimierz Kania * kpr. Jan Piwowarczyk * st. strz. Eugeniusz Sokolski * kpr. Józef Plizga * strz. Michał Bojakowski * st. strz. Leonard Harasimowicz * strz. Bronisław Siekierko * ppor. Stanisław Trybus * plut. Stanisław Jaworski * st. strz. Marian Kadej * strz. Jan Wierzbicki * strz. Franciszek Górski * strz. Stanisław Dobrowolski * strz. Tadeusz Białoskórski * strz. Jakub Jaremczuk * st. strz. Teofil Korzonkiewic * strz. Stanisław Biryło * strz. Jan Sikora * strz. Michał Mazur * strz. Antoni Adynkiewicz * por. (1st Lt.) James G. Leonaard (pilot) * F/O Charles S. Johnson (2 pilot) * ppor. (2nd. Lt.) Richard M. Vendetta (nawigator) * st. sierż. (T/Sgt.) Bert A. Saling (technik) * ppor. (2nd Lt.) Leo L. Byrne (pilot) * ppor. (2nd Lt.) Paris D. Bray (2 pilot) * st. sierż. (T/Sgt.) Richard G. Hoyt (technik)"

... i sztandar w latach czterdziestych...

Poczet sztandarowy 24 Pułku Ułanów w okresie międzywojnia...

Pokazy 6 dywizjonu artylerii plot na ulicach Lwowa, w drugiej połowie sierpnia 1939 roku...

Żołnierze brygady, do identyfikacji...

Uzupełnienie do zawodów w Zakopanem, w 1939 roku. Z innego miejsca,

Gen. Stanisław Bułak Bałachowicz...

Gen. Iwaszkiewicz we Lwowie, w 1919 roku,

Gen. Dzierżanowski.

Gen. Tokarzewski Karaszewicz.