Kawaleria II RP- Polegli na Polu Chwały 1939.

[formoza58]

Ułan Jan Abłażewicz z 10 Pułku Ułanów Litewskich. Poległ w boju pod Kowalewem podczas wypadu na Prusy Wschodnie. Spoczywa w mogile zbiorowej na cmentarzu parafialnym w Grajewie.

[formoza58]

Poprzednie zdjęcie znalazłem w portalu 10 Pułku Ułanów Litewskich. Podobnie jak to, przedstawiające ułana Jana Abłażewicza ze swoimi Bliskimi.

[formoza58]

Rotmistrz Antoni Głuchowski, w czasie służby w 24 Pułku Ułanów. We wrześniu 1939 roku jako major i dowódca dywizjonu Warszawskiego Pułku Ułanów. Zmarł z ran na placu boju pod Krasnobrodem, 22 września.

[formoza58]

...

[formoza58]

Dwa groby zbiorowe żołnierzy Wojska Polskiego na Cmentarzu Parafialnym w Grajewie. Spoczywają tam min. ułani 10 Pułku Ułanów Litewskich, polegli w boju pod Kowalewem.

[formoza58]

Jeden ze spoczywających na grajewskiej nekropolii...Podporucznik Stanisław Kurpiewski, dowódca 2 plutonu w 4 szwadronie 10 P.Uł. Litewskich.

[formoza58]

I jeszcze major Antoni Głuchowski, prowadzący defiladę 7 Pułku Ułanów Lubelskich podczas Świeta 3 Maja w Warszawie, w drugiej połowie lat trzydziestych.

[formoza58]

Na cmentarzu w Grajewie, obok wymienionych wcześniej, spoczywają min. następujący żołnierze 10 Pułku Ułanów Litewskich:
1. Kapral Modus Antoni
2.St. ułan Gryguć Bronisław
3. Ułan Kotłowski Czesław
4. Ułan Perkowski Hieronim.

[formoza58]

Kolejny portret generała Grzmot Skotnickiego.

[formoza58]

I jeszcze raz Grzmot Skotnicki.

[formoza58]

W nawiązaniu do Ułanów Litewskich, spoczywających na cmentarzu w Grajewie. Fragment artykułu prof.Adama Czesława Dobrońskiego...

[formoza58]

Podporucznik Stanisław Kurpiewski, poległ 4 wrzesnia trafiony serią karabinu maszynowego podczas przygotowania ( okopywania) pod Kowalewem. Natomiast kapral Antoni Mioduś ( lub Miodus) był sanitariuszem w 4 szwadronie i zginął podczas opatrywania rannego ułana pod Brzóskami Dużymi.Kapelan 10 P.Uł. pomodlił się za dusze obu poległych podczas przerwy w walkach, oraz udzielił absolutorium. Polegli w walkach podczas wypadu byli wiezieni na furmankach i pochowani w Grajewie.

[RDW60]

Skoro już Krzysztof poruszyłeś temat miejsca pochówku ułanów z 10 PU
to.....byłem w Grajewie w tym miesiącu i widziałem opisywane miejsca pochówku. Jest mi smutno, mogiły dawno nie remontowane i brak na nich nazwisk tam pochowanych. Dlaczego, skoro wiadomo kto w nich spoczywa? Czy miejscową społeczność, włodarzy miasta Grajewo, oraz spadkobierców tradycji 10 PUL nie stać na zmobilizowanie się w celu pozyskania środków finansowych? Dość prężnie działają rekonstruktorzy pod sztandarami 10 PUL i 9 PSK, fajnie to wygląda na paradach a za cmentarnym murem szarość codzienności....

[formoza58]

Wiedziałem Stary Druhu, że nie wytrzymasz :-(
Ja zamieściłem zdjęcie kwatery ze świadomością, że ktoś kto zrobił to zdjęcie, z przyzwoitości trochę ją ogarnął". To, że nazwiska i przydział jest wiadome od lat. Tym bardziej mnie dziwi i smuci stan mogiły widocznej na zdjęciu. Tym bardziej jakoś tako nijako jest że, pomijając współczesną obecną na miejscu grupę 9 PSK, to do Białegostoku jest niedaleko. A tam działa Kawaleria Ochotnicza 10 P.Uł. Litewskich i... No właśnie, Koledzy Dziesiątacy". No właśnie :-(((

[RDW60]

Cmentarz parafialny w Grajewie. W tej bezimiennej mogile wraz z ułanami z 10 PUL spoczywa ułan Franciszek Konarski z 5 PUZ poległy 4 IX 39 pod miejscowością Długi Kąt.

[formoza58]

Czyli spoczywają przedstawiciele pułków Podlaskiej Brygady Kawalerii na terenie, którego gospodarzami są niejako mieszkańcy miasta trzeciego pułku brygady. Tyle, że to wcale nie tłumaczy współczesnych stowarzyszeń pułków, których ułani spoczywają w Grajewie.
A nade wszystko, obowiązkiem opieki nad kwaterami wojennymi obarczony jest zwykle wojewoda danego terenu!!!
To naprawdę trudno uwierzyć, być może, że naturalną sprawą jest dla mnie wzorowy porządek na Powązkach Wojskowych, Wawrzyszewie, Granicy lub w Laskach, gdzie odwiedzam ( i to bynajmniej nie wielkiego dzwonu") dziesiątki mogił Jazłowiaków, rozsianych na tych nekropoliach. Tam widać troskliwą rekę odpowiedzialnych. Ale w Grajewie to naprawdę kwestia niewielkich funduszy i choćby odrobiny dobrych chęci...

[formoza58]

Stanisław Grzmot Skotnicki jako porucznik 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich.

[RDW60]

Adamczewski Józef – syn Franciszka i Kamili (z d. Kłubowicz), ur. w 1916 r. w Jasienówce/Jasionówce(?), zam. tamże. W 1938 r. powołany do WP, przydzielony do 10 Pułku Ułanów Litewskich. Brał czynny udział w działaniach wojennych września 1939 r., ciężko ranny w czasie walk z oddziałami niemieckimi w okolicach Adamowa (woj. lubelskie) – przebywał w szpitalu Św. Kazimierza w Radomiu, gdzie zmarł 23.X.1939 r. Pochowany na cmentarzu wojskowym w Radomiu. W aktach znajduje się oryginał zawiadomienia o śmierci przesłanego przez Polski Czerwony Krzyż [dalej: PCK] Oddział w Radomiu (pismo: Nr 1665/40/inf, Radom 29.XI.1940 r.). Sygn. Zg. 152/1948 [4/2764].

Źródło: Bartłomiej Samorski. Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II - powiat białostocki

[RDW60]

Chamera Tomasz – syn Michała i Kunegundy (z d. Hamer), ur.
4.IV.1904 r. w Prusinowicach, pow. Opatów, zam. Wilno, doktor nauk medycznych. Od roku 1931 zajmował stanowisko asystenta zakładu anatomii przy Uniwersytecie Wileńskim [prawdopodobnie Uniwersytet
im. Stefana Batorego w Wilnie]. Następnie od 1934 r. pełnił obowiązki lekarza wojskowego (w randze porucznika) w 4 Pułku Ułanów w Wilnie. Z chwilą wybuchu II wojny światowej, wysłany na front – ranny w rękę dostał się do szpitala polowego. 26.IX. 1939 r. zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w Grabowcu koło Hrubieszowa (prawdopodobnie zabity podczas rozbrajania pacjentów wspomnianego szpitala). Sygn. Zg.60/1946 [4/337].

Źródło: Bartłomiej Samorski. Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II - powiat białostocki

[RDW60]

Klepacki Henryk – syn Aleksandra i Zofii (z d. Bierdzien (?)), Polak, ur. 24.X.1916 r. we wsi Rekli, gm. Krypno, pow. Białystok, zam. b.d. W 1937 r. powołany do Wojska Polskiego (do 14 Dywizjonu Artylerii Konnej w Białymstoku) jako poborowy. 12.IX.1939 r. zginął na froncie w okolicy Nowej Wsi (pow. mazowiecki) w czasie walk z czołgami niemieckimi. Sygn. Zg. 63/1947 [4/491].

Źródło: Bartłomiej Samorski. Zaginieni 1939-1945. W świetle akt Sądu Grodzkiego w Białymstoku tom II - powiat białostocki

[RDW60]

Łoszakiewicz Jan – syn Wasyla i Akuliny (z d. Niegerysz), ur. 13.XI.1914 r. w Kol. Mieleszki, gm. Gródek, zam. tamże. W 1939 r. (20 sierpnia) zmobilizowany do 10 Pułku Ułanów w Białymstoku i wysłany na front. Naoczny świadek (ułan) zeznał: „...Byliśmy
razem w wyprawie na Prusy Wschodnie, poczem wycofaliśmy się w okolice Pietkowa koło wsi Domanowo. Zostaliśmy tam otoczeni przez Niemców i dużo ludzi tak zginęło, między innymi Jan Łoszakiewicz. Ja nie widziałem zabitego Jana Łoszakiewicza. Po powyższym
obstrzale poszliśmy w rozsypkę i dopiero nocą zebraliśmy się z naszym dowódcą Wachmistrzem Stankiem, który odczytał nam listę poległych. Było tam wymienione nazwisko Jana Łoszakiewicza...” Inny uczestnik wydarzeń podał natomiast odmienne okoliczności:
„...15 października, gdy następowaliśmy na Niemców na Mazurach w okolicy Grajewa i dotarliśmy do Palinowa (?) nadleciały samoloty niemieckie i nas zbombardowały. [...] Łoszakiewicz Jan był zabity...” Sygn. Zg. 529/1947 [4/947].

[RDW60]

Mickiewicz Józef – syn Józefa i Nadziei (z Oziębłów), ur.12.XII.1907 r. w Michałowie, zam. b.d. 17.IX.1939 r.529 zmobilizowany do 14 Dywizjonu Artylerii Konnej Wojska Polskiego i wysłany na front w kierunku Łomży. Wraz z jednostką walczył pod Ostrołęką, następnie wycofał się do Zambrowa. Tam też jednostki polskie zostały otoczone przez wojska niemieckie. Józef Mickiewicz zginął przy próbie przedarcia się przez pierścień wojsk nieprzyjaciela. Sygn.Zg.68/1946 [4/345].

[RDW60]

Popławski Mieczysław – syn Józefa i Apolonii (zKuryszów),ur.1.X.1912 r., zam. we wsi Ogrodniczki, gm. Dobrzyniewo. 24.VIII.1939 r. powołany do Wojska Polskiego (14 DAK) i wysłany na front. W drugiej połowie września 1939 r. oddział stacjonował pod Skidlą (?), w nocy nastąpił atak wojsk radzieckich – M. Popławski prawdopodobnie zginął w wyniku podpalenia stodoły, w której spał. Sąd postanowił o opublikowaniu w Dz.U. Min. Spr. Nr 11 z 15.X.1947 r. ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 31.XII.1946 r. Sygn. Zg. 184/1947 [4/612].

[RDW60]

Pytel Jan – syn Jana i Agnieszki (z d. b.d.), ur. w 1901 r. w Seroczynie, pow. Sokołów, zam. Białystok, zawodowy podoficer (plutonowy) 14 DAK-u w Białymstoku. Wraz z oddziałem brał czynny udział w działaniach wojennych, zginął na początku września 1939 r.
pod Nową Wsią (w okolicach Szepietowa), tam też pochowany. Sygn. Zg. 99/1948[4/2713].

[RDW60]

Szlaga Franciszek – syn Jana i Marianny (z d. Smołko/Smółko), ur. 13.IX.1909 r. we wsi Kruszyn, gm. Krypno, zam. tamże. We wrześniu 1939 r. zmobilizowany do WP (przydzielony do Szwadronu Zapasowego 2 Pułku Ułanów) i wysłany na front. Walczył w okolicach Grodna, tuż przed kapitulacją skierowany do walki pieszej pod Skidlem (18.IX.
1939 r., w wyniku natarcia nieprzyjaciela, oddział został rozproszony) – brak dalszych informacji o jego losach. Opublikowano w Dz.U. Min. Spr. Nr 49 z 8.XI.1948 r. oraz na tablicy informacyjnej Zarządu Gminy Krypno ogłoszenia o wszczęciu postępowania o uznanie
go za zmarłego. Za datę zgonu przyjęto 31.XII.1946 r. Sygn.Zg.40/1948 [4/2655].