formoza58

...

.

Z archiwum Allegro...

Kadeci 3 korpusu.

Pomorzanin", najstarsza jednostka odrodzonej w 1918 Marynarki Wojennej.

Pluton trębaczy nieustalonego oddziału.

...

Sztandar 18 Pułku Piechoty...

Jazda Tatarska w 1792 roku

Pocztowy, oficer i trębacz III Pułku Straży Przedniej w 1792 roku.

Poczet proporcowy 6 Dywizjonu Artylerii Konnej podczas defilady na ulicach Stanisławowa.

Woltyżerka w nieustalonym pułku kawalerii.

Ołtarz polowy podczas uroczystości X- Lecia 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich.

Nieustalony oficer w pięknym skoku przez przeszkodę.

Taczanki 6 PSK na terenie koszar.

Taczanki 6 PSK w marszu na ćwiczeniach.

Tymczasem Bielak gorączkowo zbierał swoje rozproszone nad granicą oddziały.Punktem zbornym był Borysów. Rosjanie chcieli dopaść i osaczyć Tatarów w mieście, ale Bielak przejrzawszy ich zamiary wycofał się stamtąd, paląc mosty na Berezynie.Następnie zostawił mały szwadron obserwacyjny pod sztabsrotmistrzem Bilałem Kryczyńskim w rejonie Borysławia, a sam z brygadą wycofał się do Mińska.Rosjanie nie pozwolili oderwać się od nich ludziom Kryczyńskiego i walce wzięli dowódcę do niewoli. Poleglo kilku Tatarów, a od całkowitej klęski uratowało przybycie chorągwi tatarskiej rotmistrza Józefowicza z IV pułku, która z brawurą zaszarżowała Kozaków. 29 maja generał Bielak, mając pod komendą 400 jazdy tatarskiej i 300 kawalerii narodowej stanął w Mińsku. reorganizował i uzupełniał uszczuplone walkami na granicy chorągwie.Po opuszczeniu jako ostatni miasta w dniu 31 maja,pozostawiony został jako pozoracja pod Stołpcami. tam 7 czerwca doszło do bitwy z przeprawiającymi się tam przez Niemen 10 szwadronami dragonów rosyjskich. Bielak pozostawiając kawalerię narodową Sulistrowskiego na pozycjach, z Tatarami zaatakował wroga, rozpraszając wroga calkowicie. Za uciekającymi ruszyli rownież Litwini z lekkich chorągwi. Tymczasem przez dolny bieg rzeki przeprawił się niespodziewanie kolejny pułk kawalerii rosyjskiej, atakując lewą flankę atakujących.Nastapiło chwilowe zamieszanie , zawisło widmo porazki. Jednak Bielak nie straciwszy krwi, zebrał wokół siebie setkę szabel i osobiście poprowadził ich na wroga, który mimo wyrażnej przewagi zaczął ustepować w kierunku Niemna. W trakcie nadciągnęły inne chorągwie tatarskie i wielu Rosjan poniosło smierć w walce i w nurtach rzeki. Od całkowitej klęski kawalerię uratowała piechota i artyleria.W takiej sytuacji Bielak zdając sobie sprawę z bezsilności swej słabej liczebnie jazdy wobec nowych oddziałów wroga nakazał odwrót pod Mir.

Po wybuchu walk w 1792 roku, trzypułkowa brygada jazdy tatarskiej, licząca 900 szabel,została ( mimo protestów Bielaka) została rozdzielona na małe pododdziały i rozstawiona wzdłuż granicy litewsko- rosyjskiej, w celach wywiadoczych i ostrzegawczych. Kiedy dnia 22 maja wojska rosyjskie przekroczyły granicę, opór stawiły im owe małe grupy. nastąpiły walki opóżniające, min.zebrany pułk Kirkora pod Opsa stoczył bój z przeważającym oddziałem kozaków dońskich płk. Kirejewa.Otoczony w Opsie, przebił się przez otaczajągych go dońców.W walce, w której po obu stronach padło około 300 ludzi, Kirkor przebił się ze swoim mocno nadszarpniętym pułkiem.

Oficerowie pułku... Kapelmistrz pułku, kpt. Walter.

...

na zajęciach...

...

...

...

Cekaemiarze pułku...