dudzin

Po pierwsze zdjęcie było lustrzanym odbiciem oryginału. Po drugie jest to sztandar 5 Pułku Strzelców Konnych w oczekiwaniu na defiladę podczas Święta Jazdy w Krakowie w 1933 r. Po trzecie sztandar jest zwinięty w pokrowcu na lancach, zaś to co zwisa to bandolier.

Brama 9 psk w Grajewie - fotka z IX 1939 r.

Dowódca i oficerowie 9 pułku strzelców konnych podczas Święta Pułkowego 29 VI 1936 r. w dobrze widocznych muszkieterkach.

Na rynku księgarskim pojawiła się właśnie ta długo oczekiwana pozycja i choć sporej ceny jest warta kupna. Polecam. Lesław Kukawski, Andrzej Jeziorkowski - „Sztandary Kawalerii Polskiej XX wieku” format A4, oprawa szyta twarda, ok. 624 strony objętości, w tym: 340 zdjęć i 136 plansz barwnych. Czym był sztandar dla oddziałów Wojska Polskiego w XX wieku niech świadczą groby tych, którzy zginęli w ich obronie, zarówno w boju, jak i potem ponosząc śmierć z ręki okupantów za to, że nie wskazali miejsca ukrycia tej świętości pułkowej, jaką był sztandar. Świadczą o tym również podejmowane niejednokrotnie z wielkim wysiłkiem i długotrwałe poszukiwania sztandarów, których miejsce przechowywania w wyniku działań wojennych, przestało być znane. Książka wypełnia lukę, jaka od wielu lat istnieje w naszej literaturze kawaleryjskiej na temat sztandarów. Jej treścią jest przegląd sztandarów polskich formacji kawaleryjskich od czasów I wojny światowej, poprzez okres międzywojenny, Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie do ludowego Wojska Polskiego. A o tym, że temat sztandarów kawaleryjskich pozostaje nadal otwarty świadczy chociażby podana w kwietniu br. w TVP i prasie informacja o odnalezieniu sztandaru 6 Pułku Ułanów, który trafił do pracowni konserwatorskiej Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Jest to już 22 uratowany sztandar kawaleryjski, których 41 wyruszyło na wojnę w 1939 roku. 5 zostało w zagrożeniu przez nieprzyjaciela zniszczonych, a 14 bądź nie odnaleziono, bądź nie ma wiadomości, co się z nimi stało. Tekst autorstwa Lesława Kukawskiego bogato ilustrowany zdjęciami i uzupełniony barwnymi planszami kolejnych znaków pułkowych, wykonanymi przez Andrzeja Jeziorkowskiego, stanowi pełną dokumentację sztandarów oddziałów kawalerii polskiej okresu XX wieku. Myślę, że nie ma specjalnej potrzeby zachęcania miłośników polskiej kawalerii do sięgnięcia po tę publikację. Ponad 600 stron tekstu opatrzonych licznymi fotografiami i rysunkami bandolierów oraz 136 plansz barwnych sztandarów wraz z kompetencjami autora, niekwestiowanego autorytetu w tej materii są wystarczającą gwarancją, że końcowy efekt zadowoli nawet najbardziej wybrednych.

1927 rok podoficer 9 psk z rowerkiem prywatnym" lub służbowym" ?

No to żebyś nie musiał latać po ebay-u.

Są trzy wersje odnośnie sztandaru 23 puł. 1. sztandar przetrwał wojnę w ukryciu (sam płat), a spłonął w pożarze domu, w którym był przechowywany we wsi Rzęsawa koło Rudnika Częstochowskiego, w roku 1945. Przechowywał go u siebie Stanisław Borowiecki, w kampanii wrześniowej zastępca dowódcy plutonu łączności w stopniu kaprala. 2. Według innych relacji sztandar miał spłonąć dopiero w roku 1960. Po rozwiązaniu pułku w dniu 10 września 1939 roku sztandar został oddany pod opiekę dowódcy plutonu łączności por. Henrykowi Rymaszewskiemu. Dalsze jego losy nie są znane. 3. Istnieje jeszcze inna wersja na temat sztandaru, według której „Rtm. Józef Kozicki, znajdujący się w niewoli niemieckiej, otrzymał od żony dowódcy Pułku, pani Zofii Miłkowskiej zaszyfrowaną wiadomość, że „chusteczka pułkowa” została jej doręczona w Warszawie przez kaprala łączności.” Zofia Miłkowska zginęła w Powstaniu Warszawskim, a sztandar mógł wówczas ulec zniszczeniu. A może płat sztandaru był początkowo w Warszawie i ukryto go potem pod Częstochową? Do jednego z poszukiwaczy sztandarów wrześniowych, dr Włodzimierza Kuźmy (w latach 90-tych)trafiła informacja, że grot sztandaru 23 Pułku Ułanów był widziany w rękach niemieckich.

Pierwszy sztandar 2 pszwol. - ten, który został w trakcie wojny ukryty we wsi Piotrków/Giżyce i znalazł się przypadkowo przy rozbiórce domu w 1978 r. - został wręczony na dziedzińcu Zamku wawelskiego 13 VI 1920 r. Natomiast drugi ze sztandarów 2 pszwol. - ten którego opis przedstawiłem powyżej - został ufundowany przez miasto Kraków, a wręczony faktycznie nie w Krakowie a w Starogardzie podczas uroczystości 20-lecia pułku w dniu 17 września 1934 roku. Tak więc stosując skrót myślowy popełniłem omyłkę, na zwrócenie której mi uwagi dziękuję.

Jeszcze o sztandarze 2 pszwol. Płat sztandaru o wymiarach 60 x 60 cm uszyty z podwójnego rypsu białego i czerwonego z wkładką wewnątrz. Strona prawa: czerwony krzyż kawalerski na białym tle. Pośrodku krzyża obszytego srebrną nicią, orzeł państwowy wzoru z roku 1927, haftowany srebrną nicią, korona i nogi złote, w otoku złoto haftowanego wieńca laurowego. W rogach płatu na białym tle, w otokach wieńców laurowych haftowanych złotą nicią, tak samo wykonane napisy: 2/SZWOL. Strona lewa: czerwony krzyż kawalerski jak na stronie prawej, pośrodku w złotym wieńcu laurowym, także złoto haftowany napis: HONOR/I/OJCZYZNA. Na ramionach krzyża złotem haftowane napisy: na górnym ROKITNA/13. VI. 1915, na dolnym 11. VIII. 1934 (dwudziesta rocznica rozpoczęcia organizacji oddziałów późniejszego 2 Pułku Uła-nów Legionów Polskich), na lewym KRAKÓW/11.VII.1914 (właśnie ta historyczna data), na prawym KRAKÓW/2.XI.1918 (data rozpoczęcia odtwarzania 2 Pułku Ułanów). W ro-gach tej strony płatu na tarczach herbowych: w lewym górnym rogu herb miasta Krakowa. Na niebieskim tle korona złota, mury czerwone, wrota, obramowanie i krata brązowe, otwo-ry strzelnicze brązowe, orzeł srebrny na amarancie. W prawym górnym rogu na niebieskim tle odznaka 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich: tarcza czerwona, „U”, „2” i obwódka srebrne, góra czapki ułańskiej biała przeszyta złotą nicią, dół czapki i daszek czarne, „słoń-ce” złote, etyszkiety srebrne. W lewym dolnym rogu na niebieskim tle odznaka 2 Pułku Szwoleżerów: krzyż biały, czapka czerwona, daszek czarny, „słońce” złote, proporczyki białe z żyłką amarantową, wszystko obwiedzione złotem, napis na krzyżu czarny. Na dol-nym prawym rogu też na niebieskim tle, wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej: szata Matki Boskiej ciemnozielona przetykana złotem, korona złota, kamienie na niej zielone i czerwone, szata Pana Jezusa jasnoróżowo – pomarańczowa, korona złota z kamieniami na-przemian zielonymi i czerwonymi, przód sukni i rękaw Matki Boskiej złoto – żółte, u dołu szat fragmenty białe, twarze i ręce ciemnobrązowe, wokół twarzy Matki Boskiej biała chusta. Z trzech stron płat obszyty złotą frędzlą. Do czwartego boku przyszyta tuleja z białej skóry do naciągania na drzewce. Grot sztandaru z białego metalu w kształcie orła wspartego na cokole skrzynkowym. Na cokole nałożony z metalu napis: 2/SZWOL. Tuleja mosiężna, do której jest przyśrubowany grot, nałożona na drzewce. Wysokość grotu bez tulei 21 cm, szerokość 17 cm. Drzewce dwuczęściowe łączone mosiężnym okuciem z antabą i łańcuszkiem. Wstęga z biało – czerwonego rypsu zakończona złotą frędzlą zawiązaną na węzeł pod grotem na mosiężnej tulei. Wręczony pułkowi w 1934 r. w Krakowie. Po wybuchu wojny w roku 1939 sztandar znajdował się przy pułku i 4 września po otoczeniu i w sytuacji bezpośredniego zagrożenia przez nieprzyjaciela został, według relacji świadków zakopany. W nieznanych okolicznościach i nie wiadomo, kiedy dostał się w ręce Niemców i trafił do berlińskiego Zeughausu. Został przekazany do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie 14 grudnia 1967 r. przez Museum für Deutsche Geschichte w Berlinie.

Obecnie w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego znajdują się szczątki tego sztandaru (hallerowskiego), odnalezione wraz z pierwszym sztandarem Szwoleżerów Rokitniańskich. To, co ze sztandaru pozostało – fragment jednej strony o wymiarach 80 x 62,5 cm, wpłynęło do zbiorów muzealnych 12 maja 1973 r. Karta inwentarzowa MWP w Warszawie nr 39503.

Prostuję info odnośnie Bernarda Szulca. Awansowany do stopnia st.strz. z dniem 11.II.1926.

Poszukam, choć nic nie mogę obiecać. Od ręki mamy dostęp do rozkazów z lat 1925, 1926, 1927, 1928, 1930 i 1938. Kopii pozostałych nie posiadamy, ale zobaczymy co się da zrobić.

atyl podaj mniej więcej lata, w których mógł być w 9 psk - może uda się coś znaleźć.

Serdeczne dzięki. W zbiorach naszej Izby Pamięci nie posiadaliśmy zdjęcia kpr. Szulca (a w sumie mamy ich ok. 300). Poniżej garść informacji o Bernardzie Szulcu na podstawie rozkazów dziennych pułku z lat 1925-1927. Urodzony w 1903 r. Pochodził z Czyżewa. W 9 psk od 1924 r. W okresie X.1924-IV.1925 r. jako strz. przebywał na 6-miesięcznym kursie podkuwaczy przy K.O.S.K. Nr III; Awans na st.strz. pomiędzy IX.1925 a II.1926, ale o dziwo nie odnotowany w rozkazach dziennych 9 psk; z dniem 1.XI.1926 r. awansowany do stopnia kaprala rzeczywistego Równocześnie mianowany podoficerem zawodowym w kategorii liniowej z terminem obowiązkowej służby w wojsku stałem do dnia 31.X.1929 r. Na zawodach sportowych pułku 16.VII.1927 r. zajął 3-cie miejsce w biegu na 800 m. Polecam się na przyszłość.

Sztandra 9 psk 2

Sztandar 9 psk

Poczet sztandarowy 9 psk - 1936 r.

Uroczystość wręczenia sztandaru 9 psk w 1928 r.

Wzór sztandaru 9 pułku strzelców konnych został zatwierdzony Dziennikiem Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 25/1927, poz. 318 i był zgodny z Rozporządzeniem Prezydenta RP z 13.XII.1927 roku. Był on kwadratową płachtą o boku 65 cm, obramowaną złotą 5-centymetrową frendzlą. Po obu stronach zasadniczym tłem dla symboli był czerwony /cynobrowy/ krzyż kawaleryjski na białym tle. Na lewej stronie sztandaru znajdowały się w rogach na tarczach herby: Szczuczyna, Województwa białostockiego, Związku Ziemiaństwa oraz wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Pośrodku w wieńcu laurowym napis: HONOR I OJCZYZNA. Natomiast na stronie prawej w rogach, w wieńcach laurowych S9K /9 strzelców konnych/, a po środku srebrny orzeł w koronie również w wieńcu laurowym. Płachta sztandaru przybita była 14 gwoździami do 2,5 metrowego drzewca, które zakończone było tabliczką z numerem pułku i metalowym orłem. Pod orłem przywiązana była biało – czerwona kokarda o szerokości 15 cm. Sztandar 9 psk został ufundowany przez Związek Ziemian powiatów: Szczuczyn i Kolno na wniosek swego prezesa p. Zygmunta Sokołowskiego z Grabowa, jako symbol zżycia się i przyjaźni między okolicznym ziemiaństwem a pułkiem. Płachta sztandaru została wykonana przez ss. Nazaretanki w Warszawie, zaś drzewce, orła i gwoździe wykonał znany jubiler p. Wapiński z Warszawy. Uroczystość wręczenia sztandaru odbyła się 27 września 1928 roku. Z tej okazji pułk jak i całe Grajewo przeżyły wielkie święto. W tak doniosłej dla pułku uroczystości wziął udział sam Prezydent RP Mościcki. O godzinie 10.00 w czasie uroczystej, polowej mszy świętej, sprawowanej na placu ćwiczeń za koszarami przez biskupa polowego Wojska Polskiego gen. dyw. Stanisława Galla, nastąpiło poświęcenie sztandaru. W kazaniu ksiądz prałat Jachimowicz pouczył żołnierzy o ich obowiązkach względem Ojczyzny i sztandaru. Następnie odbyła się ceremonia wbijania gwoździ pamiątkowych w drzewce. Dokonali tego: Prezydent RP, biskup polowy, gen. bryg. Aleksander Litwinowicz – Dowódca Okręgu Korpusu III, jako przedstawiciel Marszałka Józefa Piłsudskiego, rodzice chrzestni sztandaru oraz przedstawiciele pułku: mjr Czesław Chmielewski, st. wachm. Ludomir Makomaski i st. strz. Jan Szocik z 1 szwadronu. Po ślubowaniu dowódcy i całości pułku Prezydent RP przekazał sztandar dowódcy pułku, a ten pocztowi sztandarowemu, w którego skład wchodzili: ze strony kadry oficerskiej rtm. Wacław Linhardt, z kadry podoficerskiej wachm. Karol Hanysz oraz najlepsi strzelcy i konie z 1 szwadronu. Przy dźwiękach hymnu narodowego poczet wstąpił do szeregu. Poza Prezydentem Rzeczypospolitej i biskupem polowym w uroczystości udział wzięli: gen. bryg. Litwinowicz, gen. dyw. Rómmel, gen. Waraszkiewicz – dowódca 1 Dyw. Kaw., dowódcy pułków 1 Dyw. Kaw. i 42 pp oraz przedstawiciele władz cywilnych z panem wicewojewodą Tyszka. Po defiladzie Pan Prezydent i goście udali się na krótki odpoczynek do mieszkania dowódcy pułku. Następnie około godziny 13.00 strzelcy i wszyscy zaproszeni przybyli na obiad żołnierski w krytej ujeżdżalni. Po obiedzie odbyły się konkursy hippiczne i międzypułkowe zawody konne. W kategorii oficerskiej zwyciężył por. Bohdanowicz, zaś w podoficerskiej pchor. Święcicki. Wieczorem odbył się raut w kasynie oficerskim z udziałem Prezydenta Mościckiego. Uroczystość wręczenia sztandaru pułkowi wypadła nadzwyczaj wspaniale i na długo zapadła w serca mieszkańców i strzelców biorących w niej udział. 30 sierpnia 1939 sztandar rusza wraz z pułkiem na jego szlak bojowy. Jednak już 6 września w rejonie Wilamowa gen. Kmicic – Skrzyński (Dca Podlaskiej BK), w związku z brakiem żołnierzy do eskorty, rozkazuje odesłać go do Ośrodka Zapasowego Brygady w Białymstoku. Sztandar zostaje tam odwieziony przez adiutanta pułku, rtm. Władysława Traugutt-Tejchmana. Następnie zostaje on przeniesiony do Wołkowyska, gdzie znalazł się w nowo sformowanym 102 puł ze składu Rezerwowej BK płk. Tarasiewicza. Sztandar ewakuowany jest wraz z tym pułkiem w kierunku granicy litewskiej. W rejonie Sopoćkin, w wyniku zagrożenia rozbiciem przez oddziały sowieckie, zakopano orła, drzewce, szarfy i bandolier. Po tym fakcie płachtę sztandarową woził na sobie plut. Piotr Wereszczyński i on to przewiózł ją 23.IX na Litwę, gdzie trafiła wraz z nim do obozu internowanych w Birsztanach. Z obozu w Birsztanach płachta została wyniesiona potajemnie przez dwóch harcerzy z Kowna. Pod koniec września została ona wręczona polskiemu attaché wojskowemu w Kownie, płk. dypl. Leonowi Mitkiewiczowi, który przesłał ją na początku października (wraz ze sztandarami 2, 10 puł, 3 pszwol oraz chorągwią 81 pp) pocztą dyplomatyczną via Sztokholm do Paryża. Tam dorobiono drzewce i orła. Po ewakuacji Armii Polskiej z Francji w 1940 roku do Wielkiej Brytanii sztandar był przechowywany w Kwaterze Polowej N.W. w Gask w Szkocji. W 1947 roku sztandar przekazany został do Instytutu Historycznego im. Gen. Sikorskiego (obecnie Instytut Polski i Muzeum im. Gen. Sikorskiego w Londynie), gdzie po renowacji w 1972 roku znajduje się do dnia dzisiejszego. W skromnej uroczystości przekazania sztandaru w 1972 roku udział wzięli m.in. żołnierze 9 psk: mjr Jan Bielicki, rtm. Roman Bniński i rtm. Bartłomiej Kuźma. Powstała w 1994 roku replika sztandaru znajduje się obecnie w Izbie Pamięci 9 psk w Grajewie.

Ołtarz polowy w 9 pułku sttrzelców konych w Grajewie podczas Święta Pułku w 1936 r.

W 9 psk w Grajewie pułk również utrzymywał sierotę, ktory do szkoły chodził w mudurze wojskowym.

Książka jest jeszcze w spzredaży wysyłkowej m.in. u wydawcy i jednej z HISTORY...cznych księgarni wysyłkowych. Niestety nie mogę podać stron www, by nie dostać karteczki. Domyśl się... Pozdro.

Znana, znana, ale dzięki.

Jest parę pozycji książkowych. Bliższe info proponuję przez Jazłowiaka vel Poloniamilitaris.

Szczególnie wartościowe byłyby materiały z lat 1921-1924, kiedy to pułk stacjonował we Włodawie (i nie tylko)