Jump to content

Moneta czy medal?


Recommended Posts

zdecydowanie medal nie ma nominału, aby dodać zdjęcie nie zakładaj na przyszłość drugiego wątku tylko załóż jeden i jak założysz naciśnij odpowiedź (na swój post) i dodaj drugie zdjęcie
tutaj jest chyba Święta Maria Matka patronka Węgier

pozdro!
Link to comment
Share on other sites

kol. Gniewkos: posiadam odczucie, iż większośc monet w XVIIIw, nie posiadała wybitych nominałów, tym bardziej, gdy w gre wchodzą monety srebrne czy złote (wartośc zarówno nominalna jak i kruszcowa)
To 1 Talar czyli z tego co pamiętam, nominał podstawowy..
Gdyby to był medal to:
- po co zaznaczenie rantu?
- brzeg i obramowanie fakturowane
- Medale z reguły nie posiadają tak jak monety awersu i rewersu o szerokim zaznaczeniu owych rysunkiem.
- skrócona legenda, tak jak stosuje(stosowało) się to w monetach -> Medal był by zdecydowanie opisany mniej dokładnie(liczył się przekaz).
pozdrawiam!
Link to comment
Share on other sites

Piękny talar węgierski Marii Teresy... Z tymi monetami jest pewien kłopot, otóż były one faktycznym środkiem płatniczym w Cesarstwie Abisynii, cenione były także w Jemenie, w Sudanie, wśród Tuaregów, europejskich Cyganów. Sienkiewicz W pustyni i puszczy" napisał: Na szczęście Staś posiadał dwa talary z Marią Teresą, które dostał od Greka, poszedł więc na miasto kupić daktylów i ryżu." Kiedy więc niejaki Mussolini szykował się do napadu na Abisynię w 1935 roku, wypożyczono z muzeum w Wiedniu oryginalne matryce, skopiowano je i wybito miliony nowych monet na potrzeby włoskiej armii. Jedni piszą o ponad milionie nowych talarów. Brytyjczycy twierdzą, że tylko ich banki wymieniły w późniejszym okresie ponad 14 milionów tych talarów...
Link to comment
Share on other sites

Jest jeszcze gorzej...

http://www.e-numizmatyka.pl/portal/strona-glowna/numizmatyka/lista-artykulow/Talar---miedzykontynentalna-moneta.html

Talar - międzykontynentalna moneta


W XVIII wieku wiele państw miało swój system monetarny i wybijane w mennicach własne monety. Większość z europejskich monet uczestniczyło w handlu międzykontynetalnym, dzięki czemu upowszechniało się w krajach całego świata. Jedne z państw chłonęły obcą walutę, a inne pozostawały przy swoich środkach płatności: ryżu, muszlach lub tamtejszych monetach.

Hindusi z południowych Indii mieli swoją monetę - małą, złotą hun. Hun puszczana była w obieg dzięki Kompaniom Indyjskim. Portugalczycy nazywali tę monetę pagodą. W Indiach bito również złotą rupię, która przemianowana potem na srebrną, rozpowszechniona była od Bombaju po Kalkutę.

Opornym krajem do upowszchnienia się sytemu monetarnego były Chiny, które wolały wymieniać towar na złote i srebrne sztabki. Choć już od XVI wieku pojawiały się w tym kraju przywożone na Filipiny przez kupców, meksykańskie piastry. Jednak do XIX wieku tutejszy teal pozostawał tylko jednostką obrachunkową i wagową.

Ryż bardzo długo pozostwał głównym miernikiem wartości w Japonii. Japoński system monetarny raczkował. Bito tutaj, mało popularne, kwadratowe lub okrągłe z otworami monety.

Inaczej sprawa systemu monetarnego wyglądała w Afryce. Powszechnie praktykowana wymiana w tym kraju sprawiła, że ten kontynent chłonął monety z innych państw. Docierał tu meksykański piastr, a nawet bite w wiedeńskiej mennicy talary z wizerunkiem cesarzowej Austrii.

Moneta z wizerunkiem wdowy po Franciszku I - Marii Teresy urzekła mieszkańców Czarnego Lądu. Wśród badaczy starych monet istnieje przypuszczenie, że kulturowo mogło to być spowodowane welonem władczyni, który przypominał tradycyjne nakrycie głowy noszone przez Arabki.

Talary, wybite w 1765 i 1780 roku stały się powszechnym pieniądzem wielu państw arabskich: Somalii, Etiopii, Sudanu. Talar powoli wyparł tak bardzo popularne kaurii - muszle, które przestały być jednostką monetarną i zostały zepchnięte do roli wyłącznie ozdoby.

Duże zapotrzebowanie na talary spowodowało, że mennice w Europie przystąpiły do wzmożonego bicia tych monet. Talary pochodziły z mennic w Mediolanie, Wiedniu, Wenecji, Pragi, Paryża, Londynu, a później z Brukseli i Bombaju. Ku uciesze kupców pojawiły się miliony prawie identycznych fałszywych monet z wizerunkiem cesarzowej. Anglicy na próżno próbowali walczyć z fałszywymi monetami. W Etiopii na fałszywki mówiono talari. Na zlecenie tego kraju paryska mennica wybiła rocznie aż dwa tysiące tych monet. Jeszcze w 1924 i 1935 roku uprawiany był ten proceder - mennice wybijały talary dla Arabii i Afryki. Dopiero od 1943 roku talar powoli wychodził z obiegu.

Austryjacka moneta została mimowolnie wprowadzona do obiegu przez znaczną część mieszkańców globu. Bez rządowych wizyt, spotkań, debat z udziałem głów państwa, uzgodnień i oficjalnych umów - talar urósł do rangi międzykontynentalnej monety.
Link to comment
Share on other sites

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Create New...

Important Information