Skocz do zawartości

wiersz


MieszkoT

Rekomendowane odpowiedzi

„Wojna w człowieku”

Wiesz kochanie, kiedyś byłem na wojnie,
Nie pamiętam, ale wiem, byłem tam- ja i moi przyjaciele
WSZYSCY
Walczyliśmy, walczyliśmy wytrwale, choć przegraliśmy.
Wiesz kochanie, pamiętam jak wczoraj ten smak podeszwy wroga na wojnie,
Nie pamiętam kiedy i jak się zaczęła,
Wiesz kochanie, przypominam sobie,
to ja byłem tą wojną i po dziś noszę ją w sobie.
Ja nią po prostu znam jak siebie.
Wiesz kochanie, już wiem czemu tak bardzo chciałem byś walczyła
o to, o co ja walczyłem; o to co miałem
na ubraniu z prawej strony naszyte- orła, wyhaftowanego wolnością.
Zamazane krwią obrazy- ból, rozpacz, tysiące poległych,
Zapach gorącej łuski, która wpadła za kołnierz
przypiekając skórę, tętno aorty trzymanej w nadziei.
Wojna jest jak morfina.
Gdy się skończyła, uśmiech z lustra wychwyciła,
namierzyła, nacisnęła spust… trafiła.
Dlatego dziś, choć żyję,
Nie zwyciężyłem.
Poświęciłem uczucia, marzenia
i Ciebie.
Lecz wierzę.

4.02.2005 r. (black hawk down)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Temat został przeniesiony do archiwum

Ten temat przebywa obecnie w archiwum. Dodawanie nowych odpowiedzi zostało zablokowane.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie