Tomasz70

Gdzieś zapakowany w pudłach mam jeszcze rodzynek w postaci amerykańskiej menażki M1910 z 1918 r. , która również była uczestnikiem wojny 1920 r. Jej właściciel wykonał piękny grawerunek na pokrywce, ryjąc na niej orła w koronie i swoje inicjały. A w środku, już ukryte przed oczami wścibskich, widoczne są symbole bolszewickiej Rosji - gwiazda, z sierpem i młotem oraz daty wyraźnie wskazujące na ówczesny konflikt zbrojny. Ot, taka pamiątka z wojny... Jak mi się uda to w końcu odnaleźć, wrzucę fotki

I jeszcze znajdka sprzed 30 lat z okolic Radzymina - takie coś, co żołnierzowi armii amerykańskiej miało podnosić morale w okopach. M1910 Can, Condiment - czyli po prostu pojemnik na kawę, cukier i sól. Jak widać, nasi też to dostali do plecaków w 1920, żeby choć trochę poprawić humor w obliczu zagrożenia ze strony Robotniczo-chłopskiej Armii Czerwonej. Można sobie wyobrazić, jakie opinie krążyły wśród krasnoarmiejców, o burżuazyjnym Wojsku Polskim, jeśli coś takiego trafiło się jako zdobycz na polu walki! Nie trzeba tłumaczyć, że z zaopatrzeniem w szeregach naszego przeciwnika nie było różowo, a porównując do ówczesnych standardów Wojska Polskiego, wręcz kiepściutko...

A tu wspaniały kalejdoskop umundurowania i wyposażenia, gdzieś koło 1919-1920. I znowu kurtka US na stanie (żołnierz stojący pierwszy od prawej).

Tutaj, tylko dla porównania, żołnierz armii amerykańskiej w czasie I wojny światowej w kurtce tego samego modelu. Jak widać prezentuje się znacznie lepiej niż Bronisław, któremu wcisnęli pierwsze z brzegu sorty mundurowe. Zdjęcie przedstawia najprawdopodobniej Polonusa, którego geny wywodzą się od słowiańskich przodków.

Poniżej, żeby nie być gołosłownym, foto ze stroną jego książeczki wojskowej i wpisem o służbie na froncie.

Szczytna idea więc powolutku ruszamy. Na początek rodzinna pamiątka, fotografia przyszłego męża rodzonej siostry mojego dziadka. Na zdjęciu jest szeregowy Bronisław Stasiak. Bronek służył w pociągu pancernym "Huragan" i jak widać dostał typowy mish-masz ekwipunku i umundurowania. W naszym temacie jest kurtka amerykańska M1917. Postura naszego żołnierza nie wypełniała odpowiednio górnej części odzieży, więc została niezbyt elegancko zwężona, poprzez przeszycie guzików. Fotografię wykonano we wrześniu / październiku 1920, pod koniec wojny z Rosją, ale jeszcze na froncie - ściągnieto z pobliskiego miasteczka fotografa (który zajmował się uwiecznianiem chrzcin, wesel, pogrzebów) i ten wykonał kilka pamiątkowych zdjęć na tle pociągu. Każdemu żołnierzowi dano po 2 takie fotografie.

Charakterystyczne wgłębienie sugeruje radziecki od naboju 7,62x25 do TT, PPSz, PPS. Dla ułatwienia dalszej analizy - standardowy pocisk tego typu powinien mieć kaliber 7,62 mm.

Pierwsza powojenna do Astra 600. Druga - wojenna tzw. hard shell do P38.

Niby tylko guzik, a jednak wspaniały kawałek naszej historii! I jego wartość historyczną (nie mylić z materialną) podnosi kontekst miejsca znalezienia. Jeśli to teren walk z Robotniczo-Chłopską Armią Czerwoną, to jest to naprawdę fajny, niewielki świadek historii.

Grzegorzu, gdzie mi tam do Twojej wiedzy! Ale miło, że we mnie wierzysz! Ad rem - co do guzika, to obstawiam, że to mundurowy, ale po prostu ze wcześniejszego konfliktu. Pewnie zafiksowaleś się na IIWŚ, a wygląda na to że pochodzi jeszcze z I wojny światowej i sortów mundurowych, takich jak np. kurtka M1911/12 lub M1917. Mnóstwo ich trafiło do Wojska Polskiego i było używanych intensywnie w czasie wojny 1920 roku.

O użyciu artylerii w tych walkach Powstania Wielkopolskiego wspomina się w tym tekście. Najprawdopodobniej była to właśnie amunicja szrapnelowa, z uwagi na zastosowanie przeciwko piechocie https://pw.ipn.gov.pl/pwi/historia/przebieg-walk-powstancz/walki-na-frontach-powst/8641,Walki-o-BABIMOST-I-KARGOWE-11-12-lutego-1919-r.html

MonikaNJ dobrze prawi. To relikt guzika z herbem rzeczonego barona z Kapriory. https://www.lovecpokladu.cz/de/artefakte/fund/muj-totalne-nej-knofl-prumer-30mm-tloustka-3-mm-krasavec-urceni-necham-na-vas-kolegove-188624/

Może to być też inny element damskiej garderoby

Tak, jeśli na hełmie byłby wyraźnie wskazany numer kontraktu. Bez niego to można jedynie przypuszczać, że zrobiony między 1985 a 1989.

Wtyczka telefoniczna. Takie były na przykład w starych centralkach telefonicznych, gdzie połączenia realizował operator, a nie automat.