fiku

firma MOJ produkowała głównie urządzenia do kopalni a także motocykle.

Sprawna prądnica WR-73 z radiostacji N2 mi się trafiła. Więcej zdjęć i opis prądnicy na mojej stronie facebook-owej: http://www.facebook.com/pg/sq7hgp/photos/?tab=album&album_id=400664720291773

To taczanka z radiostacja N2/T.

Dzięki Gebhardtowi mam fotkę i opis wozu telefonicznego artylerii wz.38A. Pełna nazwa: wóz telefoniczny centrali pomiarów wzrokowych. Zbudowany na podwoziu wozu wozu wz.37Ł. Przewidziany do użycia w plutonach dźwiękowych i wzrokowych pomiarów artyleryjskich. Przednie półwozie mieściło 12 bębnów B z kablem, bęben pusty i bańkę 10 litrową. Na półwoziu tylnym przewożono 3 aparaty telefoniczne, zestawy narzędzi mechanika telefonicznego, teczkę z aktami, lornetkę pryzmatową z trójnogiem, latarkę acetylenową, puszkę karbidową 2kg, zwjaki, torbę narzędziową, zwijak wozowy, baterię akumulatorów, nosidło, słupołazy, pas bezpieczeństwa, dołaczniki kablowe, kołek uziemiający, 4 rososzki, 10 wieszaków do kabla, złaczki kablowe. W sumie po obejrzeniu tef fotki to już nie jestem pewien czy wóz przedstawiony przez Pawła to wóz kawaleryjski. Sprawa dalej jest otwarta.

I ostatni pochodny tej rodziny wóz telefoniczny kawaleryjski wz.39K. Był jeszcze wóz telefoniczny artlerii wz.38A, ale na razie nie mam jego fotki.

Zdjecie zamieszczone wcześniej przez Pawła przedstwia prawdopodobnie wóz telefoniczny wz.37K. Taka nazwę wymienia cytowana przeze mnie instrukcja wozu telefonicznego wz.39K. Z tym że prwadopodobnie te wozy były jednak nazwyane wz.36K (żeby nie mylić z wz.37Ł)

Wóz telefoniczny kawaleryjski wz.36K

Może przy tej okazji któtkie zebranie wozów telefonicznych. Wóz telefoniczny drużynowy wz.37Ł (na rysunku) przeznaczony był dla drużyn telefonicznych wojsk łączności, przy czym na drużynę przewidziano 2 wozy. Wóz składał się z dwóch półwozi sprzęgniętych za pomocą sprzęgła elastycznego. Wóz telefoniczny kawaleryjski wz.36K. na podwoziu taczanki CKM wz.36. Wykonano 7 modelowych wozów tego typu. Wozy przewidziano do zaprzęgu trójkowego ale nawet przy takim zaprzegu okazały się za ciężkie. Dopiero wymiana kół z obręczą żelazną na koła ogumione pozwoliła mu na poruszanie się z szybkością wymaganą w kawalerii nawet przy zaprzęgu parokonnym. Na podstawie prób z wozem wz.36K opracowano wóz telefoniczny wz.37K. Wozy te posiadały podwozie taczanki ckm z tą różnicą ze zastosowano koła ogumione. Po próbach okazało się że podstawowym problemem w takim rozwiązaniu jest brak hamulców, braku miejsca na tyczki podporowe i brak błotników. Ponieważ okazło się że podwozie to nie daje możliwości uporania się z tymi brakami za podstawę przyjęto wóz łączności wz.37Ł. I tak powstał wóz telefoniczny kawaleryjski wz.39K przewidziany do użytku pojedynczego w ramach patroli telefonicznych, wozowych w pułkach kawalerii.