Przemysław Federowicz Artykuł został opublikowany w Magazynie Nurkowanie 02/2003 (88) Rankiem 16 sierpnia rozpoczął się pierwszy dzień prób. Pod pokładem lotniczym umieszczono trzy bomby 100 kg oraz dwa pociski artyleryjskie 180 mm. Dodatkowo w przewodzie kominowym zainstalowano jeszcze bombę o wadze 1000 kg. Pierwszy test polegał na równoczesnej detonacji wszystkich ładunków. Po zbadaniu uszkodzeń na pokładzie lotniczym umieszczono kolejną serię bomb 1000 kg, 250 kg oraz dwóch pocisków 180 mm na górnym pokładzie hangarowym. Po każdej eksplozji na pokład lotniskowca przybywała specjalna grupa specjalistów marynarki. Do końca dnia zdetonowano jeszcze bombę 500 kg umieszczoną 2,7 m nad pokładem lotniczym, bombę 250 kg na górnym pokładzie hangarowym, bomby 100, 250 i 500 kg na pokładzie lotniczym oraz 100 kg na pokładzie „C” (bateryjnym). Skutkami eksplozji było całkowite zniszczenie komina, przy nieuszkodzeniu przewodów odprowadzających spaliny i nie odnotowaniu wzrostu ciśnienia w kotłach. Pokład lotniczy został lekko uszkodzony. Rankiem nad kadłubem pojawiło się 24 bombowce Pe-2 oraz dwie Cataliny. Ich celem był biały krzyż o ramionach 20 na 25 m i szerokości pasa 5 m namalowany na pokładzie lotniczym. Podczas trzech nalotów na stojący, bezbronny cel zrzucono 100 bomb P-50, przy czym tylko 6 trafiło w cel (!). Po całkowicie nieudanym poprzednim dniu rozpoczęto kolejne próby z wykorzystaniem bomb i pocisków artyleryjskich. Zdetonowano bomby 250, 500 i 1000 kg oraz pociski 180 mm na pokładzie lotniczym. W hangarze lotniczym eksplodowała natomiast bomba 100 kg. Koniec dnia przyniósł całkowite zniszczenie nadbudówek okrętowych oraz poważne uszkodzenia na górnym pokładzie hangarowym (liczne dziury od odłamków). 17 sierpnia sytuacja pogodowa uległa znacznemu pogorszeniu. Zaczął wzmagać się sztorm. Kadłub kotwiczący tylko na dwóch kotwicach zaczął dryfować w kierunku mielizny. Szybko postanowiono o zakończeniu testów i zatopieniu lotniskowca torpedami. Z Bałtijska wyruszyła flota torpedowa w składzie kutrów torpedowych Tk-248, Tk-425 i Tk-503 oraz niszczycieli Sławnyj, Strogij i Strojnyj. Pierwsza torpeda z kutra Tk-248 okazała się niecelna, druga z Tk-503 trafiła kadłub w okolicach wręgi 130 w bąbel przeciwtorpedowy, potwierdzając skuteczność jego budowy. Dopiero trzecia torpeda z niszczyciela Sławnyj przypieczętowała los niedoszłego lotniskowca.
