Niemcy próbowali przywódców państw Wielkiej Trójki?

[kindzal]

Teheran - droga do podziału Europy

W roku 1943 Europa była wyczerpana przedłużającą się wojną. Trzecia Rzesza była jeszcze bardzo silna, ale niemieckie wojska cofały się już niemal na wszystkich frontach. Los wojny wydawał się być przesądzony i coraz wyraźniej rysowała się potrzeba ustalenia powojennego ładu na świecie.


Do pierwszego spotkania przywódców Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckiego doszło podczas zorganizowanej na przełomie listopada i grudnia 1943 roku konferencji w Teheranie. Każdy z nich miał wówczas odmienną wizję Europy i świata, jaką chciał wcielić w życie po zakończeniu działań wojennych. Franklin Delano Roosevelt wyraźnie unikał podejmowania wiążących decyzji w tej kwestii. Dla niego najważniejsze było stworzenie nowego ogólnoświatowego ładu, na straży którego stać miała nowa organizacja bezpieczeństwa. Miała ona być budowana na wzór Ligi Narodów, jednak pozbawiona jej wad, które uniemożliwiły jej sprawne działanie. Organizacja ta miała się opierać na zasadach Karty Atlantyckiej oraz Deklaracji Narodów Zjednoczonych i nawiązywać do traktatów bezpieczeństwa zbiorowego zawieranych w dwudziestoleciu międzywojennym.

Winston Churchill był większym realistą. Słusznie obawiał się dominacji Związku Radzieckiego w powojennej Europie, szczególnie na jej wschodnich terenach. Przewidywał, że w przypadku pokonania Niemiec i Włoch oraz osłabienia pozycji Francji nie będzie można utrzymać politycznej równowagi na kontynencie, która od stuleci była jedną z głównych zasad brytyjskiej polityki zagranicznej. Z tego powodu Churchill naciskał na Roosvelta, aby amerykański prezydent czuwał nad polityczną i militarną obecnością Stanów Zjednoczonych w powojennej Europie.

Józef Stalin uważał natomiast, że ten, kto posiada terytorium, ten zaprowadza na nim swój ustrój", dlatego też zmierzał do opanowania jak największej części kontynentu. Wiedział, że tam, gdzie dotrą radzieckie czołgi, tam będzie sięgać sowiecka strefa wpływów. Dlatego przez cały czas trwania spotkania torpedował podnoszony przez Churchilla plan lądowania Aliantów na Bałkanach, co mogłoby utrudnić opanowanie przez Amię Czerwoną Europy Środkowo-Wschodniej. O ideach Roosvelta Stalin wypowiadał się ciepło i z sympatią, czym ujął prezydenta USA i jednocześnie uśpił jego czujność. To właśnie w Teheranie Roosvelt po raz pierwszy nazwał Stalina wujkiem Joe" i przyznał, że zgadzaliśmy się doskonale z Marszałkiem Stalinem [ ]. Uważam, że jest rzeczywistym przedstawicielem serca i duszy Rosji i wierzę, że będzie się nam z nim i ze społeczeństwem rosyjskim układało jak najlepiej, naprawdę doskonale".

Niemcy próbowali przywódców państw Wielkiej Trójki?

Zapewnienie poufności i pełnego bezpieczeństwa przywódców trzech państw podczas tego spotkania było nie lada wyzwaniem. Można było się spodziewać, że niemiecki wywiad pozyska informacje o terminie i miejscu konferencji. Wyeliminowanie z rozmów któregokolwiek przywódcy państw Wielkiej Trójki byłoby bowiem dla III Rzeszy olbrzymim sukcesem. W 1966 roku Otto Skorzeny, niemiecki komandos i specjalista od najtrudniejszych akcji specjalnych przyznał, że dostał zadanie zorganizowania porwania trzech przywódców. Nie można oczywiście tego wyznania traktować jako ostatecznego dowodu planów nazistów, ale jako przesłankę, że Niemcy owszem - planowali jakąś akcję destabilizującą spotkanie na szczycie i że mogła ona zagrozić bezpiecznemu przebiegowi obrad. Czy taka ewentualność była realnym zagrożeniem, czy jedynie grą wywiadów, nie da się dziś z całą pewnością potwierdzić. Powołując się jednak na względy bezpieczeństwa, Stalin zaproponował Roosveltowi zamieszkanie w specjalnie przygotowanych pomieszczeniach ambasady radzieckiej w Teheranie. Abstrahując od rzeczywistych przesłanek, jakimi kierował się Stalin, propozycja miała racjonalne podstawy. Brytyjska i radziecka ambasada w Teheranie znajdowały się w bezpośrednim sąsiedztwie, natomiast amerykańska placówka położona była w pewnym oddaleniu. Zmuszało to delegacje do codziennego przemieszczania się na znaczne odległości, co z kolei zwiększało ryzyko przeprowadzenia zamachu. Nie bez znaczenia był też fakt, że Roosvelt był niepełnosprawny i od dłuższego czasu poruszał się jedynie na wózku. Zakwaterowanie go w bezpośredniej bliskości od miejsca obrad było sporym ułatwieniem. Roosvelt początkowo odmówił Stalinowi, ale ostatecznie przystał na jego propozycję. Sowieci zyskali tym samym bardzo cenną możliwość podsłuchiwania prezydenta Stanów Zjednoczonych w swojej placówce. Amerykańskie służby ostrzegały Roosvelta o takiej możliwości, na co ten odpowiadał beztrosko: o i dobrze, powinienem zostać wysłuchany". Przed wylotem do Teheranu Stalin wezwał więc do siebie Sergio Berie, syna Ławrentija - szefa tajnych służb Związku Radzieckiego. Sergio był oficerem KGB, perfekcyjnie znał język angielski. Stalin zlecił mu delikatną misję - podsłuchiwania wszystkich rozmów i wypowiedzi Roosevelta w czasie jego pobytu w ambasadzie ZSRR.

Konsekwencje konferencji w Teheranie

Na konferencji teherańskiej zapadły najważniejsze decyzje, które wpłynęły na powojenny obraz Europy, a także całego świata. Ostatecznie zadecydowano o otwarciu drugiego frontu w maju 1944 roku na północy Francji i tym samym odciążeniu frontu wschodniego. Operacja Overlord" miała być również wsparta uderzeniem wojsk alianckich w południowej Francji, a Stalin zobowiązał się, że również przygotuje uderzenie wyprzedzające, tak aby uniemożliwić przerzucenie Niemcom części jednostek na północ Francji. Postanowiono również udzielić pomocy partyzantce jugosłowiańskiej. Co najważniejsze, ustalono, że Niemcy powinny zostać zdemilitaryzowane i podzielone na kilka stref pozostających pod kontrolą sił międzynarodowych, a Bawaria i Prusy odizolowane od reszty. Stalin uważał, że aby je osłabić, należy również ograniczyć u nich rozbudowę przemysłu ciężkiego.

Kolejną ważną decyzją, jaka została podjęta w Teheranie, było ustalenie powojennych granic Polski. Churchill, przy pomocy ułożonych na stole trzech zapałek, zaproponował przesunięcie polskiej granicy na zachodzie do linii Odry, natomiast przedwojenne wschodnie regiony Polski po wschodniej linii Curzona przejdą pod władanie ZSRR. Było to bardzo na rękę Stalinowi, który uważał, że radziecka granica zachodnia powinna wrócić do stanu z czerwca 1941 roku, kiedy to Niemcy uderzyły na ZSRR. Churchill co prawda podkreślał, że powojenna Polska ma być silnym i niezależnym państwem, ale były to już pierwsze symptomy tego, że ani Wielka Brytania, ani USA nie zamierzają się w tej sprawie sprzeciwiać Stalinowi.

Podsumowując, warto podkreślić, że konferencja teherańska to ogromny sukces radzieckiej dyplomacji. Ustalenia w sprawie Niemiec czy Polski były po myśli Stalina, a dzięki decyzji o utworzeniu drugiego frontu we Francji zmarginalizowane zostały Bałkany, które dzięki temu dostały się później w orbitę wpływów radzieckich.

O kulisach obrad alianckich przywódców opowie dokument Teheran '43" 18 września, w sobotę, o godz. 22:00 na kanale Discovery Historia. Emisja drugiego odcinka: sobota, 25 września, godz. 22.00


Więcej... http://historia.gazeta.pl/historia/1,99641,8381372,Teheran___droga_do_podzialu_Europy_.html#ixzz10j8mDP6O

[Czlowieksniegu]

Prawdopodobnie w poszczególnych redakcjach GW zaczęto zatrudniać" wolontariuszy, dla których polska języka jest trudna" tudzież korektorzy w ramach oszczędności zeszli.

Zapewne i w tytule, jak i w tekście zabrakło słowa PORWAĆ".

[VanWorden]

Eee, no właśnie... Mnie tu zwabił intrygujący tytuł tego wątku i podejrzewałem już, że Niemcy mieli jakieś tajne kanibal-kommando a tu tylko odgrzewany kotlet:))

Pozdrawiam

VW

[Maćko]

Heh Kanibal-Kommando.Stalin w Panierce ? ;] ostre danie,człowiek by sie czerwony robił ,coś jak Tabasco.

[kindzal]

Co wybiórcza, to wybiórcza...wszystkie chwyty dozwolone !