Kiedy w 1756 roku wybuchła wojna między Prusami a Saksonią, Austrią, Rosją i Szwecją, Polska, mimo, że była neutralna, wysłała kilka oddziałów przeciwko prusom, min. dwa pułki tatarskie.W czasie tych walk , dał o sobie poznać i odznaczył się młodziutki wówczas chorąży Józef Bielak, póżniejszy generał, dowódca pułków tatarskich w czasie wojny obronnej przeciwko Rosji. W 1762 roku został uhonorowany wysokim odznaczeniem przez cesarzową Marię Teresę, a wkrótce jako dwudziesto- jednoletni chorąży został awansowany do stopnia podpułkownika wojsk litewskich, dowodząc jednym z pułków tatarskich, po zmarłym gen. Czymbaju Murzie Rudnickim. Biorące w wojnie przeciwko Prusom pułki tatarskie zostały odwołane w 1764 roku.Pułk Bielaka jako IV Pułk Straży Przedniej i płk. Aleksandra Mustafy Koryckiego jako V Pułk Straży Przedniej weszły w skład armii Wielkiego Księstwa Litewskiego.