Symbolika Nazistowska

[Wojto1980]

Jak w temacie czy ktoś mógłby wypowiedzieć się na temat symboliki i jej znaczenia stosowanej przez SS ( runy ) Co oznaczały poszczególne symbole ??

[zabi]

Jest ciekawa książka która zawiera co nieco informacji na ten temat, autor to Heinz Hohne a tytuł nie pamiętam dokładnie ale coś z zakonem było, zakon trupiej czaszki czy jakoś tak. Powiem tylko że cała symbolika nawiązywała do mitologii starogermańskiej, praktykowane były także obrzędy okultystyczne

[zabi]

A co do tych run ss to pochodzą właśnie z alfabetu runicznego używanego przez ludy starogermańskie, odkopie gdzieś tą książkę to napisze coś więcej bo już dosyć dawno ją czytałem.

Pozdro

[sonicsquad]

Swastyka występowała we wszystkich ludach Europy i dotarła tu wraz z napływem plemion indoeuropejskich. Swastykę czciły plemiona greckie, romańskie, celtyckie, germańskie i słowiańskie. Dla wszystkich tych plemion miała ona to samo znaczenie. Symbolizowała Słońce, a raczej jego wędrówkę po półkuli północnej. Swastyka dawała szczęścia i powodzenie. Traktowano ją jako symbol religijny, a z czasem jako talizman, umieszczając nad wejściem do domów, czy na dnie naczyń.

Europejskie zainteresowanie swastyką datuje od starożytności i średniowiecznych inskrypcji, gdzie symbol ten był utożsamiany z krzyżem. Z Cesarstwa Rzymskiego do krajów barbarzyńskich eksportowano artykuły codziennego użytku oznaczane swastyką. W ten sposób czczono słońce jako uniwersalny symbol życia i źródło wszelkiej pomyślności. Na długo przed chrześcijaństwem swastyka pojawiała się u Prasłowian jako element kultu Słońca. Umieszczano ją na wyrobach ceramicznych, ozdobach i broni. Tym znakiem posługiwano się w pierwotnych obrzędach religijnych. Swastyka potrafiła odżegnywać upiory. Później symbol sporadycznie pojawiał się w ikonografii kultury Zachodu. Co ciekawe swastyka została zaadaptowana jako swarga, będąc symbolem pomyślności na weselnym pieczywie i prezentach dla nowożeńców. Dopiero wiek XIX i narastające nacjonalizmy na Starym Kontynencie przypomniały sobie o przedchrześcijańskim symbolu, odnoszącym się do plemiennych, aryjskich korzeni Europy.

Początek zainteresowań swastyką dały odkrycia archeologiczne Heinricha Schliemanna, amatora-archeologa, który odkopał Troję. Jako, że wyspy greckie, w tym Kreta i Cyklady, leżały najbliżej barbarzyńskiego Wschodu antycznego, swastyka ogarniając Europę dotarła i tam. Zaś później trafiła do świata skandynawskich mitów, opowiadających o młocie Mjölnirze, którym to Thor obronił Asgard.

Swastyka często umieszczana była w świątyniach bogów rzymskich, a później w kościołach budowanych na terenie Imperium Rzymskiego. Mozaiki z rzymskich świątyń odkryto m. in. w północnej Afryce, na Wyspach Brytyjskich, w Austrii i Macedonii. Równie popularny był orzeł, umieszczany jako znak Cesarstwa Rzymskiego i jako symbol mocy i potęgi przetrwał w godłach wielu państw europejskich.

U plemion germańskich w I-IV w. n.e. pojawiła się forma trójramienna swastyki (triskelion). Do dziś wzór ten przetrwał w herbach Sycylii i Wyspy Man. Jeszcze w 1918 roku, przed niemieckimi nazistami, swastyka w kolorze niebieskim (jak na fińskiej fladze) została przyjęta jako znak przynależności państwowej fińskich wozów bojowych. Miała ona zagięte ramiona krótsze od ramion krzyża. Następnie stała się znakiem rozpoznawczym fińskich samolotów, z ramionami długości równej ramionom krzyża, lecz w odróżnieniu od niemieckiej, malowana jako krzyż prosty, a nie ukośny.

[sonicsquad]

W burzliwym okresie międzywojennym swastykę zaadaptowało mnóstwo organizacji. W Niemczech stosowały ją Freikorpsy: (ochotnicy walczący z komunistami) Ehrhardta i Rossbacha. Zaś weterani tych jednostek wstępujący od październiku 1920 roku do NSDAP (Narodowo-Socjalistycznej Partii Pracy Niemiec), spopularyzowali ten emblemat wśród narodowych socjalistów. Tak oto energetyczny znak szczęśliwości zaczął nabierać złowieszczego znaczenia wraz z krzepnięciem ruchu nazistowskiego. Oczywiście swastyka była modernizowana. Dowodem tego była ewolucja Hakenkreutza w Sonnerad (swastykę na planie koła), czy potrójnego Trifosa.
Niemieccy naziści, tworząc ideologię wyższości asy aryjskiej", zaczerpnęli z tradycji Ariów starożytny symbol swastyki. Według Stevena Hellera, dyrektora sztuki w The New York Times Book Review i autora The Swastika: Symbol Beyond Redemption, wszystko miało się zacząć jeszcze w 1914 r., kiedy Wandervogel, ruch młodzieży niemieckiej, przemienił swastykę w nacjonalistyczny znak, który z kolei w 1920 r. został zaadaptowany przez Partię Nazistowską. W swojej książce Mein Kampf (Moja Walka) Adolf Hitler napisał o włożonym przez siebie wysiłku, aby znaleźć doskonały symbol dla partii. To wówczas przyszła mu do głowy myśl, aby użyć do tego celu swastykę. Jednak to nie Hitler, ale dentysta Friedrich Krohn namalował nową flagę ze swastyką w centrum. Według Hellera, największym wkładem Hitlera do tego wizerunku było zmienienie kierunku swastyki, aby wyglądała ona tak, jakby kręciła się w kierunku wskazówek zegara.
W 1920 roku została zatwierdzona jako godło partii NSDAP, a następnie symbol państwowy III Rzeszy. Za osobę, która namówiła Adolfa Hitlera do użycia swastyki uważa się współtwórcę DAP, Antona Drexlera. Związany był on pośrednio z Towarzystwem Thule, gdzie po raz pierwszy użyto tego symbolu w kontekście narodowym. W odróżnieniu jednak od tradycyjnej swastyki, rysowanej jako krzyż prosty, swastyka hitlerowska rysowana była zazwyczaj ukośnie, obrócona o 45°. Miała ona ramiona zagięte w prawo, długości równej ramionom krzyża. Skojarzona ze zbrodniami niemieckiego systemu nazistowskiego, swastyka obecnie uważana jest za symbol nazistowski i konkretnie jako taki (w stylistyce używanej przez nazistów) jest prawnie zabroniona w wielu krajach w tym w Niemczech.

[sonicsquad]

A tu runiczne znaki

[sonicsquad]

Swastyka i symbole solarne pojawiały się w odznaczeniach wojskowych. W Waffen SS były to:
SS Panzer Division Viking",
SS-Freiwilligen-Panzergrenadier-Division Nordland".
SS-Freiwilligen-Grenadier-Division Langemarck" (triskelion).

[sonicsquad]

Dziś swastyka jedynie w Azji używana jest powszechnie i zgodnie ze swym odwiecznym znaczeniem. W Indiach podczas świąt plecie się wieńce z kwiatów w kształcie swastyki oraz używa jako amuletu, przynoszącego szczęście. Swastyka została na hinduskich świątyniach i jest tam bardzo popularna. W Chinach i Japonii oraz Korei swastyka oznacza buddyzm, w Japonii odnaleźć ją można nawet na tablicach informacyjnych, gdzie w ten sposób oznacza się świątynie buddyjskie. Swastyka jest nadal oficjalnym symbolem religii dżinizmu.

Europa, dotkliwie doświadczona II Wojną Światową odwróciła się od używania tego symbolu, mimo, iż jest on wpisany nierozerwalnie w jej prahistorię. Niemcy wywyższając swastykę do tego stopnia, że umieścili ją na swej fladze, jednocześnie zniszczyli ją i przeinaczyli jej znaczenie. W krajach europejskich jednoznacznie swastyka kojarzy się z III Rzeszą Niemiecką, a dalej z nienawiścią i nazizmem, rasizmem, czy faszyzmem. Pochodzi to stąd, że np. na mapach, w książkach, czasopismach, czy nawet grach komputerowych propaguje się fałszywe znaczenie swastyki jako symbolu nazizmu. Jedynie niewielki procent Europejczyków wie, czym naprawdę jest swastyka.

Po II Wojnie Światowej kilka państw, na czele z Niemcami, prawnie zakazało stosowania symbolu swastyki, jako znaku nazistowskiego. W Polsce publiczne obnoszenie się ze swastyką odebrane zostanie jako propagowanie nazizmu. Wystarczyło pięć lat, ale jakże krwawych i pełnych cierpienia pięć lat, by mam nadzieję, że nie na zawsze, całkowice odwrócić znaczenie swastyki. Wszakże przed wojną był to znak szczęścia i pomyślności a po wojnie, niestety nienawiści. Doszło nawet do tego, że gdy po wojnie na terenach Francji odkopano stare naczynia gliniane z okresu Imperium Rzymskiego, kazano je potłuc, bo myślano, że zakopali je tutaj Niemcy.

Swastykę, oraz inne symbole solarne z lubością stosują ugrupowania, czy organizacje neonazistowskie, które pod sztandarem zjednoczonej Europy ze swastyką w tle, chcą walczyć z napływem ludności innych, niż biała ras. Stąd przenika to do ogółu. Znak swastyki popularny był w Polsce w latach 90-tych wśród skinheadów, którzy stosowali go jako symbol nienawiści i antysemityzmu. Swastyki są więc malowane na pomnikach żydowskich, synagogach, czy budynkach organizacji żydowskich.

[sonicsquad]

Co do pytania kolegi Wojto1980 i znaczenia run:

Runa Wunjo w swym rycie symbolizuje harmoniczne współistnienie różnych mocy i energii, wzajemne ich uzupełnianie się i wspieranie. Wynn oznacza adość". Jest to jeden ze znaków, które nie występowały w staronordyckim poemacie. Gotycka litera to uuine, co również wygląda na powiązane z wynn. Fonetycznie Wunjo byłą wymawiana jak litera w.

Runa Gebo jest manifestacją Boga, istniejącego w kosmicznej pustce Ginnungagap, przed powstaniem światów. Wielu w jednym, to co dane, to co dawane i to co otrzymywane w samej jedności. Porównanie to jest bardzo ryzykowne, gdyż narzuca się analogia do chrześcijańskiego ujęcia Boga, niemniej pamiętać należy iż były to różne religie.

Runa Gebo jest też wiązana z trzema darami Odyna: Świadomością, Boskim Oddechem i Formą. Runa ta kształtuje właśnie zależności między bogami a ludźmi i darami jakie ludzie mogą dać bogom w zamian za ich łaski.
Innym, równie istotnym elementem tej runy jest zasada darów wzajemnych - wymiany ich zarówno między dwiema osobami jak i miedzy dwoma rzeczywistościami. W najprostszym aspekcie dotyka to podstawowej zasady fizycznej, iż akcja powoduje reakcje. Giefu oznacza dar". Gotycką literą była dla tej runy geuua, co mogło być wariacją gotyckiego słowa giba, również oznaczającego dar." Fonetycznie Giefu's było wymawiane jako g w sagach. W staroangielskim g było wymawiane na wiele różnych sposobów, często w zależności od jego pozycji w słowie.

Runa Kenaz jest runa również związaną z ogniem ale tym razem ogień ten jest kontrolowany przez człowieka. Zawiera w sobie zarówno ogień pochodni jak i ogień ofiarny - w tym również ogień pogrzebowy, ogień transformacji i zmiany. Użyte w staroangielskim poemacie słowo cén oznacza pochodnię. Mimo iż nigdzie więcej w staroangielskich źródłach nie występuje to słowo, sam kształt runy występuje dość często jako właśnie skrót dla słowa pochodnia, płomień".
Ważnym wydaje się zwrócenie uwagi na to iż kształt runy jest inny w Futharku Anglo-Saskim i inny w Futharku Starszym (efekt ewolucji kształtu, zaznaczony również poniżej). Cén jest łączony ze starogermańskim wyrazem chien, który również oznacza pochodnię. Zarówno staroislandzki jak i staronordycki poemat niestety nadają runie inną nazwę - kaun, co oznacza... wrzód. Gotycka litera związana z runą to chozma. Ze względu na różnorodność nazw nadawanych runie, jest niemal niemożliwym jasne określenie jaka nazwa była oryginalna.
Jeśli już pokusimy się o pewne ryzyko, najbezpieczniejszym wydaje się iż będzie cén, orch". W staroangielskim kształt runy ewoluował począwszy od formy przypominającej małe c, aż do kształtu zbliżonego do k" z odjętą górną elką". Oryginalnie była ta runa wymawiana jako k w języku germańskim, aczkolwiek w staroangielskim mogła być również używana do dźwięku łączonego z ch". W młodszym Futharku miała znaczenie zarówno dźwięku k" jak i g".

[sonicsquad]

Runa Raido jest manifestacją rytmu i kosmicznej równowagi, wyznaczanej cyklicznym ruchem wschodów i zachodów słońca oraz zmianami pór roku. Staroangielskie słowo rád oznacza jazdę, podróż". Zarówno staroislandzkie reidh jak i stronorweskie raeidh oznacza dokładnie to samo. Wszystkie trzy pochodzą z pragermańskiego raidho. Dźwiękiem łączonym z raidho była litera r.

Runa Ansuz jest Runą ludzkości, obrazuje dwa z trzech z darów jaki otrzymali od bogów praludzie - duchowość i twórczą inspirację. jest też uznawana za Runę Odyna i w samej jej nazwie już istnieje formuła Boga". Jest również uznawana za runę związaną z komunikacją. W kształcie tej runy niektórzy upatrują postać człowieka w płaszczu targanym wiatrem - wędrowca - właśnie na kształt Odyna.
Nazwa runy ós była przedmiotem dyskusji przez lata. Staroislandzki poemat używa nazwy áss, óg, jeden z Aesirów" a jego wersety odnoszą się do Odyna. Staronorweski poemat daje runie nazwę óss, ujście rzeki". Gotycka litera jej odpowiadająca to aza, co prawdopodobnie pochodzi od Gotyckiego ansus, óg". Warto zwrócić uwagę iż poemat jest Staroangielski a więc źródłowo w zasadzie odnoszący się do Futhorcu Anglo-Saskiego a nie Futharku Starszego a mimo to nadal mowa w nim jest o Bogu a nie o rzece. Dźwiękiem odpowiadającym tej runie było a, jak w Germańskiej wymowie słowa Bach.

Runa Thurisaz. W wielu publikacjach można znaleźć informację iż runa Thurisaz może być łączona z Thorem. Jeśli tak jest, to faktycznie chyba tylko w jej odwróceniu", przy technikach mancyjnych.
Staroangielski poemat nadaje tej runie nazwę thorn i oznaczające cierń, jednakże zarówno w staronorweskim jak i staroislandzkim poemacie występuje nazwa thurs, słowo odnoszące się do gigantów w Germańskiej mitologii. Gotycka nazwa tej litery to thyth, co jednocześnie oznacza dobry" - stąd niektórzy widzą być może w runie Thurisaz nie tylko aspekt gigantów, lecz również Thora związanego z walką z nimi w obronie ludzi i Bogów.
Można się pokusić o wiarę iż oryginalnie określeniem tej runy było pragermańskie słowo thurisaz, oznaczające giganta, istotę nieprzyjazną ludziom. Dźwiękiem, za który odpowiadała runa Thurisaz wśród Germańskich ludów było th, podobne jak w wyrazie hin".

[sonicsquad]

Runa Uruz w swym rycie symbolizować może prakrowę Audhumlę. Audhumla powstała gdy pierwiastek ognia spotkał się z pierwiastkiem lodu, z dokładniej tej samej piany, co Ymir - lodowy olbrzym, jest więc symbolem i manifestacją podobnie jak Ymir, życia i jego różnych form, powstającego na styku materii symbolizowanej przez lód i energii symbolizowanej przez ogień. W staroangielskim úr" oznacza tura.
Staronorweski poemat związany z runami zastępuje to określenie słowem oznaczającym mżawkę. Oryginalną nazwą tej runy była pragermańska uruz", oznaczająca również tura i przekazana w staroangielskim poemacie. Tury praktycznie wyginęły w czasach, gdy był pisany staronordycki poemat a na Islandii nigdy nie były stworzeniem występującym naturalnie, tak więc zostały prawdopodobnie zastąpione w poemacie najbliższym, jak chodzi o znaczenie dla runy określeniem, oddającym jej charakter. Dźwiękiem wiązanym z Uruz było u.

Runa Fehu poza najczęściej spotykanym znaczeniem, jest symbolem archetypowej energii ognia, pochodzącego z Muspellheimu. Ten sam ogień był jednym z pierwiastków tworzących Midgard - świat ludzi, i będzie w dniu Ragnaroku pierwiastkiem niszczącym go. Oczywiście wspomnieć należy iż runa ta odpowiada również za wszelki wzrost i rozwój oraz dobrobyt materialny... ale warunkiem tego jest jego krążenie - tak jak ogień jest w wiecznym ruchu, tak i runa Fehu wymaga aby jego dary krążyły.
Nazwa runy Feoh, jest niemal niezmienna. W staronordyckim fé" jest przypisywane temu znakowi. Gotycka litera o nazwie fe" może pochodzić od nazwy Runy faihu" w tym języku. Wszystkie te nazwy mają w swym znaczeniu ydło, pieniądze, majątek ruchomy". Pochodzą też z pragermańskiego słowa fehu". Fonetycznie Fehu mało się zmieniało w językach Germańskich. Zawsze reprezentowało dźwięk F". W staronordyckim jednakże mogło reprezentować również dźwięk v".

[sonicsquad]

Runa Sowelu. Runa ta symbolizuje idee Słońca, magicznej i działającej, ukierunkowanej woli i energii. Warto nadmienić iż w mitologii Germańskiej Słońce było pierwiastkiem żeńskim, zarówno jako zjawisko, jak i jako idea. Słońce symbolizowało tu najprawdopodobniej bezpieczeństwo, światło i ciepło, ale idąc głębiej również zwycięstwo nad przeciwnymi człowiekowi siłami natury. Staroangielskie słowo sigel" oznacza słońce. Podobnie wygląda określenie tej Runy w młodszym Futharku. Fonetycznie odpowiada ta Runa za zgłoskę s".

Runa Algiz symbolizuje zazwyczaj ochronę ale jest to ochrona aktywna, odbijająca" i agresywna. Znak ten był często umieszczany na włóczniach, dla obrony i dla zwycięstwa. Niekiedy Runa Algiz jest tłumaczona również jako łabędź, co wiąże ją z Valkiriami ubranymi w płaszcze z łabędzich piór, jako duchami służącymi do komunikacji miedzy Odynem, a jego wybranymi bohaterami, oraz dającymi moc i ochronę. Staroangielskie określenie tej runy - elk-sedge" - jest czasem również używane jako poetycka nazwa miecza. Mitologicznie Runa Algiz wiązana jest również z tęczowym mostem - Bifrostem, łączącym Midgard - świat ludzi z Asgardem - światem Bogów.
Bifrost jest zbudowany z trzech żywiołów - ognia, powietrza i wody i to one właśnie tworzą wzajemnie się przenikając jego kolory - czerwony, niebieski i zielony. Ludzie widzą Bifrost jako tęczę, łączącą niebiosa z ziemią. Po części tłumaczy to kształt Runy Algiz - zbliżony do łapki kruka", jedność stworzona z trzech materiałów. Zastanowić może natomiast porównanie tego zjawiska z fizyczną stroną powstawania tęczy. Pamiętać i nadmienić należy również iż Bifrost jest strzeżony przez Heimdalla Symbolicznie można na Runę Algiz spojrzeć również jako na runę pokazującą związki między korzeniami a gałęziami, w ujęciu Bifrostu, symbolizuje to zależności miedzy ludźmi a bogami. Nazwa tej runy, również budziła wątpliwości. Staroangielski poemat daje jej nazwę eolhx.
Słowo to wygląda na pochodzące od staroangielskiego eolh, łoś". Niektórzy łączą to z pragermańskim słowem alhiz, twierdząc iż może być oryginalną nazwą tej Runy. Inni badacze, wywodzą jej nazwę od słowa eolhx, które może pochodzić również od pragermańskiego wyrazu algiz, oznaczającego ochronę, obronę", i kojarzą to ze staroangielskim słowem ealh świątynia, sanktuarium" oraz ealgian ronić, ochraniać". Fonetycznie runa ta mogła być czymś pomiędzy z" i " - dźwiękiem występującym w pragermańskich niefleksyjnych zakończeniach. Fonetyczne i niefleksyjne końcówki zaginęły w staroangielskim, zaczęto więc używać jej jako łacińskiego x". Występowała na końcach wyrazów jako końcówka nadająca wyrazowi rodzaj męski np. HeimdallR (R" jest znakiem Algiz).

[sonicsquad]

Runa Pertho podobnie jak Runa Nauthiz jest często utożsamiana z przeznaczeniem (fatum), jednak w swym układzie ma raczej symbolizować prawa wyższej konieczności" - nie jest to nic nieuniknionego, można to ominąć ale życie w/g zasad wymaga aby dopełnić owego przeznaczenia", które jest skutkiem wcześniejszych wyborów i ustaleń, często niezależnych od nas, lecz związanych z porządkiem rzeczy. Nazwa peordh jest odzajem tajemnicy". Znak ten nie występuje w młodszym Futharku, tak więc ani staroislandzki ani staronorweski poemat nam niestety nie pomoże.
Gotycka litera nazywana była pertra, co sugeruje powiązanie z peordh. Peordh pochodzi najprawdopodobniej od pragermańskiego wyrazu perth, który ma prawdopodobnie obce pochodzenie (być może celtyckie) jako iż początkowe p" było bardzo rzadkie. Jak już wyżej zostało wspomniane, runa ta odpowiadała za zgłoskę p".

Runa Eihwaz jest pionową osią świata, symbolizuje główny pień Yggdrasila. Yggdrasil może być tłumaczony jako pień Cisu" ale również jako rumak Odyna, w mitologii Nordyckiej to właśnie drzewo, na którego gałęziach umieszczone są wszystkie światy.
Runa Eihwaz jest związana z mocą łączącą ludzi z ich pradawnymi religiami i wierzeniami, z najbardziej naturalnymi mocami, tymi ze świata górnego jak i tymi ze świata podziemnego. Staroangielskie słowo éoh oznacza cis". Runa ta nie występuje w młodszym Futharku. Gotycka litera odpowiadająca tej Runie była nazywana uuaer. Nazwa runy pochodzi od pragermańskiego słowa eihwaz.
Fonetyczne brzmienie było bardzo długo roztrząsane. Elliot stwierdził iż prawdopodobnie było to coś pomiędzy e oraz i, jednakże w niektórych inskrypcjach runa ta reprezentuje długie lub krótkie i". W staroangielskim była ona używana dla wielu dźwięków, które nie miały przełożenia na inne symbole runiczne, takich jak yogh" (tu występowała jako g").

[sonicsquad]

Runa Jera jest związana bardzo blisko z runą Raido i runą Sowelu, o ile Raido odpowiada za rytm zmian, Jera jest związana z ich cyklicznością - pojawianiem się i odchodzeniem a następnie powrotem, Sowelu jest archetypem słońca, którego te zmiany dotyczą. Staroangielskie słowo géar" oznaczało po prostu rok. Jest to bliskoznaczne do staronordyckiego znaczenia wyrazu ár", który jednak znaczył nie tylko ok", lecz również obfity rok", lub dobre zbiory".
Oba te wyrazy pochodzą od pragermańskiego jera, które oznaczało oryginalnie właśnie plony, czas zbiorów". Jest to zgodne ze wszystkimi poematami runicznymi, nawiązującymi dla tej Runu właśnie do obfitych plonów. Fonetycznie Runa odpowiadała za zgłoskę j" jak w niemieckim wyrazie ja". Staronordycki język stracił wymowę pierwszej głoski z tego wyrazu, i Runa ta zaczęła reprezentować w pewnym momencie dźwięk á".

Runa Isa jest przeciwieństwem Runy Fehu - to antymateria i wieczny lód pochodzący z Nilfheimu. Z połączenia tej antymaterii z energią Fehu powstał świat materii - Midgard. Runa Isa jest wiązana ze stabilizacją i utrwaleniem - zamrożeniem" pewnego stanu. Runa ta może być używana jako droga między światami, właśnie ze względu na swą solidność i trwałość, ale nie jest to droga bezpieczna, ze względu na owo zamrożenie i utrwalenie. W staroangielskim ís" oznacza lód".
Jest to zgodne zarówno ze staroislandzkim jak i staronorweskim określeniem tej Runy. Wszystkie trzy nazwy pochodzą od pragermańskiego słowa isa". Fonetycznie jest to zgłoska i", wymawiana na kształt angielskiego długiego e", jak w wyrazie see", aczkolwiek w młodszym Futharku mogła pełnić zarówno rolę zgłoski e" jak i j" (jak w niemieckim wyrazie ja").

Runa Naudhiz jest runą określaną jako potrzeba w technikach mancyjnych, ale zawiera w sobie również wolę - wolę realizacji. Symbol dwóch patyków, do rozniecania ognia, jaki jest jej przypisywany bardzo dobrze oddaje jej charakterystykę... charakterystykę woli i narzędzi do realizacji tej woli.
Runa ta łączona jest z trzecią Norną - Skuld, ze względu na to iż stwarzać może właśnie to co będzie. Staroangielski wyraz nie oznacza potrzebę, ucisk, zmartwienie, nieszczęście". Skandynawska nazwa Runy (pochodząca ze staroislandzkiego i staronorweskiego poematu), naudhR, oznacza potrzebę, ucisk, zmartwienie, niedolę." Oba słowa pochodzą od pragermańskiego nauthiz. Fonetycznie runa ta była zapisem zgłoski ".

[sonicsquad]

Runa Hagalaz symbolizuje kosmiczne jajo", wypełnione mocą magii i wzorcem kosmosu. To jajo jest też symbolem tronu Ymira. Hagalaz jako dziewiąta runa ma specjalne znaczenie dla całości mitologii, włącznie z możliwością stworzenia z jego krystalicznego kształtu" (sześciopromienna gwiazda, zamknięta w sześciokącie, zamkniętym w kole) wszystkich Run Futharku Starszego. Hagalaz jest często łączona z pierwszą z Norn - Urd.
Jest to praprzyczyna stanu obecnego. Jako taka, runa ta jest również traktowana przez niektóre źródła jako niosąca nam informację o czymś co w kulturze wschodu jest zwane obciążeniem karmicznym - nie bez znaczenia jest tu więc również wiązanie jej z boginią Hel.

Runa Othala jest symboliczną runą dla społeczności typu klanowego. Symbolizuje jej więź z przodkami i ich czynami oraz następcami i tym co po sobie pozostawimy. To wiecznie zaplatający się magiczny węzeł i jednocześnie monogram Odyna. Ethel w staronagielskim oznaczało ziemię, własność przodków. Niestety i ta runa nie występuje w Futharku Młodszym, tak więc skazani jesteśmy na porównanie jej z gotycką literą utal, która może potwierdzać iż nazwa runy pochodzi od pragermańskiego słowa Othila, oznaczającego również ziemię i własność przodków. Według niektórych źródeł runa ta symbolizowała Swastykę.

Runa Dagaz symbolizuje energie dnia i nocy połączoną w jedno o zmierzchu i świcie. Jest ilustracją pozornego paradoksu biegunowości i polaryzacji, która musi się w pewnym momencie spotykać aby zmienić biegun. Symbolizuje ów punkt łączący wszelkie polaryzacje i biegunowości, występujące w naturze, włącznie z życiem i śmiercią. Staroangielskie słowo daeg oznaczało dzień. Mimo iż runa ta nie występuje w Futharku Młodszym, nie mamy więc porównania z pozostałymi poematami, gotycka litera daaz potwierdza iż nazwa runy może pochodzić od starogermańskiego słowa dagaz. Fonetycznie runa ta odpowiada za zgłoskę d lub dh".

[sonicsquad]

Runa Ingwaz jest wiązana z nazwą Boga (Ing), który wraz z pramatką funkcjonował w mitologii Nordyckiej jako Bóg ziemi. Jego funkcję i rolę przejął w pewnym sensie Frey - jeden z Vanirów. Ingwaz symbolizuje poświęcenie się dla nowego życia, rodzącej się idei. Widać to choćby w konieczności oddania przez Freya swego miecza aby w zamian otrzymać swą żonę - Gerdhr - poświęcenie, które w późniejszym okresie miało kosztować go życie. Niektórzy widzą w tej runie symbol kiełkującego ziarna, inni przyrównują ją ze względu na kształt do ideogramu szamańskiego bębenka.
Jest to runa stawania się - ale stawania się ze źródeł, z pierwotnej energii i materii. Runa Ingwaz jest kojarzona ze wschodnią stroną świata, gdzie leży kraina mroku i Ettinów (Gigantów) - Jotunheim, i nic dziwnego, wszak ziarno aby wydać plon musi spędzić trochę czasu w ciszy, samotności i mroku ziemi.
Gotycka litera nawiązująca do tej runy to enguz, potwierdzająca iż nazwa runy pochodzi od pragermańskiego słowa ingwaz. Mimo iż Frey był jednym z ważniejszych Bogów w Nordyckiej mitologii, runa ta nie występuje w Futharku Młodszym. Fonetycznie odpowiada ona dźwiękowi g" jak w słowie sing".

Runa Laguz symbolizuje prawo życia. Wody Laguz wypływają z Nilfheimu, jako efekt roztopionego lodu i poprzez spotkanie się z ogniem Muspelheimu tworzą życie wszelakie, płynąc przez wszystkie światy Yggdrasila. Z wody się życie zaczyna i w wodzie się kończy, jako iż te same wody służą jako droga transportu dla duchów do świata zmarłych. Staroangielskie lagu oraz staronordyckie logr z Futharku Młodszego oznacza wodę.
Pokrewna im jest gotycka litera laaz. Niektórzy próbują wywodzić jej nazwę od pragermańskiego słowa Laukaz oznaczającego pora, niemniej zważywszy na treść poematów można przyjąć iż jest to w tym przypadku raczej mylny trop. Fonetycznie laguz odpowiada zgłosce l".

Runa Mannuz. W dziale Runy i Bogowie" runa Mannaz została omówiona jako runa związana z człowiekiem i Heimdallem. Dodać do tego można jedynie to iż jej funkcjonowanie i wiele kultów opartych na tej Runie, pozwala przypuszczać iż ludy Germańskie widziały w jej symbolice również swoje od-boskie" pochodzenie. Była również używana dla zaznaczenia raterstwa krwi". Staroangielskie Mann oraz staronordyckie mathr oznaczało człowieka. Fonetycznie Mannaz było zapisem m".

[sonicsquad]

Runa Ehwaz. Nie na darmo runa ta nosi nazwę konia" - ma bowiem w swym znaczeniu zarówno aspekt mądrości wiązanej z tym zwierzęciem, jak i zaufania oraz pomocy. Pamiętać należy iż koń w tamtych czasach był zwierzęciem towarzyszącym człowiekowi w niemal nieodłączny sposób - częstokroć zależała od niego możliwość przeżycia. Staroangielskie słowo Eh oznaczało konia, runa ta nie występuje w Młodszym Futharku, niemniej gotycka litera eyz może odnosić się do pragermańskiego słowa ehwaz - również oznaczającego konia. Fonetycznie runa ta była zapisem zgłoski e".

Runa Berkanan zawiera w sobie symbolikę wielkiej matki" ale nie tylko dającej swoje potomstwo, lecz również żądającej. W Symbolice Berkana odnajdujemy bowiem cały cykl narodzin, życia, śmierci i odrodzenia - rytuał naszej drogi - drogi każdego człowieka. Jest to runa rozwoju.
Zarówno staroangielskie Beorc jak i staronorweskie bjarkan oznacza brzozę. Nazwa Gotyckiej litery - bercna, wygląda na powiązaną z oboma powyższymi. Wszystkie trzy zaś wywodzą się z pragermańskiego birch - również oznaczającego brzozę. Fonetycznie runa ta była zapisem zgłoski b, aczkolwiek w Skandynawskim była używana również jako szeleszczące" v (jako szeleszczące" możemy uznać zgłoski f", s" i z").

Runa Tiwaz jest ściśle związana z Tyrem - Bogiem sprawiedliwości i wojny. Pamiętać należy iż w mentalności ludów Germańskich i Nordyckich wojna i walka była czymś naturalnym, niejako elementem składowym życia. Tiwaz jest również utożsamiana z kolumną świata" - Irminsul. Zawiera w sobie symbolikę Tyra - samo poświęcenia dla dobra wspólnoty/grupy i w imię obowiązujących praw i ustaleń.
Tir w staroangielskim znaczy tyle co chwała, sława. Prawdopodobnie ze względu na wpływy chrześcijańskie w poemacie zastąpiono tym słowem oryginalne imię Boga - Tiw. Innym powodem mogą być językowe wpływy ze Skandynawii. Fonetycznie Tiwaz odpowiada za literę " aczkolwiek w młodszym futharku mogła odpowiadać również literze d".

Runa Wyrd jest odwrotnością runy Algiz. Symbolizuje nieprzychylny los, niepowodzenie. Może być interpretowana jako mrok, ciemność a nawet śmierć. Decydowanie, fatum, los, transformacja, przejście, portal, runa trzech Norn, runa Odyna, pusta runa.

[e-NDek]

Witaj !

Dzięki za Wykład.
Jest tego trochę.
Jak myślisz, jak się ma znaczenie poszczególnych run, lub grup, czy też tworzonych słów dzięki Nim; do napisu umieszczonego na owym mitycznym Spodku /

Twoim zdaniem, co Ty byś tam napisał ?

[jacek1962]

Panowie w tym kręgu kulturowym swastyka jest zakazana.
W mojej pracy kolega koledze narysował na butach ten symbol szczęścia i następnego dnia był bezrobotnym.
To nie było w Polsce to się stało w ostoi wolności przekonań i wypowiedzi.Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Nie było żadnej dyskusji-kop w ...
Tak się kończy zabawa tym symbolem.,,szczęśliwym,,?

[Dunczyk]

Wszystko zależy od kontekstu. Narysowanie swastyki na butach to głupota i jeśli Twój pracodawca zwolnił pracownika za głupotę to słusznie. Symbol ten zwany na Podhalu świaszczycą, jest niezwykle rozpowszechniony, w II Rzeczypospolitej był nieodłącznym elementem symboli jednostek górskich. Swastyka na gałązce jedliny to odznaka korpusu osobowego noszona na kołnierzach mundurów, odznaka ta podtrzymywała pióro na czapce garnizonowej, była podstawą odznak pułkowych większości jednostek górskich. Dla wielu i dzisiaj zachowała swoją magiczną moc czynienia dobra. Symbol gwiazdy takoż jest nosicielem pozytywnych treści, a znalazł się w symbolice reżimu czy nie groźniejszego od nazistowskiego, a na pewno trwającego dużo dłużej, a zakazany nie jest.
nie ma co demonizowac symbolu, znaku, to treści pod nim ukryte, głoszone przez ludzi, są niebezpieczne. Pod znakiem krzyża popełniono w wiekach średnich takie zbrodnie w wymiarze masowym, że czytając o tym włosy się jeżą na głowie. Odróznic należy symbolikę od jej interpretacji przez nieodpowiedzialne egzemplarze ludzkie. Taki to moim zdaniem winien byc wymiar zjawiska w wieku XXI.
Sami czytający ten wątek będą czytac to co zechcą z podanych treści. Jedni potraktują to jak wykład z kręgu kulturoznawswta, inni będą się niezdrowo podniecac. Tak to z ludzkością jest, niestety.

---

Post został zmieniony ostatnio przez moderatora Dunczyk 07:44 24-08-2011

[Gebhardt]

Niestety te rezymy zgnoily tak wiele pieknych symboli a co wazniejsze wiele pieknych aspiracje ktore one symbolizowaly (chociazby milosc ojczyzny czyli nacjonalizm). Co do kontekstu - Dunczyk ma absolutna racje, a jednak...... jak widze swaste czy sierp i mlot, czy czerwona gwiazde czuje mocny negatywny odruch emocjonalny.

Dunczyk tez ma jak najbardziej racje wytykajac dziwny podwojny standart jesli chodzi o symbole. Zapewne jakby kolega Jacka wymalowal na butach sierp i mlot to nikt by nie drgnal. Na kramikach w calej UK mozna kupic reprodukcje sowieckich znakow a nierzadko sie widzi glupkow paradujacych w czapkach NKWD itp. Reakcja zadna.

[Dunczyk]

Taaak gościłem w Londynie w domu Anglika, u którego na ścianie w pokoju wisiał piękny, ogromny portret Che, na dokładkę położyli mnie spac pod tym portretem ;) No cóż jako gościowi nie wypadało mi zaczynac polemiki o tym dżentelmenie i jego zasługom dla demokracji na świecie.