kula armatnia

[marv]

Witam na ostatnich wykopkach wyskoczyła mi ta oto kula.Waga jakieś 2 kg, średnica ok 7,5-8 cm.Dodam że nie znajdowała się głęboko - ok 30 cm.Chciałbym się dowiedzieć czy to jest kula armatnia czy pochodzi z jakiegoś młyna bo na forum spotykałem się z różnymi opiniami.Kulka ma 2 szwy boczne które ją opasają" z dwóch stron.

[marv]

Witam na ostatnich wykopkach wyskoczyła mi ta oto kula.Waga jakieś 2 kg, średnica ok 7,5-8 cm.Dodam że nie znajdowała się głęboko - ok 30 cm.Chciałbym się dowiedzieć czy to jest kula armatnia czy pochodzi z jakiegoś młyna bo na forum spotykałem się z różnymi opiniami.Kulka ma 2 szwy boczne które ją opasają" z dwóch stron.

[marv]

1

[marv]

2

[marv]

3. jeśli to coś pomoże w id to dodam że to wykopek z Wielkopolski przez którą przechodził Napoleon wraz ze swoim wojskiem więc może to z tego okresu?

[muchomor]

Nikt ci nie odpowiedział,więc może ja ci odpowiem:

Wychodzi na to,że jest to żeliwna pełna kula armatnia 4-funtowa,-Gratuluję,mam prośbę,czy mógłbyś sprawdzić jaki sygnał daje ta kula na wykrywaczu?,chodzi mi o to,czy kolor,czy żelazo i jeżeli masz wykrywacz z identyfikacją na wyświetlaczu,jaką wartość wskazuje.
Poniżej zamieszczam opis,który może ci się przydać:


Kule pełne stosowane były jako amunicja armatnia do zwalczania zwartych kolumn nieprzyjaciela na większą odległość (wykorzystując często strzały rykoszetowe), do niszczenia dział wroga oraz do burzenia fortyfikacji stałych i polowych. Skuteczność kuli wobec zwartych szyków przewyższała możliwości granatu. Żeliwne kule pełne produkowane były metodą odlewania. Rzeczywista masa kuli pełnej może być nieco większa niż ciężar nominalny określający wagomiar. Na masę kuli wpływ miał ciężar właściwy użytego żeliwa, zależny od składu chemicznego i warunków obróbki, skąd mogą wynikać pewne różnice jej ciężaru. Żeliwne kule pełne mają kształt kulisty, czasem z widocznym szwem odlewniczym, a w miejscu wlewu, na jednym z biegunów może występować charakterystyczny ślad, tzw. blizna.
Donośność skuteczna strzału artyleryjskiego sięgała od 600 do 1000 m. Przykładowo strzał kulą żeliwną z armaty czterofuntowej z niewielkiej odległości do kolumny piechoty porażał od 30 do 60 żołnierzy. Szybkostrzelność dział przewyższała szybkostrzelność broni ręcznej. W ciągu minuty można było wystrzelić z armaty do 4 razy.

Artyleryjskie pociski rozrywające się - granaty posiadały żeliwną skorupę z otworem, tzw. okiem na umieszczenie zapalnika (niektóre granaty francuskie produkowano z dwoma otworami). W tradycyjnych pociskach tego typu otwór był nie gwintowany, wkładano do niego prosty zapalnik tulejowy z drewnianej rurki, zaopatrzony w ścieżkę palną. Górna część zapalnika miała rozszerzenie zwane czaszką, z dwiema krzyżującymi się nićmi lontowymi, dolna zaś, dochodząca do ładunku prochowego, była przed użyciem ukośnie nacinana. Ze względu na stosunkowo nieznaczną kruszność prochu czarnego, stosowanego jako materiał do wypełniania pocisków rozrywających się, w wyniku eksplozji powstawało niewiele odłamków, siła rażenia samego prochu oddziaływała w promieniu kilku metrów. Granaty były zalecane do zwalczania przeciwnika w terenie zakrytym, w wąwozach, wioskach itp.

Rozróżnianie kul strzeleckich:
a) kaliber kuli 13.5 mm (2 szt.) -pistoletowa rosyjska lub kartaczowa (1),
b) kaliber kuli 14.1 mm (1 szt.) -sztucery francuskie,
c) kaliber kuli 15.5 mm (2 szt.) -pistoletowe pruskie,
d) kaliber kuli 16-16.5 mm (28 szt.) -karabiny, karabinki i pistolety francuskie,
e) kaliber kuli 17-17.6 mm (13 szt.) -karabiny pruskie (kule 16.98 mm i 17.65 mm), karabiny austriackie (kule 17.2 mm), karabiny saskie (kule 17.65 mm),
f) kaliber kuli 18-18,5 mm (40 szt.) -prawdopodobnie kule rosyjskie do zakupionych w Anglii karabinów Brown Bess o kalibrze lufy 19 mm,
g) kaliber kuli 19.2 mm (l szt.) -prawdopodobnie kula do karabinu rosyjskiego