II wojna światowa - wspomnienia prababci

[laleczkaVTBS1]

PAnie Generale, narobiłeś tyle iksów przy miejscowościach,a na końcu zdradziłeś się Warzycami:) Powiat jasielski obecnie.

Ryszard Sługocki. Zapamiętam.

[GeneralRemek]

Warzyc celowo nie zaiksowywałem" bo są nieistotne w tym opowiadaniu :) Pozdro.

[laleczkaVTBS1]

Nie wiem czy nieistotne,skoro znajduje się tam taka mogiła...
Każdy kawałek ziemi jest ważny i posiada swoją odrębną historię.


A o rozstrzelaniu 22-ów aresztantów słyszałeś? Piękny pomnik mają.

[GeneralRemek]

Nieistotne w sensie, że nie jest głównym tematem opowiadania, a jako miejsce jak najbardziej ogromnie ważne. A Kolega z tamtych stron?

[GeneralRemek]

A, i o których aresztantów Ci chodzi? Bo mam dwa skojarzenia.

[laleczkaVTBS1]

Ha! Niejeden by to chciał wiedzieć,bo do dziś nie ma pewności,z którego więzienia byli przewożeni,a rozstrzelano ich w Jedliczu w odwecie za jednego funkcjonariusza niemieckiego.

[GeneralRemek]

Ah, to wiem. Słyszałem o tym :)
A skąd jest kolega?

[laleczkaVTBS1]

Mogę ewentualnie zostać Twoją koleżanką:)

[GeneralRemek]

Oooo, najmocniej przepraszam!!
Zwracam honor!

[laleczkaVTBS1]

Tak,z okolic właśnie.

[GeneralRemek]

Sprawdź priva, a póki co, wroćmy do tematu. Pozdro

[laleczkaVTBS1]

Nie wiem jak to się robi:) Jestem tu świeża.

[GeneralRemek]

Po prostu wejdź na swojego maila :)
Tego którego podałaś na rejestracji.

[syndia]

Jeśli kogoś interesują wspomnienia i opowieści ludzi związane ze wschodnimi stronami Polski to polecam wydawnictwo w formie biuletynu pt.GŁOSY PODOLAN".Wydawnictwo to istnieje na rynku już od kilkunastu lat i praktycznie w każdym numerze można znalezć wspomnienia osób prywatnych z czasów wojny i nie tylko.Zainteresowanych tym tematem odsyłam do Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej,tutaj adres;
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra
Proszę wpisać hasło GŁOSY PODOLAN a wyświetlą się poszczególne numery tego wydawnictwa.

[Seneszal]

Witam

Co prawda bardziej jestem czytaczem" tego Forum, niż osobą która zabiera głos w dyskusji, ale chciałem się podzielić zabawnym wspomnieniem mojej babci (niestety już ś.p. i mogę jedynie napisać to co pamiętam). Gdy byłem młody, to za bardzo mnie nie interesowała historia.

Moja babcia urodziła się w jednej z podpoznańskich wsi.
Opowiadała mi, że gdy w 39r Niemcy zbliżali się do jej wsi, część ludności postanowiła bronić wsi przed Niemcami.
Chłopi zasadzili się w jednym z okolicznych rowów, uzbrojeni w śrutówki, dubeltówki i z tym kto co miał pod ręką. W ich mniemaniu, sądzili że do wsi wkroczy kilku Niemców, których będzie można pokonać.
Gdy zobaczyli regularne oddziały WH, salwowali się ucieczką.

[gregory_Rsn]

Moja babcia opowiadała, że w czasie wojny niemcy wynajmowali od nich pokoje we wsi (pod Warszawą). Pełna kultura, byli grzeczni, za wszystko płacili, we wsi był spokój, żadnych szkód nie robili. Co ciekawe, podobno do tej wioski przywozili i likwidowali folksdojczów (albo i niemców) w tym czasie.
Potem jak przyszło wyzwolenie" to już tak wesoło nie było, wiadomo Armia Czerwona. Do tego po okolicy kręciły się bandy rzekomo partyzanckie, które zwyczajnie napadały i okradały gospodarzy.

[Lamparski]

pisałem wczesniej ale nie zapisało --Generał ---Gorlicki las , targi w Krosnie i Jasle ,, bardzo ciekawe opowiesci ,, Galicja ,,, mam nadzieje na kontakt od WAS laleczka , i mieszkancy tego regionu , czasem tutaj bywam ,, pisałem na priwa ale nie wiem jak to forum działa --są dziwne ustawienia nie moge nawet zobaczyc czy ktos przeczytał moja prywatna wiadomosc ,, moze jakis moderator mi powie jak to tutaj działa

[zagadank]

Dołączę się w temacie sprzętu bez opon - pod koniec wojny (okolice stycznia 1945) stało w niemieckim majątku (gospodyni już oczywiście nie było ;-)) auto na samych felgach, przez co moja babcia wraz z rodziną nie została rozstrzelana przez wyzwolicieli", zresztą jeden z czterech razy w ciągu doby. Nie mogli zrozumieć, że Niemcy zdemontowali je do innego sprzętu. Jak z reguły bywało, problem rozwiązał ruski oficer z odbezpieczonym pistoletem i pogonił towarzystwo. Po kilku takich akcjach ojciec rodziny spakował majątek" na wózek i ruszyli z powrotem (jak umrzeć to lepiej u siebie w domu - jak twierdził mój pradziadek).
A propos dzikusów: jak Frau Bauerka" podała tyły, to robotnicy wreszcie obiad sobie zafundowali. Stoi sobie miska makaronu na stole, a rusek wpada, i z okrzykiem dawaj etu kapustu" łapsko do michy i do gęby...

[Romek_66]

dziadek mój opowiadał że w 39r zaraz na począdku wojny przyszli do wsi uciekinierzy .opowiadali że niemcy palą wsie a mężczyzn mordują.razem z kolegami postanowili szukać polskiego wojska aby walczyć.doszli do przysuchy ,gdzie spotkali polskie wojsko.zaprowadzono ich do dowódcy,gdy mu powiedzieli o co chodzi on im odparł,-panowie wy chcecie walczyć,przecież my się rozbrajamy.nie mogli w to uwierzyć.dziadek opowiadał że gdy odeszli kawałek zobaczyli wykopane doły gdzie żołnierze wrzucali oporządzenie,broń,mundury.postanowili wracać,doszli do koziej-woli.drogą z końskich do skarżyska ciągneły już kolumny niemieckie.

[sniper_bob]

polecam Na płacz zabrakło łez" opis co się działo w opolskiej miejscowości Boguszyce gdy nadeszła armia sowiecka...

http://boguszyce45.blog.onet.pl/

[Romek_66]

przeczytajcie panowie //Wspomnienia oficera armii czerwonej//
-jest się z czego pośmiać

[WielkaPolska]

Jeżeli chodzi o te grzyby, które jedli żołnierze radzieccy to spotkałem się już kilka razy z takimi opowieściami. Chodzi tutaj o muchomora czerwonego. Muchomor czerwony nie jest grzybem ŚMIERTELNIE TRUJĄCYM, natomiast ma własciowści narkotyczne. Po wypiciu wywaru/zjedzeniu muchomora czerwonego doznajemy uczucia euforii, wyosatrzają nam się zmysły, więc żołnierze radzieccy zbierali i jedli te grzyby a później ochoczo szli na niemców jak to opowiadała mi babcia znajomego. Tak jak skandynawscy berserkowie którzy ie znali strachu", którzy również raczyli się przed walką muchomorem czerwonym :)

[konradrop]

Witam wszystkich.
Może trochę reanimuję stary post ale uważam, że wątek ciekawy i możnaby go kontynuować.

Z opowiadań w rodzinie o czasach wojennych pamiętam niewiele i przytoczę fragmenty, które zostały mi w pamięci tak na szybko. W najbliższym czasie pozbieram ciekawe historie i wrzucę na forum.

Ojciec opowiadał mi, że w czasie II wojny światowej zdarzyła się taka historia - obok jego domu rodzinnego w C. na podkarpaciu mieszkali Żydzi duża rodzina. Pewnej nocy do domu wpadło kilku Niemców i bez słowa zaczęli do Żydów strzelać z automatów. Najmłodszy syn siedział przy oknie i jak się zaczęło to wybił głową szybę i uciekł. Cała rodzina wtedy została zabita, oprócz tego małego. Przeżył wojnę i dożył 90 lat gdzieś we Francji - miał 9 dzieci.

Inna anegdotka na szczęście dobrze się skonczyła i można ja zaliczyć do śmiesznych (działo się to pod Rzeszowem)- babka mojej dziewczyny opowiadała, że podczas wojny zdarzało się, że Niemcy przychodzili po jedzenie itp. No i mojej babci zdarzało się dostawać cukierki od tych Niemców. W 44 roku bodajże, gdy Niemcy się wyofywali już przed ruskimi koło domu babci drogą jechały kolumny Niemców. Babcia była małym dzieckiem i nie rozumieła co się dzieje. Ale kojarzyła że Niemcy mieli dobre cukierki więc wyszła na drogę i śmiejąc się wołała do Niemców Bitte bon bon":) Niemcy byli źli z powodu sytuacji i babcia ryzykowała że któryś ją zastrzeli. Na szczęscie szybko została zabrana przez mamę.

To narazie na tyle. Liczę że temat uda się reaktywować

[poszukiwacz134]

Moja babcia pamięta tylko jak przez jej wieś przejechała długa kolumna czołgów t-34.

[kajtek_B]

Ciekawie się czyta takie historie. Wiele takich opowieści wysłuchiwałem jako 7-latek w roku 1985, kiedy żyła jeszcze moja prababka (ur. 1904) i mój pradziadek (ur. 1897). Żałuję, że nikt z dorosłych wtedy tego nie nagrywał na taśmę. Dzisiaj była by z tego bardzo gruba i ciekawa książka. Jeśli zatem macie jeszcze kogoś kto pamięta te czasy warto o nie zapytać i spisać to wszystko. Ci ludzie to ostatni żyjący świadkowie tamtych dni. Za parę lat nie pozostanie już ani jeden świadek.