474 USTAWA z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw

[Czlowieksniegu]

Dziennik Ustaw Nr 75 — 6409


Poz. 474

474
USTAWA

z dnia 18 marca 2010 r.

o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw1)
Art. 1. W ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn. zm.2)) wprowadza się następujące
zmiany:

1) w art. 7 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego,decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego.”;
2) w art. 13 w ust. 4 uchyla się pkt 1;

3) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Ochronę zabytków i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporządzaniu i aktualizacji koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategii rozwoju województw, planów zagospodarowania przestrzennego województw, planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego
i wyłącznej strefy ekonomicznej,analiz i studiów z zakresu zagospodarowania
przestrzennego powiatu, strategii rozwoju gmin, studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego.”;

4) w art. 19 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. W decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego uwzględnia się w szczególności ochronę:

1) Niniejszą ustawą zmienia się następujące ustawy: ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. — Prawo budowlane, ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 238, poz. 2390, z 2006 r. Nr 50,
poz. 362 i Nr 126, poz. 875, z 2007 r. Nr 192, poz. 1394 oraz
z 2009 r. Nr 31, poz. 206 i Nr 97, poz. 804.

1) zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru i ich otoczenia;

2) innych zabytków nieruchomych, znajdujących się w gminnej ewidencji zabytków.”;

5) w art. 22:

a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) prowadzi gminną ewidencję zabytków w formie zbioru kart adresowych zabytków nieruchomych z terenu gminy.”,

b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:

„5. W gminnej ewidencji zabytków powinny być ujęte:

1) zabytki nieruchome wpisane do rejestru;

2) inne zabytki nieruchome znajdujące się w wojewódzkiej ewidencji zabytków;

3) inne zabytki nieruchome wyznaczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków.

6. Właściwy dyrektor urzędu morskiego prowadzi ewidencję zabytków znajdujących się na polskich obszarach morskich w formie zbioru kart ewidencyjnych.”;
6) w art. 24 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W rozporządzeniu należy określić wzory krajowych, wojewódzkich i gminnych kart ewidencyjnych oraz dane jakie powinny być ujęte w poszczególnych księgach rejestru, karcie ewidencyjnej i adresowej zabytku oraz w karcie informacyjnej, a także sposób gromadzenia dokumentów dotyczących zabytku.”;

7) w art. 32 dodaje się ust. 10 w brzmieniu:

„10. O odkryciu przedmiotu, o którym mowa w ust. 1, na polskich obszarach morskich należy niezwłocznie zawiadomić właściwego dyrektora urzędu morskiego. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 3—8 stosuje się odpowiednio.”;

8) w art. 33 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. O znalezieniu przedmiotu, o którym mowa w ust. 1, na polskich obszarach morskich należy niezwłocznie zawiadomić właściwego dyrektora urzędu morskiego.”;

9) art. 51 otrzymuje brzmienie:

„Art. 51. 1. Jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę wymagają
zabytki zaliczane do jednej z następujących kategorii:

Dziennik Ustaw Nr 75 — 6410 — Poz. 474

1) zabytków archeologicznych, które mają więcej niż 100 lat i wchodzą w skład zbiorów archeologicznych lub zostały pozyskane w wyniku badań archeologicznych bądź przypadkowych odkryć;

2) elementów stanowiących integralną część zabytków architektury, wystroju wnętrz, pomników, posągów i dzieł rzemiosła artystycznego, które mają więcej niż 100 lat;

3) wykonanych dowolną techniką i na dowolnym materiale dzieł malarstwa, nieobjętych kategoriami wskazanymi w pkt 4 i 5, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 40 000 zł;

4) wykonanych na dowolnym materiale akwareli, gwaszy i pasteli, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 16 000 zł;

5) mozaik, nieobjętych kategoriami wskazanymi w pkt 1 i 2, oraz wykonanych
dowolną techniką i na dowolnym materiale rysunków, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 12 000 zł;

6) oryginalnych dzieł grafiki i matryc do ich wykonania oraz oryginalnych plakatów, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 16 000 zł;

7) oryginalnych rzeźb, posągów lub ich kopii wykonanych tą samą techniką co oryginał, nieobjętych kategorią wskazaną w pkt 1, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 20 000 zł;

8) pojedynczych fotografii, filmów oraz ich negatywów, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 6 000 zł;

9) pojedynczych lub znajdujących się w zbiorach rękopisów, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 4 000 zł;

10) pojedynczych lub znajdujących się w zbiorach książek, które mają więcej niż 100 lat i ich wartość jest wyższa niż 6 000 zł;

11) pojedynczych map drukowanych i partytur, które mają więcej niż 150 lat i ich wartość jest wyższa niż 6 000 zł;

12) kolekcji i przedmiotów z kolekcji zoologicznych, botanicznych, mineralnych
lub anatomicznych, których wartość jest wyższa niż 16 000 zł;

13) kolekcji o znaczeniu historycznym, paleontologicznym, etnograficznym
lub numizmatycznym, których wartość jest wyższa niż 16 000 zł;

14) środków transportu, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest
wyższa niż 32 000 zł;

15) innych kategorii, niewymienionych w pkt 1—14, obejmujących zabytki,
które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 16 000 zł.

2. Zabytki, o których mowa w ust. 1 i 4, mogą być czasowo wywożone za granicę,
jeżeli pozwala na to ich stan zachowania,a osoba fizyczna lub jednostka
organizacyjna, w której posiadaniu znajduje się zabytek, daje rękojmię,
że nie ulegnie on zniszczeniu lub uszkodzeniu i zostanie przywieziony do
kraju przed upływem terminu ważności pozwolenia.
3. Zabytki, o których mowa w ust. 1 i 4, mogą być czasowo wywożone za granicę
po uzyskaniu:
1) jednorazowego pozwolenia na czasowy wywóz zabytku za granicę albo

2) wielokrotnego pozwolenia indywidualnego na czasowy wywóz zabytku
za granicę,
albo
3) wielokrotnego pozwolenia ogólnego na czasowy wywóz zabytku za granicę.

4. Zabytki:
1) wpisane do rejestru,
2) wchodzące w skład zbiorów publicznych, które stanowią własność Skarbu
Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek
organizacyjnych zaliczanych do sektora finansów publicznych,

3) znajdujące się w inwentarzach muzeów lub narodowym zasobie bibliotecznym

— nie mogą być wywożone za granicę na stałe.”;
10) w art. 52:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Jednorazowe pozwolenie na stały wywóz zabytku za granicę wydaje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może odmówić wydania jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę, w przypadku gdy zabytek posiada szczególną wartość dla dziedzictwa kulturowego.”,

c) uchyla się ust. 3;

11) w art. 56 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wojewódzki konserwator zabytków może cofnąć pozwolenie, o którym mowa w art. 51 ust. 3, w drodze decyzji.”;


12) w art. 57 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna,która otrzymała pozwolenie, o którym mowa w art. 51 ust. 3, jest obowiązana po wykorzystaniu tego pozwolenia powiadomić wojewódzkiego konserwatora zabytków o przywiezieniu zabytku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie nie dłuższym niż 14 dni od
dnia upływu ważności pozwolenia.”;

13) art. 58 otrzymuje brzmienie:

„Art. 58. W odniesieniu do materiałów bibliotecznych pozwolenia, o których mowa
w art. 51 ust. 1 i 3, wydaje Dyrektor Biblioteki Narodowej. Przepisy art. 51
ust. 1, 2 i 4, art. 52 ust. 1a oraz art. 53—57 stosuje się odpowiednio.”;

14) art. 59 otrzymuje brzmienie:

„Art. 59. 1. Pozwolenia na wywóz za granicę nie wymagają:

1) zabytki nieobjęte kategoriami wskazanymi w art. 51 ust. 1;

2) zabytki przywiezione z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, które są objęte procedurą odprawy czasowej lub procedurą uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów prawa celnego;


3) zabytki przywiezione z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, które były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu ze zwolnieniem od należności celnych przywozowych, jeżeli wywóz tych zabytków następuje przed upływem 5 lat od dnia dopuszczenia do obrotu;

4) zabytki przywiezione z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej
na okres nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli wywozu tych zabytków dokonuje
się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

5) zabytki przywiezione z zagranicy przez osoby korzystające z przywilejów
lub immunitetów dyplomatycznych, w tym przywiezione w celu urządzenia wnętrz przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych;


6) dzieła twórców żyjących;

7) zabytki przemieszczane przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium państwa
niebędącego członkiem Unii Europejskiej i objęte kategoriami A.1—A.15 wymienionymi w załączniku do rozporządzenia Rady (EWG) nr 116/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie wywozu dóbr kultury (Dz. Urz. WE L 39 z dnia 10.02.2009), jeżeli ich wartość jest niższa od progów finansowych wymienionych
w pkt B tego załącznika;

8) zabytki, które posiadają potwierdzenie wwozu wystawione przez organ celny lub Straż Graniczną zgodnie z art. 59 ust. 3 pkt 4.

2. Jeżeli wywóz zabytku jest dokonywany bez pozwolenia, o którym mowa w art. 51 ust. 1 i 3, a cechy zabytku wskazują, że jego wywóz wymaga pozwolenia, organ Straży Granicznej lub organ celny może zażądać od osoby dokonującej wywozu zabytku okazania dokumentu potwierdzającego fakt, że wywożony zabytek nie wymaga pozwolenia.

3. Dokumentem, o którym mowa w ust. 2,jest:
1) ocena wskazująca czas powstania zabytku wykonana przez instytucję kultury wyspecjalizowaną w opiece nad zabytkami, rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie obrotu zabytkami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub organ administracji publicznej;

2) wycena zabytku wykonana przez instytucję kultury wyspecjalizowaną w opiece nad zabytkami, rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie
obrotu zabytkami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

3) faktura zawierająca dane pozwalające na identyfikację przedmiotu, wystawiona
przez podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie obrotu zabytkami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

4) potwierdzenie wwozu zabytku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
zawierające fotografię zabytku, wystawione w przejściach granicznych przez organ celny, a w przypadku jego braku przez organ Straży Granicznej.Potwierdzenie jest wystawiane jedynie wtedy, gdy z załączonych dokumentów umożliwiających jednoznaczną identyfikację zabytku oraz jego wiek i wartość wynika, że należy on do kategorii zabytków,

o których mowa w art. 51 ust. 1;
5) ubezpieczenie przewozu zabytku z zagranicy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

6) pozwolenie na wywóz zabytku z terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

4. W przypadku gdy osoba dokonująca wywozu zabytku nie przedstawi dokumentu,
o którym mowa w ust. 2, lub istnieje uzasadniona obawa, że dokument ten nie jest wiarygodny, organ Straży Granicznej lub organ celny może zatrzymać ten zabytek na czas niezbędny do ustalenia, czy wywóz zabytku mógł być dokonywany bez pozwolenia, o którym mowa w art. 51 ust. 1 i 3.
5. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, 2 i 4, mając na względzie konieczność ujednolicenia tych dokumentów.”;

15) art. 61 otrzymuje brzmienie:

„Art. 61. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania wniosków i wydawania jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę, jednorazowego i wielokrotnych pozwoleń na czasowy wywóz zabytku za granicę oraz wzory tych pozwoleń, kierując się potrzebą ujednolicenia tych dokumentów oraz koniecznością zapewnienia ochrony tym zabytkom.”;

16) art. 79 otrzymuje brzmienie:

„Art. 79. 1. Przy rozpatrywaniu wniosków o udzielenie dotacji nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

2. Dochodzenie przez organy, o których mowa w art. 74, należności wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych z tytułu niewykorzystania lub wykorzystania niezgodnego z przeznaczeniem udzielonej dotacji następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.”;
17) w art. 93 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W sprawach o wydawanie pozwoleń, określonych w art. 51 ust. 1 i 3, na wywóz zabytków będących materiałami bibliotecznymi za granicę, prowadzącym postępowanie w pierwszej instancji jest Dyrektor Biblioteki Narodowej,
a organem wyższego stopnia minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.”;


18) w art. 100 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Rzeczoznawca ma prawo do wydawania ocen i opinii dla podmiotów innych niż wskazane w ust. 2 w zakresie określonym w art. 59 ust. 3 pkt 1 i 2.”;

19) po art. 113 dodaje się art. 113a w brzmieniu:

„Art. 113a. Kto w terminie 14 dni od dnia upływu ważności pozwolenia, o którym mowa w art. 51 ust. 3, nie powiadomił o przywiezieniu zabytku na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze grzywny.”;

20) w art. 115 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Kto niezwłocznie nie powiadomił wojewódzkiego konserwatora zabytków lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta) albo dyrektora urzędu morskiego o odkryciu w trakcie prowadzenia robót budowlanych lub ziemnych przedmiotu, co do którego istnieje przypuszczenie, iż jest on zabytkiem, a także nie wstrzymał wszelkich
robót mogących uszkodzić lub zniszczyć znaleziony przedmiot i nie zabezpieczył, przy użyciu dostępnych środków, tego przedmiotu i miejsca jego znalezienia, podlega karze grzywny.”;

21) w art. 116 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Kto niezwłocznie nie powiadomił wojewódzkiego konserwatora zabytków lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta) albo dyrektora urzędu morskiego o przypadkowym odkryciu przedmiotu, co do którego istnieje przypuszczenie, iż jest on zabytkiem archeologicznym, a także nie zabezpieczył, przy użyciu dostępnych
środków, tego przedmiotu i miejsca jego znalezienia, podlega karze grzywny.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.3)) wprowadza
się następujące zmiany:

1) w art. 100 § 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. Jeżeli zajęta ruchomość stanowi zabytek w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn. zm.4)), poborca skarbowy oddaje ją pod dozór państwowej lub samorządowej instytucji kultury. Dozór nad zajętymi ruchomościami ze złota, platyny i srebra oraz innymi kosztownościami niebędącymi zabytkami sprawuje organ egzekucyjny.”;

2) w art. 105 § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Zajęte przedmioty stanowiące zabytek w rozumieniu przepisów ustawy, o których mowa w art. 100 § 3, organ egzekucyjny, w uzgodnieniu z właściwym ze względu na miejsce zajęcia tych przedmiotów wojewódzkim konserwatorem zabytków, a w przypadku materiałów bibliotecznych — dyrektorem Biblioteki Narodowej w Warszawie, zgłasza w celu nabycia instytucji, o której mowa w art. 100 § 3, lub przedsiębiorcy zajmującemu się obrotem tymi przedmiotami. Oszacowanie wartości takich przedmiotów następuje w trybie przewidzianym w art. 99 § 3.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. — Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn/ zm.5)) w art. 39 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W stosunku do obiektów budowlanych oraz obszarów niewpisanych do rejestru zabytków, a ujętych w gminnej ewidencji zabytków, pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego wydaje właściwy organ w uzgodnieniu z wojewódzkim
konserwatorem zabytków.”.

Art. 4. W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.6)) w art. 53 w ust. 4 pkt 2
otrzymuje brzmienie:

„2) wojewódzkim konserwatorem zabytków — w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych formami ochrony zabytków, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn. zm.7)) oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków;”.

Art. 5. Do spraw wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy.

Art. 6. 1. W terminie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy Generalny Konserwator Zabytków i wojewódzcy konserwatorzy zabytków założą odpowiednio krajową i wojewódzką ewidencję zabytków.

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały
ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, z 2007 r.
Nr 88, poz. 587, Nr 99, poz. 665, Nr 127, poz. 880, Nr 191,
poz. 1373 i Nr 247, poz. 1844, z 2008 r. Nr 145, poz. 914,
Nr 199, poz. 1227, Nr 206, poz. 1287, Nr 210, poz. 1321
i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 31,
poz. 206, Nr 160, poz. 1276 i Nr 161, poz. 1279.

6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 141, poz. 1492, z 2005 r. Nr 113,
poz. 954 i Nr 130, poz. 1087, z 2006 r. Nr 45, poz. 319
i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 127, poz. 880, z 2008 r.
Nr 199, poz. 1227, Nr 201, poz. 1237 i Nr 220, poz. 1413
oraz z 2010 r. Nr 24, poz. 124.

7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 238, poz. 2390, z 2006 r. Nr 50,
poz. 362 i Nr 126, poz. 875, z 2007 r. Nr 192, poz. 1394,
z 2009 r. Nr 31, poz. 206 i Nr 97, poz. 804 oraz z 2010 r.
Nr 75, poz. 474.

2. W terminie 2 lat od dnia przekazania przez wojewódzkiego konserwatora zabytków wykazu zabytków, o którym mowa w art. 7, wójt (burmistrz, prezydent miasta) założy gminną ewidencję zabytków. Art. 7. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wojewódzki konserwator zabytków przekaże wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) i staroście wykaz zabytków, o których mowa w art. 1 pkt 5 lit. b niniejszej ustawy oraz wykaz zabytków nieruchomych wyznaczonych przez wojewódzkiego konserwatora zabytków do ujęcia w wojewódzkiej ewidencji zabytków.

Art. 8. 1. Do czasu założenia gminnej ewidencji zabytków, decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzje o warunkach zabudowy wydaje
się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków — w odniesieniu do zabytków znajdujących się w wykazie, o którym mowa w art. 7 niniejszej ustawy.

2. Do czasu założenia gminnej ewidencji zabytków, decyzje o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzje o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej oraz decyzje o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego wydaje się po uzyskaniu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków —
w odniesieniu do zabytków znajdujących się w wykazie, o którym mowa w art. 7 niniejszej ustawy.
3. Do czasu założenia gminnej ewidencji zabytków, decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 3 i art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. — Prawo budowlane, wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków — w odniesieniu do zabytków znajdujących się w wykazie, o którym mowa w art. 7 niniejszej ustawy.
Art. 9. Jednorazowe pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę, pozwolenia na czasowy wywóz zabytku za granicę i zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc do końca okresu, na który zostały wydane.

Art. 10. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie art. 61 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 61 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Marszałek Sejmu wykonujący obowiązki
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej: B. Komorowski


http://dokumenty.rcl.gov.pl/D2010075047401.pdf

---

Post został zmieniony ostatnio przez moderatora Czlowieksniegu 17:32 14-05-2010

[ramzes0]

skracając wynika z tego że?

[Czlowieksniegu]

Że miast pytać co i jak, można się z Ustawą w formie podanej zapoznać... Abstrahując, oczywiście, od mniej lub bardziej pokrętnych interpretacji.

[arturborat]

Yeti, używaj wyszukiwarki i nie zakładaj niepotrzebnie nowych wątków.... Dopiero co było o tej nowelizacji w wątku:

http://odkrywca.pl/przed-sad-karny-za-guzik-dziadka,667748.html#667748

Artur

[Czlowieksniegu]

A wiesz, że nie znalazłem tam podpisanej i wydrukowanej w DzU wersji? W domyśle, podanej na tacy dla leniwych...

---

Post został zmieniony ostatnio przez moderatora Czlowieksniegu 17:12 14-05-2010

[arturborat]

Jest pod ostatnim linkiem, a wcześniej zacytowany jest fragment dotyczący zmian w przepisach wywozowych zabytków ze strony Sejmu - chyba wiesz, że prezydent nie może zmienić tekstu ustawy uchwalonej przez Sejm...? Może ją tylko podpisać, zawetować albo skierować do TK...


Skoro jednak już ten wątek jest to warto dodać, że nowela wprowadza też obowiązek stworzenia przez gminy gminnej ewidencji zabytków w ciągu 2,5 roku od wejścia ustawy w życie. Te gminne ewidencje będą musiały też zawierać wykaz stanowisk archeologicznych. Tak więc osoby, które boją się wejść przypadkiem na jakieś stanowiska będa w końcu miały wszystko czarno na białym (choć i obecnie stanowiska te są w studium gminnym i miejscowych planach zagospodarowania a także gminnych programach opieki nad zabytkami, ale czasem czegoś w tych dokumentach brakuje albo są zbyt ogólne. Mam jednak wątpliwości, czy wszystko pójdzie tak gładko. Ustawa o zabytkach z 2003 roku nakładała obowiązek stworzenia gminnych ewidencji do 2006 r. (art. 143 - w ciągu 3 lat), ale nie wyszło. Nakładała też na Generalnego Konserwatora Zabytków obowiązek stworzenia krajowej ewidencji zaybtków w tym samym terminie ale tez nie wyszło.Minister Merta poległ bohatersko pod Smoleńskiem, ale od 2006 r.nie raczył uzasadnić, dlaczego ma gdzieś krajową ewidencję zabytków... A przykład szedł z góry....
Artur

[Czlowieksniegu]

Arturze- że śnurek jest, wiem. Ale szukajka nie poda odpowiedzi... Tak, może jest szansa, że nawet leniwce sobie pomogą same :-)

[soomebody20]

Witam czy mozna prostymi słowami wytłumaczyc czy sie cos zmieniło na nasza korzysc z wejsciem tej uchwały??bo nie jestem adwokatem i nie znam sie na paragrafach!!
pozdrawiam

[arturborat]

Zliberalizowano zasady wywożenia zabytków za granicę. O tym właśnie był wątek:

http://odkrywca.pl/przed-sad-karny-za-guzik-dziadka,667748.html#667748