Blitzkrieg Made in CCCP - mało znane epizody

[elpasys]

Wiadomo, że pojawienie się czołgów radzieckich na przedpolu Warszawy, dnia 30 lipca 1944 r., było impulsem i powodem podjęcia przez Komendę Główną AK (31 lipca) decyzji o rozpoczęciu Powstania Warszawskiego 1 sierpnia.
Zdumiewający rajd sowieckiej 2 Armii Pancernej w kierunku Warszawy wynikał z tego, że Sowieci pobrali od Niemców nauki w prowadzeniu wojny błyskawicznej i pokazali, że potrafią nie tylko przewyższyć, ale i pokonać nauczyciela.

W tym wątku chciałem przypomnieć i przybliżyć wydarzenia z dni 27-29 lipca 1944r., gdyż te 3 dni mały ogromny wpływ na dalsze losy Polski. Jednocześnie zachęcam kolegów do opisywania nieznanych lub mało znanych epizodów z tych dni, szczególnie widzianych oczami polskiej ludności cywilnej zamieszkującej te tereny, gdyż te epizody są niemal nieznane.

27 lipca 1944r.
Oczami Sowietów:
Sowiecka 2 armia pancerna naciera w kierunku północno - zachodnim według dwóch marszrut. Według pierwszej marszruty - z Wyrzyna przez Leopoldów, Kłoczew, Jarczew, Cechomin w kierunku na Stoczek Łukowski - naciera 3 korpus pancerny. Pod koniec pierwszego dnia natarcia korpus ma opanowac rejony: Gorzówka, Wólka Poznańska, Oleksianka i stad wysłać oddział wydzielony do Cegłowa. Ponadto korpus ma wysłać oddział rozpoznawczy w kierunku Siedlec w celu nawiązania łaczności z walczącymi tam oddziałami grupy szybkiej sowieckiego Frontu (2 gwardyjski korpus kawalerii i 11 korpus pancerny).
Według drugiej (prawej) marszruty - z Rososzy przez Zalesie, Welechów w kierunku na Parysów - posuwa sie 8
gwardyjski korpus pancerny z zadaniem opanowania do godz. 18 rejonu Parysów, Pilawa, Garwolin. Po osiagnieciu nakazanych rubieży dowództwo korpusu ma wysłać oddziały wydzielone w celu uchwycenia węzłów dróg w rejonie Kołbieli i Siennicy.
16 korpus pancerny (bez 109 brygady pancernej i 6 gwardyjskiego pułku czołgów): do czasu zluzowania przez piechotę 8 armii gwardii, broni rubieży Rycice, Dęblin.

Oczami Niemców:
Naprzeciwko linii: Wilga – Garwolin – Parysów - Latowicz zajętej w nocy na przedpolu 73 dywizji piechoty metodą punktów oporu nieprzyjaciel (sowieci) już sie ześrodkował i bezzwłocznie przeszedł z marszu do natarcia. Pierwsze uderzenia, jakie przeprowadził, głównie wzdłuż dróg wiodacych na północny - zachód, zostały odparte. Stosunkowo niewielkie siły nie były jednak w stanie wytrzymać szybko rosnącego nacisku, który zwłaszcza po południu przybrał postać silnych natarć, wspieranych dużymi zgrupowaniami pancernymi. Sowietom (8 gwardyjski korpus pancerny) udało sie zdobyć Parysów, wedrzeć do Garwolina i między obu miejscowościami dalej uderzać na północny - zachód. Latowicz, utrzymany mimo silnych ataków, został ominięty od wschodu przez siły sowieckie (3 korpus pancerny), które wieczorem stanęły już pod Siennicą.

Oczami Sowietów:
Pod koniec dnia 27 lipca 1944 zawiązał sie bój w rejonach:
3 korpus pancerny - prawym skrzydłem - węzeł dróg Stoczek Łukowski, dalej rubież Łopacianka, Chromin, Brzuskowola;
8 gwardyjski korpus pancerny 28 brygada zmotoryzowana z 226 pułkiem artylerii102 i batalionem czołgów [60] gwardyjskiej brygady pancernej wraz z 5 samodzielnym pułkiem motocyklowym toczył walkę o Garwolin; 58 gwardyjska brygada pancerna wyszła do rejonu Parysów, Kozłów; 59 gwardyjska brygada pancerna z 301 gwardyjskim pułkiem dział pancernych opanowały Puznówkę;
16 korpus pancerny utrzymywał nadal rejon Dęblina, oczekujac podejścia piechoty 8 armii gwardii. .

Oczami Niemców:
W nocy 27/28 lipca siły główne niemieckiej 73 dywizji piechoty pod osłoną batalionu saperów i ubezpieczeń bojowych oderwały się od nacierających oddziałów 8 gwardyjskiego korpusu pancernego i umocniły sie na rubieży Ostrowiec, Kołbiel, Siennica. W myśl rozkazu dowódcy 9 armii od rana 28 lipca do rejonu Siennicy i Kołbieli zaczeły przybywać oddziały spadochronowo – pancernej dywizji „Hermann Göring”, które nawiazywały bezposrednią walkę z 8 gwardyjskim korpusem pancernym. Na prawym skrzydle natarcia 2 armii pancernej oddziały niemieckie pod naporem 3 korpusu pancernego po krótkich walkach opusciły Stoczek Łukowski i Latowicz.
W wyniku nieustannych silnych natarć sowietów 70 pułk grenadierów został po utracie Parysowa odrzucony na północny - zachód od Starogardu; miejscowość już w rękach sowieckich. Jedna z sowieckich grup bojowych, nacierająca z Parysowa na zachód, znajduje sie 2 km przed miejscowoscia Puznówek. Ataki na Latowicz, wsparte silnie czołgami, udało sie prawdzie odeprzeć, a lokalne włamania zaryglować, ale przeciwnik w nieustalonej sile wyminął te miejscowości od wschodu i osiągnął wieś Waliska, skąd naciera w kierunku północno - zachodnim.

Oczami Sowietów:
Jak wynika z meldunku dowódcy 2 armii pancernej do dowództwa 1 Frontu Białoruskiego, w godzinach rannych dnia 28 lipca 3 korpus pancerny złamał opór nieprzyjaciela na północ od Latowicza i opanował szereg miejscowości, m.in. Cegłów.
Z kolei w drugiej połowie dnia cześcią swych sił 8 gwardyjski korpus pancerny wdarł sie do Żelechowa, opanował Łękawicę i wyszedł w rejon Pogorzeli. Obejście przez czołgi rosyjskie z północnego - wschodu Siennicy zagroziło nieprzyjacielowi utratą miasta i linii kolejowej prowadzacej do Mińska Mazowieckiego. Po podciągnięciu dodatkowych sił Niemcy pod wieczór przystąpili do kontrataków. Na nacierające pod Cegłowem oddziały 3 korpusu pancernego miały uderzyć dwie kompanie czołgów, batalion szkolny dywizji „Hermann Göring” i jedna kompania saperów 73 dywizji piechoty. W rezultacie dwóm czołgom typu „pantera” z grupą fizylierów udało sie wprawdzie wyjść na tyły korpusu w rejonie lasu na południe od miejscowości Mienia, jednak dzięki energicznemu przeciwdziałaniu 103 brygady pancernej kontratak został odparty.
Przerywające się w rejonie Łękawicy i Pogorzeli czołgi 8 gwardyjskiego korpusu pancernego zaatakowała jedna kompania czołgów spadochronowo - pancernej dywizji „Hermann Göring”. Po krótkiej walce nieprzyjaciel zdołał zlikwidować włamanie radzieckich pododdziałów pancernych na północny - wschód od Siennicy. Jedynie podejmowane tego dnia przez czołgi 8 gwardyjskiego korpusu pancernego próby przełamania obrony niemieckiej na podejsciach do Kołbieli i Władzina nie powiodły się.

Walki prowadzone w dniu 28 lipca przez wchodzące do akcji pododdziały spadochronowo - pancernej dywizji „Hermann Göring”, na podstawie dokumentów z „kolekcji aleksandryjskiej”, w taki oto sposób opisuje Robert Wróblewski w artykule „Dywizja „Hermann Göring” latem 1944 roku na froncie wschodnim”:
„Nieliczne niszczyciele czołgów Pz.Jg IV wspierajace obrone 186 pgren na północny - zachód od Siennicy zostały jeszcze w godzinach nocnych zaatakowane przez 7 czołgów ze wsparciem piechoty. Atak został odparty. Zniszczono wówczas jeden czołg radziecki. W kolejnym ataku Rosjanie, po stracie 2 dalszych czołgów, zbliżyli sie do miejscowosci.
Wówczas w rejonie tym atakowało już około 30 czołgów. Ta sytuacja wymusiła przed południem przerzucenie całego batalionu Panter pod Siennice. Około godz. 11.00 pod Cegłowem w kierunku zachodnim przedarły sie czołgi z 3 korpusu pancernego zajmujac Cegłów i Jędrzejów. Stojące tam słabe ubezpieczenia batalionu rozpoznawczego zostały przełamane przez 30 czołgów, które szpicą dotarły do rejonu 4 kilometry na wschód od Minska Mazowieckiego. Inne czołgi z piechota prowadziły rozpoznanie z Cegłowa w kierunku Łękawicy. Do godz. 12.00 kompania Pz.Jg IV kapitana Bellingera w rejonie na północny - zachód od Siennicy zajeła wyznaczone stanowiska obronne. Batalion Panter bez jednej kompanii zesrodkował sie na zachód od Pogorzeli. Po południu czołgi radzieckie znowu zaatakowały Siennice, tracac 4 wozy. Około 16.00 atak radzieckiego 8 gwardyjskiego korpusu pancernego z 30 czołgami na południe i wschód od Siennicy uzyskał przełamanie. Rosjanie od południa wdarli sie do Siennicy. W drugiej połowie dnia zdobyli Pogorzel.
Pod wieczór niemiecki I batalion 27 ppanc (bez jednej kompanii) przeszedł do działań bojowych. Całością przeciwuderzenia dowodził osobiście dowódca XXXIX KPanc generał porucznik Dietrich von Saucken. Pod Cegłowem na sowiecki 3 korpus pancerny uderzyły dwie kompanie Panter z batalionem szturmowym DSpad-Panc „Hermann Göring” i kompania saperów 73 DP. Dwa czołgi z grupą spadochroniarzy wyszły na tyły korpusu w rejonie lasu na południe od miejscowosci Mienia. Jednak przeciwdziałajaca 103 BPanc odrzuciła kontratak. Włamanie dokonane przez czołgi radzieckie w rejonie na północny - wschód od Siennicy po krótkiej walce zostało zlikwidowane przez atak kolejnej kompanii Panter. Niemcy odzyskali Pogorzel i wyparli Rosjan z Siennicy. 8 gwardyjski korpus pancerny mimo kilkugodzinnej walki nie zdołał opanować ważne punktu oporu nieprzyjaciela - Kołbieli.

Przed południem 29 lipca wojska 2 armii pancernej wznowiły natarcie na całym froncie. Na jej lewym skrzydle, w wyniku zdecydowanego działania armijnego oddziału rozpoznawczego w
miejscowości Karczew, rozbity został 994 batalion ochrony. Resztki tego batalionu wraz z pododdziałami 70 pułku piechoty wycofały sie do Otwocka. Wykorzystujac powodzenie oddziału rozpoznawczego, 8 gwardyjski korpus pancerny po kilkugodzinnej walce opanował Siennicę.

28 lipca 16 korpus pancerny przekazał do godz. 24.00 obronę w rejonie Dęblina i ześrodkował sie w rejonie Welazna, Łobice, Wołnierka, w gotowosci do działan w kierunku Pragi.
29 lipca 3 korpus pancerny, po nieudanym ataku na Minsk Mazowiecki od południa, obszedł miasto od wschodu,
przełamał obrona nieprzyjaciela na odcinku Kałuszyn - . Mińsk Mazowiecki i do końca dnia opanował rejon: Stanisławów, Sucholeg, Turze, Borek. Nastepnie rozwijał natarcie w kierunku Wołomin, Zielonka. Dwa bataliony 57 brygady zmotoryzowanej pozostały w rej. Kałuszyna (zach.) dla osłony szosy.
8 gwardyjski korpus pancerny przegrupował swoje siły na prawe skrzydło i w wyniku obejścia Siennicy od
wschodu i północnego - wschodu opanował Pogorzel, nastepnie zdobył Siennice, po czym osłaniając sie częścią
sił z kierunku Minska Mazowieckiego, rozwijał powodzenie w kierunku Rzakta - Stefanów.
16 korpus pancerny, po próbie opanowania Kołbieli i Starej Wsi, wykonał manewr w lewo, na zachód od szosy
warszawskiej i wyszedł w rejon Rudka, Mlądz, na skrzydło oraz tyły niemieckiej 73 dywizji.

Przypomnę, że dowódcą sowieckiej 2 Armii Pancernej był wtedy 33-letni Alaksiej Iwanowicz Radzijewski.

[elpasys]

Stosunkowo mało wiadomo jest o ciężkich walkach w rejonie Kołbieli.
28 lipca sowiecki 8 gwardyjski korpus pancerny zatakował Kołbiel od strony Siennicy i Starogrodu. Potężny atak sowiecki został jednak powstrzymany przez niemieckich żołnierzy broniących linii kolejowej oraz Kołbieli wraz z węzłem dróg i drogi Kołbiel - Mińsk Mazowiecki. Ale największe straty zadało sowietom lotnictwo niemieckie, które zbombardowało nie tylko cele wojskowe. Niemcy zbombardowali też miejscowość Sufczyn (na południe od Kołbieli), wraz mieszkańcami. Zginęło 11 osób, a 30 zostało rannych.
Więcej o tym bombardowaniu jest tutaj: http://www.bartnicka.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=48&Itemid=54
Na zdjęciu: obelisk upamiętniający mieszkańców zabitych w bombardowaniu

[elpasys]

Tablica na obelisku z nawiskami zabitych w nalocie.

[elpasys]

Zanim opuścimy Sufczyn, warto zaobaczyć jeszcze tę kapliczkę. Jej fundatorzy zostali zamordowani przez Niemców w Warszawie 5 sierpnia 1944r., gdy Sufczyn był już wolny".

[elpasys]

Obok kapliczki jest taka interesująca sosna.

[elpasys]

Wobec niemożności przełamania niemieckiej obrony Kołbieli siłami tylko części 8 gwardyjskiego korpusu pancernego dnia 28 lipca 1944, zaszła konieczność wzmocnienia sowieckich sił atakujących Niemców na odcinku Kołbiel - Siennica. Dlatego sowieckie oddziały 8 gwardyjskiego korpusu pancernego wycofały się w kierunku Siennicy, a ich miejsce zajęły siły 16 korupusu pancernego, które pospiesznym nocnym marszem (28/29 lipca) przybyły w rejon Kołbieli z Dęblina.
Ośrodek Armii Krajowej II Obwodu Mińsk Maz. wystawiał na akcję Burza" kompanię piechoty oraz pluton saperów.
Miejsce koncentracji plutonów wyznaczono na dni 25-27 lipca 1944 r. w pobliżu wsi Grzebowilk koło Pogorzeli.
Ale 27 lipca rozpoczęla się tutaj bitwa pancernych jednostek niemieckich HG i sowieckich 8 GKP, zwana dzisiaj itwą pod Pogorzelą". W dniu 28 lipca całe zgrupowanie AK znalazło się w bardzo trudnej sytuacji pomiędzy walczącymi stronami. Sowieckie czołgi zbliżające się od strony Kołbieli, atakujące Pogorzel od strony Łękawicy, oraz przemieszczające się szosą Kołbiel - Siennica, strzelały z dział do Niemców znajdujących się we wsi Grzebowilk. Sowieckie pociski rozrywały się bardzo blisko polskich oddziałów. Z drugiej strony, na stanowiska AK niespodziewanie wyszły ze wsi Grzebowilk niemieckie czołgi wielkiego zgrupowania pancernego, które otworzyły ogień, biorąc żołnierzy AK za Sowietów. W tym starciu oddziałów AK z czołgami niemieckimi zwanym dzisiaj walką pod Iłowcem" wielu żołnierzy AK zostało rannych.
Wreszcie żołnierzom AK odało się wyrwać z obszaru bitwy pod Pogorzelą i przystąpić do realizacji podstawowego etapu planu Burza", czyli wyzwolenia Mińska Mazowieckego. W związku z sowieckimi sukcesami w bitwie pod Pogorzelą, dnia 30 lipca w godzinach popołudniowych zgrupowanie AK wkroczyło do miasta od strony południowej.
Mapa: http://mapy.eholiday.pl/mapa-siennica-siennica-minsk_mazowiecki.html

[elpasys]

Jednym z niezbyt czytelnych epizodów jest dla mnie to, co wydarzyło się 26 lipca 1944r. na północny-zachód od Kołbieli. Ten rozległy teren został ostrzelany przez niemiecką artylerię. Ofiarami tego ostrzału stali się mieszkańcy miejscowości Skorupy, których pamięci poświęcono obelisk na zdjęciu. Ale 26 lipca na na tym terenie nie było jeszcze sowietów. Dojeżdżało tutaj wiele jednostek niemieckich, które wzmacniały obronę tego odcinka. Czyżby doszło tutaj do pomyłki i Niemcy ostrzeliwali swoich?
Moim zadaniem mogło tak być, bo niemiecki strach miał wielkie oczy".

[elpasys]

Na zdjęciu tablica na obelisku upamiętniającym ofiary niemieckiego ostrzału artyleryjskiego dnia 26 lipca 1944r.

[elpasys]

27 lipca 1944r. Sowieci kilkakrotnie atakowali Parysów, ale te uderzenia zostały odparte. Niemcy nie byli jednak w stanie wytrzymać szybko rosnacego nacisku, który przybrał postać potężnego natarcia, wspieranego dużym zgrupowaniem pancernym. W wyniku tego natarcia Sowieci wdarli się do Parysowa, odrzucając Niemców (70 pułk grenadierów i 170 pułku piechoty) w kierunku Starogrodu. Następnie pędząc a plecach" Niemców Sowieci zajęli Starogród, po czym skierowali się na północny - zachód (w kierunku Kołbieli) i na północny - wschód (w kierunku Siennicy). 27 lipca wieczorem Sowieci zajęli pozycje w rejonie Kołbieli i Siennicy.
Na zdjęciu skrzyżowanie dróg w Starogrodzie, na którym siły sowieckie rozdzieliły się; w lewo na Kołbiel i w prawo na Siennicę.

[elpasys]

Powstrzymanie natarcia sowieckiej 2 armii pancernej w kierunku Warszawy stało sie jednym z najważniejszych zadań stojących przed dowództwem niemieckiej 9 armii i całej grupy armii „Środek”. Dnia 26 lipca 1944r. wydany został rozkaz: „73 dywizja piechoty podporzadkuje sobie wszystkie przybyłe dotąd oddziały dywizji spadochronowo -
pancernej „Hermann Göring” i jako grupa „Franek” natychmiast przesunie sie w rejon Garwolina. Zadanie: grupa „Franek” przeszkodzi w uderzeniu nieprzyjaciela na Warszawę przez zablokowanie wszystkich dróg wiodących na północny - zachód miedzy Wisłą a miejscowością Latowicz. Ubezpieczenie skrzydłowe pod miejscowością Latowicz. Proszę o największy pośpiech.”
W niemieckich planach obronnych tego regionu szczególną rolę odgrywała linia kolejowa Pilawa - Mińsk Mazowiecki, która w rejonie Kołbieli (w Sufczynie) stanowiła przeszkodę nie do przebycia dla czołgów. Linia kolejowa biegnie tutaj po wysokim nasypie (foto). Dlatego, gdy rano 27 lipca w Sufczynie rozpoczął się szeroki atak sowieckiego 8 gwardyjskiego korpusu pancernego, ten atak kierował się na most drogowy (lewa strzałka) i (głównie) na szeroki most nad rzeką Świder (prawa strzałka). Szerokość przejścia pod tym ostatnim mostem pozwalała na przejście pod nim czołgów brzegiem rzeki Świder.
Ale Niemcy zgomadzili tutaj znaczne siły, które korzystając z osłony jaką dawał nasyp kolejowy, zadawały znaczne straty Sowietom

[elpasys]

Poprawka do ostatniego postu!
Jest: Dlatego, gdy rano 27 lipca w Sufczynie rozpoczął się szeroki atak..."
Powinno być: Dlatego, gdy rano 28 lipca w Sufczynie rozpoczął się szeroki atak ...."

[elpasys]

Odnośnie mojego postu z dnia 2008-04-13 10:37:00 i artyleryjskiego ostrzału miejscowości Skorupy.
Wiedzę o tym, że sprawcami ostrzału byli Niemcy, zaczerpnąłem z tej tablicy. Ale mam wątpliwości. Dlatego proszę o pomoc w wyjaśnieniu następujących kwestii:
1. Jeśli Niemcy, to jaka (czy) była przyczyna tego ostrzału; ostrzeliwali wieś, czy coś innego, a przy okazji" ostrzelali wieś. Na tym terenie było dużo niemieckich oddziałów, dlatego ten ostrzał jest dla mnie dziwny.
2. Może ostrzelali Sowieci, bo 26 lipca Kołbiel znalazła się już w zasięgu sowieckiej ciężkiej artylerii. Taki ostrzał byłby zasadny z sowieckiego i taktycznego punktu widzenia. Ale wtedy należałoby zmienić treść napisu na tej tablicy.

[elpasys]

Gdy rano 28 lipca w Sufczynie i okolicy rozpoczął się szeroki atak sowieckiego 8 gwardyjskiego korpusu pancernego na tor kolejowy, ten atak skierował się na most drogowy i na szeroki most nad rzeką Świder. Szerokość mostu nad rzeką pozwalała na przejście pod nim czołgów brzegiem rzeki Świder (foto).
Niemcy stawiali tutaj silny opór, zadając znaczne straty atakującym, którzy poruszali się w odkrytym terenie nad brzegami rzeki Świder. Mimo wielkich strat Sowieci byli coraz bliżej mostu. Gdy znaleźli się już w odległości około 100 m od mostu, nadleciało kilkadziesiąt niemieckiech bombowców, które dokonały dywanowego" nalotu na atakujących i na wieś Sufczyn. Bomby padały co kilka metrów. Sowieci nie mieli należytej osłony przeciwlotniczej, dlatego ponieśli ogromne straty i wstrzymali atak. Most nie został zdobyty. 28 lipca nie był pomyślny dla atakującej 2 armii pancernej.

Informacja dla poszukiwaczy skarbów": teren tej bitwy oraz innych bitew w tej okolicy został wyczyszczony przez LWP już w latach 50-tych XX wieku.

[elpasys]

Mapa do opisywanych powyżej wydarzeń, ze strony: http://www.kolbiel.pl/135-40d17c231c554.htm

[elpasys]

Stało się jasne, że Niemcy broniący się w Sufczynie są zbyt mocni jak na frontalny atak, dlatego następnego dnia, czyli 29 lipca sowiecki 16 korpus pancerny zastosował z powodzeniem taktykę obejścia tego punktu oporu. Główne siły 16 korpusu pancernego obeszły Kołbiel od zachodu w okolicy Pilawa, Lubice, Zabieżki, kryjąc się pod osłoną lasów Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. Dla odwrócenia uwagi Niemców od tego manewru, prawe skrzydło korpusu zaatakowało Kołbiel i Starą Wieś. Miażdżąc słabe siły niemieckie i wzbudzając panikę 16 korpus pancerny dotarł wkrótce do Wólki Mlądzkiej, na skrzydło oraz tyły niemieckiej 73 dywizji piechoty. Tego dnia na prawym skrzydle natarcia sowieckiej 2 armii pancernej 3 korpus pancerny przesunął się od Kałuszyna aż do Zielonki. Niemcy broniący linii Kołbiel - Siennica oraz Mińska Mazowieckiego zostali zagrożeni okrążeniem. Wiele niemieckich oddziałów uległo panice i rozposzeniu, próbując wyrwać się w kierunku Warszawy. W takiej sytuacji znalazł się nawet dowódca niemieckiej 73 dywizji piechoty generał Fritz von Franek, który uciekając zbyt wolno dostał się do sowieckiej niewoli.
patrz: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dyskusja:Pogorzel_%28powiat_mi%C5%84ski%29#Gdzie_jest_genera.C5.82.3F
Teraz 16 korpus pancerny mógł od tyłu (z kierunku północnego) przystąpić do likwidacji Niemców broniących się w Kołbieli i Sufczynie. 30 lipca rano w Kołbieli i okolicy nie było już żadnego żywego Niemca.

[ukalek]

Hehehe, Fritz von Franek? :D Moze herbu Dolas? ;) A tak powaznie, to fajnie sie czyta takie notki, bardzo dziekuje, za ciekawa lekture. Moze jakies zrodla? Pozdrawiam

[elpasys]

Autokorekta
W moimh poście datowanym: 2008-04-07 18:46:00 zauważyłem 2 literówki, które niniejszym koryguję:
1. Jest: Według drugiej (prawej) marszruty - z Rososzy przez Zalesie, Welechów w kierunku na Parysów ..."
--Powinno być: Według drugiej (lewej) marszruty - przez Rososz, Zalesie, Żelechów w kierunku na Parysów ..."
2. Jest:  kolei w drugiej połowie dnia cześcią swych sił 8 gwardyjski korpus pancerny wdarł sie do Żelechowa,..."
---Powinno być:  kolei w drugiej połowie dnia cześcią swych sił 8 gwardyjski korpus pancerny wdarł sie do Zglechowa,.."
Przepraszam

[elpasys]

Proszę bardzo, jedno ze źródeł:
1. http://www.lexikon-der-wehrmacht.de/Personenregister/FranekFv-R.htm
Cytuję w oryginale, bo wkurza mnie taki ktoś, kto publicznie potrafi pisać bez zastanowienia to: :D"
Friedrich von Franek * 16. Juli 1891, Wien + 8. April 1976, Wien. Friedrich von Franek trat am 18. August 1910 als Fähnrich in das Infanterie-Regiment 41 ein. Am 1. Mai 1913 zum Leutnant befördert, wurde er Zug-Kommandant, Regiments-Adjutant und Kompanie-Kommandant im Infanterie-Regiment 63. Am 1. März 1915 wurde er zum Oberleutnant befördert und 1917 Führer der Divisions-Sturmkompanie. ...........Am 1. Mai 1944 kehrte er in die Führerreserve zurück, am 26. Juni 1944 wurde er Kommandeur der 73. Infanterie-Division. Am 29. Juli 1944 geriet er in russische Gefangenschaft, aus der er am 22. Juli 1948 entlassen wurde. Ritterkreuz (4. November 1941)"
Na marginesie: w Polsce tylko ja piszę poprawnie jego nazwisko.
2. Wojciech Kempa Na przedpolu Warszawy" http://www.pw44.pl/na_przedpolu_warszawy.pdf
3. 73. Infanterie Division http://www.lexikon-der-wehrmacht.de/Gliederungen/Infanteriedivisionen/73ID.htm
4. http://ostpanzer.asty.ru/topics/sp_guns/jagdpanzer4/ i wiele innych,
5. Wspomnienia członków mojej rodziny, żołnierzy Armii Krajowej na tym terenie, w tym wywiadu AK.
6. Wieloletnie rozmowy z mieszkańcami miejscowości na tym terenie i świadkami tamtych wydarzeń, którzy wtedy byli dziećmi.
7. Mój letni dom leży na terenie objętym mapą, którą tu pokazuję. Bez tego nie napisałbym tego wątku.

[ukalek]

Jestem pod wrażeniem, że w całej Polsce tylko Ty poprawnie piszesz to nazwisko.

[elpasys]

Początek bitwy o Siennicę
Strategicznym celem sowieckiej 2 armii pancernej na dzień 28 lipca 1944 było zajęcie Mińska Mazowieckiego oraz przecięcie dróg zaopatrzenia niemieckim wojskom walczącym w rejonie Siedlec. Ale do obrony Mińska Mazowieckiego
Niemcy zgromadzili znaczne siły, które koncentrowały się w mieście, na północ i na południe od miasta, głównie w okolicy Siennicy. W nocy z 27 na 28 lipca i w ciągu dnia 28 lipca 2 armia pancerna siłami 3 korpusu pancernego i 8 gwardyjskiego korpusu pancernego w ciągłych walkach posuwała sie w kierunku Mińska Mazowieckiego. W godzinach rannych dnia 28 lipca 3 korpus pancerny złamał opór Niemców na północ od miejscowości Latowicz i opanował szereg miejscowosci, m.in. Cegłów, skąd zaatakował w kierunku Łękawicy, oraz przeciął szosę Kałuszyn - Mińsk Mazowiecki na styku 2 i 9 armii niemieckiej.
Potem 3 korpus pancerny odpierał w tym rejonie ataki piechoty i czołgów niemieckich, dążacych do przełamania się z rejonu Kałuszyna na Mińsk Maz. i z kierunku Mińsk Maz. na Kałuszyn. Nocne (27/28 lipca) i poranne ataki 8 gwardyjskiego korpusu pancernego na Siennicę od zachodu, południowego zachodu oraz wzdłuż linii szosy Kołbiel - Siennica nie powiódły się. Dlatego około południa 28 lipca podjęto próbę obejścia silnie bronionej Siennicy od wschodu. Ten atak był bardziej skuteczny, bo w drugiej połowie dnia częścią swych sił 8 gwardyjskiemu korpusowi pancernemu udało się (na krótko) wedrzeć sie do Zglechowa, opanować Łękawicę i wyjść w rejon Pogorzeli Siennickiej. Ale to był dopiero początek wielkiej bitwy.

Objaśnienia do mapy (linie i strzałki):
- czerwona: początkowe nieudane ataki 8 gwardyjskiego korpusu pancernego na Siennicę,
- bordowa: obejście Siennicy przez 8 gwardyjski korpus pancerny od południa, wschodu i północnego - wschodu,
- pomarańczowa: atak 3 korpusu pancernego w kierunku Łękawicy,
- niebieska: pozycje niemieckie.

[elpasys]

Wejście sowieckich żołnierzy do Łękawicy nareszcie położyło kres nieznośnej niemieckiej okupacji, która tutaj zaczęła się tragicznie dnia 14 września 1939r. Gdy od strony Cegłowa do wsi zbliżali się niemieccy żołnierze, to nie wiedzieli, że we wsi znajdowali się jeszcze zamaskowani polscy żołnierze należący do Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. Władysława Andersa, która wycofywała się na południe, oraz z innych jednostek.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Dyskusja:W%C5%82adys%C5%82aw_Anders
W nierównej walce agresora z polskim wojskiem zginęło mnóstwo Niemców. Ale po wkroczeniu do wsi Niemcy okrutnie zemścili się na mieszkańcach i uciekinierach z innych rejonów Polski, którzy znaleźli się tam przypadkowo. Ten odwet, będący typową dla Niemców zbrodnią wojenną, pamiętają mieszkańcy wsi Łękawica i gminy Siennica, którzy dla pamięci 22 ofiarom tej ohydnej zbrodni wystawili ten pomnik.
http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81%C4%99kawica_(powiat_mi%C5%84ski)
http://www.ugsiennica.pl/galerie/lekawic/index.html
Pytanie retoryczne: czy ta zbrodnia kiedykolwiek była przedmiotem zainteresowania polskich organów ścigania?

[elpasys]

Treść napisu na tablicy:
Dla upamiętnienia męczeństwa pomordowanych w Łękawicy przez żołnierzy niemieckich w dniu 14.09.1939 r., tablicę ufundował samorząd gminy. Polegli za ojczyznę: Badurek Marian, Bystrzyński Józef, Caune Rudolf, Figura Marian, Kamiński Władysław, Kieliszczyk Stanisław, Kot Stanisław, Król Józef, Lipiński Stanisław, Milewski Franciszek, Milewski Władysław, Milewski Tadeusz, Szczęsny Wacław, Stanka Józef, Wiechetek Jan, Zawadzki Zygmunt, 6 osób nieznanych."

[elpasys]

Ta droga, z Łękawicy do Pogorzeli, była osią sowieckiego ataku oraz miejscem w którym toczyła się 3-dniowa bitwa pancerna, przy czym używano tutaj najnowocześniejszego wówczas sprzętu wojennego. W kierunku pokazywanym na zdjęciu pędziły T-34, IS-2 i Walentynki, a wkierunku przeciwnym gnały Pantery, Pkw IV i JgPz IV. Na niebie kłębiły się samoloty.
Pomnik, o którym mowa w powyższym poście, znajduje się za plecami robiącego zdjęcie.
Droga prowadzi: w lewo - do Siennicy, w prawo - do Cegłowa.

[elpasys]

Walory obronne Siennicy docenili Niemcy, organizując w tym rejonie silne obronne zgrupowanie swych wojsk. Dlatego też sowiecki 8 gwardyjski korpus pancerny nie zdołał przełamać niemieckiej obrony ani 27 ani 28 lipca 1944 r. Pewien postęp korpus uzyskał obchodząc Siennicę od południa i uderzając wieloma czołgami na wieś Zglechów. Mieszkańcy Zglechowa zostali wcześniej ewakuowani przez Niemców w związku z zamiarem stoczenia bitwy z Sowietami i mogli jedynie oglądać i słuchać przebiegu tej bitwy z oddali. Wśród awakuowanych był 17-letni wówczas Kazimierz Barcikowski.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Barcikowski
Sowieckie czołgi przejechały po Niemcach tuż koło jego domu (zielona strzałka), w którym się urodził (zdjęcie) i po jego polu. Wielkie wrażenie jakie wywarła na Barcikowskim ta bitwa oraz pokaz sowieckiej potęgi wojskowej miały wpływ na jego dalsze losy i na decyzje, które podejmował. Pokazna tutaj droga biegnie na zachód, do Starej Wsi i Siennicy

[elpasys]

Dzisiaj ten tom (w którym urodził się Kazimierz Barcikowski) wygląda inaczej niż wtedy i należy już do innych osób. Mieszka w nim młoda rodzina z dziećmi.