9 PAC - odznaka

[Passy]

Witam.
Szukam informacji na temat odznaki 9 Pułku Artylerii Ciężkiej.Czy ktoś mógłby mi udzielić informacji,jak ona wyglądała i czym różniła się odznaka oficerska od żołnierskiej?
Pozdrawiam.
Passy

[Passy]

Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź.Niestety nie miałem tej książki,a kolega zwrócił się do mnie z prośbą o identyfikację(znalazł niedawno tę odznakę w dość ładnym stanie).
Jeszcze raz dziękuję i życzę wszelkiej pomyślności w Nowym Roku.
Passy

[MK]

9 PUŁK ARTYLERII CIĘŻKIEJ
(za książką Organizacja i odznaki artylerii")

W 1939 roku stacjonował we Włodawie (9 grupa artylerii w Brześciu). Powstał 8 września 1922 roku z trzech różnych dywizjonów.
1 dywizjon rozpoczął formowanie 20 czerwca 1919 roku w Zajezierzu pod Dęblinem, otrzymując działa francuskie 105 i 155 mm. W połowie października dywizjon przeniesiono do Białej Podlaskiej, gdzie kończył organizowanie i szkolenie.
W Poznaniu w 1919 roku formowały się różne luźne oddziały artylerii, które wzięły udział w walkach z Niemcami. Po zlikwidowaniu frontu zachodniego, w styczniu 1920 roku przezbrojono je w sprzęt francuski w Bydgoszczy, organizując z nich 2 dywizjon 15 pułku artylerii ciężkiej.
Późniejszy 3 dywizjon artylerii ciężkiej 9 pac sformowano w Przemyślu na początku grudnia 1918 roku jako Przemyski Pułk Artylerii Ciężkiej, który wkrótce otrzymał numer 2. W końcu czerwca 1920 roku przeformowano pułk na 1 dywizjon 4 pac i ostatecznie na 3 dywizjon 9 pac.
1 dywizjon przydzielono do Grupy Poleskiej kolejno bateriami po osiągnięciu przez nie gotowości bojowej, począwszy od grudnia 1919 roku do maja 1920 roku. Towarzyszył on stale tej grupie do zakończenia działań wojennych.
Dwie baterie 2 dywizjonu odjechały 24 maja 1920 roku na front północny do Nowoświęcian w skład armii rezerwowej gen. Kazimierza Sosnkowskiego.
Baterie 3 dywizjonu weszły do akcji w marcu 1919 roku i brały udział w walkach między Lwowem a Przemyślem oraz w majowej ofensywie w Małopolsce Wschodniej. 22 maja 1920 roku dwie baterie przerzucono na front północny, gdzie walczyły w składzie 14 dywizji piechoty. W końcu lipca mocno uszczuplony dywizjon odjechał do Kalisza. Po odzyskaniu sprawności bojowej skierowano go na stanowiska pod Okuniewem do Bitwy Warszawskiej. Następnie dywizjon przerzucono do Małopolski Wschodniej, gdzie wspierał walki 7 brygady piechoty.
8 września 1922 roku pułk artylerii ciężkiej, po włączeniu przydzielonych dywizjonów, rozpoczął szkolenie pokojowe w Siedlcach, a 1 dywizjon — w Brześciu n. Bugiem. Za działania bojowe 1 dywizjon został odznaczony krzyżem Orderu Virtuti Militari V kl.
W marcu 1939 roku powstał 9 dywizjon sformowany przez pułk dla 9 dywizji piechoty, która koncentrowała się na obszarze Armii „Pomorze. W połowie 1939 roku sformowano jeszcze 20 dywizjon z miejscem postoju w Prużanie i 30 dywizjon z miejscem postoju w Brześciu n. Bugiem. W drugiej połowie sierpnia pułk sformował 98 dywizjon. Następnie przystąpił do rozwinięcia dwóch swoich dywizjonów i dowództwa do gotowości bojowej. Pułk przeznaczony był do obrony Warszawy, dokąd dotarł koleją tylko 1 dywizjon skierowany na zachodni odcinek. 2 dywizjon, który nie przedarł się do Warszawy, skierowano do dyspozycji nowo tworzonej Armii „Lublin".
9 dywizjon sformowany we Włodawie, w kwietniu 1939 roku skierowany został do Bydgoszczy, do rejonu koncentracji 9 dywizji piechoty Armii „Pomorze. Otworzył ogień 1 września na potężne kolumny pancerno-motorowe wroga pod Sępolnem.
20 dywizjon skierowany został do 20 dywizji piechoty pod Mławę. Wspierał przez trzy dni macierzystą dywizję piechoty broniącą tego miasta.
30 dywizjon, sformowany we Włodawie, w maju 1939 roku odjechał wraz z 30 dywizja piechoty z Brześcia n. Bugiem do Armii „Łódź". Wszedł do walki 1 września pod Działoszynem
98 dywizjon, zmobilizowany w ostatniej dekadzie sierpnia we Włodawie, przeznaczony był dla Armii „Modlin, dokąd przybył w nocy z 6 na 7 września i wyładował się w rejonie Jabłonny. Z wyjątkiem 3 baterii skierowanej do Warszawy wszedł w skład Grupy Operacyjnej gen. Juliusza Zulaufa i zajął stanowiska w rejonie Nieporętu. Ogień otworzył ze stanowisk w rejonie Strugi.
Odznaka pamiątkowa pułku ustanowiona została w 1930 roku i zatwierdzona wraz z regulaminem Dz.Rozk.MSWojsk. nr 39, poz. 456 z 10 grudnia 1930 roku.
Odznakę jednoczęściową, o wym. 40 x 40 mm, stanowi krzyż równoramienny utworzony z 4 stylizowanych orłów srebrnych bez korony, wczepionych szponami w srebrny wieniec laurowo-dębowy, który okala umieszczony w środku wizerunek krzyża Orderu Virtuti Militari na pamiątkę dekoracji trąbki 1 dywizjonu tym orderem za udział w wojnie. Pola między ramionami krzyża pokrywa emalia o barwach artylerii ciężkiej — ciemnozielona i szkarłatna z cyfrą i inicjałami pułku „9 PAC" na każdym polu.
Regulamin ustalał dla szeregowych odznaki z blachy oksydowanej.
Prawo do uzyskania odznaki mieli oficerowie i szeregowi dawnego 1 dywizjonu za trzymiesięczny pobyt na froncie lub roczny w dywizjonie poza frontem w okresie od 1 listopada 1918 roku do 21 marca 1921 roku. W czasie pokoju oficerowie mogli otrzymać odznakę po dwóch latach nienagannej służby, szeregowi — na zakończenie obowiązkowej służby wojskowej.
Odznaki nadawał i wręczał dowódca pułku w dniu święta pułkowego i w dniu zwolnienia rocznika do rezerwy.
Wykonawcą oficerskiej odznaki srebrnej, emaliowanej, przekazanej przez dowództwo pułku do Muzeum Wojska w 1938 roku, był Wiktor Gontarczyk w Warszawie, ul. Miodowa 19. Był on również wykonawcą innych znanych odznak pamiątkowych pułku.

Pozdrawiam i zyczę Wesołych Świąt!