Do początku czerwca 1920 roku Tatarzy dozorują Dniepr.W momencie kontrofensywy bolszewickiej, w ciężkich walkach pułk do 6 czerwca traci w poległych, rannych i zaginionych prawie połowę swego stanu osobowego.Straty rosną, kiedy 7 czerwca rozpoczyna się odwrót sił polskich. Min. pod Korostyczewem, w dniu 14 czerwca 4 szwadron pułku wraz z 17 Pułkiem Ułanów, daje opór nacierającym masom kawalerii wroga. Spieszeni Tatarzy cofali się do koni, obserwując szarżujące obok szwadrony Ułanów Wielkopolskich. Niestety po kilku godzinach szarż i kontrszarż 17 P.Uł. wycofał się. Odcięci od swoich koni Tatarzy 4 szwadronu prawie całkowicie zostali wyrąbani przez czerwonych Kozaków. W dniu 26 czerwca w pułku pozostaje zaledwie 86 szabel i jedna maszynka".