sigis3

3. Odważniki i wagi ok. poł. XVIII- XIX wieku http://www.numisbids.com/n.php?p=sale&sid=279&cid=8470 http://www.historische-apotheke.de/html/munzwaagen.html http://www.muenzen-ritter.de/shop/waagen-und-gewichte/munzwaagen.html Powszechniejsze stają się odważniki do złotych monet okrągłe (obok kwadratowych), z uchwytem na środku i napisem określającym monetę, o średnicy danej monety. Przykłady takich wag: http://www.coinarchives.com/w/lotviewer.php?LotID=1272565&AucID=1166&Lot=2355&Val=d01994e22e344baf56d8db8a1aca012f http://www.coinarchives.com/w/lotviewer.php?LotID=1312434&AucID=1201&Lot=1101&Val=5c14f76b9e34df25b6f10f3e46359f61 http://www.gilai.com/product_1131/German-Bergische-Coin-Balance-and-Weights-1765-by-Johann-Phillip-Herbertz Pojawiają się też równocześnie piękne odważniki w formie żetonu, odpowiadające średnicą i wagą odpowiedniej złotej monecie (produkowane często w mennicach państwowych, rzadkie i cenne) http://www.wcn.pl/archive?q=odwa%C5%BCnik http://www.wcn.pl/archive?q=ci%C4%99%C5%BCarek http://www.coinarchives.com/w/lotviewer.php?LotID=1320815&AucID=1212&Lot=1261&Val=f7ffe01642046798528e4a0ca44bd772

2. Odważniki monetarne do połowy XVIII wieku (w przybliżeniu) Najładniejsze chyba odważniki, w formie kwadratu, z wizerunkami nawiązującymi do monet. Do monet srebrnych i złotych (później głównie do złotych, w miarę upowszechniania się złota w obrocie). Linki wymienione przez kol. Tyfusa to chyba największa baza, sporo uporządkowanych jeszcze tu http://poidsmonetaires.over-blog.com/article-les-poids-monetaires-un-peu-d-histoire-59000097.html http://www.waagenundgewichte.de/main/waagen/mw1.htm Ładne i starannie wykonane są też same wagi http://www.coinarchives.com/w/lotviewer.php?LotID=1316600&AucID=1204&Lot=368&Val=856268e911a0f91819bc7cdf8e9717c2 http://www.s-a-w.net/scalescom/scales/html/coin/dreistock1.htm http://www.van-ham.com/objektarchiv/ac/gewichte.html http://www.zeller.de/de/katalog/auktion-111-dezember-2011/auktionsartikel/koelner-muenzwaage-1732-10/?PHPSESSID=99dc4f861d4102c3eb952e85c5b8c401

No to w takim razie przegląd archiwum. 1. Najstarsze odważniki Pierwsze odważniki służące do odważania monet i srebra pojawiają się na ziemiach polskich we wczesnym średniowieczu w związku z napływem srebra arabskiego i rozwojem handlu (przez wikingów). Są to wieloboczne bryły z żelaza. http://www.travelpolska.pl/truso-emporium-wikingow/ Na terenach polskich do ok. XIII wieku używano także beczułkowatych odważników żelaznych pokrytych brązem. http://wratislavia.archeo.uni.wroc.pl/5-tom/VII.pdf http://mis.historiska.se/mis/sok/bild.asp?uid=239870 http://www.skjoldmus.de/Alltag-Gewichte.html http://odkrywca.pl/pokaz_watek.php?id=711941#1512248

... ale rewers śmieszny. Kaczka sugeruje produkcję na bagnach:) Ostatnio była sprzedawana nieduża kolekcja falsów, zainteresowani pewnie widzieli, ale gdyby ktoś był zainteresowany: http://www.allegromat.pl/aukcja89613 http://www.allegromat.pl/aukcja89612 http://www.allegromat.pl/aukcja89527 http://www.allegromat.pl/aukcja89526 i chyba najciekawszy http://www.allegromat.pl/aukcja89525

Taki śmieszny fals, awers płytko wybity i starty...

Trochę różności .............. Hiszpania http://www.newworldtreasures.com/cointypes.htm .............. Węgry (od starożytności) http://katalogus.numismatics.hu/advanced_search_result.php/keywords/garas%20/searchsubmit_x/15/searchsubmit_y/8/language/en?osCsid=418f6f3e7bdaaef9d68a35185e6ff3db ................ Szkocja http://www.scottishmoney.net/coins/mary.html ............... Rosja (od Piotra I do Mikołaja II) http://www.m-dv.ru/pl/katalog/

Bardzo dobry katalog, szczególnie jeśli chodzi o monety włoskie, tylko dostęp niestety trudniejszy http://www.rhinocoins.com/page1.html Ale nie są szczególnie restrykcyjni w ochronie zgromadzonych informacji, można wejść przez google, znając np. panującego, państwo włoskie, miasto, itp. np. wpisując hinocoins venezia" http://www.rhinocoins.com/VENEZIA.HTML Trochę kombinacji ale efekt ciekawy http://www.rhinocoins.com/kinsard.html http://www.rhinocoins.com/ITALY/MILANO/MILANO.HTML http://www.rhinocoins.com/GENOVA.HTML Najlepsze na koniec http://www.rhinocoins.com/italy.html

I jeszcze kilka ciekawych stronek. Monety francuskie, bardzo sympatyczna strona, choć nie typowy katalog http://home.eckerd.edu/~oberhot/france.htm Na tej stronie jest też sporo informacji o wczesnośredniowiecznych monetach i zabytkach z obszarów Europy Zachodniej, itd. http://home.eckerd.edu/~oberhot/index.php

Kilka pożytecznych adresów, często wykorzystywanych na tym forum, jeśli chodzi o szeroko rozumiane monety niemieckie (i nie tylko) http://www.medievalcoinage.com/saurma/someoldcoins.org/saur/t/ti.htm Najlepszy chyba katalog, wadą są słabe zdjęcia, dobry układ, można np. odnaleźć monetę na podstawie władcy, nominału czy typu popiersia, krzyża lub innego wyobrażenia. Poniżej sklepy, dobre zdjęcia, pożyteczne i często wykorzystywane adresy http://www.muenzauktion.com/brom/cat.php5?lang=en&PHPSESSID=3c5433a9f350f432161ced3d856f6f5b&PHPSESSID=3c5433a9f350f432161ced3d856f6f5b http://www.pater.de/cshop/shop.pl?startseite=1&sessionid=nosession&language=en http://www.gmcoinart.de/index.php?area=shop Archiwum aukcji, wadą jest mała ilość drobnych monet, najczęściej w sumie znajdowanych http://www.coinarchives.com/w/

Jeśli chodzi o kamerę internetową, to chyba zwycięzca w kategorii najmniejsza matryca. Jestem pod wrażeniem. Zdjęcia lustrzankami piękne, na potrzeby forum aż za dobre, jak myślę. Naprawdę można dużo osiągnąć relatywnie niedużym koszem. Pozdrawiam

Jakość zdjęć przedmiotów zamieszczanych do identyfikacji często wciąż jest mocno nieciekawa, przypominam więc wątek. Szczególnie zwróciłem uwagę na fotki kolegi siwy_49, telefon, matryca 3,2 mpix, a też wyszło nieźle! Odczarujmy sprzęt i te pixele, można zrobić dobrą fotkę naprawdę prostym aparatem. Może ktoś jeszcze doda swoje fotki i pokaże jakim sprzętem można osiągnąć dobry efekt?

Proszę, nie brnijcie w takie oceny. Fotka czytelna! I to wystarcza. Jak na wstępie napisałem, bardziej zaawansowane telefony też mają takie możliwości, nie tylko kompakt. Ważne ŚWIATŁO! Tryb makro i ewentualnie balans bieli. Piszcie, czym robione fotki, może to pomóc mniej zorientowanym. Jak zrobić idealne zdjęcie monety może kiedyś, w nowym wątku. Pozdrawiam

Czekanie na dzienne światło to jednak spore ograniczenie, a jesień i zima dopiero idzie. Pokazałem celowo minimalne, jak mi się wydaje, potrzeby, dwie lampki czy prosta komora bezcieniowa jest oczywiście lepsza, ale można i bez tego. Taka była moja intencja. W końcu nie robimy zdjęcia profesjonalnego.

Nie wiem, czy komuś to się przyda, ale naprawdę niewiele potrzeba, żeby uzyskać zadowalający efekt.

I jeszcze dla przykładu małe, słabe sreberko, prawie miedź, ciemne, wytarte i z grubą patyną. Zdjęcie także bez dodatkowej obróbki i długiego ustawiania. Mocno zabrudzone dobrze jest przed sfotografowaniem lekko przetrzeć oliwką. Można oczywiście lepiej, ale to też wystarczająco czytelne.

Podsumowując: lampka biała kartka prosty aparat- ustawiamy tryb półautomatyczny-balans bieli (światło żarowe)-tryb makro-ewentualnie samowyzwalacz Można oczywiście sprawę dopracować, eksperymentując z czułością, trybami pomiaru, kontrastem, wyrazistością czy innymi parametrami, które można w danym aparacie regulować.

Zdjęcia nie są oczywiście idealne, ale celowo nie bawiłem się w długie ustawianie sprzętu, nie pozbywałem się cienia monety czy odbicia lampki. Zrobione dokładnie tak jak opisałem (z samowyzwalaczem), rewers nawet bez książki, z opartej ręki. Wykadrowane i zmniejszone, żadnej innej obróbki. Nie było moim celem zrobienie idealnego zdjęcia monety (można np. poprawić odcień, doświetlić drugą lampką), jedynie wystarczającego i w pełni czytelnego oraz pokazanie, że nie wyrafinowany sprzęt o tym decyduje ani jakaś tajemna wiedza.

Wrzucamy fotkę do komputera, kadrujemy (NAJPIERW!), zmniejszamy do wielkości akceptowanej przez forum (dokładnie opisane przez kolegę Hebdę http://www.odkrywca.pl/jak-zmniejszyc-zdjecie-aby-wstawic-je-do-watku-na-forum-sposob-najprostszy-,684783.html#684783 ) i gotowe. Ja używam do szybkiej obróbki programu Nero PhotoSnap, ale to kwestia tego, co jest zainstalowane na komputerze i do czego się przyzwyczailiśmy. Oczywiście po zmniejszeniu zdjęcie trochę traci na jakości, ale taki urok jpg-a.

Pozostaje tylko unieruchomić aparat. Lepszy jest oczywiście statyw, ale pokażę, że może to być np. gruba książka. Zbliżamy maksymalnie lampkę, ustawiamy aparat i cykamy fotkę. Należy delikatnie naciskać przycisk, aby nie poruszyć aparatu. Można wybrać samowyzwalacz, polecam to rozwiązanie, wtedy solidnie można trzymać aparat. Dla przykładu sfotografowałem nieduże sreberko, w średnim stanie.

Następnie wybieramy tryb makro. W moim aparacie jest to przycisk na dole po prawej, na ekranie pojawia się symbol kwiatka (ogólnie przyjęty także przez innych producentów). Tu kryje się przewaga kompakta nad lustrzanką bez dodatkowego wyposażenia. Wybór tego trybu pozwala zbliżyć aparat do monety na kilka centymetrów, moneta wypełni cały ekran aparatu. Nie używamy zoom-u!

Aparat. Ważne, żeby miał tryb półautomatyczny (zwany trochę na wyrost manualnym), tryb makro i balans bieli. To mają już chyba wszystkie „głupawki” od ładnych paru lat, teraz często także lepsze telefony. Wybieramy więc tryb półautomatyczny, w moim aparacie ustawia się literkę P (w innych pewnie podobnie).

Po drugie, do każdego rodzaju zdjęcia, także monety, potrzebne jest światło. Lepsze do naszych zastosowań jest stałe źródło, można oczywiście czekać na dobre światło czy używać lampy błyskowej, ale to niezbyt wygodne i trudniejsze. Ja używam lampki na biurko z 50W halogenem. Po prostu taką mam od dawna, nie inwestowałem specjalnie. Wystarczy też zwykła żarówka np. 75W, ale ostatnio o takie trudniej. Generalnie jasne, dość mocne, zbliżone do dziennego, światło jest najlepsze, ale można próbować też z tym, które aktualnie jest pod ręką, wtedy najlepiej w widny dzień. Jako tło najlepsza będzie biała kartka.

Po pierwsze nie trzeba przeceniać roli sprzętu. Wbrew pozorom łatwiej, a często nawet lepiej wykonuje się zdjęcie prostym kompaktem niż drogą lustrzanką. Pokażę na przykładzie dość starego i nieskomplikowanego aparatu Sony, którym akurat dysponuję. Trzeba tylko trochę prób i przestrzegania ogólnych zasad, nie pikseli i gadżetów. ............................. Niedawno na kilku forach internetowych przewinęła się dyskusja, jak zrobić dobre zdjęcie monety. Pytający brnął w lustrzanki, specjalne obiektywy, filtry makro, komory bezcieniowe, itp. kosztowne rozwiązania . Koledzy fotograficy podśmiewali się, radzili kupić tani kompakt lub zarzucali fachową terminologią, a ceny sugerowanych dodatków grubo przekraczały cenę lustrzanki . Pozostanę jednak przy tym prostym aparaciku, bo do naszych celów będzie wystarczający.

Widząc wciąż pojawiające się nieczytelne zdjęcia przedmiotów z prośbą o identyfikację przygotowałem prostą demonstrację, jak amator, bez specjalnej wiedzy z zakresu fotografii, może zrobić przyzwoite zdjęcie monety bez specjalnych inwestycji w sprzęt. Szczególnie dla potrzeb tego zacnego forum niezbędne jest wyraźne zdjęcie monety, bo bez tego trudno o jakąkolwiek dalszą dyskusję. Może stali bywalcy forum i kolekcjonerzy monet uznają to za zbyt proste i niedostateczne, z profesjonalną fotografią też nie ma nic wspólnego, ale widząc często jakość zdjęć monet (guzików, itd.) wstawianych do identyfikacji, podstawowych informacji nigdy za dużo. Nie jest to oczywiście najlepszy i jedyny sposób, ale prosty i tani, nie wymagający specjalnych nakładów, pod warunkiem posiadania aparatu kompaktowego.

Wobec ogromu produkcji w różnych mennicach, zarzucaniu T.L.B. przekraczania zleconej produkcji, można zaryzykować tezę, że monety mogły być wybijane także na paskach blachy, potem wycinane (jak prawdopodobnie przy falsach). Ale zgoda, mógł się trafić także płatek miedzi, w ten sposób potraktowany przy ręcznym wycinaniu podczas ręcznego przygotowywania surowca. Określenie przebijak" spotkałem w literaturze, m.in. S. Kubiak Monety pierwszych...". Był w użyciu od XI w, m.in. znaleziono to narzędzie także w mennicy" fałszerskiej, co świadczy chyba o dużej dostępności. Na mojej monetce wycięcie wydaje się być lekko skośne, co może potwierdzać użycie wycinaka, mniejsza o terminologię. Technika walcowa, racja, nie miała przy produkcji szelągów raczej zastosowania (chyba, że Suczawa)- proste krążki, większość to tzw. skrętki", chyba nie ma co wiercić tego tematu. Podsumowując, tak wadliwa moneta nie powinna znaleźć się w obrocie, a jednak. Pozdrawiam