Do shadowN : Pierwszy jednolity wzór chorągwi dla piechoty i sztandaru dla jazdy ustalony został ustawą z 1 sierpnia 1919. Określono w niej rozmiary i barwy sztandarów oraz ich podstawową treść. Chorągiew piechoty miała mieć kolor biały z czerwonym polskim krzyżem kawalerskim. Po stronie prawej w środku, w wieńcu wawrzynowym, znajdował się haftowany srebrny orzeł. Po rogach chorągwi w wieńcach laurowych umieszczano numer pułku. Chorągiew stanowiła kwadrat, którego bok wynosił 1 metr. Po stronie lewej w środku, w otoku z wieńca wawrzynowego, umieszczano dewizę HONOR I OJCZYZNA". W rogach sztandaru, w mniejszych wieńcach haftowano herby i wizerunki świętych na tarczach lub numer formacji. Poza tym na lewej stronie na ramionach krzyża umieszczano daty i nazwy miejscowości związanych z tradycją pułku. Boki płata obramowane były złotą frędzlą. Sztandar jazdy posiadał te same motywy. Był jednak mniejszy. Bok kwadratu wynosił 65 cm. Drzewce, najczęściej z jesionowego drewna, o długości 250 cm i średnicy 3,5 cm łączone z dwóch części za pomocą stalowych okuć i zakończone stalowym rzewikiem". Szczyt drzewca wieńczył orzeł metalowy, srebrzony, wsparty na tablicy z numerem pułku lub inicjałami. Pod orłem zawiązywano w kokardę wstęgę biało-czerwoną. Sztandary i chorągwie odznaczone Orderem Virtuti Militari ozdabiano niebiesko-czarną wstęgą orderu z przymocowaną odznaką. Płat przymocowywano do drzewca najczęściej za pomocą skórzanej tulei i gwoździ. W 1927, zgodnie z dekretem prezydenta państwa, zmieniony został rysunek godła państwowego. Minister Spraw Wojskowych wprowadził nowe godła na płaty sztandarów wojskowych. Orły na drzewcach pozostawiono bez zmiany jako symbole i specjalne znaki wojskowo-historyczne i ornamentacyjne". Ostatnim aktem normującym tematykę sztandarów wojskowych w okresie międzywojennym był Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej o znakach wojska i marynarki wojennej z 24 listopada 1937, opublikowany w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej nr 5 z 23 stycznia 1938. W dekrecie określono, że sztandar jest widomym znakiem uosabiającym Państwo Polskie, jest symbolem najwyższych wartości ducha i ciała, których Polska wymaga od swych żołnierzy". Zniesiono podział znaków na chorągwie i sztandary, ustanawiając jednolite określenie sztandar" dla wszystkich formacji. Sztandary mogły być nadawane nie tylko jak dotychczas - piechocie, saperom i kawalerii, ale także i innym formacjom liniowym wojska. Mogły je też posiadać: artyleria, bronie pancerne, lotnictwo, łączność i samodzielne bataliony strzelców oraz szkoły tych formacji kształcące oficerów służby stałej i podoficerów zawodowych. W 1938 roku wprowadzono rozety i pokrowce do zasłaniania numerów pułków na płatach sztandarów i podstawach orłów przy sztandarach. Utajniano w ten sposób jednostkę występujący na zewnątrz ze sztandarem.( Wikipedia)