Rodzinna" fotografia AL

[kopijnik2]

Dowódca AL gen. M. Żymierski - Rola" na inspekcji wraz z dowództwem Obwodu II Wacławem Czyżewskim – Imem", Janem Wyderkowskim – Grabem Stanisławem Szotem – "Kotem, Bolesławem Kowalskim – "Cieniem i partyzantami
http://armialudowa.pl/
Kaźmierak vel Kowalski Bolesław - Dowódca oddziału partyzanckiego AL - Pułkownik LWP
Pseudonimy: "Cień
Urodzony: 24 lipca 1924 r. w Zakrzówku, powiat Janów Lubelski
Zmarł: 1966 r.
Syn Jana.

W 1942 r. wstąpił do PPR i GL. Był członkiem grupy wypadowej w swoim rodzinnym Zakrzówku, a następnie od lipca 1943 roku, członkiem oddziału Gwardii Ludowej dowodzonego przez "Fiodora. W kilka miesięcy później, jesienią tego roku Kaźmierak znalazł się w szeregach grupy GL Władysława Skrzypka, by po kilku tygodniach znaleźć się pod komendą Edwarda Gronczewskiego "Przepiórki.

W lutym 1944 r., w związku z reorganizacją GL/AL stanął na czele własnego oddziału, wydzielonego z grupy Gronczewskiego, a wchodzącego odtąd w skład 1 Brygady AL. im. Ziemi Lubelskiej.

W tym samym miesiącu Kaźmierak, wraz ze swoją grupą napadł, w celach rabunkowych na Zakrzówek, porywając miejscowego lekarza dr Jana Kołtuna oraz farmaceutę Bronisława Górnickiego. Ludność musiała wykupić ich za 100 000 złotych. Razem z grupą Gronczewskiego, oddział "Cienia odegrał kluczową rolę w tego typu "akcjach, w terenie, na którym grupy te operowały.

27 lutego "Cieniowcy napadli na majątek Józwów, gdzie zatłukli krzesłami członków AK: właściciela majątku inż. Wincentego Jankowskiego oraz zarządcę dóbr - Józefa Ubogorskiego. Uprowadzili też, a potem zastrzelili jednego z fornali wcześniej doszczętnie rabując majątek.

W kwietniu 1944 r., w lasach janowskich skoncentrowały się cztery oddziały AL o fatalnej opinii wśród okolicznej ludności, były to grupy.: "Przepiórki E. Gronczewskiego, "Maksyma Andrzeja Flisa, "Zbyszka Zbigniewa Pietrzyka i "Cienia.

19 kwietnia komuniści otoczyli niechętne im, "reakcyjne wsie: Kolonię Potok-Stany, Potok-Stany, i Dąbrówkę, przystępując do krwawej pacyfikacji. Tuż po wkroczeniu do wsi zabili trzech mężczyzn. Bito zwykłych mieszkańców i członków rodzin żołnierzy podziemia, jednej kobiecie połamano ręce. AL-owcy opuścili wspomniane wsie dopiero po godz. 18 zabierając ze sobą około dziesięciu aresztowanych. Zaprowadzono ich w rejon Puziowych Dołów, gdzie wszyscy zostali zamordowani.

Kilka dni później oddziały "Zbyszka, "Przepiórki i "Cienia, liczące łącznie 150 ludzi, stoczyły regularną bitwę z Legią Nadwiślańską NSZ, dowodzoną tymczasowo przez kpt. Zbigniewa Wyrwicza "Witolda, w rejonie Marynopola. Po obu stronach było po 10 zabitych. Po wojnie Kowalski stwierdził, że po tym wydarzeniu jego oddział znalazł się w rozkładzie.
5 maja 1944 r. w Owczarni "Cieniowcy zaatakowali oczekujący na zrzut 47-osobowy oddział 3 kompanii 15 pułku piechoty AK dowodzony przez por. Mieczysława Zielińskiego "Krysta, "Moczara, z którym wcześniej utrzymywali luźne kontakty. Zabito wówczas Zielińskiego i siedemnastu jego podkomendnych. Po zebraniu broni, wyposażenia i okradzeniu zwłok żołnierzy AK, gwardziści dobili swoich rannych i opuścili Owczarnię. Zbrodnia ta odbiła się szerokim echem w okolicy.
Spowodowała ona, że w kręgach Armii Krajowej postanowiono zorganizować obławę na oddział "Cienia'. Oficer Kedywu AK, cichociemny" por. Kazimierz Dekutowski apora" wysłał łącznika do mjr. Zub-Zdanowicza ęba", z prośbą o pomoc w rozbiciu oddziału GL.
Oprócz obu cichociemnych" do obławy przyłączył się wraz ze swoim oddziałem por. Stanisław Łokuciewski Mały". Tymczasem Kowalski postanowił kolejny raz splądrować majątek Józwów oraz rozprawić się ze wsiami z okolic Marynopola, których mieszkańcy powiadamiali polską konspirację o pojawieniu się w okolicy komunistów.

12 maja 1944 r. oddział por. Łokuciewskiego natknął się na 30-osobową grupę z oddziału Kaźmieraka. Po krótkiej walce AL.-owcy zostali pobici i w rozsypce wycofali się do Bożej Woli. Stamtąd wzmocnieni resztą grupy (w sumie około 90 gwardzistów), ruszyli z powrotem w celu rozbicia Małego". W drodze zostali jednak zaatakowani przez 50-osobowy oddział por. Leona Cybulskiego nicza" z NSZ. Stopniowo do walki włączały się kolejne grupy polskiej konspiracji: oddział Małego", placówka AK z Dębiny, oddziały por. Kazimierza Boruszyńskiego Emira" i kompania szkoleniowa por. Brunona Sychowskiego Juhasa" - dwie ostatnie grupy z NSZ.
Komuniści, tracąc kilkunastu ludzi wycofali się do Bożej Woli i chcąc utrudnić pościg podpalili kilkanaście gospodarstw. Nieubłagany pościg trwał. Kiedy jednak wydawało się, że grupa Cienia" zostanie ostatecznie zlikwidowana, oddziały Armii Krajowej wycofały się z operacji na skutek interwencji przełożonych, którzy zakazali im podejmowania akcji przeciwko AL. W ten oto sposób Kaźmierak po raz kolejny uratował głowę.

W dniu 2 lipca 1944 r., we wsi Stefanówka, grupę Cienia" zaatakował oddział AK Bolesława Frańczaka Argila", jednak akcja został przeprowadzona nieudolnie w wyniku czego nie zdołano rozbić oddziału Kaźmieraka.
Przyjmuje się, że mord w Owczarni i potyczka w Stefanówce to ostatnie, większe operacje AL przeciwko siłom niepodległościowym na Lubelszczyźnie.

Po wkroczeniu wojsk sowieckich na Lubelszczyznę Cień" trafił początkowo do Milicji Obywatelskiej. Po jakimś czasie gen. Żymierski przyjął go do Ludowego Wojska Polskiego, ale pod warunkiem zmiany nazwiska, które było zbyt dobrze znane na Lubelszczyźnie.
Cień" już jako Bolesław Kowalski dostał do dyspozycji 120 - osobowy oddział specjalny" i pisemnie, specjalne pełnomocnictwa wystawione przez Rolę" Żymierskiego, oraz ówczesnego przedstawiciela ZSRS przy PKWN gen. Nikołaja Bułganina. Cieniowcy" prowadzili akcje pacyfikacyjną w okolicach Hrubieszowa. Grupa składała się z ochotników, złaknionych bezkarnego rabunku mienia mordowanych osób. Metody działalności Kowalskiego spowodowały nawet interwencję sowieckiego doradcy" MBP ppłk. Nikołaszkina, który zakazał Kowalskiemu przeprowadzania jakichkolwiek akcji bez jego zgody.

Po krótkim okresie działalności" z grupą specjalną" 21-letni major Kowalski powrócił do macierzystej jednostki pod Warszawę. Tu 21 grudnia 1945 r., podczas libacji alkoholowej otworzył ogień do usiłujących go zatrzymać dwóch funkcjonariuszy Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Pruszkowie.
W czasie strzelaniny jeden z nich zginął na miejscu, drugi, ciężko ranny zmarł wkrótce w szpitalu. Z dokumentów Informacji Wojskowej wynika, że Kowalski zastrzelił również siedzącą w pokoju obok matkę właściciela restauracji.
Cień" jednak na tym nie poprzestał. Wraz ze swoimi ludźmi z Batalionu Ochrony Sztabu Generalnego WP przypuścił szturm na PUBP w Pruszkowie. Po krótkiej walce, tracąc jednego zabitego, jego oddział jednak się wycofał.

Cień" został aresztowany przez organa Informacji Wojskowej. Po przeprowadzeniu śledztwa ukarano go w sposób dość typowy dla mechanizmów funkcjonowania PRL - otrzymał skierowanie do szkoły oficerskiej w Rembertowie.
Ponieważ nie radził sobie tam najlepiej, dostał wysokie stanowisko w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Niezdyscyplinowany, notorycznie pijany, został ponownie aresztowany w 1951 r. w związku z zabójstwami Żydów na Lubelszczyźnie.
Ostatecznie 19 czerwca 1953 r. otrzymał karę 3 lat więzienia za nielegalne posiadanie broni i nadużywanie władzy.

Zwolniony z więzienia, kilka lat później powrócił do wojska jako ofiara stalinowskich represji" i dostał przydział do Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego.
W 1963 r. otrzymał stopień pułkownika.
Zmarł w 1966 r. :evil:
http://armialudowa.pl/forum/viewtopic.php?t=17&postdays=0&postorder=asc&start=15&sid=9a2e7a4aee1408aeeee94f2595993a50

[kopijnik2]

SZOT WYDAJE ROZKAZ

Historyk Rafał Wnuk w książce Lubelski Okręg AK DSZ i WiN 1944-1947" pisze: W ostatnim kwartale 1944 r. na AK spadły represje o niespotykanej wcześniej skali. Organa terroru zrezygnowały z metody wyłuskiwania dowódców i rozpoczęły politykę prześladowania wszystkich ludzi związanych z podziemiem. Na początku października 1944 r. do Lublina skierowano zbiorczą dywizję NKWD liczącą 8850 ludzi. Dowódcy NKWD w celu zharmonizowania działań nawiązali kontakt z resortem Bezpieczeństwa Publicznego oraz organami kontrwywiadu WP".
Kierownik WUBP, mjr Stanisław Szot 14 listopada 1944 r. wydał rozkaz: Aresztowanych członków AK, NSZ i OUN za działalność przeciw PKWN i Armii Czerwonej, a którzy z różnych względów nie mogą być sądzeni, należy za okazaniem niniejszego rozkazu wydać przedstawicielom Armii Czerwonej. Ile i kogo konkretnie zaaresztowanych wydać, należy uzgodnić na miejscu z przedstawicielem Armii Czerwonej".
Rafał Wnuk pisze dalej: W krótkim czasie więzienia i obozy wypełniły się żołnierzami podziemia. Od powołania PKWN do 31 grudnia 1944 r. Powiatowe Urzędy Bezpieczeństwa Publicznego województwa lubelskiego aresztowały 4954 osoby. Około połowy uwięzionych zatrzymano pod zarzutem »członkostwa w AK«. Nie wiemy, czy w tej liczbie uwzględniono ludzi przekazanych Sowietom. Według danych sowieckich na zapleczu 1. Frontu Ukraińskiego, a więc przede wszystkim na Lubelszczyźnie, NKWD aresztowało, a następnie wywiozło w głąb ZSRR 3375 osób. Natomiast według Andrzeja Chmielarza w pierwszym półroczu ludowej władzy na Lubelszczyźnie aresztowano 20 tys. ludzi, z czego połowę wywieziono do ZSRR".

Dziś Stanisław Szot (który w PRL-u zdążył awansować z majora na pułkownika) nadal jest aktywny i to nie tylko w ramach postzbowidowskiego Związku Kombatantów RP, we władzach którego zasiada. Udziela się na szerszym forum - wygłasza referaty dla młodzieży, jest opiekunem pamięci. Co na to Instytut Pamięci Narodowej?

Tadeusz M. Płużański
http://www.asme.pl/1106328637,15725,.shtml

[kopijnik2]

walka - wewnątrz, na zewnątrz
sami przeczytajcie...
http://www.glaukopis.gross.pl/pdf/artykul-4-1.pdf

[kopijnik2]

W temacie...
http://www.kombatantpolski.pl/2002_03_art1.html
http://www.kombatantpolski.pl/f_polsce_wierni.html
http://www.dws.xip.pl/PW/pw38.html
http://www.informacje.int.pl/Na-uslugach-Rosji-Sowieckiej-art1473.html
http://pl.indymedia.org/pl/2005/03/12969.shtml
http://www.pfls.friko.pl/tradycje.htm

[kopijnik2]

Znaczek wydany w 1989 r. przedstawiający gen. broni Grzegorza Korczyńskiego (1915–1971). Znaczek nigdy nie został wprowadzony do obiegu z powodu upadku PRLu i wątpliwej sławy jaką cieszył się Korczyński. Był on bliskim współpracownikiem Władysława Gomułki i dowódcą oddziałów wojskowych odpowiedzialnych za masakrę robotników w Trójmieście w grudniu 1970 r.
http://www.polskaludowa.com/znaczki/Korczynski.htm

Grzegorz KORCZYŃSKI, właściwie Stefan Kilanowicz, urodził się w 1915 r. Działacz komunistyczny, generał. W 1944 r. dowódca obwodu lubelskiego Armii Ludowej. W latach 1946–48 wiceminister bezpieczeństwa publicznego. Więziony w latach 1950–56. Od 1965 r. wiceminister obrony narodowej. W grudniu 1970 r. dowódca oddziałów wojskowych brutalnie tłumiących demonstracje robotników w Trójmieście. Zmarł w 1971 r.
----------jedna z not biograficznych

[kopijnik2]

nieco szersza w wikipedii
Grzegorz Korczyński
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj

Grzegorz Korczyński, pseudonim Grzegorz, właśc. Stefan Kilanowicz (ur. 17 czerwca 1915, zm. 22 października 1971), polski działacz komunistyczny, generał Ludowego Wojska Polskiego, funkcjonariusz organów bezpieczeństwa (MBP) i szef Zarządu II Szt.Gen.WP - wywiadu wojskowego PRL-u.

Brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939 po stronie republikańskiej. W 1944 roku był dowódcą obwodu lubelskiego Armii Ludowej. W 1945 dokonywał pacyfikacji wiosek na terenie Lubelszczyzny. W latach 1946-1948 pełnił funkcję wiceministra w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. W 1947 był zastępcą do spraw bezpieczeństwa dowódcy Grupy Operacyjnej Wisła" podczas Akcji Wisła". Aresztowany 21 maja 1950 przez grupę operacyjną Biura Specjalnego MBP i po 4 latach śledztwa oskarżony i skazany w dniu 22 maja 1954 na dożywocie m .in. za mordy na ludności żydowskiej, MBP zamierzała także wykorzystać materiał dowodowy aby skłonić Korczyńskiego do zeznań przeciwko Władysławowi Gomułce. Więziony w latach 1950-1956. 24 grudnia 1954 Sąd Najwyższy zmienił wyrok na 15 lat więzienia, na wolność wyszedł po objęciu władzy przez Władysława Gomułkę w 1956. Wiceminister obrony narodowej w latach 1965-1971. Od końca grudnia 1956 do lipca 1965 roku szef Zarządu II Wywiadowczego Sztabu Generalnego WP - wywiadu wojskowego. W wydarzeniach marcowych 1968 roku należał do wewnątrzpartyjnego stronnictwa partyzantów" Mieczysława Moczara. W grudniu 1970 roku dowodził odziałami Wojska Polskiego pacyfikujących demonstracje robotnicze na Wybrzeżu, był jednym z głównych odpowiedzialnych za masakry robotników w czasie tamtych wydarzeń i został za to usunięty z zajmowanych stanowisk, a następnie wysłany jako ambasador do Algierii. Zmarł w 1971 prawdopodobnie popełniając samobójstwo.

Przebieg służby od 1944 [edytuj]

* 26.07.1944 - komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej w Lublinie.
* 1.10.1944 - komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej w Warszawie.
* 4.04.1945 - szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku.
* 8.06.1945 - oddelegowany do pracy w Rządowej Komisji Walki z Bandytyzmem.
* 15.03.1946 - pomocnik ministra bezpieczeństwa publicznego ds. operacyjnych.
* 6.09.1948 - odwołany z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i przeniesiony do dyspozycji Departamentu Personalnego Ministerstwa Obrony Narodowej.
* 17.08.1949 - przeniesiony do rezerwy.
* 08.1949 - dyrektor administracyjny Centrali Handlowej Przemysłu Drzewnego.
* 21.05.1950 - aresztowany.
* 22.05.1954 - skazany na dożywocie m .in. za mordowanie ludności żydowskiej", także w związku ze sprawą Władysława Gomułki.
* 24.12.1954 - wyrok dożywocia decyzją Sądu Najwyższego zostaje zamieniony na 15 lat więzienia.
* 25.04.1956 - zwolniony z więzienia.
* 27.11.1958 - szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP.
* 8.07.1965 - szef Głównego Inspektoratu Obrony Terytorialnej i jednocześnie wiceminister obrony narodowej.
* 10.03.1971 - odwołany.
* 4.04.1971 - ambasador nadzwyczajny i pełnomocny PRL w Algierii.
* 22.10.1971 - zmarł w Algierii w niewyjaśnionych okolicznościach.

Był odznaczony m.in. Orderem Krzyża Grunwaldu (jako jeden z pierwszych).

[kopijnik2]

i jeszcze raz http://www.glaukopis.gross.pl/pdf/artykul-4-1.pdf
gdzie widać karierę od egzekutora w Hiszpanii, poprzez kontakty z kolegą oskarżanym o zabójstwo Nowotki, GL - zbrodnie na Żydach, Akcja Wisła" - proces- zwolnienie po okresie błędów i wypaczeń" współpraca z tow. Wiesławem", grudzień 1970, samobójstwo w Algierii.

[acer]

Zapomniałeś o braciach Mołojcach

[kopijnik2]

Acer przeczytaj tego pdf-a...

[acer]

Fakty choć przemilczane ze względu na szokującą treść - to raczej znane

[kopijnik2]

9 sierpnia 1943 oddział Narodowych Sił Zbrojnych pod dowództwem mjr. Leonarda Zub - Zdanowicza rozbroił, a następnie rozstrzelał 25 członków oddziału Gwardii Ludowej oraz 3 chłopów przebywających w obozie GL-owców. Egzekucja została wykonana z kilku powodów: ze względu na działalność rabunkową wielu członków tej grupy, ze względu na komunistyczne pochodzenie oddziału (a zarazem ponoszenie wszystkich konsekwencji przewidzianych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz w Kodeksie Karnym), ze względów bezpieczeństwa, ponadto tym kilku NSZ-owców miało powody osobiste. Propaganda komunistyczna oraz dwuznaczność postępowania przywódców Armii Krajowej nadała tej egzekucji oblicze polityczne, a zarazem zupełnie wypaczyła jej przyczyny oraz przebieg.
http://w.icm.edu.pl/ak/dr/2.doc

[wulfgar]

Nawiasem mówiąc ten bandzior Bolesław Kowalski – Cień" ma okazały grób w alei zasłużonych na Warszawskich Powązkach.

[acer]

szyderczy chichot historii :)))))

[kopijnik2]

ten mój poprzedni post jest zajawką tego co w linku- a tam - dokładna analiza...

[kopijnik2]

ostatni focus historia
ozstanie" z Mołojcami...

[kopijnik2]

http://odkrywca-online.pl/pokaz_watek.php?id=597226&id_forum=9#ost
Archiwista...