M-i

Ciekawe ile Lech wykonał lotów i kiedy odbył się ostatni.

Z tym Cmdt. Coutelle to zapewne przekłamanie. Pan Adam Jońca napisał prawdę. W sumie wyprodukowano 63 Zodiaki. W tym dla USA, Argentyny, Rosji i Holandii. Były trzy typy sterowców, które miały nr 11 (XI): Zodiac 11 Commandant Coutelle (pierwszy lot w 1913 r.), Vedette V 11 (pierwszy lot w 1935 r.) oraz Vedette VZ 11 (pierwszy lot w 1917 r.). Trzy egzemplarze VZ kupili Amerykanie (VZ 3, 7 i 13). Sterowce VZ służyły do patrolowania morza (przede wszystkim do poszukiwania u-bootów). Sterowcowi VZ 11, któryś z polskich „historyków” nieznających niuansów numerowych Zodiaków dopisał nazwę „Cmdt Coutelle” jako sterowcowi najbardziej znanemu. O ile sobie przypominam, sterowiec został zakupiony przez Polską Misję Zakupów w Paryżu na zapotrzebowanie Departamentu dla Spraw Morskich - do patrolowania wybrzeża. W marcu 1922 r. przywieziono z Gdańska do portu balonowego w Toruniu przy Oficerskiej Szkole Aerostatycznej kilkanaście skrzyń. Niestety, nie starczyło pieniędzy na sprowadzenie francuskiego mechanika do zmontowania sterowca i instruktora nauki latania. Komendantem sterowca został wyznaczony por. Sławomir Bilek, jako pomocnika wyznaczono ppor. Burzyńskiego. W charakterze głównego mechanika wyznaczono majstra wojskowego J. Plutę. „Najwięcej się nabiedził – jak wspomina Burzyński – majster Pluta ze swym mechanikiem nad silnikami. Były to stare grzmoty z roku 1914 firmy Renault, ośmiocylindrowe, chłodzone powietrzem, o mocy 80 KM. Było ich dwa, po jednym z każdej strony gondoli i dwa zapasowe.”

Kierownictwo Zaopatrzenia Uzbrojenia, po otrzymaniu pozytywnych wyników prób, zamówiło 8 maja 1939 r. pierwszych 5 najcięższych karabinów maszynowych model „D” konstrukcji inż. Bolesława Jurka, z ciężką podstawą projektu inż. Leona Kowalewicza (obaj z Fabryki Karabinów) oraz z celownikiem-korektorem konstrukcji inż. Jerzego Kunkela z Polskich Zakładów Optycznych. Planowano, iż sanocka Fabryka Obrabiarek Zjednoczenia Fabryk Zieleniewski, Fitzner&Gamper wyprodukuje do 30 marca 1940 r. 40 karabinów tego typu: 5 – w styczniu 1940 r., 10 – w lutym, 25 – w marcu 1940 r. Niezatwierdzony plan przewidywał wyprodukowanie 3500 egzemplarzy tej broni.

Warto podjąć wątek na temat sprzętu uzbrojenia i wyposażenia technicznego, które do września 1939 r. nie zdążyło wdrożyć do wojsk. Chodzi bowiem o sprzęt zarówno znajdujący się w trakcie badań, jak i po ich ukończeniu. Można to wesprzeć fotkami.

Zgadzam się z Tobą, że to pomyłka. Jeśli chodzi o pluton kolarzy z Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej, to składał się on z dowódcy, pocztu i sześciu sekcji. Dowódca i jego poczet: 1 oficer, 8 szeregowych (w tym 2 kierowców), 2 pistolety, 6 karabinków, 1 karabin przeciwpancerny, 1 motocykl z koszem, 1 samochód ciężarowy mały, 7 rowerów. Sekcja kolarzy składała się z sześciu szeregowych uzbrojonych w 1 ręczny karabin maszynowy i 5 karabinków, wyposażonych w 6 rowerów. Na jednym samochodzie ciężarowym jechały dwie sekcje. Zastępca dowódcy plutonu (był uzbrojony w pistolet) jechał w trzecim samochodzie i tam znajdował się jego rower. Motocykl z koszem służył m.in. jako środek łączności między samochodami a kolarzami działającymi na rowerach. Razem pluton kolarzy szwadronu rozpoznawczego WBPM: – 1 oficer, 48 szeregowych (w tym 5 kierowców), – 2 pistolety, 6 ręcznych karabinów maszynowych, 1 karabin przeciwpancerny 40 karabinków, – 1 motocykl z koszem, 4 samochody ciężarowe (w tym jeden mały), 44 rowery. Jeśli chodzi o drużyny kolarzy w batalionach ON, to było nieco inaczej: – w batalionach typu I oraz II drużyny kolarzy znajdowały się oddziałach łączności, były wykorzystywane jako patrole kolarzy; – w batalionach typu III oraz IV w oddziałach łączności występowały patrole kolarzy. Ponadto w batalionach tego typu został utworzony oddział zwiadowczy składający się z trzech drużyn kolarzy. W strukturze organizacyjnej brygad ON z lata 1939 r. znajdowały się również kompanie kolarzy typu KS i K. Kompania KS składała się z: dowódcy, jego pocztu, drużyny gospodarczej, plutonu strzeleckiego i plutonu ckm. Natomiast kompania typu K składała się z: dowódcy, jego pocztu, drużyny gospodarczej i trzech plutonów strzeleckich. Podstawowym środkiem lokomocji dla strzelców były rowery. Do przewożenia ckm w kompanii KS służyło 11 motocykli.

Ciekawe, dlaczego jest tak niewiele fotografii?

W okresie międzywojennym mieliśmy sterowiec Lech. Czy ktoś może wie kiedy dokładnie trafił do WP i gdzie, do czego był wykorzystywany, a także co się z nim stało (kiedy ewentualnie został wycofany).

1) w szwadronach ckm pułków kawalerii był pluton kolarzy; 2) w pułku piechoty – pluton kolarzy w kompanii zwiadowczej; 3) w brygadach kawalerii – szwadron kolarzy; 4) w dywizji piechoty – kompania kolarzy. Natomiast w planie modernizacji i rozbudowy wojsk przewidywano: 1) 14 drużyn kolarzy w batalionach strzelców; 2) 216 plutonów kolarzy w kompaniach zwiadowczych pułków piechoty (po dwa plutony w kompanii); 3) 33 plutony w pułkach kawalerii; 4) 36 kompanii w dywizjach piechoty; 5) 11 dyspozycyjnych kompanii kolarzy; 6) 11 dywizjonów kolarzy w brygadach kawalerii.