M-i

W uzupełnieniu: Chodzi o akcję (przepraszam za pomyłkę) z w nocy z 12 na 13 października 1943 r., kiedy grupa Sphinx", przy współudziale aktywistów berlińskiego Sokoła", w czasie nalotu lotnictwa alianckiego wyniosła z Zeughaus-Sieges-halle przy Unter der Linden Strasse chorągiew Prezydenta RP, pięć sztandarów wojskowych i sztandar Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego Bałtyk".

Może ktoś coś wie na temat pięciu sztandarów wojskowych i chorągwi (proporca?) Prezydenta RP wykradzionych w 1945 r. z jednego z muzeów berlińskich przez grupę Sphinx" Konrada Strzelczyka? Słyszałem, że dostały się do jednego ze śląskich muzeów (chyba chorzowskiego?). Czy ktoś może zweryfikować tę informację i jakie to były sztandary?

Trochę podobna do proporca Prezydenta RP

Ten Dion jest z II plutonu 3 baterii kpt. Stanisława Paszkiewicza z 1 Dywizjonu Samochodowego Artylerii Przeciwlotniczej. Pluton ten, pod dowództwem oficera ogniowego tej baterii por. Karola Schweitzera pozostał w OPL sandomierskich mostów. Później walczył razem z 22 Baterią Motorową Artylerii Przeciwlotniczej por. Janusza Makarczyka

Polsten poczwórnie sprzężony

Jest to sztandar 42 Pułku Piechoty z Białegostoku, który znajduje się w Muzeum Wojska Polskiego. Rzeczywiście znajdował się w rękach niemieckich. Muzeum WP odzyskało go dopiero w czerwcu 1971 r.

W listopadzie 1940 r. powstał w Londynie Wojskowy Instytut Techniczny, który m.in. umożliwił - dzięki wykonaniu rysunków technologicznych - uruchomienie w połowie 1941 r. produkcji armat przeciwlotniczych kalibru 40 mm Bofors, wytwarzanych m.in. przez Fabrykę Obrabiarek w Rzeszowie. Sekcja polska w Armament Design Department Ministerstwa Zaopatrzenia w Cheshunt skonstruowała armatę przeciwlotnicze Polsten kalibru 20 mm pod kierunkiem inż. Jerzego Podsędkowskiego.

Jeszcze jeden

Sturmtiger, może gdzieś już był

To jest na pewno armata kalibru 75 mm wz. 36St. Charakterystyczne zamocowanie oporopowrotnika i wylot lufy zdecydowanie odróżnia od Boforsa kalibru 40 mm

Poszukuję informacji, źródeł i fotek o 38 Pułku Piechoty z jarosławskiej 24 Dywizji Piechoty.

Sztandar został nadany 7 Dywizjonowi Artylerii Przeciwlotniczej w Poznaniu zarządzeniem Prezydenta RP z 11 kwietnia 1938 r. Jego wzór zatwierdził Minister Spraw Wojskowych rozkazem z 5 maja 1938 r. Na prawej stronie płatu sztandaru był umieszczone w rogach numer dywizjonu. Na lewej natomiast stronie płatu sztandaru na tarczach w poszczególnych rogach znajdowały się: – w prawym górnym – wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej; – w prawym dolnym – godło miasta Poznania; – w lewym górnym – wizerunek św. Barbary – patronki artylerzystów; – w lewym dolnym – odznaka pamiątkowa 7 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej. Ponadto, na dolnym ramiieniu Krzyża Kawalerskiego był wyhaftowany napis: Poznań 8 VII 1926 upamietniajacy date i miejsce sformowania dywizjonu. Sztandar został ufundowany przez społeczeństwo miasta Poznania. Komitetowi Fundacyjnemu przewodniczył prezydent miasta stołecznego Warszawy Stefan Starzyński. Dowódcy pułku - mjr. Mieczyslawowi Zylberowi sztandar wręczył inspektor armii - gen. dyw. Juliusz Rómmel. W uroczystości wręczenia sztandarów jednostkom artylerii Okregu Korpusu nr VII, która rozpoczęła się 29 czerwca 1938 r. o godz. 11.00 na na placu cwiczen artylerii na Solaczu, wzięli również udział: gen. bryg Edmund Knoll-Kownacki, gen. bryg. Emil Krukowicz-Przedrzymirski, gen. bryg. Stanisław Miller oraz biskup polowy WP Józef Gawlina. Obecnie sztandar jest eksponowany w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. K. Satora (s. 343) podaje blednie, ze sztandar wreczono 20 czerwca 1938 r. (zob. Polska Zbrojna" nr 179 z 1 lipca 1938 r., s. 4)

sztandar 7 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej w Poznaniu - plat lewy

Sztandar został nadany 1 Pułkowi Artylerii Przeciwlotniczej im. Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego w Warszawie zarządzeniem Prezydenta RP z 5 maja 1938 r. Jego wzór zatwierdził Minister Spraw Wojskowych rozkazem z 22 czerwca 1938 r. Na prawej stronie płatu sztandaru były umieszczone w rogach, zamiast numeru pułku, inicjały „Ś.R.”. Inicjały te znajdowały się również na przedniej ścianie podstawy orła sztandarowego. Na lewej natomiast stronie płatu sztandaru na tarczach w poszczególnych rogach znajdowały się: – w prawym górnym – wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej; – w prawym dolnym – godło miasta stołecznego Warszawy; – w lewym górnym – wizerunek św. Barbary – patronki artylerzystów; – w lewym dolnym – odznaka pamiątkowa 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej. Ponadto, na ramionach Krzyża Kawalerskiego były wyhaftowane nazwy miejscowości upamiętniające szlak bojowy Dywizjonu Szkolnego Artylerii Zenitowej w wojnie polsko-rosyjskiej: – na dolnym – Warszawa 19 VII 1920; – na prawym – Grodno 23–25 IX 1920; – na lewym – Dubrowlany 29 IX 1920. Sztandar został ufundowany przez społeczeństwo stolicy. Komitetowi Fundacyjnemu przewodniczył prezydent miasta stołecznego Warszawy Stefan Starzyński. Dowódcy pułku - płk. Kazimierzowi Baranowi sztandar wręczył minister spraw wojskowych gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki. W uroczystości wręczenia sztandarów jednostkom artylerii przeciwlotniczej, która rozpoczęła się 10 listopada 1938 r. o godz. 10.00 na Polu Mokotowskim w Warszawie, wzięli również udział: gen. dyw. Mieczysław Norwid-Neugebauer, gen. bryg. Emil Krukowicz-Przedrzymirski, gen. bryg. Stanisław Miller, gen. bryg. Józef Olszyna-Wilczyński, gen. bryg. Mieczysław Ryś-Trojanowski oraz biskup polowy WP Józef Gawlina. Obecnie sztandar jest eksponowany w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Na zdjeciu plat prawy. Kazimierz Satora (Opowieści wrześniowych sztandarów, Warszawa 1990, s. 341) podaje błędnie, iż sztandar wręczył marszałek Edward Rydz-Śmigły. W zarządzeniu I Wiceministra Spraw Wojskowych w sprawie uroczystości poświęcenia sztandarów artylerii przeciwlotniczej (Departament Dowodzenia Ogólnego L.dz. 9329/Og. tjn. z 31 października 1938 r.) ustalono, iż sztandary wręczy Generalny Inspektor Sił Zbrojnych. Jednakże w uroczystości tej nie wziął on udziału. Sztandary te wręczył minister spraw wojskowych gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki („ Polska Zbrojna” 1938, 11 listopada, nr 312, s. 2).

sztandar 1 Pulku Artylerii Przeciwlotniczej im. Marszalka Edwarda Rydza-Smiglego w Warszawie plat lewy

Powstałe w 1977 r. Muzeum Regionalne w Mielcu posiada w swoich zbiorach militaria, ale – co trzeba zaznaczyć już na wstępie – nie jest to zbiór zbyt liczny i nie ma w nim rzadkich i cennych okazów. Stanowi więc dobry przykład przeciętnej kolekcji muzealnej małej placówki o charakterze regionalnym. Jednym z cenniejszych przedmiotów o charakterze militarnym w muzeum jest uratowany we wrześniu 1939 r. przed zniszczeniem fragment sztandaru 3 Pułku Strzelców Podha-lańskich z Bielska, przekazany na przechowanie przez oficerów pułku jednej z mieszkanek Mielca. W zbiorach zachował się jedynie wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej, wycięty ze zniszczonego płatu sztandaru, ukrywanego w czasie okupacji w nieodpowiednich warunkach.

W albumie fotka jest podpisana jako 4,7 cm zob: http://cgi.ebay.de/B-Day-FOTOALBUM-WL-LKWs-Krad-poln-Flugzeug-train-POLEN_W0QQitemZ6223252522QQcategoryZ15504QQrdZ1QQcmdZViewItem

Nasluchownik Goerza z 1 paplot w 1939 r.

Z tego samego okresu, lecz jako staly

Z okresu I wojny swiatowej - na przyczepce

Teraz to jest nasłuchownik typu Sperry w polozeniu marszowym

Nasłuchownik typu Sperry

Proponuję nowy wątek – nasłuchowniki, czyli urządzenia służące do określania położenia samolotu na podstawie wydawanego przez niego dźwięku.

To jest polski dalmierz

Tan sam dalmierz na innym stanowisku