wmpszyb

Czerwony Kamień na płn. od Lwowa

Szanowni koledzy .Dajcie spokój bitwami na słowa. Był nie był ,powinien- nie powinien. Przeszło i minęło. Za rok będzie okrągła rocznica "100" pierwszych zawodów szybowcowych w Polsce. Najwyższy czas rzetelnie opisać trudy i znoje w rozwoju techniki i sportu szybowcowego w Polsce. W innych krajach już to zrobiono tylko u Nas wszystko tajne przez poufne lub brakuje inwencji twórczej nawet tym najlepszym z branży. Przez sto lat nie pojawiło się pismo branżowe. Był oczywiście krótki epizod wydawniczy pt. "Biuletyn instruktora i pilota szybowcowego" .ale stan wojenny go wyciął. Wyszukiwanie tematów z branży w kilku innych pismach lotniczych wydawanych w Polsce to zabawa w "chowanego" i praca dla archiwisty. W większości przypadków tekst miał wielkość i wartość taką jak wspominany artykuł o Orliku z Wystawy Światowej w NY z 1939 roku. W nawiązaniu do wątku o amatorskiej budowie szybowców w Polsce przesyłam tytuł broszury sic. z 1911 roku.

Plany szybowców można było kupić oficjalnie u inż.. A.Kocjana, inż..W.Czerwińskiego i inż.Grzeszczyka. Ponieważ zasoby finansowe społeczeństwa były skromne, budowa amatorska dotyczyła głównie szybowców szkolnych. Początkowo sekcje, koła, kluby szybowcowe budowały szybowce CW-III a następnie CWJ. Oprócz planów na papierze światłoczułym wydane zostały dwie publikacje książkowe: Opis budowy szybowca szkolnego i Opis budowy szybowca szkolnego typu CWJ.W kilku Warsztatach Kolejowych np w Poznaniu , Nowym Sączu i WOS Ustjanowa zbudowano szybowce treningowe: WS Komar, WS Komar bis, SG-3.34. Po 1934 roku szybowce amatorskie zbudowano na Śląsku[Stanięda],pod Lublinem [Siegel] i opisywany w innym wątku szybowiec ze Strzyżewic. W.w inżynierowie sprzedali kilka planów Komara, Salamandry, Orlika i Mewy do Finlandii, Jugosławii i ?.