formoza58

Z 1928 roku...

Gen. Berbecki.

Generałowie Jan i Stanisław Wróblewscy.

Pluton Kedywu Kolegium "A". W pierwszych dniach sierpnia. Prawdopodobnie po otrzymaniu umundurowania z magazynów ze Stawek.

Są do przejrzenia dwie części wątku " Generałowie...". Biogram jest zamieszczony z wiki, ale mogą się trafić zdjęcia. Pozdrawiam serdecznie

" niebożęta".... https://www.o2.pl/informacje/pokazal-kogo-putin-wysyla-na-wojne-spojrzcie-na-te-mlode-twarze-7060970942155584a Tyle, że na poczatku wojny było dokładnie tak samo. Pokazywali tych gówniarzy ze współczuciem, Ukrainki karmiły ich i głaskały po łysych pałach ze współczuciem. Nie wiedziały jeszcze, co będą wyprawiali... Jednym słowem, dejavi

Uzupełnienie,... biogram kawalera dwukrotnego Krzyża Walecznych i Krzyża Virtuti Militari Urodziła się 7 lipca 1925 w Nowym Dworze Mazowieckim w rodzinie Jana Wnęka, legionisty, oficera WP i Jadwigi z d. Godlewskiej. Miała starszego brata Jerzego i młodszego Janusza. Od 1936 do wybuchu wojny z rodziną mieszkała w Bochni, a w listopadzie 1939 z matką i braćmi, bez ojca, który został we Lwowie wzięty do niewoli sowieckiej, przeniosła się do Warszawy i zamieszkali na Żoliborzu przy ul. Krzechowieckiej, a później Niegolewskiego[1]. Matka pracowała w warsztacie rzemieślniczym, utrzymując w ten sposób całą rodzinę, natomiast Irena do 1944 uczęszczała na kursy tajnego nauczania, które przygotowywały ją do matury i równocześnie była pracownicą zakładu rzemieślniczego produkującego ramki do obrazów[1]. Do konspiracji Irena weszła w połowie 1943, wprowadzona przez brata Jerzego do grupy dywersyjnej krypt. DB-17 i jako „Irys” pełniła funkcję łączniczki d-cy M. Morawskiego ps. ,,Szeliga", pluton 229, 9 Kompania Dywersji Bojowej Zgrupowania „Żniwiarz" Obwód „Żywiciel". W następnym roku ukończyła kurs szkoły podchorążych[1]. 1 sierpnia 1944 nie mogła dotrzeć do miejsca koncentrację swego oddziału, ponieważ około 16:00 został przez Niemców zablokowany przejazd koło Dworca Gdańskiego. W związku z zaistniałą sytuacją, por. Stanisław Sosabowski ps. „Stasinek” przyjął Irenę jako łączniczkę do „Kolegium A” - Oddziału Dyspozycyjnego Dowódcy Kedywu Okręgu Warszawskiego AK, przydzielonego na Woli do Zgrupowania „Radosław”[1]. Z „Kolegium A" przeszła cały szlak bojowy oddziału z Woli do Starego Miasta. Nocą z 30 na 31 sierpnia z oddziałem przebijała się do Śródmieścia przez Ogród Saski, a następnie do Czerniakowa. W nocy z 16 na 17 września, gdy przewożono pontonami przez Wisłę rannych żołnierzy oddziału Ireny i berlingowców, została poważnie ranna odłamkiem pocisku artyleryjskiego. Leczyła się w Otwocku, a po wyleczeniu ran wróciła do Warszawy. Po latach w poświęconym jej wspomnieniu pośmiertnym ppor. Bolesław Górecki ps. „Śnica” z „Kolegium A” pisał: Po wojnie mieszkała w Warszawie i pracowała jako biuralistka w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu. W 1948 wyszła za mąż za Jana Kulczyckiego ps. Argos, żołnierza „Kolegium A”, który zmarł w 1966 i mieli dwoje dzieci: córkę Grażynę i syna Jerzego. Wychowując samotnie dzieci, mimo słabego zdrowia pracowała przez wiele lat jako kasjerka w Spółdzielni Inwalidów „Inspol”. Od 1948 należała do ZUWoNiD (później ZBoWiD). Była również członkiem NSZZ „Solidarność”. 18 września 1997 została mianowana przez Prezydenta RP na stopień podporucznika

W CWSanitar. w 1937 roku.

Jazda tatarska i szwadron przyboczny.

Poczet sztandarowy 24 Pułku Ułanów.

Sztandar 1 PP Leg. , w 1930 roku.

Z niemieckiej prasy...

Jw.

W Tucholi.

W 4 PSK.

Drugi natomiast, bladego pojęcia nie mam, co do jego przeznaczenia.

Bosmański Gerlach , wspomnienie ze służby...

Z 1932 roku...