Kuba007 Posted March 26, 2011 Author Share Posted March 26, 2011 Poszukuję informacji o st.wachm. Leonie Dawidziuku szef 1 szw. pionierów Podlaska BK. 6.10.1939r. dostał się do niewoli w Krzywdzie, osadzony w Stalagu I A Stablack, numer jeńca 14126. 4 sierpnia 1941r. przeniesiony na status robotnika cywilnego. Link to comment Share on other sites More sharing options...
*adi* Posted April 24, 2011 Share Posted April 24, 2011 witajSprawdzales w bazie danych straty.pl DANE OSOBOWEnazwisko Dawidziuk imię Leon imie ojca Andrej nazwisko panieńskie matki Shalinowska data urodzenia 1902-11-28 miejsce urodzenia Bialystock miejsce zamieszkania przed wojną adres rodziny: Regina Dawidziuk, Bialystok INFORMACJE O PRZEŚLADOWANIACH Źródło: Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach Opolu uczestnik walk Kampania wrześniowa 1939 przydział wojskowy 1.Pio. jeniec wojenny miejsce wzięcia do niewoli Furczysko data wzięcia do niewoli 1939-10-06 figuruje na stanie obozu Stalag III A miejsce osadzenia Luckenwalde numer jeniecki 14226 jeniec wojenny data osadzenia 1940-07-05 jeniec wojenny oboz jeniecki Stalag II A DANE OSOBOWEnazwisko DAWIDZIUK imię LEON imie ojca ANDRZEJ imie matki OLGA data urodzenia 1902-11-29 miejsce urodzenia JATOWTY data śmierci 1977-10-07 INFORMACJE O PRZEŚLADOWANIACH Źródło: FPNP robotnik przymusowy przeżył miejsce pracy KOENIGSBERG miejsce pracy (państwo) Rosja data rozpoczęcia pracy 1941-08 data zakończenia pracy 1942-03 DANE OSOBOWEnazwisko DAWIDZIUK imię Leon data urodzenia 1902-11-29 miejsce urodzenia Jatowty INFORMACJE O PRZEŚLADOWANIACH Źródło: Polski Czerwony Krzyż przydział wojskowy 1 szwadron saperów stopień wojskowy wachmistrz jeniec wojenny przeniesiony na status robotnika cywilnego Tak dodatkowe informacje jeniec wojenny Stalagu III - A, nr jeńca 14126. W dniu 04.08.1941r. zwolniony do Urzędu Pracu Królewiec. Informacja ze Stalagu I - A Na karcie jest stempel z datą 10.06.1940r. Napisz do:archiwum Polski Czerwony Krzyż Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach Opolu Napewno udostepniom ci kopie dokumentowpzdradi Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kuba007 Posted April 25, 2011 Author Share Posted April 25, 2011 Informacje ze strony ``straty.pl`` znam, z CMJW i PCK nie dowiem się więcej niż tu podano. Ciekawi mnie min. gdzie mieszkał po wojnie? Link to comment Share on other sites More sharing options...
*adi* Posted April 25, 2011 Share Posted April 25, 2011 witajjest jeszcze jedno zrodlo archiwum ITS w Bad Arolsenhttp://www.its-arolsen.org/en/contact_information/czesto korzystam z ich informacji.Tam napewno bedzie informacja kiedy zostal zwolniony i w jakich miejscach pracowal.Korespondencja musi byc po niemiecku lub angielsku.Napewno odpisza w cigu kilku tygodni,wiem z doswiadczeniapzdradi Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kuba007 Posted April 25, 2011 Author Share Posted April 25, 2011 Dzięki - napiszę do nich! Nadal otwarta jest sprawa gdzie mieszkał po powrocie, czy w Białymstoku, czy też? Link to comment Share on other sites More sharing options...
josef.morko Posted June 19, 2011 Share Posted June 19, 2011 Dzień dobry! Jestem wnukiem Leona Dawidziuka i mieszkam w Szwajcarii. O ile wiem z opowiadań dziadka, to nie został zwolniony, tylko uciekł z niewoli. Jego żona - Regina zginęła 24.06.1941 zastrzelona przez Sowietów. Po wojnie mieszkał w Białymstoku, tam po wojnie ożenił się po raz drugi ze Stefanią Czechowicz - starszą siostrą swojej pierwszej żony, której mąż i syn zginęli w Powstaniu Warszawskim (syn - Zbigniew, ps. Wit", walczył w batalionie Zośka, kompania Rudy, pluton Sad). Na początku lat pięćdziesiątych zaocznie zrobił maturę i pracował w Białostockim Zjednoczeniu Budownictwa jako planista. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Brązowym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i całą masą innych medali, którymi bawiłem się jako pacholę :-) Przy czym Brązowy Krzyż Zasługi dostał jeszcze przed wojną za wielokrotne ratowanie życia tonącym - był znakomitym pływakiem - i z tejże przyczyny miał w listopadzie 1939 jeszcze zostać odznaczonym Medalem za Ratowanie Ginących (do czego oczywiście nie doszło). Po wojnie mieszkał w Białymstoku, przy ulicy Depowej 26 (obecnie ul. Wojsk Ochrony Pogranicza). Jego jedyna córka - Elwira Morko jest emerytowaną lekarką chorób wewnętrznych i mieszka w Białymstoku. Posiadam też część jego pamiętników z okresu niewoli, niestety znakomita część została napisana w języku rosyjskim, by ich nie czytali towarzysze niewoli (dziadek biegle władał językiem rosyjskim i dobrze niemieckim).Jeżeli mogę służyć jeszcze jakimiś informacjami, to można do mnie pisać pod josef.morko@googlemail.com PozdrowieniaJózef Morko Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.