Walki o Chojnice w 1945r

[dunaj65]

Witam
Mam takie nietypowe pytanko.

Kto z odkrywców przypadkiem wie jakie jednostki radziecki, polskie, niemieckie walczyły w lutym 1945 w Chojnicach.

pozdrawiam

[Adamas112]

hehe, ja nie wiem, ale z jakiej miejscowości konkretnie jesteś? bo ja z Małej Cerkwicy? ja tylko wiem o bitwie pod Koronowem... gdzieś tam się też tłukli...

[jabober]

Witam

Po rosyjskiej stronie 3 jednostki 2 Frontu Białoruskiego,
na przedpolach :
3. Gwardyjski Korpus Kawalerii
1. Gwardyjski Korpus Pancerny

w walkach w mieście Smoleńska Dywizja Kawalerii pod dowództwem Iwana Kałużnego

[Kemet]

Może to nie Chojnice ale blisko:
Walki obronne w Borach Tucholskich i po ich obu stronach
Po zdobyciu Bydgoszczy w dniu 27 stycznia Sowieci uzyskali możliwość doprowadzenia do załamania frontu Wisły poprzez atak z boku. W dniu 1.2. rozpoczęli oni atak na północ przy użyciu piechoty i sił pancernych, którego celem było zajście frontu od tyłu i odcięcie walczącej w okolicach Grudziądza na wschód od rzeki niemieckiej 83 dywizji piechoty. W pierwszych dniach lutego udało im się dokonać przebicia po zachodniej stronie do Świecia, przebicie to sięgało aż do miejscowości Osie, leżącej przy drodze do Starogardu Gdańskiego.

W celu wzmocnienia zagrożonego frontu stacjonujące w Starogardzie Gdańskim dowództwo 2 Armii przerzuciło na ten odcinek 4 dywizję pancerną oraz 227 dywizję piechoty. Obydwie dywizje, pomimo wyzwisk (głupcy, przedłużający wojnę) ze strony wycofujących się jednostek, na które napotykały podczas marszu na front południowy, pozostawały niezłomne w swej woli walki. Przybyła jako pierwsza 4 dywizja pancerna operowała od 26.1. na 75 km odcinku frontu od Świecia do Sępólna Krajeńskiego; 227 dywizja piechoty, która wcześniej doprowadziła do stabilizacji frontu Wisły między Tczewem a miejscowością Nowe, mogła zająć pozycje na południowym krańcu Borów Tucholskich, na zachód od Osi dopiero 4.2.

4 dywizja pancerna przy użyciu wszystkich dostępnych sił – a były to jedynie dwie słabe brygady pancerne bez zapasów paliwa i amunicji – wyprowadziła w okolicach Osi w dniach 1 i 2 lutego boczne uderzenie w kierunku sowieckiego klina. Niemieckie czołgi uderzyły jeszcze raz, zdobyły obszar na wschód i zdołały go utrzymać do 6. Dołączyła do niej część przedzierających się z Torunia 31 i 73 dywizji piechoty, później jednak musiały znowu wycofywać się przed nacierającymi Rosjanami.

10 lutego Rosjanie przystąpili do ataku na 227 dywizję piechoty łączącą się zachodzie z 4 dywizją pancerną, które zdołały utrzymać się na swoich pozycjach przez dwa dni, a potem z powodu braku amunicji zostały zepchnięte kilka kilometrów dalej. Nowa główna linia walk przebiegała teraz podobnie do Napoleonstraße, która prowadziła z Tucholi do miejscowości Nowe przez Osie. Sytuacja stawała się katastrofalna. I tak np. 1 batalion 33 pułku grenadierów pancernych 4 dywizji pancernej w dniu 11.2. liczył sobie dwanaście osób, których zadaniem było utrzymanie odcina frontu o długości 12 km. Utrzymanie nieprzerwanej linii obrony było w związku z tym niemożliwe.

Kolejnym celem ataku Sowietów była Tuchola, w której znajdował się tak ważny dla niemieckiego zaopatrzenia dworzec kolejowy. Bitwa o Tucholę trwała od 11 do 14 lutego. Obrona miała charakter punktowy, między tymi punktami stopniowo przebijały się rosyjskie czołgi, tak że ostatecznie w nocy z 14 na 15 lutego miasto musiało zostać opuszczone. Zdołano jednak przeszkodzić rosyjskiemu atakowi na północ oraz znacznie spowolnić przesuwanie się Armii Czerwonej. Sama 4 dywizja pancerna podczas walk o Tucholę zdołała odstrzelić 99 czołgów wroga.

Nadzieja na rychłą zmianę sytuacji politycznej i militarnej kazała dywizjom frontu południowego przez cały luty zażarcie walczyć o każdy skrawek lasu i pasmo wzniesień. W dniu 16.2. sytuacja 227 dywizji piechoty stała się bardzo napięta, gdyż skończyły się jej zapasy paliwa i amunicji. Co kilka dni front musiał się przemieszczać. Jeżeli jedna dywizja zdołała się utrzymywać, a sąsiadująca z nią wycofywała się, to również ta utrzymująca się zmuszona była do przesuwania linii frontu, aby uniknąć otoczenia i odcięcia. Ze względu na zanikającą wolę walki odzyskanie raz utraconych obszarów było raczej niemożliwe. Chojnice były bronione przez 4 oddział 4 dywizji pancernej do dnia 18 lutego, w końcowej fazie uzyskał on wsparcie 7 dywizji pancernej, która brała wcześniej udział w obronie Elbląga; po utraceniu Elbląga w dniu 11.2. i rozpoczęciu się odwilży, która uniemożliwiała rosyjski atak pancerny na Żuławy, dywizja ta mogła zostać skierowana na front południowy.

Natarcie Rosjan na południu nie słabło. Sowieci posuwali się na północ przez Bory Tucholskie wprawdzie wolno, aczkolwiek nieprzerwanie. W dniu 20 lutego niemiecka linia obrony przebiegała po obydwu stronach Czerska wzdłuż Czarnej Wody na wschodzie do Lubichowa i dalej przez Skórcz do nowego punktu oparcia w Gniewie. Tutaj, nad Wisłą, po ciężkich walkach stracone zostały Świecie (13.2.) i Nowe (18.2.). Grudziądz, który od 16.2. po zburzeniu mostu na Wiśle został całkowicie otoczony i odcięty zdołał ze swoją słabą obsadą, wspartą jeszcze w dniu 16.2. przez 83 dywizję piechoty, utrzymać twierdzę do dnia 5 marca.

Między 20 a 24.2. ataki wyprowadzane na wschód i zachód od Czerska przez linię kolejową w kierunku północy mogły został odparte z dzięki kontratakom 4 dywizji pancernej. Dywizja ta, po otrzymaniu w dniu 18.2. nowych czołgów typu „Panther”, które były w stanie rozbijać radzieckie czołgi ciężkie (Stalin), została teraz uruchomiona jako przeciwuderzeniowa rezerwa armii. Włączyła się ona do walk ze swoimi grupami bojowymi na odcinku od Chojnic do Starogardu Gdańskiego i stanowiła regularne wsparcie wahającego się frontu, bez żadnych szans na chwilę wytchnienia.

W dniu 25 lutego rozgoryczone już siły obronne przeniosły się na południe od Starogardu Gdańskiego i na północ od Czerska. Aby powstrzymać radziecki atak na Starogard Gdański, szczególnie zaciekle walczono o Lubichów i Skórcz. Obydwie miejscowości, położone około 15km na południe od Starogardu Gdańskiego przy ważnych liniach kolejowych oraz głównych szlakach komunikacyjnych, zdobyte zostały dopiero po kilkudniowych walkach.