Stalinowski terror w 1937

[grba]

Agencja Nowosti zamieszcza ciekawe przemyślenia znanego dziennikarza rosyjskiego Leonida Rodzichowskiego

Zagadka roku 1937

Obchodzimy jubileusz 70 rocznicy stalinowskiego terroru

Pamiętajmy, że data owej rocznicy terroru jest umowna, bo terror państwowy w Rosji nie zaczął się za bolszewików, a terror bolszewików nie miał początku w roku 1937, a tym bardziej w sierpniu 1937. Przy tych wszystkich zastrzeżeniach do daty, trzeba jednak powiedzieć, że jest ważna dla całej sprawy.

30 czerwca zgodnie z uchwała Politbiura, NKWD wydało słynny rozkaz operacyjny nr 00447 „W sprawie operacji represjonowania byłych kułaków, szkodników i innych elementów antysowieckich”. Zgodnie z tym rozkazem, poszczególnym organom NKWD przydzielono miejscowe limity osób do aresztowania i rozstrzelania; w całym kraju zaplanowano aresztowanie 269 tysięcy ludzi, i zabicie 77 tysięcy.

Dzisiejszym czytelnikom, którzy są oswojeni z milionowymi liczbami represjonowanych (sam znam jednego śmiałego autora, który twierdzi, że „komuniści zabili 100 milionów ludzi”) mogą te liczby wydawać się mocno zaniżonymi.
Mogę ich ucieszyć, podobnie uważali sami mordercy i do Jeżowa z miejsca naczelnicy NKWD zaczęli słać liczne prośby „o zwiększenie limitów”. Motywy czelistów są zrozumiałe; mordercy bali się o własną skórę i mieli nadzieję, że gorliwą służbą ocalą swoje tyłki, że schowają się za górą trupów, powiększali więc ją wyżej i wyżej i wyżej. Prawie wszyscy oprawcy 37 roku bali się, że sami znajdą się na liście, ale rekordziści zaczęli awansować. Wszystkie postulaty zwiększenia limitów zostały pozytywnie rozpatrzone przez ludzi, którzy zgodzili się kierować tą zaplanowaną rzezią. Pierwotnie planowano zabić 77 tysięcy ludzi w ciągu 3 miesięcy, ale wykonanie rozkazu nr 00447 przeciągnęło się do pół roku i w efekcie na podstawie tylko tego rozkazu zabito dwa razy więcej. W sumie do łagrów i pod ścianę wysłano około 600 tysięcy ludzi. Trzeba jednak powiedzieć, że licząc wszystkich, którzy w 1937 trafili do łagrów i dodając ofiary bieżącej pracy czelistów w całym 1937, ofiary możemy oszacować na milion trupów.


Mamy przed sobą klasyczny przykład socjalistycznego planowania, z początkową próbą obniżenia normatywów w dół, z socjalistycznym współzawodnictwem, z przodownikami pracy (w całym słowa tego znaczeniu), z późniejszym podwyższaniem norm do wykonania> Według tego samego schematu zrealizowano kolektywizację rolnictwa, organizując rywalizację sekretarzy partii w rejonach, okręgach, z przewodniczącymi kołchozów i zwykłymi zabójcami i grabieżcami już w terenie. W obu przypadkach współzawodnictwo to podkręcał sam Stalin, który zręcznie potem odcinał się od zbrodni, pierwszy raz w 1930 w artykule „Zawrót głowy od sukcesów”, drugi raz w styczniu 1938 roku w przemówieniu na Plenum KC WKP(b) „Przegięcia w terenie”.

Pojawia się związane z tą sprawą pytanie: co to było?

W ty przypadku „zrozumieć” nie oznacza jednocześnie „wybaczyć”. Wiedząc o zbrodni, chcielibyśmy poznać jej motywy, według zasady prawa rzymskiego „komu korzyść”, ale to „komu” doskonale znamy. Dlatego postawimy inne pytanie „dlaczego im przyniosło korzyść?”

Przykładowo terror prowadzony przez carską policję na początku XX wieku (pogromy Żydów, popieranie bandytów z „czarnej sotni”) miał zrozumiałą przyczynę – walkę z rewolucjonistami. Leninowski terror w czasie wojny domowej również miał zrozumiałą przyczynę – walkę o władzę. Kolektywizacja rolnictwa? Sprawa jest jasna. Potrzebni byli niewolnicy do roboty, a przede wszystkim należało zniszczyć ekonomiczną samodzielność klas społecznych. Po co było ich gnębić? To też jest jasne – dla ustanowienia swojej (partii i wodza) absolutnej władzy. Po co potrzebna im była absolutna i totalitarna władza? Z tym miejscu nasze rozważanie muszą polegać na słowach ważnych świadkach z epoki.

A więc, po co był Stalinowi potrzebny rok 1937?

Mamy kilka możliwych hipotez...