Obrona przeciwpancerna WP w dokumentach

[pzl]

Jako, że temat przewija się stale na forum siegnąłem do materiałów żródłowych i poniżej podaję najbardziej podstawowe informacje na temat szkolenia żołnierzy w zakresie obrony przeciwpancernej w latach 1932-1934:

1)Użycie granatów:
dopuszczalne jedynie w terenie umożliwiającym skryte podejście do czołga, należy stosować wiązki granatów od 3 do 5, przy czem najbardziej poręczne w użyciu są 3 granaty, dopuszczalne jest rzucanie granatów jedynie pod czołg co pozwala na uszkodzenie gąsienic, lub silnika czołga, albo na jego wierzch, gdzie działanie odłamkami może porazić załogę, lub nawet naruszyć pancerz,
najlepsze do obrony przed czołgami są granaty o silnym ładunku wybuchowym tj. zawierające powyżej 500 g materiału wybuchowego:
- francuski przeciwczołgowy o ładunku 900 g melinitu
- rosyjski granat Nowickiego
- wiązka niemieckich granatów trzonkowych
i te zaleca się do użycia przy zwalczaniu czołgów

2)Użycie broni małokalibrowej:
dozwolone w obronie przeciwko czołgom pod warunkiem jednoczesnego użycia kilku karabinów maszynowych typu 08, lub 08/15 załadowanych amunicją przeciwczołgową, prowadzenia skoncentrowanego, punktowego ognia skupionego na najbardziej wrażliwych elemetach czołgu: stanowiskach załogi, szczelinach obserwacyjnych, silniku z odległości poniżej 400 metrów, najlepiej z odległości 150-100 metrów, gdzie przebijalnośc pancerza pociskiem przeciw czołgowym jest rzędu 10-9 mm, przy stałym utrzymywaniu kąta prostego przy uderzeniu pocisku w pancerz

skupiona seria karabinów maszynowych może wybić poważną dziurę w pancerzu"
koncentracja ognia na jednym punkcie przyczynia się do osłabienia spoistości pancerza, i umożliwia uzyskanie przebijalności większej niz teoretyczna"

Obrona bierna:
- użycie min o masie od 2 do 2,5 kilogramów zawierających średnio od 1,8 do 2,0 kg materiałów wybuchowych, łatwych w przygotowaniu, i poręcznych w użyciu, ich działanie polega na zerwaniu gąsienic w czołgu, /na podstawie doświadczeń angielskich najlepsze, i najszybsze ich użycie jest w mobilnym oddziale minowym mogącym natychmiast reagować na spodziewanych kierunkach natarcia nieprzyjaciela/

- lej wykonany za pomocą bomby lotniczej o masie powyżej 50 kg, materiału wybuchowego, lub pocisku artyleryjskiego, aby skutecznie powstrzymał poruszanie się czołgów musi mieć szerokość około 5-6 metrów, i głębokość około 2-3 metrów, najlepsze efekty dawało ich duże nagromadzenie na niewielkim obszarze
/użycie Łosi przeciwko broni pancernej miało więc sens, gdyż pozwalało na utworzenie na małym obszarze skupiska lejów zmuszających czołgi w marszu do zatrzymania się, i do szukania dróg jego obejścia/

- rowy przeciwczołgowe o szerokości minimalnej 2 metrów, przy czem najlepsza jest szerokość 4 metrów, oraz głębokości od 2 do 3 metrów,

- zapory z szyn kolejowych zakopanych na głębokość 2 metrów, wystających ponad powierzchnię na 1 metr, ustawionych pod kątem 45* /lub 2:1/ w kierunku nieprzyjaciela, zalecany odstęp pomiędzy szynami 1,5-1,6 metra, maksymalnie 2 metry

Źródła:
major Romuald Sidorski Obrona przeciwpancerna", Warszawa 1932
major Jan Rzepecki Kompania, i pluton w polu", Warszawa 1934